تبیان، دستیار زندگی

سلام

الحمدلله رب العالمین

*******

اللهم عجل لولیک الفرج

ماندگار باشید

یا حق

بسم رب المهدی

 سلام عزیزان و سلام و عرض ادب خدمت جناب مهدوی

راستش سوال خاصی ندارم ازتون و شاید بیشتر شبیه درد و دل باشه میخوام در میون بذارم با شما . البته جناب مهدوی  اگه حالتون از جوونهای این شکلی مملکت جوره ی من به هم نخوره و نگید تو کجا و ما کجا ! تو کجا و شهدا کجا ! تو کجا و جانبازان و ....
( فلذا دوستانی هم که خسته میشند لطفا نخونند این پست رو . چون به دردشون نمیخوره !)

از اینجا شروع کنم که چی میشه جناب مهدوی آدم بره گلستان شهدا ، اونجا یه جایی رو انتخاب کنه بگه منو اونجا دفن کنید ؟ به نظرتون شهدا چنین جایی برای کسی خالی میکنند ؟

اینکه عده ای انتخاب شدند و رفتند ، چجوری انتخاب شدند ؟ باز هم کسی میشه انتخاب شه به این صورت ؟

اون آدم های کم سن وسال که میرفتند زیر مین و خمپاره و این حرفا نمیگفتند مادر داریم ؟ پدر داریم ؟ خونه زندگیمون چی میشه ؟

شاید خیلی از اون رزمنده هایی که میرفتند ، برای این بوده که خودشون رو راحت کنند! البته این نظر منه ، و اینکه دوست داشتند از این زندانی که درش قرار گرفتند بپرند بیرون ! اگه این مسئله درست باشه ، الان در این وضعیت اون کار شدنی هست یا نه ؟

نشون میداد رزمنده ای رو که توی خاک و خول داشت غذا میخورد ، میگفت در بهترین هتل دنیاست ! چرا من نمیتونم این طور باشم ؟ چرا اونا این طور بودند و یکی مثل من فقط دوست داره ماشین خوب داشته باشه ؟ خونه خوب داشته باشه ؟ زندگی مرفه داشته باشه ؟

چرا یه عده ای میرند و حسرت بر دل بقیه میذارند ؟ این گناه اونا رو نشون نمیده ؟ اینکه تنها فکر خودشون بودند و رفتند و تنها گذاشتند برای چی بود ؟

خیلی دوست دارم یکی از شهدا رو گیر بیارم یه جایی مثل عالم خواب یا هر جای دیگه ! مثل دادگاهها ! کشیده بشه به میز محاکمه !! که تو رفتی و بقیه نمیتونند برند ؟ چی داشتی که تونستی بری ؟ چی باعث شد که این لیاقت رو خدا نصیب تو بکنه اما نصیب دیگری نشه ! به نظر شما اینها رو شهدا جواب میدند ؟

شاید فکر این مبودند که ما میریم شهید میشیم ! خانوادمون بهمون افتخار میکنه ؟! همه جا ازمون حرف میشه ! از اینکه رفتیم و محل نگذاشتیم به دید خوبی بهمون نگاه میشه! چطوری بوده حالت های قبل از اعزام نسبت به حالتهایی که در فیلمها نشون میدند ؟ 

...ادامه دارد... 

 سلام دوست عزیزم

به نام خدای مهربون
سلام خدمت همه
جناب مهدوی واقعا ممنونم از پاسخ‌هاتون
دقیقا حرفاتون مثل حرفای یک دوست ایثارگر دیگمون بود که قبلا‌ها هم با ایشون هم صحبت شده بودم
در مورد حرفاتون یه چند تا نکته عرض کنم:
من به هیچ وجه قصد جسارت به جایگاه شهدای عزیزمون نداشتم و ندارم، من فقط میگم که شما ارزشتون بیشتر از شهدا نباشه کمتر هم نیست و مطمئنم خداوند در روز قیامت همگیه شما رو با هم محشور می‌کنه.
من که خودم نه آدم خوبی هستم نه فداکاری کردم و اینا، از خدام می‌خوام که روز قیامتی محفل دوستانه منو با بعضی از دوستای فابریکم رو براه کنه، حالا چه برسه به شما با دوستان شهیدتون، خوش‌بحالتون که جاتون از قبل رزرو شدس، هر چند حقتونه و نوش جونتون.
در مورد اون دختره هم منم با صحبت شما موافقم و به نظرم نباید همچین جوونی رو تنها گذاشت و به قول میرزای فیلم اخراجی ها باید به دلش خط داد نه اینکه دلشو خط خطی کرد.
یه چند تا سوال دیگه هم میپرسم :
1) چرا امام اینقدر دوست داشتنی بودن؟ جوری که هر کدوم از شهدا و ایثارگران وقتی ایشون رو میدیدن انگار کل دنیا رو بهشون دادن؟ جوری که یه ملت رو به پا داشت؟
2) یکم بحثو عوض کنیم، به ورزش علاثه دارین؟ کدوم رشته؟ آیا فعالیت ها می‌کنید؟
3) چرا بروبچز المپیکی ما جز هادی ساعی کسی مدال نیاورد اما بروبچز پارالمپیکی ما بازم غرور آفرینی کردن، اونم با این بودجه کم؟
4) چی میشه که آدم غرور میگیردش؟ مگه ما آدما کی هستیم؟
5) وقتی به ستاره‌های بالا سرم نگاه می‌کنم میبینم که سیاره زمین یه جز خیلی خیلی خیلی کوچیکی از جهان خلقت و من انسان که روی این زمین کوچیک واستادم و در برابر زمین خیلی خیلی خیلی کوچیکم ، چی میشه که کاری می‌کنم و ارزشم بالاتر از همه‌ی اینا قرار میگیره و چی میشه که بعضی وقتا تکبر خفم میکنه و احساس میکنم همه رو ریز میبینم؟؟
ممنونم از پاسخ‌هاتون
یا علی

