تبیان، دستیار زندگی

دوستان خوب دست به قلم؛سلام

خرمشهر شقایقی خون رنگ است كه داغ جنگ بر سینه دارد.... داغ شهادت. ویرانه های شهر را قفسی در هم شكسته بدان كه راه به آزادی پرندگان روح گشوده است تا بال در فضای شهر آسمانی خرمشهر باز كنند، زندگی زیباست، سلامت تن زیباست، اما پرنده عشق، تن را قفسی می بیند كه در باغ نهاده باشند، ومگر نه آن كه گردنها را باریك آفریده اند تا در مقتل كربلای عشق آسانتر بریده شوند؟ و مگر نه آنكه از پسر آدم، عهدی ازلی ستانده اند كه حسین را از سر خویش بیش تر دوست داشته باشد؟ و مگر نه آن كه خانه تن راه فرسودگی می پیماید تا خانه روح را آباد شود؟ و مگر این عاشق بی قرار را بر این سفینه سرگردان آسمانی ، كه كره زمین باشد، برای ماندن در اصطبل خواب و خور آفریده اند؟ و مگر از درون این خاك اگر نردبانی به آسمان نباشد، جز كرم هایی فربه و تن پرور برمی آید؟ پس اگر مقصد را نه این جا، در زیر سقف های دل تنگ و در پس این پنجره های كوچك كه به كوچه هایی بن بست باز می شوند نمی توان جست، بهتر آن كه پرنده روح دل در قفس نبندد، پس اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر، پرستویی كه مقصد را در كوچ می بیند، از ویرانی لانه اش نمی هراسد. زندگی زیباست، اما از مجید خیاط زاده باز پرس كه زندگی چیست. اگر قبرستان جایی است كه مردگان را در آن خاك سپرده اند، پس ما قبرستان نشینان عادات و روز مرگی ها را كی راهی به معنای زندگی هست؟ اگر مقصد پرواز است، قفس ویران بهتر، پرستویی كه مقصد را در كوچ می یابد از ویرانی لانه اش نمی هراسد... سید صالح موسوی نمی توانست شهادت مجید را ببیند و ندید، خبر شهادت او را در پرشن هتل آبادان به سید صالح رساندند... اما تو می دانی كه هر تعلقی، هر چند بزرگ، در برابر آن تعلق ذاتی كه جان را به صاحب جان پیوند می دهد كوچك است. پیكر مجید را برادرش رضا غسل داد كه اكنون خود او نیز به قبیله كربلاییان الحاق یافته است.اینجا زمزمی از نور پدید آمده است.... و در اطراف آن قبیله ای مسكن گزیده اند كه نور می خورند و نور می آشامند، زمزم نور در عمق خویش به اقیانوسی از نور می رسد كه از ازل تا ابد را فرا گرفته است و بر جزایر همیشه سبز آن جاودان حكومت دارند. این نامها كه بر زبان ما می گذرند، تنها كلماتی نگاشته بر شناسنامه هایی كه بر آن مهر « باطل شد» خورده است، نیستند، ما جز با صورتی موهوم از عوالم راز آمیز مجردات سروكار نداریم و از درون همین اوهام سراب مانند نیز تلاش می كنیم تا روزنی به غیب جهان بگشاییم، و توفیق این تلاش جز اندكی بیش نیست. پروانه های عاشق نوربال در نفس گل هایی می گشایند كه بر كرانه سبز این چشمه ها رسته اند و نور در این عالم، هر چه هست، از آن نور اللانوار تابیده است كه ظاهرتر و پنهان تر از او نیست، و مگر جز پروانگان كه پروای سوختن ندارند، دیگران را نیز این شایستگی هست كه معرفت نور را به جان بیازمایند؟ و مگر برای آنان كه لذت این سوختن را چشیده اند، در این ماندن و بودن جز ملالت و افسردگی چیزی هست؟ كتابخانه مسجد امام جعفر صادق (ع) بر تقوا اساس گرفته بود و این است زمزم نور، و اینانند قبیله نور خواران و نور آشامان، و قوام این عالم اگر هست در اینان است و اگر نه، باور كنید كه خاك ساكنان خویش را به یكباره فرو می بلعید، مسجد جامع خرمشهر قلب شهر بود كه می تپید و تا بود، مظهر ماندن و استقامت بود و آن گاه نیز كه خرمشهر به اشغال متجاوزان درآمد و مدافعان ناگریز شدند كه به آن سوی شط خرمشهر كوچ كنند، باز هم مسجد جامع مظهر همه آن آرزویی بود كه جز در باز پس گیری شهر برآورده نمی شد، مسجد جامع، همه خرمشهر بود. خرمشهر از همان آغاز خونین شهر شده بود، خرمشهر خونین شهر شده بود تا طلعت حقیقت از افق غربت و مظلومیت رزم آوران وبسیجیان غرقه در خون ظاهر شود، و مگر آن طلعت را جز از منظر این آفاق می توان نگریست؟ آنان در غربت جنگیدند وبا مظلومیت به شهادت رسیدند و پیكر هاشان زیر شنی تانكهای شیطان تكه تكه شد وبه آب و باد و خاك و آتش پیوست اما.... راز خون آشكار شد، راز خون را جزء شهدا در نمی یابند. گردش خون در رگهای زندگی شیرین است. اما ریختن آن در پای محبوب شیرین تر است و نگو شیرین تر، بگو بسیاربسیار شیرین تر است. راز خون در آنجا ست كه همه حیات به خون وابسته است، اگر خون یعنی همه حیات و از ترك این وابستگی دشوارتر هیچ نیست، پس بیش ترین ازآن كسی است كه دست به دشوارترین عمل بزند، راز خون در آنجاست كه محبوب، خود را به كسی می بخشد كه این راز را دریابد، و آن كس كه لذت این سوختن را چشید، در این ماندن و بودن جز ملالت و افسردگی هیچ نمی یابد. آنان را كه از مرگ می ترسند از كربلا می رانند، مردان مرد، جنگاوران عرصه جهادند كه راه حقیقت وجود انسان را از میان هاویه آتش جسته اند. آنان ترس را مغلوب كرده اند تا فتوت وكربلاییان پای در آزمونی دشوار می گذارند. كربلا مستقر عشاق است و شهید محمد علی جهان آرا چنین كرد تا جز شایستگان كسی در آن كربلا استقرارنیاید. شایستگان آنانند كه قلبشان را عشق تا آنجا انباشته است كه ترس از مرگ جایی برای ماندن ندارد. شایستگان جاودانانند ؛حكمرانان جزایر سرسبز اقیانوس بی انتهای نور كه پرتوی از آن همه كهكشان های آسمان دوم را روشنی بخشیده است.

