تبیان، دستیار زندگی

امید تازه ای برای درمان افرادكم رشد و كوتاه قد 

منبع:www.nioc.org

محققان اعلام كرده اند امید تازه ای برای درمان افرادكم رشد كه قدشان بلند نمی شود و مبتلا به نقص ژنتیكی هستند، پیدا شده است,به نقل از خبرگزاری آلمان محققان انستیتو ژنتیك انسانی كلینیك دانشگاهی هاید برگ آلمان علت بروز رشد نكردن كودكان كوتاه قد برای اولین بار قابل تشخیص زودهنگام شد.بنابر این گزارش، محققان با بررسی اطلاعات ژنتیكی بیش از 1600 كودك كوتاه قد زیر 10 سال از 14 كشور دریافتند كه در بیش از چهار درصد این كودكان جهش هایی در ژن موسوم به شوكس-ژن عامل كوچك ماندن این كودكان است.
این گزارش حاكیست، این ژن نقش مهمی را در ساخت استخوان ایفا می كند این ژن رشد استخوان های دراز و مغزدار دست ها و پاها كه به صورت طولی رشد می كنند را تنظیم می كند، كه این نوع رشد بعد از سن بلوغ متوقف می شود تا بحال این تصور وجود داشت كه بلندی قد تحت تاثیر فاكتورهای مختلفی قرار دارد.اما تحقیقات اخیر محققان نشان می دهد تنها جهش در ژن شوكس منجر به كاهش رشد و بروز تغییرات جسمی دیگری از جمله تغییر در مفاصل دست، كوتاه شدن دست ها، افزایش ضریب توده بدنی، ساخت بیش از حد عضلات و بلندی كام دهان می شود.
براساس این گزارش، در این تحقیقات مشخص شد، كودكان دارای این نقص ژنتیكی از درمان با هورمون رشد بسیار سود می برند و ظرف مدت دو سال از طریق درمان با هورمون رشد، میزان قد آنها 16 سانتی متر افزایش می یابد.
این محققان كاتالوگ علائمی برای تشخیص زودهنگام این عارضه ایجاد كردند تا متخصصان بتوانند رشد نكردن كودك را زودهنگام تشخیص دهند، زیرا روش هورمون درمانی فقط زمانی تاثیر گذار خواهد بود كه پسرها قبل از 10 تا 12 سالگی و دخترها قبل از هشت تا ده سالگی و قبل از سن بلوغ شان تحت درمان قرار گیرند.

لیپوساكشن 

منبع:روزنامه جوان

لیپوساكشن كه با اسامى لیپوپلاستى (تغییر شكل چربى) یا ساكشن لیپكتومى نیز شناخته مى شود یك عمل جراحى زیبایى است كه چربى را از قسمت هاى متفاوتى از بدن برمى دارد. نواحى كه بر روى آن ها عمل انجام مى شود عبارتند از شكم، ران ها، باسن، گردن، دست ها و جاهاى دیگرى از بدن. این كار نوعى شكل دادن به بدن است و نه یك روش كاهش وزن. میزان چربى برداشت شده بسته به پزشك، روش جراحى و بیمار متفاوت است ولى میزان میانگین آن معمولاً ۵ كیلوگرم است.
خطرات لیپوساكشن
عوامل متعددى وجود دارند كه میزان چربى را در یك جلسه مى توان با اطمینان برداشت كرد محدود نمایند ولى در نهایت پزشك و بیمار تصمیم مى گیرند. برداشت زیاد چربى عواقب منفى به دنبال دارد در افرادى كه بیش از حد ساكشن مى شوند در پوست برجستگى ها و یا دندانه هاى غیرطبیعى ممكن است دیده شود. گزارش هایى در مورد افرادى كه هفت كیلوگرم چربى از بدنشان برداشت شده اغراق آمیز است. در عین حال، امكان شكل دادن لیپوساكشن مى تواند كاهش وزن ظاهرى كه ایجاد مى كند بیشتر از میزان چربى واقعى برداشت شده از بدن باشد. این عمل تحت بیهوشى عمومى با لوكال قابل انجام است. بى خطر بودن تكنیك به میزان بافت برداشت شده، انتخاب بیهوشى و سلامت عمومى بیمار بستگى دارد.
انتخاب بیمار
هر فردى كاندید مناسبى براى لیپوساكشن نمى باشد همان طور كه قبلاً ذكر شد، این عمل جایگزین مناسبى براى رژیم غذایى یا تحرك بدنى نیست. یك كاندید مناسب باید بیشتر از ۱۸ سال سن داشته باشد و از سلامت عمومى بهره مند باشد. دیابت، عفونت و مشكلات قلبى، عروقى معمولاً فرد را فاقد صلاحیت براى انجام این عمل مى گرداند. در افرادمسن پوست الاستیسیته كمترى دارد، بنابراین معمولاً به سادگى در اطراف شكل جدید سفت نمى شود در این موارد علاوه بر لیپوساكشن، عمل هاى دیگرى نیز باید انجام گردد.
روش انجام
اساس هر عمل جراحى لیپوساكشن بدین منظور است كه ۱-میزان مناسبى از چربى برداشت شود. ۲- حداقل آسیب در بافت هاى مجاور نظیر عروق خونى و بافت همبند ایجاد كنند ۳- تعادل مایعات بیمار مصون بماند ۴- حداقل ناراحتى براى بیمار و جراح ایجاد گردد.
تكنیك ها
در روش اصلى، یك كانول كوچك (مثل نى) از طریق یك برش كوچك وارد مى شود. این كانول به یك دستگاه واكیوم متصل مى گردد جراح كانول رادر لایه چربى به جلو و عقب مى كشد تا سلول هاى چربى را از بدن خارج كند. امروزه به ندرت از این روش استفاده مى شود.
لیپوساكشن با تزریق مایع
مقدار اندكى مایع (مشابه محلول هاى نمكى بدن)، كمتر از حجم چربى كه برداشت مى شود در محل تزریق مى گردد این محلول كمك مى كند كه سلول هاى چربى شل شده و خونریزى را به حداقل برسانند سپس سلول هاى چربى ساكشن مى شوند.
لیپوساكشن تورمى
در این روش یك تغییر عمده نسبت به لیپوساكشن قبلى ایجاد شده است. به جاى حجم اندك مایع، مقدار زیادى مایع، حدود ۳ تا ۴ برابر حجم چربى كه قرار است برداشت شود به داخل محل تزریق مى شود این افزایش حجم بین عضله و بافت چربى فضایى را ایجاد مى كند كه مكان كافى براى لوله ساكشن كه جراح براى سلول هاى چربى استفاده مى كند فراهم مى نماید.
لیپوساكشن اولتراسونیك (UAL)
نوعى از لیپوساكشن تورمى است با هدایت ارتعاشات اولتراسوند به داخل بدن، دیواره سلول هاى چربى را مى تركاند و چربى را به شكل مایع درمى آورد تا راحت تر ساكشن شود. براى كادر مناطقى كه بافت چربى بیشترى دارند UAL انتخاب مناسبى است.
لیپوساكشن فوق مرطوب
در این روش، حجم تزریق شده با میزان حجم چربى كه قرار است برداشت شود تقریباً برابر است بسیارى از جراحان پلاستیك براى موارد لیپوساكشن با حجم زیاد این روش را ترجیح مى دهند زیرا تعادل بهترى از جهت هموستاز و اضافه بار بالقوه مایع برقرار مى سازد.
بخیه
بخیه زدن یا نزدن به نظر جراح بستگى دارد. چون برش ها كوچك هستند و مقدار مایعى كه باید تخلیه شود زیاد است. بعضى از جراحان برش ها را باز مى گذارند تا مایع اضافى بهتر خارج شود. آن ها دریافتند كه خروج آزاد مایع به بهبود سریع تر برش ها كمك مى كند. بعضى دیگر بخشى از برش را بخیه مى زنند و فضایى را براى درناژ مایع باز مى گذارند. بعضى دیگر بخیه زدن را ۱ یا ۲ روز به تاخیر مى اندازند تا بخش اعظم مایع تخلیه گردد. در هر صورت چون مایع در حال تخلیه شدن است پوشش زخم باید مرتب تعویض شود .