سلام hayat_e_tayebe عزیز

از اینجا شروع کنم که چی میشه جناب مهدوی آدم بره گلستان شهدا ، اونجا یه جایی رو انتخاب کنه بگه منو اونجا دفن کنید ؟ به نظرتون شهدا چنین جایی برای کسی خالی میکنند ؟
به نظر حقیر همجواری فیزیكی با شهدا چندان مهم نیست (هر چند باعث تبرك روح و جسم است) لكن اگر عمل و رفتار انسان مطابق خواسته مرام شهدا باشد آن سر دنیا هم كه باشه در حقیقت همسایه دیوار به دیوار شهداست.
اینکه عده ای انتخاب شدند و رفتند ، چجوری انتخاب شدند ؟ باز هم کسی میشه انتخاب شه به این صورت ؟

انتخاب شدن واقعا توفیق بزرگی است ولی این امر دغدغه همه شهدا قبل شهادت بود كه آیا خدا ما را قبول می كند؟ پس خدا بندگان صالحش را بدون توجه به شرایط زمانی انتخاب می كند و اجر پاداش مناسب را می دهد. لكن انتخاب شدن برای درك مقام شهادت واقعا آرزوی همه علما و صلحا بوده و هست
اون آدم های کم سن وسال که میرفتند زیر مین و خمپاره و این حرفا نمیگفتند مادر داریم ؟ پدر داریم ؟ خونه زندگیمون چی میشه ؟
چرا اتفاقا همه اینها عزیزترین های خانواده خود بودند. اما هدف والایی كه داشتند این مسائل در نظر رزمنده ها حقیر كرده بود.
شاید خیلی از اون رزمنده هایی که میرفتند ، برای این بوده که خودشون رو راحت کنند! البته این نظر منه ، و اینکه دوست داشتند از این زندانی که درش قرار گرفتند بپرند بیرون ! اگه این مسئله درست باشه ، الان در این وضعیت اون کار شدنی هست یا نه ؟
نمیدونم منظور شما از اینكه می فرمائید خودشونو راحت كنن چیه؟ به نظر شهدا برای شهادت به جبهه نمی رفتند بلكه به قصد ادای تكلیف می رفتند لكن در اثر خلوص و صداقتی كه از خود نشان می دادند خداوند پاداششان را بقول معروف نقد می كرد.
نشون میداد رزمنده ای رو که توی خاک و خول داشت غذا میخورد ، میگفت در بهترین هتل دنیاست ! چرا من نمیتونم این طور باشم ؟ چرا اونا این طور بودند و یکی مثل من فقط دوست داره ماشین خوب داشته باشه ؟ خونه خوب داشته باشه ؟ زندگی مرفه داشته باشه ؟
چون عشق حرم باشد سهل است بیابانها. داداش من داشتن زندگی و ماشین خوب دلیل بد بودن آدمها نیست. استفاده نا بجا از آنها و غافل شدن از خدا ناپسند. من خود دوستی داشتم كه از لحاظ مالی در تمكن كامل بود ولی دل كنده بود و جبهه ای شده بود اینه كه ارزش مضاعف داره! البته به نظر من
چرا یه عده ای میرند و حسرت بر دل بقیه میذارند ؟ این گناه اونا رو نشون نمیده ؟ اینکه تنها فکر خودشون بودند و رفتند و تنها گذاشتند برای چی بود ؟
من چین نظری ندارم. من میگم ما با اونا تو یك قافله بودیم و هم كاروان، این ما بودیم كه اونا را تنها گذاشتیم و موندنی شدیم. البته با تمام احترامی به جانبازان بزرگوار قائئلم من خودمو گفتم.)
خیلی دوست دارم یکی از شهدا رو گیر بیارم یه جایی مثل عالم خواب یا هر جای دیگه ! مثل دادگاهها ! کشیده بشه به میز محاکمه !! که تو رفتی و بقیه نمیتونند برند ؟ چی داشتی که تونستی بری ؟ چی باعث شد که این لیاقت رو خدا نصیب تو بکنه اما نصیب دیگری نشه ! به نظر شما اینها رو شهدا جواب میدند ؟ شاید فکر این بودند که ما میریم شهید میشیم ! خانوادمون بهمون افتخار میکنه ؟! همه جا ازمون حرف میشه ! از اینکه رفتیم و محل نگذاشتیم به دید خوبی بهمون نگاه میشه!

