تبیان، دستیار زندگی

((مفتاح رحمت))
دختر شیر خدا ، مهـد نجـابت زینب است

نور چشم مصطفی،الگوی امت زینب است
ثـانی زهـرای اطهـر ، فخـر آل بـوتـراب

حاصــل عمـر علی ،یار امامت زینب است
شاهـد قتل حسـین ، ماتم کش دشت بلا

یـار شـاه کربلا ، کوه شـرافت زینب است
آنکه لـرزانده ستون کـاخ بیـــداد یـزیـد

گشته آماج ستم ، دخت ولایت زینب است
زینب است یار یتیمان و اسـیران حسـین

چون حسین فرمانده آل طهارت زینب است
در ره شام خراب گرچه سرش عریان شده

پرده دار کعبه سـتر و نجـابت زینب است
گرچه در بند لعینان ، او به زنجیر غم است

یکه تاز و صاحب شـور و شـهامت زینب است
بگذرد از جان ، ولی جز حق نمی گوید سخن

عاشق سیر الی الله و شهادت زینب است 

هم خطیب هست و دلاور قهـرمان کربلا

معنی گلواژه رزم و شــهادت زینب است 

هم یدالله هست و هم دست تـوانـای علی

همچومامش فاطمه،دریای­عصمت زینب است

 شـیفته مهر حسین و آیت بدر و حنین

عاشق حق غنچه بـاغ فضیلت زینب است
چون پدر قرآن ناطق ، همچو مادر کوثر است

مخزن اسرار حق، مفتاح رحمت زینب است
سـرفراز و سـربلند و افتـخار مسـلمین

استوار و راسخ و با عزم و همّت زینب است
طاهره،کلثوم، سکینه،مرضیه، زهرا وش است

شـافع روز جـزا بانوی جنّت زینب است
شد «رها» دین خـدا از بنـد ظلم کافرین

مظهر عشق و وفا، اوج کرامت زینب است

                               بهروز قاسمی((رها))  

زبانحال بانو زینب(س) بر بالین آقا ابوالفضل العباس(ع)

((زینب را نگر))
ای برادر ای فدایت جان من
ای كه بودی عشقم و سامان من
زینبت آمد به بالینت دگر
سر گذار اینك تو بر دامان من
سر زخون بردار و زینب را نگر
تیره شد دنیا پیش چشمان من
علقمه شد قتلگاهت نازنین
ای برادر ای مه تابان من
یا ابوفاضل ، علمدار حسین
ای امیدم دردم و درمان من
چشم خود بگشا كه آمد زینبت
بی تو این دنیا شود زندان من
دست خود اینك به آغوشم سپار
تا زند بوسه لب عطشان من
بعد تو عباس من پشتم شكست
تیر غم بنشسته چون بر جان من
مشك بی آبت برم تا خیمه گاه
گو چه سازم با همه طفلان من
شد حسینم بی تو تنها و غریب
آتشی افتاده بر دامان من
زینب از داغت به خاك غم نشست
خون ببارد دیده گریان من
چون «رها» شد جانت از زندان تن
می شود دنیا همه زندان من

بهروز (رها)

سلام
استاد گرامی
قطعا بدون اجر نمیمونه
هركی تو این راه قدم بزاره برده (به ضمه ب)

متشکرم دوست خوبم

امید در دلم زنده میشه با کلام نازتون

زبانحال حضرت زینب (س) در روز عاشورا / سلام زینب به تن عریانت
سلام زینب به تن عریانت سلام من به پیکر بی جانت
سلام من به این تن غرقه به خون درود من به نعش پاک لاله گون
ثنای من به سرو گردیده نگون سلام زینب به لب عطشانت
سلام من به این سر رفته به نی درود من به ناله های پی به پی
سلام من به ساقی نخورده می سلام من بر بدن عریانت
سلام من به کهنه پیراهن تو درود من به زخم های تن تو
سلام من به سوخته گلشن تو سلام من به سینه سوزانت
سلام من به پیکر لهیده ات درود من به قلب داغدیده ات
سلام من به قامت خمیده ات سلام من به اشک بردامانت
سلام من به اکبری که کشته شد درود من به اصغری که کشته شد
سلام بردلاوری که کشته شد سلام من به افسرعطشانت
سلام بر دو دست از بدن جدا درود من به ساقی کرببلا
سلام من به حامی دین خدا سلام من به ناله طفلانت
سلام من به آن که بر آب رسید ولی درون آب تصویر تو دید
نخورد آب وتشنه لب گشت شهید سلام بر دلاور میدانت
سلام من به گلستان تشنه ات درود من به جسم وجان تشنه ات
سلام من به کودکان تشنه ات سلام من به دیده گریانت
سلام من به شیرخواره اصغرت درود من به غنچه های پرپرت
سلام من به قاسم دلاورت سلام من به نعش در میدانت
سلام من به خیمه های غرق غم به دستهای بسته دربند ستم
درود برسکینه غرق الم سلام من به دختر نالانت