تحلیلی بر آخرین یافته ها درباره آرتروز در گفتگو با دكتر «آرتور وولویك» و دكتر «میشل لاگره»

آرتروز شایع ترین بیماری مفصلی است. این بیماری در واقع ساییدگی غضروف مفاصل است، در این صورت غضروف به مرور تحلیل رفته تا جایی كه كاملاً از بین می رود. می توان گفت كه تقریباً تمام افراد پس از 50 سالگی به این بیماری رماتیسمی مبتلا می شوند، به طوری كه 80 درصد افراد بالای سن 50 سال، مبتلا به آرتروز ستون فقرات و 10 درصد افراد بالای 60 سال مبتلا به آرتروز زانو هستند. اما باید گفت كه همه این افراد، بخصوص كسانی كه به طور منظم ورزش می كنند، درد و ناراحتی ندارند. نكته دیگر اینكه زنان بیش از مردان مبتلا به این بیماری می شوند. افزایش سن یكی از فاكتورهای مهم در آرتروز است، زیرا ساخت غضروفها در افراد مسن كندتر می شود. ساییدگی غضروفها بر استخوانها، عضلات، لیگمانها (رشته هایی كه به استخوانها یا غضروفها متصل می شود و مفاصل را تقویت یا حمایت می كند) و بخصوص رشته های عصبی مجاور مفاصل، تاثیر می گذارد و دردهای شدیدی را برای بیمار در پی دارد و گاه حتی فرد را به كلی زمین گیر می كند. مهره های گردن و كمر، زانوها و انگشتان مهمترین بخشهایی اند كه دچار آرتروز می شوند.
در موارد نادرتری نیز آرتروز آرنج، قوزك پا، استخوان لگن و شانه نیز دیده می شود. به طور كلی آرتروز یك بیماری مزمن است كه به كندی پیشرفت می كند. در بسیاری موارد قبل از اینكه درد ظاهر شود، غضروفها تحلیل رفته است و بیمار هیچ اطلاعی از بیماری خود ندارد. در اغلب موارد اولین نشانه های بروز بیماری پس از 50 سالگی نیز قابل تشخیص است. درد زانو را می توان نشانه بروز آرتروز زانو دانست كه عده ای از مبتلایان به طور مداوم درد دارند، اما عده دیگر فقط در هنگام پیاده روی یا بالا و پایین رفتن از پله ها احساس درد و ناراحتی می كنند. میزان درد در افراد مختلف با توجه به مرحله پیشرفت بیماری متفاوت است و ممكن است از سطح متوسط تا بسیار شدید باشد.
آرتروز گردن و كمر جزو آرتروز ستون فقرات محسوب می شوند. موقعیتهایی مانند ایستادن طولانی مدت، خم شدن زیاد، كشش گردن، بلند كردن اجسام سنگین و 5 موجب بروز درد می شوند. در موارد حاد بیمار دچار درد كمر و گردن می شود.
آرتروز همچنین علاوه بر درد، بخصوص در آرتروز زانو و انگشتان التهاب مفاصل را نیز به همراه دارد. در این صورت مفصل دردناك، گرم و متورم می شود.
در موارد بسیار حاد بیماری، شكل استخوانها نیز ممكن است تغییر یابد.
به رغم تحقیقات زیادی كه در این زمینه صورت گرفته، اما هنوز علت كاملاً مشخصی برای این بیماری كشف نشده است، اما عواملی در بروز این بیماری دخیل هستند.
- آزمایش بر روی برخی بیماران نشان می دهد كه مقدار غضروف یا ساختار مفصل به طور ذاتی در این افراد كامل نیست.
- وراثت یكی دیگر از فاكتورهای مهم بخصوص در مورد آرتروز انگشتان و زانو است.
- فشار زیاد روی مفاصل مانند افرادی كه اضافه وزن دارند و كسانی كه كارهای سنگین یا ورزشهای سخت انجام می دهند، را می توان عامل دیگری برشمرد.
- شكستگی استخوان، آسیب دیدگی در ورزش و مشكلات حاد استخوانی مانند پاهای قوس دار از دیگر علل این بیماری است.