شاید مقایسه خوبی نباشه، ولی دیدی یه نظامی برای گرفتن یك رتبه و درجه باید دوره های مختلف ببینه و زحمت بكشه، شهادت هم یك مدال و درجه است باید به آن برسی با زحمت و تلاش، با خودسازی . به قول شهید بهشتی بهشت را به بها دهند و به بهانه ندهند. شهیدی كه دعا می كنه كه پیكرش برنگرده تا یك وجب از خاك دیا را اشغال نكنه نمی تونه به فكر این باشه كه بهش دید خوبی دادشته باشند. بعضی وقتها شهدا با با خودمون مقایسه می كنیم.
چطوری بوده حالت های قبل از اعزام نسبت به حالتهایی که در فیلمها نشون میدند ؟

ببینید در فیلمها حتی 20 درصد حالات جبهه را نمی شود به تصویر كشید حتی بعضا و خودم واقعا درد می كشم. البته منكر زحمتها ی انجام شده نیستم ولی می شه بهتر از این هم كار كرد

سلام hayat_e_tayebe  مهربان

اونی که خودشو رفته زده داغون کرده برای ملت ، اگه میدونست این جور میشه ، باز میرفت جبهه ؟
البته مقداری با شما مخالفم . چون اولا صرفا برای ملت نبوده و نوعی تكلیف الهی بوده ! حضرت اما می فرماید : كار برای خدا دلسردی ندارد.
چرا میگین ارزش شهدا بیشتر از جانبازاست ؟! من این رو نمیتونم قبول کنم چرا كه جانبازی که عمر خودش رو در اذیتهای ناشی از اون موقع سپری میکنه خیلی باید روحیه مقاوم تر و استقامت بیشتری داشته باشه ! طبعا اجر و زحمت و مزد بیشتری هم باید داشته باشه نسبت به شهدا !  این طور نیست ؟
اجر و پاداش هر كسی نزد خداست. لكن طبیعتا تحمل زحمات بیشتر در راه خدا حتما نتیجه اش پاداش بیشتری است كه آنهم چیزی جز رضایت خدا نیست.
شخص شما هنگام اعزام مخالفت پدر مادر همراهتون بود یا خیر ؟
خوشبختانه مخالف سرسختانه ای نداشتند فقط اولهاش مخالفت كردند كه اونم طبیعی بود چون بالاخره محبت فرزندان پدر و مادر را وادار به مخالفت می كرد. اونا بیشتر در مورد وضعیت تحصیل من نگران بودند.
میتونم بپرسم از وصیت نامتون برامون بگید ؟ از مفادش ، از اینکه الان نسبت به اون چه احساسی دارید و هنوز موجود هست یا نه؟ البته اگه دوست دارید بگید و اینکه وصیت ها چقدر ارزش دارند ؟ اون موقع که نوشته میشد چقدر احتمال بود برمیگردید یا ...
هنوز اونو دارم. بیشتر سفارش من عمل به فرامین امام بود. ضمن اینكه یادمه همراه دوست عزیزتر از جانم خلیل اونو نوشتم كه مال هر دو تقریبا شبیه هم ولی اون پرید و ما جا ماندیم. اونجا نوشتم شهید عزادار نمی خواهد بلكه پیرو می خواهد تا راهش را ادامه دهد. الان هم همین عقیده را دارم.

