تبیان، دستیار زندگی

((مفتاح رحمت))
دختر شیر خدا ، مهـد نجـابت زینب است

نور چشم مصطفی،الگوی امت زینب است
ثـانی زهـرای اطهـر ، فخـر آل بـوتـراب

حاصــل عمـر علی ،یار امامت زینب است
شاهـد قتل حسـین ، ماتم کش دشت بلا

یـار شـاه کربلا ، کوه شـرافت زینب است
آنکه لـرزانده ستون کـاخ بیـــداد یـزیـد

گشته آماج ستم ، دخت ولایت زینب است
زینب است یار یتیمان و اسـیران حسـین

چون حسین فرمانده آل طهارت زینب است
در ره شام خراب گرچه سرش عریان شده

پرده دار کعبه سـتر و نجـابت زینب است
گرچه در بند لعینان ، او به زنجیر غم است

یکه تاز و صاحب شـور و شـهامت زینب است
بگذرد از جان ، ولی جز حق نمی گوید سخن

عاشق سیر الی الله و شهادت زینب است 

هم خطیب هست و دلاور قهـرمان کربلا

معنی گلواژه رزم و شــهادت زینب است 

هم یدالله هست و هم دست تـوانـای علی

همچومامش فاطمه،دریای­عصمت زینب است

 شـیفته مهر حسین و آیت بدر و حنین

عاشق حق غنچه بـاغ فضیلت زینب است
چون پدر قرآن ناطق ، همچو مادر کوثر است

مخزن اسرار حق، مفتاح رحمت زینب است
سـرفراز و سـربلند و افتـخار مسـلمین

استوار و راسخ و با عزم و همّت زینب است
طاهره،کلثوم، سکینه،مرضیه، زهرا وش است

شـافع روز جـزا بانوی جنّت زینب است
شد «رها» دین خـدا از بنـد ظلم کافرین

مظهر عشق و وفا، اوج کرامت زینب است

                               بهروز قاسمی((رها))  

شعر الهام امین برای حضرت زینب(س) :


چشمش گریست دشت به آتش کشیده را
بی تـاب گشت ســـــرخی حلـــق بریده را
آرام بر لبــــان عطشـــناک بوســـــــه زد
در بر گرفـت قامـــــــت در خون تپیــــده را

زینب ! عمود خیـــمه عالم شکسته شد
وقتی که کوفه بر تو فرو بســـت دیده را

زینب ! به گوشه گوشه صحرا صبور باش
گلهای نوشکفتـــــه از شاخه چیـــده را

پیراهنــــی که بوی حسین تو می دهد
زینب ! صبـــــور باش دو دست بریـده را

آنک بگو به پســـــتی و نامردمـــی بگو
آن سینه سرخهای به مقصد رسیده را

زینب بگو به پستــــی و نامردمـی بگو
این گرگــــهای وحشی یوسف دریده را

زینب بگو که از پس این شام می رسد
یک دست مهـــربان که بر آرد سپیده را

ممنونم شاهین جان از حضورتون

بعد از تو گوشواره به دردم نمی خورد

رخت و لباس پاره به دردم نمی خورد

ای آفتاب بر سر زینب طلوع کن

این چند تا ستاره به دردم نمی خورد

نزدیک تر بیا که کمی درد دل کنیم

تنها همین نظاره به دردم نمی خورد

ما را پیاده کن، سرمان سنگ می خورد

این بودن سواره به دردم نمی خورد

چندین شب ست منتظر صحبت توأم

حرفی بزن، اشاره به دردم نمی خورد

این ها مرا به مجلس خوبی نمی برند

بعد از تو استخاره به دردم نمی خورد

این سنگ ها هنوز حسابم نمی کنند

با این حساب چاره به دردم نمی خورد

این تکّه حجم، موی مرا پُر نمی کند

پس آستین پاره به دردم نمی خورد


«شعر از استاد علی اکبر لطیفیان»

چه اصطلاحات زیبایی به کار می برن استاد لطیفیان، لحن خیلی خاصی داره شعراشون.

