7- فراموش کردن روز حساب
«ان الذین یضلون عن سبیل الله لهم عذاب شدید بما نسوا یوم الحساب»[27]؛
در حقیقت کسانی که از راه خدا به در میروند، به سزای آنکه روز حساب را فراموش کردهاند، عذابی سخت خواهند داشت.»
برای یک شخص مؤمن تنها ایمان به معاد کافی نیست، باید مدام باید به یاد معاد باشد. در مورد بعضی افراد قرآن میفرماید: «لا یُؤمِنُ بیَومِ الحِسابِ»[28]
ایمان به معاد ندارد ولی در این آیه بیان میکند که ایمان وجود دارد ولی شخص معاد را فراموش میکند. از اینرو میتوان نتیجه گرفت هوی پرستی و فراموش کردن روز قیامت، خطراتی است که انسان را تهدید میکند.[29]
8- همنشینی با دوستان ناباب
«یَاوَیْلَتىَ لَیْتَنىِ لَمْ أَتخَِّذْ فُلَانًا خَلِیلًا لَّقَدْ أَضَلَّنىِ عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنىِ وَ كَانَ الشَّیْطَنُ لِلْانسَنِ خَذُولًا»[30]
ای وای! کاش فلانی را دوست خود نگرفته بودم! او بود که مرا به گمراهی کشانید؛ پس از آن که قرآن به من رسیده بود و شیطان همواره فروگذارنده انسان است.
9- غفلت از آیات الهی
«إِنَّ الَّذِینَ لَا یَرْجُونَ لِقَاءَنَا وَ رَضُواْ بِالحَْیَوةِ الدُّنْیَا وَ اطْمَأَنُّواْ بهَِا وَ الَّذِینَ هُمْ عَنْ ءَایَاتِنَا غَافِلُونَ، أُوْلَئكَ مَأْوَئهُمُ النَّارُ بِمَا كَانُواْ یَكْسِبُونَ»[31]
کسانی که امید به دیدار ما ندارند و به زندگی دنیا دل خوش کرده و بدان اطمینان یافتهان و کسانی که از آیات ما غافل هستند. آنان به کیفر آنچه به دست میآوردند، جایگاهشان آتش است.
[27]. ص/ 26.
[28] - غافر/27
[29]. قرائتی، محسن، تفسیر نور، ج10، ص99.
[30]. فرقان/28-29.
[31]. یونس/ 7-8.