ابتلا به آرتروز به زندگی در محیط سرد و رطوبتی بستگی ندارد، این شرایط تنها درد را تشدید می كند. در مورد مواد غذایی نیز، هنوز ماده ای شناخته نشده كه باعث تشدید یا تسكین درد شود.
درمان قطعی برای بیماری آرتروز وجود ندارد، اما با تجویز برخی داروها می توان سرعت پیشرفت بیماری را كندتر كرد. درد آرتروز پشت جزو دردهای مزمن است و برای این گروه از بیماران، درمان های فیزیكی مانند فیزیوتراپی توصیه می شود. برای بیمارانی كه آرتروز باعث معلولیت و از كارافتادگی آنها شده است، هدف اصلی درمانها، تسكین درد است. برای این افراد تمرینات ورزشی توصیه نمی شود، بلكه ماساژ آرام، ورزش در آب، شنا، ماساژ در آب گرم دریا مفید است. انجام روزانه برخی حركات توسط فیزیوتراپ به خاطر بالا بردن قدرت حركت این بیماران نیست، بلكه هدف فقط كمك به حفظ قوای باقی مانده است. فیزیوتراپ نیز باید بسیار با دقت این حركات را انجام دهد.
در مصاحبه زیر، دكتر «آرتور وولویك» و دكتر «میشل لاگره» در مورد آرتروز كمر و شیوه جدید درمان این بیماری توضیحاتی می دهند:

لطفاً در ابتدا در مورد آرتروز كمر و علایم مرتبط با آن، توضیحاتی بفرمایید؟

** بیماران مبتلا به آرتروز كمر، اغلب از درد ناحیه پایین پشت شكایت دارند. در بیماران مختلف، درد كمر ممكن است شدید یا خفیف، به طور مداوم یا گاه به گاه باشد و بیشتر در طول روز بدون اینكه به تغییر وضعیت كلی بستگی داشته باشد، بروز می كند. وقتی درد به پاها نیز سرایت می كند، راه رفتن نیز بسیار سخت می شود. آرتروز كمر یا در ناحیه دیسك (فاصله بین دو مهره) و یا در ناحیه نشیمنگاهی پایین ستون فقرات به وجود می آید. هنگامی كه بیماری عصب سیاتیك یا نخاع را تحت تأثیر قرار دهد، در این صورت درد به پاها نیز سرایت می كند. وقتی كه دردهای كمر شدید باشد و یا مدت زمان زیادی طول بكشد، احتمال زیادی وجود دارد كه بیمار قادر نباشد كارهای روزمره خود را انجام دهد و زمینگیر شود.

چطور می توان تشخیص داد كه علت دردهای كمر، آرتروز است ؟

** پزشك با شنیدن سخنان بیمار و یك سری معاینات پزشكی به آرتروز كمر مشكوك می شود و برای اطمینان عكسبرداری تجویز می كند و اغلب پس از آن می تواند علت دقیق درد را تشخیص دهد. اما در برخی موارد برای تشخیص صحیح تر و كشف علل تشدید كننده درد، نیاز به آزمایشهای دقیق تری مانند ام.آر.آی است. امروزه با پیشرفت دستگاههای تصویربرداری، می توان تقریباً به طور صددرصد علت بیماری را تشخیص داد.

معمولا دردهای ناشی از آرتروز كمر چطور درمان می شود؟

**در وهله اول توجه به اصول بهداشت در زندگی، بخصوص یك ساعت پیاده روی در روز و خوابیدن روی تشكهایی با جنس مرغوب، بسیار مفید و لازم است و به همه توصیه می كنیم از این موضوع غافل نشوند. تشك باید حتی الامكان به اندازه كافی سفت باشد و حداكثر هر پنج سال یك بار تعویض شود.
در ابتدا داروهای خوراكی مسكن و ضد درد برای بیمار تجویز می شود. با توجه به مرحله پیشرفت بیماری، ممكن است جلسات فیزیوتراپی و یا استفاده از كمربندهای مخصوص نیز توسط پزشك توصیه شود. اگر این روشها مؤثر واقع نشد، تزریق كورتیكوستروئید تجویز می شود كه این تزریق با امواج رادیویی كنترل می شود.