ای شهید، ای آنكه بر كرانه ازلی و ابدی وجود بر نشسته ای، دستی بر ار و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را نیز از این منجلاب بیرون كش.

شهر در آتش می‌سوخت و صدای انفجار لحظه‌ای قطع نمی شد. طولی نكشید كه بیمارستان پر شد از انبوه مجروحان و شهیدان. زنان و كودكان و سالخوردگان ,آواره بیابان‌ها و جاده‌ها شده بودند. مردم به خصوص جوانان روی به مسجد جامع و دیگر پایگاه‌ها آوردند تا برای مقاومت سازمان‌دهی شوند.

این روز, روز اشغال شهری است كه مدافعانش طی 34 روز نبرد و تلاش شبانه‌روزی كوشیدند با ادای تكلیف الهی خود دشمن را از گسترش تجاوز به ایران اسلامی بازدارند. خرمشهر اشغال شد. لكن حماسه‌ها، ایستادگی‌ها و جانبازی‌هایی آفرید كه اولا افتخاری بزرگ را در تاریخ این مرز و بوم به ثبت رساند، ثانیا سبب گردید كه دشمن بیش از این خطرپذیری نكند و طعم تصرف خوزستان و حتی آبادان را از سر بیرون كند و ثالثا این مقاومت اعتماد به نفسی را برای اردوی خودی به ارمغان آورد كه دست مایه رزمندگان برای بیرون راندن دشمن از سرزمین اسلامی ایران گردید. در حالیكه اشغال خرمشهر توسط عراق به عنوان آخرین و مهمترین برگ برنده این كشور برای وادار ساختن به شركت در هر گونه مذاكرات صلح تلقی می‌شد, آزادسازی این شهر می‌تواسنت سمبل تحمیل اراده سیاسی جمهوری اسلامی ایران بر متجاوز و اثبات برتری نظامی‌اش باشد.

