مصر
بیش از دوهزار سال قبل هرودت ضمن ستایش از مصر نوشت (درباره ی خود سرزمین مصرتوضیحاتم را قدری مفصل تر خواهم کرد زیرا هیچ کشوری نیست که اینهمه عجایب داشته باشد و هیچ کشوری نیست که اثاری به این کثرت داشته باشد که اندر وصف نیایند. مصریان به حد افراط و بسی بیشتر از هر نزاد نوع بشر مذهبی اند) انسان های صاحب نظر پس از پی بردن به کثرت یادمانهایی که مصریان باستانی برای جهانیان برجا نهاده اند از مدتها قبل با این سخنان هرودت موافق بوده اند مصریان که سکونتگاهای خویش را از مصالح بی دوام میساختند برای ساختن مقبره ها (که به اعتقادشان اجساد ادمی را تا ابد نگه میداشتند)معابد مخصوص خدایان جاودانی وتندیس های خدا پادشاه فنا ناپذیر خویش از سنگ ماندگار وسرسخت استفاده میکردند. صخره های بیابانهای لیبی و عربستان ورود نیل در حد واسط این دو در نظر مصریان به ترتیب نماینده ی فنا ناپذیری یا بی زمانی
دنیای مصروگردش بی پایان فعل و انفعلات گبیعت به شمار میرفتند. دین و ماندگاری عناصری هستند که هنر پرشکوه ونامیرای مصریان را از هنرهای دیگر متمایز میگردانند و نظم لا یتغیری را که در نظر ایشان از سوی خداوند مقدر شده بود بیان می کنند.