این دارو چگونه تزریق می شود؟

** طی چند سال گذشته، با پیشرفت قابل توجه تكنیكهای عكسبرداری و پذیرش عموم مردم، این روش درمانی تا حد چشمگیری گسترش یافته است. در این شیوه درمان، بیمار روی تخت در اتاق رادیولوژی دراز می كشد و پزشك در شرایطی كاملاً استریل، به طور موضعی قسمت مورد نظر را بی حس می كند. سپس نقطه ای كه قرار است دارو تزریق شود، با امواج رادیویی مشخص می كند، اما قبل از تزریق دارو، برای اطمینان از تعیین محل، دارویی متضاد تزریق می شود. پس از این مرحله و اطمینان از تشخیص، كورتیكوستروئید تزریق می شود. این تزریق فقط چند ثانیه طول می كشد و به رغم بی حسی موضعی، بیمار درد خفیفی شبیه دردی كه قبلا داشته،احساس می كند.
این واكنش در واقع مؤید تزریق در نقطه مورد نظر است. پس از تزریق دارو، بیمار هیچ دردی ندارد، اما نكته قابل توجه این است كه بیمار باید تا 48 ساعت استراحت مطلق داشته باشد. این شیوه درمان حتماً باید توسط پزشكان متخصص در زمینه رادیوگرافی انجام شود. این عمل همچنین به وسیله دستگاههای اسكنر نیز قابل اجراست.

با انجام این شیوه درمانی، چه نتایج مثبتی در مورد تسكین درد حاصل می شود؟

** براساس تحقیقات اخیر، تقریبا 60 درصد بیماران بهبود می یابند. در موار دیسك كمر، درد تقریباً به طور كامل برطرف می شود، اما اگر كمر درد به خاطر آرتروز ستون مهره ها باشد، تسكین درد موقتی خواهد بود. این نكته را باید مد نظر داشت كه آرتروز درمان قطعی ندارد، بلكه فقط می توان دردهای ناشی از آن را تسكین داد.

آیا موارد منع استفاده از این تزریق نیز وجود دارد؟

** بله. بندرت كسانی هستند كه نسبت به این نوع داروها حساسیت دارند. در مورد بیمارانی كه آسپرین و داروهای ضد انعقاد مصرف می كنند نیز باید احتیاط كرد. این افراد باید مصرف دارو را قبل از آزمایش قطع كنند. این نوع درمان همچنین برای خانمهای باردار توصیه نمی شود.

در صورتی كه بیماری عود كند، آیا می توان تزریق دارو را تجدید كرد؟

** بله، اما با رعایت احتیاط و دقت. در مورد دیسك كمر، تزریق مجدد دو تا سه بار ایرادی ندارد و در موارد آرتروز ستون مهره ها نیز تزریق بیش از سه بار در یك سال توصیه نمی شود.

آیا این روش درمانی در مورد انواع دیگر آرتروز نیز قابل اجراست؟

** بله. در درمان آرتروزهای اندامهای تحتانی بدن مانند آرتروز قوزك پا و لگن، اسید هیالورونیك به مفصل تزریق می شود. هدف از این درمان، تحریك سلولهای غضروفی و بافتهای اطراف به منظور بهبود عملكرد مفصل است.

چه ورزش هایی مناسب بیماران مبتلا به آرتروز است؟

** پیاده روی روزانه ساده ترین و در عین حال بهترین ورزش برای این بیماران است. اما نه به هر روشی، بلكه روی سطح صاف، با سرعت یكسان و كفش مناسب توصیه می شود و مدت آن نیز نباید بیشتر از 30 دقیقه باشد. شنا یكی دیگر از ورزشهای مناسب بیماران مبتلا به آرتروز است. فقط باید دقت داشت كه به خاطر اینكه در شنای قورباغه زانوها خم می شود، و همین امر می تواند ساییدگی غضروفها را تشدید كند، این نوع شنا مضر است. دوچرخه سواری نیز اگر روی سطح صاف و با سرعت ثابت باشد، ورزشی بسیار عالی است.
علاوه بر این ورزشها می توان به برخی حركات نرمشی نیز اشاره كرد مانند خم كردن زانوها در حالت دراز كشیده؛ چون در این صورت روی غضروفها فشار نمی آید و انقباض عضلات. فقط باید توجه داشت كه مدت هر بار انقباض از 6 ثانیه بیشتر نباشد و بین دو بار انقباض، حتما 6 ثانیه فاصله لازم است. این تمرینات را می توان هر روز در سه مرحله و در هر مرحله به طور متوسط 10 حركت انجام داد. در مورد این تمرینها حتما باید با پزشك معالج مشورت كرد زیرا مقدار و نوع آنها با توجه به سن و مرحله پیشرفت بیماری متفاوت است.

