تبیان، دستیار زندگی

با سلام
ایام فاطمیه و غم مصیبت حضرت ام ابیها (س) بر شما عزیزان تسلیت باد

دل نوشته ها و اشعار خود را در این مبحث به اشتراک گذارید

امیدوارم مرهمی بر داغ  یوسف گمشده اش باشید

موج غمها

دلم پر شورش است امشب خدایا

ز غمهای علی، از رنج زهرا

حسن امشب سرش بر زانوی غم

حسین گرید کجایی مادر ما

بنالد زینبش چون شمع سوزان

مدینه بس جفا کردی به طاها

سرشک داغ کلثوم آتشم زد

بسوزد استخوانم وای بر ما

سلام ما کسی پاسخ نمی گفت

چهل در کوفتم همراه زهرا

الا ای اهل یثرب حیدرم من

مگر زهرا چه کرده با شماها

نشد پیدا کسی در شهر یثرب

کند با اهل بیت ما مدارا

کسی یارم نشد تنها بماندم

ز خاطر محو کردن چون خدا را

زمانی که غدیر از یادها رفت

شدم تنها میان موج غمها

غم آمد تا سراغم داغ همدم

نوازش می کند غم داغ ما را

یتیمی درد بی درمان یتیمی

رسد آوای غمها تا ثریا

«مبینا » جان فشان در ماتم او

ز اشک زینبین در داغ زهرا

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران

وزن شعر: مفاعیلن مفاعیلن فعولن

من علیم که خدا قبله نما ساخت مرا

جز خدا و نبی و فاطمه نشناخت مرا

من که یک باره در از قلعه خیبر کندم

داغ زهرا بخدا از نفس انداخت مرا

علی آن شب ز داغ سینه لبریز              تن خورشید را یا رب کجابرد؟!

به دوش خسته اش یک کهکشان نور         جدا زین خاکدان تا ناکجابرد

غم زهرا و درد بی کسی را                    شب آن شب تا حریم کبریا برد

نمیگنجید در خاک ان تن پاک                   علی جان جهان را تا خدا برد

گلی پرپر به دست باغبان آخ                   نسیم از بوستان مصطفی برد

غدیر از جنبش و جوشش فرو ماند              فراتی از عطش تا کربلا برد

حدیث ماتمش را پیک افسوس                ز یثرب تا شبستان حرا برد

یا امیر المومنین روحی فداک                  آسمان را دفن کردی زیر خاک؟!

آه را در دل نهان کردی چرا؟!                 ماه را در گل نهان کردی چرا؟!

یا علی جان تربت زهرا کجاست؟!            یادگار غربت زهراکجاست؟!

تا ز نورش دیده را روشن کنم               بر مزارش شعله ها برتن کنم

آه از آن ساعت که آتش درگرفت           جام را از ساقی کوثر گرفت

  یاد پهلویش نمازم را شکست                  فرصت راز و نیازم را شکست

     آه زهرا تا ابد جاری بود                      دست مولا تشنه ی یاری بود. 

محمدرضاآقاسی

اشکی بود مرا که به دنیا نمی دهم
این است گوهری که به دریا نمی دهم
گر لحظه ای وصال حببم شود نصیب
آن لحظه را به عمر گوارا نمی دهم
عمری بود که گوشه نشین محبتم
این گوشه را به وسعت دنیا نمی دهم
در سینه ام جمال علی نقش بسته است
این سینه را به سینه ی سینا نمی دهم
تا زنده ام ز درگه او پا نمی کشم
دامان او ز دست تمنا نمی دهم
سرمایه ی محبت زهراست دین من
من دین خویش را به دو دنیا نمی دهم
گر مهر و ماه را به دو دستم نهد قضا
یک ذره از محبت زهرا نمی دهم
امروز بزم ماتم زهرا بهشت ماست
این نقد را به نسیه ی فردا نمی دهم
در سایه ی رضایم و همسایه ی رضا
این سایه را به سایه ی طوبی نمی دهم
استاد سید رضا موید

تو که می توانی بمانی بمان
عزیزم تو خیلی جوانی بمان
تو هم مثل من نیمه جانی بمان
زمین گیر من! آسمانی! بمان
اگر می شود می توانی بـمان
تو نیلوفرانه ترین یاس شهر
وجود تو کانون احساس شهر
دعاگوی هر قدرنشناس شهر
نکش دست ازدست دستاس شهر
نباشی چه آبی؟ چه نانی؟ بمان
چه شد با علی همسفر ماندنت؟
چه شد ماجرای سپر ماندنـت؟
چه شد پای حرف پدر ماندنـت؟
پس از غصه ی پشـت در ماندنت
ندارد علی همزبانی بمان
برای علی بی تو بد میشود
بدون تو غم بی عدد میشود
نرو که غرورم لگد میشود
و این سقف سنگ لحد میشود
تو باید غمم را بدانی بمان
چرا اشک را آب رو میکنی؟
چرا چادرت را رفو میکنی؟
چرا اسـتخوان در گلو میکنی؟
چرا مرگ را آرزو میکنی؟
چه کم دارد این زندگانی؟ بمان
صابر خراسانی

به هر چه غیر خدا پشت پا زد و جان داد
به خانه رنگ کبود عزا زد و جان داد
برای حاجت همسایه ها دعا می خواند
دوباره سر به همه خانه ها زد و جان داد
حریم گیسوی ما را به پنجه ها نسپرد
که شانه بر سر گیسوی ما زد و جان داد
ز درد سینه و پهلو به خویش می پیچید
میان بستر خود دست و پا زد و جان داد
نشد که آب خنک دست او دهد اسماء
حسین را دم آخر صدا زد و جان داد
کشید روی سرش چادری و بعد از آن
گریز گریه به یک بوریا زد و جان داد
محسن حنیفی

گفتن ندارد/كوچه شلوغ و جای یك سوزن ندارد
نامرد مردم/حق علی و فاطمه خوردن ندارد
مادر به خود گفت/شاید كسی كاری به كار زن ندارد
من از نبی ام/حتما كسی كاری به كار من ندارد
افتادن زن/درپیش چشم دیگران دیدن ندارد
برخیز مادر/زینب پناهی غیر این دامن ندارد-
-وقتی حسینت/درلحظه ی گودال پیراهن ندارد
مجید تال