تبیان، دستیار زندگی

در واقع این همان دهکده جهانی است.

بله. الان مگر لباس پوشیدن ما با غربی‌ها چقدر فرق می‌کند؟ مگر ما الان در شهرها لباس‌های سنتی می‌پوشیم؟ نمی‌گویم این خوب است یا بد. دارم می‌گویم این اتفاق، اتفاقی است که در همه حوزه‌ها افتاده است و نمی‌شود به آن ایراد گرفت. موسیقی هم یکی از آنهاست.

تو از «کرشمه ویولن» لذت نمی‌بری؟

خیلی کم پیش می‌آید و اکثراً نه. مگر اینکه واقعا عالی باشد. هر موسیقی ایرانی الزاما با ارزش نیست. بستگی به درجه هنری آن دارد. موسیقی ایرانی برایم نوستالژی ایجاد نمی‌کند. من از دوران دبیرستان که به صورت جدی شروع به گوش کردن به موسیقی کردم، به صورت اتفاقی موسیقی‌های غربی را گوش دادم.

می‌توانست اتفاق دیگری بیافتد و من وارد مسیر دیگری شوم اما به صورت اتفاقی وارد این مسیر شدم و خوشم آمد و این باعث شد که من تا روزی که وارد مارکت موسیقی شدم، اصلاً موسیقی ایرانی گوش نداده بودم. شنیده بودم اما نشده بود که بنشینم در خانه و فلان خواننده ایرانی را گوش بدهم به جز کورش یغمایی.. ممکن است یکی گذاشته بود و من شنیدم اما ننشستم که تحلیلش کنم برای همین سلیقه من اینجوری شکل گرفت.

کی باعث شد بروی سراغ موسیقی؟ ماجرای این اِوی جونیور چیست؟

ایشان یک ایتالیایی بود و اینها همه شانسی بود. من پنجم ابتدایی بودم و ما رفتیم جمهوری ساز خریدیم. گفتیم معلم سراغ دارید؟ گفتند بله. یک آقای ایتالیایی هست و شماره‌اش هم این است و ما خیلی اتفاقی با ایشان آشنا شدیم. شاید اگر معلم من کسی بود که سلیقه‌اش ایرانی بود مسیر زندگی من عوض می‌شد. بعد از آن هم به صورت اتفاقی توانستم کاوه یغمایی را پیدا کنم.

کاوه یغمایی که اتفاقی نبود و در واقع گشتی و پیدایش کردی.

بله. گشتم اما فکر نمی‌کردم پیدایش کنم. آلبوم «سیب نقره‌ای» کورش یغمایی را شنیده بودم پشت آن نوشته بود کیبورد کاوه یغمایی و من گوش می‌کردم و می‌گفتم چقدر فرق می‌کند و با چیزهایی که شنیده بودم، برایم خیلی عجیب و جذاب بود و بنابراین خیلی دوست داشتم کاوه یغمایی را ببینم و از او بپرسم جریان چیست. این هم اتفاق بود که توانستم او را پیدا کنم.

این مربوط به موسیقی بود که آن معلم ایتالیایی است رفته بود؟

بله. سه، چهار سال پیش او بودم و بعد از عید یک سال دیگر ما نتوانستیم پیدایش کنیم.

کورش یغمایی را از نزدیک دیده بودی؟

بله. یکی دو بار در استودیویی که کلاس می‌رفتم دیده بودم. وقتی به کلاس می‌رفتم از پنج روز قبلش هیجان داشتم تا لحظه‌ای که به کلاس می‌رسیدم. کاوه یغمایی دست به ساز می‌زد من کیف می‌کردم چون چیزهایی می‌زد که یک دنیای جدیدی را رو به من باز می‌کرد.

مثل اینکه لیونل مسی جلوی خودت روپایی بزند (خنده)

دقیقاً. مثل اینکه فوتبالیست باشی و مسی جلویت فوتبال بازی کند.

کاوه یغمایی استاد من است و کوروش یغمایی الگویم

پیش کاوه دو سال کار کردی؟

من سه سال پاره وقت پیش کاوه بودم. یعنی در طول این مدت فکر می‌کنم ده، یازده جلسه پیش او رفتم چون همیشه کلاس‌هایش کنسل می‌شد. سرش شلوغ بود.