دریا درمانی در درمان آرتروز چگونه است؟

** درمان آرتروز به كمك آب دریا یكی از روشهای درمانی است كه امروزه برای برخی بیماران توصیه می شود. نخستین نكته مثبت در این روش این است كه در هنگام شنا در آب دریا، وزن بدن و فشار بر روی مفاصل كاهش می یابد، به طوری كه اگر شخص تا گردن در آب فرو رود، وزن او به 6 تا 10 درصد وزن واقعی كاهش می یابد. دومین دلیل، ماهیت شیمیایی درون دریاست. تحقیقات نشان می دهد كه بین آب دریا و پلاسمای خون تشابه وجود دارد و هر دو حاوی عناصری مانند سدیم، كلسیم، پتاسیم، ید و... است كه مفاصل به این عناصر نیاز دارند. اما برای اینكه پوست بتواند این عناصر را جذب كند، درجه دمای آب باید بین 30 تا 35 درجه باشد.
این روش برای بیمارانی كه درد آنان در حد متوسط باشد، به طور منظم دارو مصرف كنند و انجام عمل جراحی برای آنها مقدور نباشد، توصیه می شود.
هدف از دریا درمانی برای بیمارانی كه آرتروز حاد دارند، كاهش درد و التهاب است. این شیوه درمان در موارد مزمن یا پنهان، موجب كسب توان از دست رفته مفاصل سالم، افزایش انعطاف پذیری مفاصل هنگام فعالیت، كشش صحیح عضلات و تعادل مناسب بدن می شود. طول دوره درمان با توجه به مرحله بیماری، متفاوت است.
در اغلب موارد نتایج درمان بسیار راضی كننده است. مهمترین ثمره این شیوه، كاهش مصرف داروهای ضد درد و ضد التهاب است؛ زیرا كه پس از دوره درمان، درد تا حد زیادی تسكین می یابد و حركت مفاصل و انقباض ماهیچه ها بهبود می یابد.

افسردگی پس زایمان را درك كن 

نویسنده:فرانك علیخانی

افسردگی پس زایمانی شرایطی است كه در آن مادر جوان پس از فراغت از بارداری و زایمان دچار نوعی افسردگی می‌شود. این افسردگی می‌تواند خفیف تا بسیار شدید باشد بطور كلی سه نوع افسردگی پس زایمانی وجود دارد:
الف: افسردگی نوزاد: متداول ترین شكل افسردگی پس از زایمان است كه معمولاً بین 50 و 75 درصد از مادران جوان پس از زایمان رخ می‌دهد در پنج روز نخست پس از زایمان مادر ممكن است غمگین، گریان ، تحریك پذیر یا اندكی افسرده باشد بطور كلی این موقعیت ممكن است واكنشی به تولد نوزاد باشد و معمولاً هم كوتاه مدت و بی دوام است.
ب: افسردگی پس از تولد: در هر ده زن بریك نفر تاثیر می‌ گذارد همانند افسردگی پیش آغاز می‌شود اما بطور سریع پیش‌روی می‌كند برخی واكنش‌ها شامل گریان بودن ، اضطراب، وحشت‌زدگی و احساس شكست می‌شود. مادر جوان ممكن است افكار نامعقول، ترس‌های بیهوده و احساسات متفاوتی را نسبت به نوزاد تجربه كند عواملی نظیر محیط خانواده ، هورمونها و تاریخچه‌ی شخصی ممكن است خطر ابتلا به این نوع افسردگی را در مادران جوان افزایش دهد. درمان شامل مشاوره و دارودرمانی می‌شود كه به بهبود سریع منجر می‌شوند اما در مواردی هم حتی باوجود درمان برخی زنان ممكن است با این شكل از افسردگی برای سالها مواجه باشند.
ج: سایكوز یا روان پریشی زایمانی: كه همچنین به عنوان سایكوز پس زایمانی شناخته می‌شود معمولاً در سه ماه نخست پس از تولد نوزاد رخ می‌دهد این سایكوز یك موقعیت روانی شدید است كه تقریباً در هر100 مادر هر یك نفر تاثیر می‌گذارد نشانه‌های آن شامل هزیان‌ یا توهمات در خصوص نوزاد ، كنترل ضعیف تكانه و افسردگی شدید باشد. این بیماری بطور كلی در طول دو هفته نخست پس از زایمان آسیب‌های خود را وارد می‌سازد و بطور شدیدی تاثیر می‌گذارد برمادرانی كه نیازمند مراقبتهای روان پزشكی حرفه‌ای ضروری هستند.

چرا این بیماری رخ می‌دهد؟

در حالی‌كه افسردگی پس زایمانی عوامل بیشماری دارد علت اصلی بروز آن تشخیص داده نشده است قضاوتهای اجتماعی و روان شناختی نسبت به بچه و نیز تغییرات مربوط به نوزاد در بروز افسردگی زایمانی موثر هستند با وجود اینكه نوزاد دختر از سطح هورمون‌های بسیار بالایی پیش از تولد برخوردار است پس از زایمان این سطوح هورمونها بسیار افت می‌كنند. این افت در امتداد كاهش آندورفینها یعنی مواد شیمیایی لازم ممكن است خطر ابتلا به افسردگی را پس از تولد افزایش دهد این یك موقعیت جسمانی است كه نیازمند درمان تخصصی می‌باشد.
نشانه‌های افسردگی پس زایمانی چیست ؟
درحالیكه اكنون افسردگی پس زایمانی تقریباً در 20% تمام مادران جوان وجود دارد یا نشانه‌ها آنقدر بی شباهت و مختلف هستند كه بسیاری از زنان ارتباط و پیوند آنها در نمی‌یابند حداقل سه مورد از نشانه‌های زیر باید تجربه شوند:
1. افسردگی مداوم و ثابت ، تمركز ضعیف
2. كاهش یا بی‌علاقگی در فعالیت‌های جنسی
3. كاهش انرژی، بی اشتهایی یا پرخوری
4. حملات اضطراب یا وحشتزدگی نسبت به نوزاد
5. غمگینی، بطور غیر قابل كنترل گریه كردن
6. عدم خوشی و لذت
7. احساسات مربوط به شكست
8. آرزوی مرگ
9. توجه بالا یا عدم توجه
شمامی‌توانید باانجام دادن چند كار ساده در منزل روحیه آنان را پس از زایمان بالا ببرید، مطمئن شوید كه نیازهای اساسی آنان مثل خواب كافی و تغذیه مناسب ارضا شود هروقت كه ممكن بود همراه با فعالیت‌های روزمره، كارهای دیگری را در پیرامون خانه اتان انجام دهید. از همسر، دوست یا اعضای خانواده در خواست كمك كنید.این مسئله ممكن است به شما كمك كند تا مادران تازه‌ای را در همسایگی‌تان پیدا كنید كه می‌توانند همچون مربی به شما در سرتاسر دوره پس از زایمانی كمك كنند.