جناب  mclaren  عزیز . سلام وقت بخیر

1) چرا امام اینقدر دوست داشتنی بودن؟ جوری که هر کدوم از شهدا و ایثارگران وقتی ایشون رو میدیدن انگار کل دنیا رو بهشون دادن؟ جوری که یه ملت رو به پا داشت؟

امام در اثر صداقت و اخلاصش محبوب دلها شد. مردم دیدند امام حرف و عملش یكی و نیتی جز خدا ندارد. امام جز رضایت خدا چیز دیگری در سر نداشت

2) یکم بحثو عوض کنیم، به ورزش علاثه دارین؟ کدوم رشته؟ آیا فعالیت ها می‌کنید؟

بله ورزش می كنم . فوتبال رشته اصلی ام هست. ولی شنا را هم دنبال می كنم. البته در حدی كه بالاخره بدن خودمون را سرزنده نگداریم. هفته ای دو جلسه همراه همكاران اداره فوتبال می كنیم.

3) چرا بروبچز المپیکی ما جز هادی ساعی کسی مدال نیاورد اما بروبچز پارالمپیکی ما بازم غرور آفرینی کردن، اونم با این بودجه کم؟

فكر می كنم المپیكی های گذشته از عدم برنامه ریزی و یا.... المپیك را دست كم گرفته بودند. ولی پارالمپیكی ها با آن اراده و همت میخواستند و توانستند

4) چی میشه که آدم غرور میگیردش؟ مگه ما آدما کی هستیم؟

فراموش كردن اینكه ما در كل كائنات هیچیم. البته نفسانیت ها انسان را غافل می كند
5) وقتی به ستاره‌های بالا سرم نگاه می‌کنم میبینم که سیاره زمین یه جز خیلی خیلی خیلی کوچیکی از جهان خلقت و من انسان که روی این زمین کوچیک واستادم و در برابر زمین خیلی خیلی خیلی کوچیکم ، چی میشه که کاری می‌کنم و ارزشم بالاتر از همه‌ی اینا قرار میگیره و چی میشه که بعضی وقتا تکبر خفم میکنه و احساس میکنم همه رو ریز میبینم؟؟

انسانها اگر در كارهایشان توكل به خدا كنند و رنگ خدایی به كارشان بزنند تا خدا می رسند . و كار برای غیر خدا انسان خوار می كند.

سلام

الا بذکر الله تطمئن القلوب

*******

ممنونم جناب مهدوی که به سوالاتم جواب دادید ... فقط من تعدادی سوال هم در پست اولم مطرح کرده بودم که فکر می کنم شما اون ها رو ندیدید .. ممنون میشم اگه به اون ها هم جواب بدید ... برای همین فعلا سوال جدیدی نمی پرسم ...

یه پیشنهاد هم براتون دارم ... پیشنهاد همکاری ... می خواستم ازتون خواهش کنم تو انجمن های تبیان هم فعالیت داشته باشید ... یا اگه وقتتون این اجازه رو بهتون نمیده ، حداقل در انجمن دفاع مقدس حضور داشته باشید .. فکر می کنم یکی از قدم هایی که شما می تونید برای زنده نگه داشتن یاد شهدا داشته باشید ، همین حضور در دنیای مجازی باشه و چه جایی بهتر از تبیان ... فکر می کنم حضور یکی از رزمنده های عزیز در کنار جوونایی که دارن اون جا فعالیت می کنند بتونه یه حرکت خیلی مثبت باشه ... پس منتظر حضور گرمتون هستیم ...

اللهم عجل لولیک الفرج

ماندگار باشید

یا حق

سلام

آقاي مهدوي واقعا خسته نباشيد خيلي تند تند جواب ميدين.

1-اول از همه مي خوام كه اگر امكانش هست يك عكس از شهيد خليل مشكين باغ برامون بزاريد اگر ميشه اون عكسي كه گفتين از شهادتش گرفتيد(باز هم تاكيد ميكنم اگر دوست داريد)

2-گفتين كه موقع رفتن به جبهه والدينتون بيشتر به خاطر درستون مخالف اعزام شما بودن يعني بعد از اين كه رفتين جبهه درستون رو رها كردين؟رزمنده هاي نوجوان و جوان توي جبهه هم درس مي خوندن؟الان تحصيلاتتون چيه؟

3-بار ها توي خاطرات شنيديم كه رزمنده ها براي باز كردن معبر خودشون رو روي مين مي انداختن شما از اين صحنه ها هم ديدين؟چي ميشه كه يه آدم همچين جراتي پيدا ميكنه؟

4-اين كه ميگن توي جبهه فرمانده ها حتي از سربازها هم قابل تشخيص نبودن(منظورم هم قيافه و هم رفتاره)درسته؟اين تواضع ها چه تاثيري در روحييه رزمنده ها اشت؟

5-اگه اشكالي نداره يكم از خودتون بگيد اين كه چند تا بچه داريد؟و كجا كار مي كنيد؟