تبیان، دستیار زندگی

در آن زمان که د‏و فرزندم مشغول خدمت سربازی بودند خیلی ناراحت بودم . ‏چرا که د‏وری دو فرزند ارشد  خانواده  برای  یک  مادرخیلی سنگین است . یک شب حضرت امام خمینی (ره) را در خواب دیدم . امام بزرگوار خطاب به من گفت : « چرا این قدر جزع و فزع می کنی ؟ از این دو فرزندت یکی متعلق به خودت و دیگری متعلق به ماست » . از خواب بیدار شدم فهمیدم که فرزندی از فرزندانم که خالص تر است شهید خواهد شد .

دلهره سراپای وجودم را پرکرده بود . از آن زمان به بعد هرکسی درب حیاط را می زد منتظر بودم تا خبری ناگوار برایم بیاورد . گر چه امروز به خود می بالم که توانسته ام حاصل دسترنجم را تقدیم اسلام عزیز نمایم . پس از شنیدن خبر شهادت فرزندم ؛ گویی که این آمادگی در وجودم رخ داده بود . به همین جهت توانستم صبر نمایم و خدای را شاکر باشم .

شهرستان دشتستان

کبوتران بهشت

مادر شهید بارانی از لحظه خداحافظی فرزندش می گوید :

روزی که‏ پسرم می خواست به جبهه برود صحنه ای مرا متحیرکرد . قبل از آن که بخواهد خداحافظی نماید ؛ یکی از مرغ ها از قفس می پرد و به سمت شهید می رود و با بال های خود مانع خروج او از درب حیات می شود . تا درب حیات به دنبال شهید می رود و نمی گذارد که از درب بیرون برود .

با خود  گفتم  در این حرکت که ‏از زبان حیوانی بی زبان سر می زند چه رازی نهفته است ؟ اکنون می دانم که چه رازهای سر به مهری در این حرکت آن پرندۀ بی زبان نهفته بوده است .

شهرستان دشتستان

کبوتران بهشت

خواهر  شهید  از زبان  مادرش  نقل می کند:  ‏ ‏زمانی که علی جبهه بود مادرم می گفت که خیلی در فکر پسرم ‏بودم . ‏شبی خواب دیدم که امام خمینی (ره) با جمعیتی فراوان در روستای ما جمع هستند . من جمعیت را شکافتم و خودم را به امام رساندم ؛ گفتم : آقا ؛ من پسری دارم که می خواهم برایش دعا کنی . دیدم علی میان جمعیت ایستاده و امام (ره) پیراهن علی را بالا زد ؛ ‏انگشتی روی کمرش پیدا بود.  ‏امام (ره) خطاب به من گفت : فرزند شما را امضا کردم . من خوشحال شدم ؛ از خواب که بیدار شدم با این که از این خواب شیرین شادمان بودم ، اما نمی دانستم تعبیرش چیست ؟  ‏چند روز بعد خبر شهادت ایشان را آوردند .

شهرستان دیلم

ایل ستاره

مادر شهید امیریان از لحظه دریافت خبر شهادت فرزندش می گوید : عید سال 1364 ‏نامه ای از حسین به دستمان رسید . شب خواب دیدم که ماشین های سپاه دور خانه ما را گرفته اند ‏. ‏وقتی بیدار شدم گفتم که حتماً حسین شهید شده ، ولی خودم را دلداری دادم و سعی کردم این خواب را فراموش کنم .

ساعت 10 صبح برای خریدن ماست به خانۀ یکی از همسایگانمان رفتم . وقتی برگشتم ، دیدم ماشین لندکروز سپاه جلوی در خانه ما ایستاده و پسر دایی حسین دارد گریه می کند.  ‏گفتم : مگر چه خبر است ؟ چرا گریه می کنی ؟ گفت : مادر رضا ، چطوری بگویم ؛ حسین شهید شده است و دوباره شدیدترگریه کرد.  ‏وقتی این خبر را شنیدم ، دست و پاپم را گم کردم. 

‏سه روز بعد جنازۀ او را به منظور خاکسپاری به بندر دیلم آوردند . رفتم بالای سرش و گفتم : شهادتت مبارک چون آرزوی همیشگی تو بود .  

شهرستان دیلم

ایل ستاره

مادر شهیدان بچه لر از درخواست شهیدانش می گوید : تا چند سال بعد از شهادت دو پسرم برای آنها و به یاد آنها لباس سیاه می پوشیدم تا این که شبی خواب دیدم که خلیل و خیرالله به خانه آمدند ؛ به من گفتند : « مادر با لباس سیاهت ، خاک به صورت ما می ریزی » .  