چه شرایطی و موقعیت‌هایی ضروری هستند؟

شرایطی وجود دارند كه در آنها زن ممكن است به توجهات روان پزشكی ضروری برای افسردگی پس زایمانی نیاز داشته باشند.
اگر شما نشانگان زیر را تجربه كرده‌اید حتماً به خدمات و مراقبت‌های ضروری نیاز دارید:
1. افكار آسیب به خود
2. شنیدن اصوات زمانی كه هیچ‌كس پیرامون شما نیست
3. بی خوابی برای مدت زمان چهل و هشت ساعت
4. از دست دادن سریع وزن بدون هیچ اقدامی
5. ترس از آسیب رساندن به خود
6. احساس عدم كنترل
7. عدم توانایی مراقبت از بدن

مراقب عوارض فصل گرما باشید 

اشاره:
گرمازدگی یکی از موارد اورژانس پزشکی بوده که به صورت شایع دیده می شود. با وجود این که آمار دقیقی از میزان شیوع این عارضه در ایران وجود ندارد، ولی به دلیل وجود مناطق گرمسیر فراوان در کشورمان، احتمالاً عارضه ای است که از شیوع زیادی برخوردار می باشد. در مناطق جنوبی ایران، در بین حجاج خانه خدا، در ورزشکاران حرفه ای و کسانی که به طور آماتور برای کسب سلامتی ورزش می کنند، به کرات مشاهده می شود. از آن جا که علائم و عوارض گرمازدگی می تواند خطرناک باشد و در مواردی به سنکوپ هم منجر شود، بد نیست که در ارتباط با این موضوع و علت های ایجاد، و راه های پیشگیری و درمان آن کمی با شما صحبت کنیم.
همان طور که می دانید، انسان یک موجود خونگرم است و برای زنده ماندن باید دمای بدن خود را در یک محدوده نگه دارد. بدن انسان سرسختانه می کوشد تا دمای خود را بین 5/36 تا 5/37 درجه سانتیگراد حفظ کند. برای این منظور، باید دفع گرما با تولید گرما برابر باشد. این تعادل با تغییر میزان جریان خون بخش خارجی بدن برقرار می شود؛ یعنی هنگامی که دمای مرکزی بدن بالا می رود، عروق مجاور پوست گشاد می شوند و گرما از طریق خونی که به زیر پوست رسیده، دفع می شود. اگر دمای پوست از دمای محیط کمتر باشد، گرما به صورت عرق، از بدن دفع می شود. یک فرد بالغ حداکثر می تواند یک لیتر عرق را در عرض یک ساعت از بدن خارج کند. در ضمن تعریق زمانی صورت می گیرد که رطوبت هوا کم باشد اگر رطوبت هوا به 75 درصد برسد، تعریق قطع می شود.عوامل مختلف می توانند میزان تولید حرارت را افزایش دهند. ازجمله این عوامل، می توان به هیجان، ترس، برخی داروها و افزایش هورمون های تیروئید اشاره کرد. شاید از همه این عوامل مهم تر، فعالیت بدنی باشد که می تواند حرارت تولید شده را تا 1000 کیلو کالری در ساعت افزایش دهد.
عوارض و آسیب های ناشی از گرما:
آسیب های ناشی از گرما در سه گروه قرار می گیرند:
حمله گرمایی، خستگی ناشی از گرما، درد و انقباض عضلانی ناشی از گرما.
حمله گرمایی:
در این حالت، دمای بدن بالا می رود؛ ولی تعریق صورت نمی گیرد، در نتیجه گرمای زیادی در بدن ذخیره می شود و سرانجام سلول های مغزی دچار صدمه می شوند، که این مساله به ناتوانی دائمی یا مرگ می انجامد. در صورتی که علائم و نشانه های زیر وجود داشته باشد، تشخیص «حمله گرمایی» داده می شود:
• دمای بالاتر از 40 درجه سانتیگراد؛
• پوست داغ، خشک و قرمز؛
• گیجی؛
• نبض حدود 160 تا در دقیقه؛
• تنفس سریع و عمیق؛
• سردرد؛
• خشکی دهان؛
• تهوع، استفراغ و ضعف عمومی؛
• کاهش فشار خون؛
• احتمالاً تشنجات و انقباضات عضلانی و کاهش هوشیاری.
درمان:
