تبیان، دستیار زندگی

اینكه می‌گویی خوانندگی اتفاقی پیش آمد، كمی شعاری نیست؟

نه واقعا. من در سال 80-79 برای اولین بار شروع به خواندن كردم. آن هم برای آلبومی كه داشتم كار می‌كردم. من برای آقای فرید مرسی كار می‌كردم و برای او خیلی Back vocal تنظیم كرده بودم و صدای زیر زیاد داشت و برای این فقط خواندم كه اجرا شود. آن موقع روابطم آن قدر نبود كه با خوانندگان دیگر در ارتباط باشم و خوانندگان كر را بشناسم. آنجا خواندم و یواش‌یواش به سمت خواندگی هم رفتم.

اینجور كه می‌گویی انگار چند ساله بودی! تازه آن موقع نوزده سال داشتی.

همان موقع كه خواندم هم احساس نكردم صدایم خوب است. در نوزده سالگی برای اولین بار در زندگیم خواندم و برای اولین بار خواندن این سن دیر است.

در واقع از این سن برای آواز دهن باز كردی.

بله. از آنجا جرقه خوانندگی من خورد.

اما اینكه قبل از آن اصلاً نخوانده بودید عجیب است. به هر حال برای یك جوان عاشق موسیقی، خوانندگی و شهرت آن خیلی جذاب است.

بله اما نكته جالب این است كه من اصلاً فكر نمی‌كردم كه می‌توانم بخوانم. از خوانندگی بدم نمی‌آمد، فكر می‌كردم نمی‌توانم بخوانم. سال 82 كه شروع كردم به ضبط آلبوم، خواندم و ضبط كردم و نتیجه بد به نظرم نیامد

همان آلبوم «تو خیال كردی بری»؟

بله. هشتاد دو تا هشتاد و سه من ترانه‌های این آلبوم را خواندم و در سال 84 هم منتشر شد.

برای بعضی از آهنگسازان، آهنگسازی جایگاه بالاتری دارد و برای همین خوانندگی نمی‌كنند. مثلاً مرحوم بابك بیات، وقتی جوان بود گروه داشت و آواز می‌خواند اما بعداً حاضر نبود آلبوم بدهد. ایشان معتقد بود كه جایگاه یك آهنگساز جایگاه بالاتری دارد.

به نظرم نمی‌شود این را گفت. این بستگی به جایگاه آن خواننده با آهنگساز دارد ممكن است جایگاه یك خواننده از جایگاه یك آهنگساز خیلی بالاتر باشد و برعكس. همه چیز بستگی به كیفیت كارشان دارد. اینكه یك آهنگساز با خواننده چقدر مؤلف است و چقدر توانایی دارد.

خیلی از كارگردان‌ها هم هستند كه می‌توانند بازی كنند اما این كار را نكردند.

خیلی‌ها هم این كار را كردند. خیلی از آهنگسازان و تنظیم‌كنندگان هم هستند كه خواننده می‌شوند اما كمتر اتفاق می‌افتد كه یك خواننده تنظیم كننده یا آهنگساز شود.

گفتی كه آلبوم اولت را جمع كردی و با وجود آنكه فكر می‌كردی استعداد خوانندگی نداری آن را خواندی. چرا خواندی؟

من در همان سال‌ها این آلبوم را با سه چهار نفر تست كردم. البته منظورم خواننده معروف نیست.

یكی هم كه دوستت امید اطهری نژاد بود.

بله. یكی‌شان امید اطهری‌نژاد بود كه در نهایت شعرهای آلبوم اول را گفت. در نهایت به هیچ كدام از آن دوستان نتوانستم بگویم كه چه چیزی می‌‌خواهم چون فقط در ذهن خودم بود. هر كدام از آنها چیزی را كه خودشان تمرین كرده بودند می‌خواندند و بنابراین گفتم بگذار خودم آنها را بخوانم تا ببینم چه می‌شود. می‌خواستم بخوانم تا اقلاً كار را به سرانجام برسانم.

مگر چه چیزی در ذهنت بود كه آنها نمی‌توانستند بفهمند؟

تا آن موقع موسیقی كه من در آلبوم اولم كار كردم، كار نشده بود چون فضا، هارمونی‌ها كاملاً غربی بود و فواصل آن، فواصلی بود كه در موسیقی غربی خیلی مرسوم است اما در موسیقی ایرانی مرسوم نبود. آنچه كه من می‌دانستنم و می‌خواستم نتیجه سال‌ها موزیك گوش دادن و تحلیل موسیقی من بود. من نمی‌توانستم به یك خواننده بگویم كه تمام آنچه داری را فراموش كن و بیا اینها را بخوان و دوست داشته باش.