تبیان، دستیار زندگی

فقط كاور می‌‌كردید؟

بچه‌ها یكی، دوتا آهنگ هم ساخته بودند. یادم هست ركوردی كه كردیم روی tape بود یادم هست كه روی كاست می‌توانستیم شش، هفت ترك را روی هم بگیریم. البته درست یادم نیست فقط یادم هست كه آن موقع فكر می‌كردیم این امكانات چقدر امكانات خوبی است. الان خیلی راحت شده است اما من این مسیر كه طی كردم را خیلی دوست دارم و خیلی خوشحالم كه این چیزها را دیدم و حس كردم. كسانی كه یك كار را عمیقا و در همه سطوح كار كرده باشند دید عمیق‌تری دارند.

آن گروه تا كی ادامه داشت؟

آنها یك گروه بودند و من به آنها اضافه شده بودم. قرار بود یك اجرا داشته باشیم اما دو، سه هفته مانده به اجرا از آنها جدا شدم. سلیقه‌هایمان به هم نمی‌خورد و از آن گروه جدا شدم اما بعدا این تجربه خیلی به درد من خورد. بعد هم به صورت اتفاقی در گروه كاوه ساز زدم. كاوه گفت می‌خواهی در گروه ساز بزنی؟ من هم كه از خدا خواسته قبول كردم و آنجا یك تجربه جدید پیدا كردم چون از نزدیك تنظیم واقعی یك اركستر راك را می‌دیدم.

و تو هجده ساله بودی.

بله. اصلاً تصورش را نمی‌كردم. دو سال قبل از آن من در كنسرت كاوه رفته بودم و روی زمین نشسته بودم امادر وافع روی فضا بودم. بعداً وقتی خودم با كاوه اجرا می‌كردم باور نمی‌كردم كه روی صحنه تالار حركت در گروه کاوه یغمایی هستم.

این هم تجربه‌ای در گروه بود. چرا دیگر در گروهی دیگر نرفتی؟

یك بار دیگر در سال 83 با یك گروه دیگر كه Progresive metal می‌زدند كار كردم. آنجا هم كارهای جالبی را می‌زدم اما با كلیت كار گروه ارتباط برقرار نمی‌کردم بنابراین دو سه هفته قبل از اجرا گفتم نمی‌توانم و بیرون آمدم.

هر كس به من می‌رسد تنظیم ریتمیك می‌خواهد

چرا ساز دیگری نزدی؟

نمی‌دانم. دوست داشتم ولی هیچ وقت كار نكردم.

یعنی كاری كه الان داری انجام می‌دهی را موسیقی الكترونیك نمی‌دانی؟

چرا. خیلی‌هایش الكترونیك است اما ذهنیت من موسیقی الكترونیك نیست. تا بیست و بیست و دوسالگی خیلی التون جان، متالیكا، جوساتریانی، پینك فلوید و كلاً راك گوش می‌دادم و از موسیقی الكترونیك، فقط ژان میشل ژار و آلن پارسون را شنیده بودم. از اواخر دبیرستان تازه شروع كردم به گوش كردن موسیقی پاپ جدید. یعنی تا آن موقع بك استریت بویز را گوش نمیدادم.

چون اینها را گروه‌های خوبی نمی‌دانستم. اسطوره‌هایم گروه‌های دهه هفتاد، هشتاد بودند و موسیقی روز را دوست نداشتم چون تصورم این بود موسیقی روز موسیقی سطح پایینی است و قابل مقایسه با گروه‌های دهه هفتاد و هشتاد و گروه‌های خوب دهه نود نیست. وقتی سعی كردم آلبوم بدهم، به واسطه فشار زانیار به این گروه‌ها گوش دادم. زانیار فرق می‌كرد. موقعی كه من جدی موسیقی كار می‌كردم، زانیار عشق فوتبال بود و موسیقی‌های روز را گوش می‌داد.

 موقعی كه او این موسیقی‌ها را گوش می‌كرد من می‌گفتم این چرت و پرت‌ها چیست؟ بعد او مرا وادار كرد كه انعطاف به خرج بدهم و ذهنم را بازتر كنم از تعصب دست بردارم و از این موسیقی‌ها هم ایده بگیرم.سعی كردم موسیقی‌های دهه هفتاد و هشتاد را در قالب جدیدتری ارائه بدهم.