ای همیشه خواهر غم پرورم

ای خمیده مثل زهرا مادرم

بشکن این بغضی که داری در گلو

هرچه می خواهد دل تنگت بگو

بر حسینت شام را توصیف کن

از خرابه رفتنت تعریف کن

از درخت خشک و سنگ و سر بگو

از لب و از چوب و طشت زر بگو

صورت خورشید و نوک نی چه بود

قصه ی قرآن و بزم می چه بود

جان من بنشین و حرف دل بگو

از جبین و چوبه محمل بگو

به چه بزمی ، بزم اشک و ماتم است

بزمتان جمع است و یک کودک کم است


مهدی محمدی

عشق زینب با حسینش ماورای عشق بود
در فضای قلب زینب هم هوای عشق بود
کوفه و شام و مدینه ، کربلا و خاک غم
این همه صبر دل او از صفای عشق بود
اوکه معصومه است عصمت گرد رویش می دوید
زینب از روز عزل قلبش برای عشق بود
اشک خون از دیده می ریزد ز داغ و درد عشق
در دل زارش همی درد و بلای عشق بود
تو مگو ما را که او زد سر به محمل از چه بود
چون که لبهای حسینش در نوای عشق بود
شد تمام هستی او هم فدا در راه عشق
روح و جسم و قلب هر عاشق فدای عشق بود
زینب غمدیده لیلا و حسین مجنون او
عشق لیلا بهر این مجنون فرای عشق بود
از غمش داغی به جان عشق افتاد و ببین
ذکر یا زینب مدد را که دوای عشق بود
در دل ارباب ما جز عشق خالق هیچ نیست
سر جدا گشتن به راه او بهای عشق بود
عاشق ارباب ما خود را به او بسپار چون
از ازل رزق دل عاشق به پای عشق بود
خوش بحال قلب زینب لذتی در عشق دید
کربلای غم برایش دلسرای عشق بود
ای دل من از همین الآن بیا با من بده
جان به عباسش که مرد با وفای عشق بود
پرچم عباس هر دم ذکر یا زینب بگفت
ذکر یا زینب مدد حک بر لوای عشق بود

ای کاش فراغتی فراهم می شد
از وسعت دردهای تو کم می شد
این بار مصیبتی که بر شانه توست
ایوب اگر داشت قدش خم می شد

میلاد عرفان پور

از زبان حضرت زینب:

در صحنه با شکوه عاشورایی

در بارش تیغ و غربت و تنهایی

با قافله ای که رنج با خود می برد

والله ندیده ام به جر زیبایی!

عبدالرحیم سعیدی راد

بیابانی سراسر نیزه و تو...
دلم می رفت با هر نیزه و تو...
سفر کردیم با هم عمه زینب!
من و داغ و سر بر نیزه و تو...

سید حبیب نظاری

شعری از یوسف رحیمی برای حضرت زینب(س) :

هر چند پای بی رمق او توان نداشت

هر چند بین قافله جانش امان نداشت

بار امانتی که به منزل رسانده است

چیزی کم از رسالت پیغمبران نداشت

جز گیسوان غرق به خون روی نیزه ها

در آتش بلا به سرش سایه بان نداشت

آیا به جز حوالی گودال، ساربان

راهی برای رفتن این کاروان نداشت؟

یک شهر چشم خیره به ... بگذار بگذریم

شهری که از مروّت و غیرت نشان نداشت

آری هزار داغ و مصیبت کشیده بود

اما تنور و تشت طلا را گمان نداشت

دیگر لب مقدس قرآن کربلا

جایی برای بوسه‌ی آن خیزران نداشت!