تبیان، دستیار زندگی

سلام دوستان
نمی دونم بعد از شعر حفظی های مدرسه دیگه چقدر برای شعر وقت گذاشتید. توی این قسمت آخرین شعر، بیت یا نثری رو که تلاش کردید حفظ کنید بگذارید. حتما این شعر باید از بهترین شعر ها باشه . به این ترتیب کلی ابیات زیبا در این بحث خواهیم داشت..
بسم الله...

تازه وارد عزیز که دیگه قدیمی شدی
خوش اومدی
قربون قدمت

قربون شما استاد بزرگوار
خیلی ممنون :)

سلام بر دوست عزیز من

خیلی خوش اومدین حضورتون با طراوت بود طراوت خانم  =)

شعر تونم که 20 بود 
عالی 


وقتی که سخت غرقه­ ام در این سیر قهقرا

آری، دلم برای خودم تنگ می­ شود….

اینجا می تونید شعر هایی رو که دوست دارید رو هم بنویسید 
بحث خیلی خوبی می شه هآ

سلام به روح باصفای شما
خیلی ممنوووون طراوت رو روح لطیف شما احساس كرد ما كه چیزی نداشتیم
ممنووون.. من اشعار معاصرو خیلی دوس دارم... نمیدونم چرا زیاد با قدیمیا راحت نیستم ...
حتما یكی دیگه هم میذارم

باید کــــه ز داغم خبــری داشته باشد

هر مرد که با خود جگری داشته باشد

حالم چو دلیری ست که از بخت بد خویش

در لشکــر دشمن  پسری داشتـــه باشد !

حالم چو درختی است که یک شاخه نا اهل

بازیچــــه ی  دست  تبــــری  داشتـه  باشد

سخت است پیمبر شده باشی و ببینی

فرزند تــــو دیــــن دگـــری داشته باشد !

آویخــــته از گــــردن من شـــاه کلیدی

این کاخ کهن بی که دری داشته باشد

سر درگمـــی ام داد  گـــره در گـــره اندوه

خوشبخت کلافی که سری داشته باشد !

حسین جنتی

بسیار زیبا
آفرین
لذت بردم
منتظر سروده های دیگر هستم

شعری از ایرج میرزا كه به نظرم قشنگه

ابلیس شبی رفت به بالین جوانی
آراسته با شكل مهیبی سر و بر را
گفتا كه :منم مرگ و اگر خواهی زنهار
باید بگزینی تو یكی زین سه خطر را
یا آن  پدر پیر خودت را بكشی زار
یا بشكنی از خواهر خود سینه و سر را
یا خود ز می ناب كشی یك دو سه ساغر
تا آنكه بپوشم ز هلاك تو نظر را
لرزید ازین بیم جوان بر خود و جا داشت
كز مرگ فتد لرزه به تن ضیغم نر را
گفتا: پدر و خواهر من هر دو عزیزند
هرگز نكنم ترك ادب این دو نفر را
لیكن چو به می دفع شر از خویش توان كرد
می نوشم و با وی بكنم چاره ی شر را
جامی دو بنوشید و چو شد خیره ز مستی
هم خواهر خود  زد و هم كشت پدر را
ای كاش شود خشك بن تاك و خداوند
زین مایه ی شر حفظ كند نوع بشر را  

سلام
دو بیت اخر این شعر رو تو فیلم مدار صفر درجه شنیدم که در آرامگاه حافظ خونده شد و از اونجا علاقه مند شدم...
شعری از حافظ:

کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد
محقق است که او حاصل بصر دارد

چو خامه در ره فرمان او سر طاعت
نهاده ایم مگر او به تیغ بردارد

کسی به وصل تو چون شمع یافت پروانه
که زیر تیغ تو هر دم سری دگر دارد

به پای بوس تو دست کسی رسید که او
چو آستانه بدین در همیشه سر دارد

ز زهد خشک ملولم کجاست باده ناب
که بوی باده مدامم دماغ تر دارد

ز باده هیچت اگر نیست این نه بس که تو را
دمی ز وسوسه عقل بی خبر دارد

کسی که از ره تقوا قدم برون ننهاد
به عزم میکده اکنون ره سفر دارد

دل شکسته حافظ به خاک خواهد برد
چو لاله داغ هوایی که بر جگر دارد

شعری از بهروز رها که خیلی دوستش دارم