در لحظه‌ای كه آهنگ می‌سازم اگر از تمام چیزهایی كه از التون جان و پینك فلوید شنیدم، یك درصد در ذهن من خطور كند خوب است. من اینها را گوش داده بودم و در ناخودآگاهم بود. اما در آهنگ‌هایم از آكوردهای پیچیده‌تری نسبت به موسیقی پاپ روزاستفاده می‌كردم و اینجوری خودم را راضی می‌كردم، می‌‌گفتم  پایه كارم قوی است و در ظاهر چیزی را كه مد است پیاده می‌كنم.

چیزی كه از موسیقی الكترونیك در ذهن من است چیزی است كه با سازهای الكترونیك ضبط می‌شد. آیا تعریف تو از این موسیقی هم همین است؟

تعریف موسیقی الكترونیك گسترده است اما مهم‌ترین خصیصه‌اش این است كه در آن از سازهای الكترونیك استفاده شود. یعنی سینتی سایزر در آن حرف اول را می‌زند و بدون آن معنی ندارد. نباید سازهای آكوستیك زیاد باشد و تا حدی مجاز است. سازهای اصلی مثل درامز، بیس بهتر است الكترونیك باشد. چیزی كه در ایران مرسوم است این است كه در موسیقی الكترونیك نیازی نیست كه شما زیاد موسیقی بدانید و بزرگترین نقطه ضعف موسیقی پاپ حال حاضر ایران این است كه بچه‌هایی كه كار می‌كنند اکثرا اطلاعاتی از موسیقی ندارند. یعنی اگر كامپیوتر را از آنها بگیری هیچ كاری نمی‌توانند بكنند.

اگر بگویند همین آهنگ را كه الكترونیك تنظیم كردی، آكوستیك و یك فرم دیگر تنظیم كن. اكثرا نمی‌توانند چون دیدگاه درست ندارند و از لحاظ تئوری سطح اطلاعات‌شان پایین است. من هر كدام از آهنگ‌هایی كه تنظیم كرده‌ام را می‌توانم ده جور دیگر آكوستیك تنظیم كنم. برای من این یك قالب است كه می‌توانم خودم را در آن قرار بدهم.

چرا اولویت‌ات در تنظیم الكترونیك است؟

اولویت من الكترونیك نیست، اولویت آنهایی كه به من مراجعه می‌كنند الكترونیك است و اینكه متأسفانه یا خوشبختانه، در تمام دنیا، موسیقی‌ای كه جدیدتر بوده، بیشتر شنیده شده. الان در موسیقی الكترونیك اتفاقات بیشتر و جدی‌تری می‌افتد و شانس موفقیت‌اش بیشتر از موسیقی غیرالكترونیك است. در كارهای خودم، سی درصد الكترونیك است. در آلبوم ساعت 9 ترك اول كاملاً الكترونیك است، آهنگ دوم كاملا آكوستیك است، آهنگ سه الكترونیك است، آهنگ چهار كاملا آكوستیك است. البته شاید درام آن قطعه سمبل بوده اما یك درامر می‌تواند عین آن را بزند. یعنی با دیدگاه یك نوازنده واقعی درام نوشته شده است.

چه چیزی برایت تعیین می‌كند كه یك قطعه را الكترونیك تنظیم كنی یا آكوستیك؟

چیزی كه الان به آن رسیده‌ام را به شما می‌گویم و حتی در آلبوم ساعت 9 هم نمی‌دانستم دارم چكار كنم. از یك طرف به شدت موسیقی راك و آكوستیك را دوست دارم و از طرفی موسیقی الكترونیك را دوست دارم و می‌دانم كه مردم هم موسیقی الكترونیك را بیشتر دوست دارند. نمی‌دانستم دقیقا چكار باید بكنم و آخر سر هم آلبوم دوپاره شد و نصف آهنگ‌ها الكترونیك است و نصف دیگر فرم غیرالكترونیك دارند. در آلبوم جدیدم كه هنوز منتشر نشده، در تمام تنظیم‌ها، در تك‌تك آهنگ‌ها، 60 درصد الكترونیك است و سی، چهل درصد آكوستیك برای همین همه آهنگ‌هایم یك رنگ شده‌اند و فكر می‌كنم این درست‌تر است.