حسین اسرافیلیفرازی از یک مثنوی عاشورایی:
مَحرَمان ماندند در غوغای عشق
عرصه چون خالی شد از بیگانه‌ها
باز «مِیْ» جوشید در پیمانه‌ها
باده‌های شوق، جوش خون زدند
نشوه‌ها از شیشه‌ها بیرون زدند
شد پر از جوش جنون، آغوش «مِیْ»
شیشة مینا شکست از جوش «مِیْ»
باده در خم، نشوه در «می»،‌ شد فزون
بر لب پیمانه زد جوش جنون
عرصه خالی از لب اغیار شد
جام آخر قسمت مِی‌خوار شد
محرمان ماندند در غوغای عشق
رنگ خون زد گردش صهبای عشق
غیر، با آوای او همدم نبود
خلوتش را جای نامحرم نبود
عرصه را با محرمان تنها گذاشت
عشق را بر عشق‌بازان واگذاشت
جلوه کرد آیینة سینایی‌اش
چون شجر در معجزهِ‌یْ موسایی‌اش
نوح شد، بر رهروانش ره نمود
محرمان را دیدة حیرت گشود
داد بر آن باده‌خواران، مِی‌کشان
با دو انگشتش، نهایت را نشان
نشوه در مینای خون، زد جوش، رفت
جمع محرم نعره زد از هوش رفت
چشم ساقی، گردشی دیگر نمود
گردشش بر نشوه‌های «مِی» فزود
تا کند از باده‌خواران خراب
جام آخر را، شریکی انتخاب
هیچ کس را قابل فیضش ندید
باز زینب، باز زینب را گُزید
«تا بگوید راز فردا را لبش
محرم او بود گوش زینبش
با زبان زینبی، شد هر چه گفت
با حسینی گوش، زینب می‌شنفت»1
راز، در افشای مطلب جلوه کرد
روح او در جان زینب جلوه کرد
زینب، اینک، خود حسینی دیگر است
خون ثارالله را پیغمبر است

آه! آن زن به ماه می مانست پشت آن سطر های ناپیدا
او که در اشتیق دیدارش، جان چندین شهید می لرزید
آفتاب ادامه داری بود از مدینه کشیده شد تا شام
دختری مثل مادرش غرید،هفت پشت یزید می لرزید

مجتبی احمدی

هانیه جان انتخابت زیبا بود

زبانحال حضرت زینب س


کاروان سالار من بنما نظر بر حال من

پس چرا دیگر نپرسی روی نی، احوال من

جسم من را یک حرامی با کتک بی حال کرد

بلبلی هستم که می خوانم : شکسته بال من



قد تو در قتلگاهت شد خمیده سرو عشق



چون الفای جنونم را تو باشی دال من

ظهر عاشورا کنار خیمه ها مان ذوالجناح

آمد و گفتا که زینب شانه کن این یال من

بین غم های دو عالم ای حسین تشنه لب

درد خواهر مال تو درد برادر مال من

در تمام عمر با تو دلبری کردم حسین

بی تو پر غم می شود این روزهای سال من

رأس تو بر نی چه کاری می کند ای یار دل

ای فدایت باشد این رأس من و امثال من

سروده جعفر ابوالفتحی

خوش به حال شاعری کو قافیه اش زینب است
خوش به حال او که در یوم الجزا با زینب است

خوش به سعادتـتـون که تونستید این همه شعرهای معنوی بگید. همه ی اینها عنایت خداست.
معلومه که خدا خیلی دوستون داره استاد!

(( ای رها از ظلمت و جهل جهان گشتی رها ♥ من به شوق و ذوق ابیات تو گشتم مبتلا ))

فروغ پرتو خورشید زینب

شکوه سوره توحید زینب

برای نور بارانی دل ها

به دشت پر عطش رویید زینب