در بین افرادی که دچار حمله گرمایی می شوند، 80 درصد احتمال مرگ و میر وجود دارد. هر قدر درمان به تاخیر بیفتد، آسیب وارده به دستگاه عصبی مرکزی، دائمی تر و ناتوان کننده تر می شود. مهم ترین اقدام اورژانس، سرد کردن بدن است. ابتدا بیمار را از معرض تابش آفتاب دور کنید. لباس هایش را درآورید. بدنش را کاملاً با آب سرد مرطوب کنید. تهویه هوای سرد برایش برقرار کنید. سپس بیمار را با ملحفه هایی که با آب سرد مرطوب شده اند، بپیچید و به سرعت او را به مراکز درمانی انتقال دهید. نبض وی را به طور مرتب کنترل کنید تا در صورت ایست قلبی، عملیات احیا را شروع کنید (در این زمینه، حتما باید اطلاعات کافی داشته باشید)
خستگی گرمایی:
خستگی گرمایی، حالت ملایمی از شوک (کاهش فشار خون) است وقتی خون به اندازه کافی به اندام های اصلی نرسد، اعمال مغز، قلب و ریه تحت تاثیر قرار می گیرد. علت این کاهش فشار خون، از دست رفتن آب و نمک زیاد به علت تعریق فراوان است. علائم آن عبارتند از:
• سردرد، سرگیجه، تهوع و ضعف؛
• غش کردن؛
• تعریق شدید؛
• بی اشتهایی؛
• کاهش هوشیاری؛
• کاهش دمای بدن؛
• ضعف و نبض تند؛
• پریدگی رنگ پوست.
درمان:
- مصدوم را به یک اتاق خنک منتقل کنید و برای او کمپرس سرد بگذارید و تهویه خنک برقرار کنید.
- او را وادار کنید دراز بکشد و پاهایش 30-20 سانتیمتر بالاتر باشد.
- لباس های تنگ او را شل کنید یا از بدنش درآورید.
- برای بیمار محلول آب و نمک (یک قاشق چایخوری در یک لیوان) تهیه کنید و هر نصف لیوان را در هر 15 دقیقه به او بخورانید.
گرفتگی عضلانی ناشی از گرما:
به دنبال تعریق شدید و خروج آب و نمک فراوان از بدن، ممکن است عضلات دچار گرفتگی شوند. این گرفتگی به معنای انقباض همراه با درد است.علت ایجاد این مشکل بیشتر مربوط به مصرف آب بدون نمک است، چرا که بیمار پس از تعریق، احساس تشنگی می کند، ولی فقط آب می نوشد، در حالی که در حین تعریق، آب و نمک دفع کرده است.
- در این حالت، باید بیمار را به حالت استراحت درآورد و فعالیت هایش را قطع کرد.
- عضلاتی را که درد می کند، نباید ماساژ داد؛ چون درد آن بیشتر می شود و بهبودی هم در کار نیست.
- برای وی آب نمک (یک قاشق چایخوری در هر لیوان آب) آماده کنید و هر 15 دقیقه نصف لیوان به وی بخورانید.
- بیمار باید تا 12ساعت از هرگونه فعالیتی اجتناب کند.
توصیه هایی برای پیشگیری از آسیب های گرمایی:
بهتر است اقدامات زیر را همیشه به خاطر داشته باشیم تا از آسیب های گرمایی در امان بمانیم:
در هوای گرم و آفتابی، از لباس های رنگ روشن استفاده کنید. حتی الامکان کلاه لبه دار بر سر بگذارید و لباس های تنگ نپوشید. غذا و نوشیدنی های خنک بخورید و بنوشید و به دلخواه خودتان به آنها نمک بزنید.
از فعالیت خارج از محیط سربسته (فضای باز) بین ساعات 10 صبح تا 2 بعد ازظهر حتی المقدور بپرهیزید. هرگاه در گرما فعالیت بدنی یا ورزش می کنید، هرنیم ساعت حدود 5 تا 10 دقیقه استراحت کنید.
اگر رطوبت یک منطقه گرم بالا باشد (هوای شرجی)، در اثر فعالیت ممکن است عرق نکنید و این خطرناک است. اگر به محیط گرمی برای زندگی یا انجام کار می روید، در روزهای اول فعالیت بیرون منزل، خود را در حد 15تا 30 دقیقه محدود کنید و به تدریج این میزان را افزایش دهید. اگر دچار سرگیجه، تهوع، خستگی بیش از حد، سردرد، گرفتگی عضلات و درد و سوزش معده شدید، حتماً به پزشک مراجعه کنید.