ضمن اینكه مناسبات اعراب و اسراییل با آمادگی اسراییل برای تهاجم به جنوب لبنان در وضعیت حساسی قرار داشت. در چنین موقعیتی بی‌گمان نتیجه عملیات بیت‌المقدس برای ایران، منطقه و عراق بسیار سرنوشت ساز و تعیین كننده بود. زمینه اجرای عملیات بیت‌المقدس متاثر از نتیجه سلسله عملیات‌های پیشین بود كه با شكستن حصر آبادان آغاز شد و پس از آن نیز ادامه یافت. در طراحی عملیات، عملیات تهاجم از طریق عبور رودخانه كارون و پیش روی به سوی مرز بین‌المللی و سپس آزادسازی شهر خرمشهر مد نظر گرفته شده بود و چنین استدلال شده بود كه حمله به جناح دشمن كه عمدتا به سوی شمال آرایش گرفته بود، عامل موفقیت عملیات است. همچنین شكستن خطوط اولیه دشمن و عبور ازرودخانه و گرفتن سرپل در غرب كارون تا جاده آسفالته اهواز – خرمشهر به عنوان اهداف مرحله اول و ادامه پیش روی به سمت مرز و تامین خرمشهر به عنوان مرحله دوم تامین شد.

شلاقی زدند خنده ام زیبا شد

مسابقه ی جالبی امیدوارم همه شرکت کنند 

نامش خرمشهر بود.

شهریور 1359،نامش خونین شهر شد .

خون ،مرگ ،جنگ و درد را به یکباره دید!

غیرت ،حماسه ،دلاوری ،رشادت و شهادت را آفرید .

عشق را با زبان شهادت درس داد و آزمود !

جهان آرا ها خلق کرد !

آرمان و عقیده را رنگ و بوی تازه بخشید.

ایستادگی و مقاومت و دفاع را بیست ماه هر ثانیه تکرار کرد ...

خرداد 1361غرور ،سرافرازی و آزادی را در آغوش کشید ...

خرمشهر را عشق معنا می کند !عشق را خرمشهر معنا می کند ...

خرمشهر را عشق آزاد کرد ...

خرمشهر را عشق به خدا آزاد کرد !

خرمشهر را خدا آزاد کرد !

نبودی ببینی شهر آزاد گشته خون یارانت پر ثمر گشته ...

خونین شهر دوباره خرمشهر شد .

خرمشهر ،خرم شهر شد ،اما نه به قدر خون های ریخته ،نه به قدر لیاقتش،نه به قدر ایستادگی و مقاومتش...

کو جهان آرا ؟؟؟کجایی ؟؟؟نیستی که ببینی شهر...خون یارانت......!

مرضیه شوشتری

شهری راباخون آذین بستیم  تا عشق به ستارگان آسمان ولایت رانشان دهیم .اینجاچندفرسنگی کربلاست وترنم ناله های عاشقان باصدای خمپاره هاآمیخته است .وچه زیباست صحنه عشق وایثار.

من آنروزهارابه درستی به خاطرندارم ولی ازرشادتهای مردم ورزمنده هاوفداكاریهاچیزهای زیادی شنیده ام ازخدامیخواهم كه دیگرهیچوقت به دشمنان مافرصت

تجاوزبه خاك پاكمان راندهدونه تنها خرمشهربلكه همه شهرهای ایران آسمانی بمانند .

ایران راهمیشه سبز میخواهم كوههاودشتهایش را           ایران راهمیشه آبا دمیخواهم شهرها وروستا ها یش را

ایران راسرفرازمیخواهم ازهرامتحان وهرآزما یش             ایران راهمیشه دوست دارم برقله ها ایمان مردمانش را

ای ایران ای مرزپرگهر  ای خاك پاكت به زدروزر...

بسم رب الشهدا و صدیقین

خرمشهر یادآور رشادت های جوانانی است که خود را به بهای جنت اعلی پروردگار خود فروختند، آنهایی که ناشناس بودند و ماندند.

خرمشهر نماد پاک بازی انسان های نورانی است که به حق اشرف مخلوقات بودند.

خرمشهر یعنی ع ش ق به معنای راستین.