‏بعد  از  این خواب ؛  لباس سیاهم  را عوض کردم  ولی به طور اتفاقی عصر پنج شنبه آن هفته نتوانستم به مزارشان بروم ؛ دوباره هر دو به خوابم آمدند و به من گفتند : « مادر مگر با ما قهر کرده ای ؟ ما فقط گفتیم لباس مشکی بر تن نکن » .

شهرستان دیلم

ایل ستاره

شاکر بودن مادر شهیدان بچه لر : من به خاطر شهادت دو پسرم به درگاه خدا شکر می کنم . اصلاً ابراز ناراحتی نمی کنم که مبادا روح آن دو نوجوان شهید ناراحت شود . خدا را شاکرم و این شکر است که قلبم را تسکین می دهد . من دو فرزند جوان و رعنایم را با دستان خودم غسل شهادت دادم و حتی بعد از شهادت خیرالله صورت زخمی و غرق به خون او را بوسیدم و خدا را بر این نعمت بزرگ که به ما ارزانی کرده بود شکر کردم .

شهرستان دیلم

ایل ستاره

مادر شهید بچه لردر خصوص لحظه شنیدن خبر شهادت فرزندش می گوید : در اوایل مهرماه 1362 ‏نزدیکی های غروب ، خبر شهادت عباس را به ‏یکی از همسایگان ما دادند.  ‏همسایه ها که توان گفتن این خبر سنگین را نداشتند ؛ به من گفتند یک نامه از طرف عباس آمده ‏؛ فردا صبح آن را برایتان می آوریم . فردا صبح برای گرفتن نامۀ پسرم عباس به خانۀ همسایه مان رفتم . دیدم که یک  مینی بوسی از سپاه  و یک ماشین  هم از بنیاد شهید  درب  حیاط آنها ایستاده اند . من از یکی از پاسداران که آن جا بودند پرسیدم ؛ ببخشید ‏خاله ، مگر  چه  خبر است ؟  ایشان  گفتند  خبر  خیر  است ؛ برادر بسیجی  ، عباس بچه لر به فیض شهادت رسیده ‏است .

‏‏در موقع به خاکسپاری شهید عباس بچه لر، مادر شهید به درون قبر رفت و با بوسه ای ‏مادرانه بر صورت پسرش عباس ، با او خداحافظی کرد.

شهرستان دیلم

ایل ستاره

مادر شهید داوودی از آخرین لحظات شهیدش می گوید :  ‏محمد در 18 ‏خرداد 1367 ‏برای آخرین بار به جبهه اعزام شد . او که انگار می دانست به زودی شهید خواهد شد ، دو شبانه روز از اتاق بیرون نیامد و وصیت نامه ای مفصل نوشت.

‏‏او به اتفاق گروهی دیگر از رزمندگان بسیجی و پاسدار منطقۀ دیلم و لیراوی به منطقۀ عملیاتی جنوب اعزام شد . حدود 17 ‏روز در جزیرۀ مجنون با دشمنان بعثی مبارزه کرد و سرانجام مصادف با روز تولدش در روز چهارم تیرماه 1367 در آغاز 19 سالگی اش بر اثر اصابت ترکش به سر و پایش تولدی دوباره یافت .

شهرستان دیلم

ایل ستاره

مادر شهید داوودی از رخت عروسی فرزندش می گوید : روزی پارچه فروشی به روستای عامری آمده بود و ‏صدا می زد ‏پارچه پارچه ...  من رفتم و چند متر پارچه خریدم . وقتی به خانه برگشتم محمد کنجکاوانه پرسید : « مادر ؛ پارچه خریده ای ؟ » . ‏من با حسی مادرانه به او گفتم : آره پسرم ، برای رخت های عروسی توست . ‏محمد هم بدون دغدغه و اضطراب گفت : « مادر ؛ رخت های من جبهه و شهادت است » .

شهرستان دیلم

ایل ستاره

شهید خیرالله درویشی سه ماه در جبهۀ جنوب به مبارزه با مزدوران متجاوز عراقی پرداخت . وقتی برای مرخصی به خانه بازگشت ؛ پس از اتمام چند روز از مرخصی اش در حالی که کیف و لباس هایش را آماده می کرد تا دوباره به جبهه برود ؛ به مادرش می گوید : « مادر جان مرا غسل شهادت بده » .  مادرش که می دانست خواسته قلبی پسرش چیست برای این که آرزوی پسرش را اجابت کرده باشد او را نیز همانند برادر شهیدش خلیل ، غسل شهادت داد تا او نیز به آرزوی قلبی اش که وصال یار و کشته شدن در راه اوست ؛ برسد .  ‏خیرالله پس از حضور مجدد در جبهه در جزیره ی مینو به شهادت رسید .

شهرستان دیلم

ایل ستاره