كوه گرفتگى 

منبع:روزنامه جوان

غیر از افراد بومى كه در مناطق با ارتفاع بالا زندگى مى كنند بسیارى از افراد به خصوص در این فصل جهت تفریح و یا دیگر فعالیت هاى ورزشى علاقه به صعود به ارتفاعات دارند در این قبیل كوهپیمایى ها باید مراقب بیمارى حاد كوهستانى و یا كوه گرفتگى باشید. از هر سه نفرى كه از ارتفاع پایین به ارتفاع متوسط حدود ۷۰۰۰ پا صعود مى كنند، یك نفر مبتلا به این بیمارى مى شود. علت آن دقیقا مشخص نیست اما آن را به كاهش میزان اكسیژن در ارتفاعات نسبت مى دهند. بیمارى طى ۴ الى ۷۲ ساعت اول صعود ایجاد مى شود و شایع ترین علامت آن سردرد است. بهترین درمان آن كاهش سریع ارتفاع است و بدترین اشتباه بى توجهى به گرفتن علایم خفیف اولیه است چرا كه منجر به عوارض بسیار خطرناك از جمله افزایش فشار مغزى مى شود.
براى پیشگیرى از این بیمارى هنگام كوهپیمایى موارد زیر را حتما رعایت كنید:
۱- سرعت صعود شما حداكثر روزى ۳۰۰ متر باشد
۲- اگر مى خواهید تنها یك روز به این تفریح بپردازید بهتر است خیلى سریع صعودكرده و بلافاصله بعد از آن به ارتفاع پایین تر بیایید. این عمل باید در كمتر از ۲۴ ساعت انجام شود
۳- اگر مى خواهید مدتى را در ارتفاع بالا اقامت كنید قبل از رسیدن به ارتفاع اصلى چند روزى را در ارتفاع پایین تر براى تطابق بدن با ارتفاع، به سر برید
۴- داروهایى نیز براى پیشگیرى از این بیمارى وجود دارد كه براى مصرف آنها حتما با یك پزشك مشورت كنید

نفخ و گاز روده ای 

باد گلو، گاز روده ها و نفخ هر سه به گازهای موجود در مجاری گوارش انسان مرتبط میباشند.
منابع گازها:
1- منابع برونزاد: 90 درصد گاز روده ها و معده از منابع برونزاد سرچشمه میگیرد. هنگامی كه شما چیزی میخورید و یا میاشامید اندكی هوا نیز به همراه غذا وارد سیستم گوارشی شما میگردد. افزایش ترشح بزاق نیز (به هر علت) باعث ایجاد گاز برونزاد میگردد. بلعیدن هوا(aerophagia) در افراد مضطرب بیشتر میباشد كه فرد بطور ناخودآگاه مقدار زیادی هوا را می بلعد.
2- منابع درونزاد:10 درصد گاز موجود در روده ها از منابع درونزاد منشا میگیرند:
* محصول جانبی گوارش طبیعی: اسید معده توسط ترشحات لوزالمعده خنثی میگردد. نتیجه این واكنش تولید گاز دی اكسید كربن میباشد.
* باكتریهای موجود در روده بزرگ: برخی غذاهای خاص كه بدن قادر به هضم آنها نیست در روده بزرگ توسط باكتریها تخمیر شده و گاز تولید میگردد.
* گازها از طریق فرآیند انتشار، بین روده ها و خون جابجا میشوند.
بادگلو (belching):
بلعیدن هوا علت اصلی بادگلو میباشد. اما برخی افراد نیز از سر عادت باد گلو میزنند و به وجود گاز در معده ربطی ندارد. زخم معده و مشكلات كیسه صفرا نیز میتواند باد گلو ایجاد كند. بیشتر هوای بلعیده شده توسط باد گلو خارج میگردد. اما مقدار اندكی ازهوا به روده ها راه می یابد كه در آنجا نیز یا از طریق مخاط روده ها جذب خون میگردد و یا از طریق گاز روده از بدن خارج میگردد. چنانچه فرد در حالت دراز كش هوا بلعیده باشد غالب هوا به روده ها راه می یابد، اما اگر در وضعیت ایستاده و قائم باشد بیشتر هوای بلعیده شده از طریق باد گلو خارج میگردد.
راهكارهای كاهش باد گلو:
بلعیدن هوا اغلب در افراد مضطرب وجود دارد و این افراد بطور ناخودآگاه اقدام به بلعیدن هوا میكنند. افزایش ترشح بزاق نیز باعث بلعیدن هوا میگردد:
1-كاهش دفعات بلعیدن غذا.
2-آرام و آهسته غذا خوردن و نوشیدن مایعات.
3-مایعات را جرعه جرعه بنوشید و از سركشیدن یكباره آن خودداری كنید.
4-اجتناب از پیپ، استعمال سیگار، جویدن آدامس و آب نبات، استفاده از نی برای نوشیدن مایعات، نوشیدن مایعات از بطری های دهان باریك، قرار دادن دست دندان مصنوعی لق در دهان (باعث افزایش ترشح بزاق میگردد).
5-عدم مصرف غذاهای حاوی گاز نظیر نوشابه های گازدار، قرصهای جوشان و خامه زده شده.
6-خودداری از بلعیدن عمدی هوا بمنظور باد گلو زدن.
7-لقمه های غذا را قبل از بلعیدن بطور كامل بجوید.
8-استرس و اضطراب خود را كنترل كنید.
گاز روده ها (flatulence) :
به آزاد سازی تركیبی از گازهای روده(flatus) كه توسط باكتریها و مخمرهای مستقر در روده بزرگ (قولون) ایجاد میگردند، اطلاق میشود. غذاهایی كه در بدن غیر قابل هضم میباشند (به علت عدم وجود آنزیم هضم كننده) مانند پلی ساكاریدها (به ویژه اولیگوساكاریدها) (نشاسته و سلولز) و برخی قندها بدن تغییر از مجاری گوارشی عبور كرده و به عنوان غذا به مصرف باكتریهای روده میرسند. محصول جانبی این فرایند تخمیری تولد گاز روده میباشد.
غذاهایی كه ایجاد گاز میكنند:
حبوبات (لوبیا-عدس-لوبیای سویا-نخود فرنگی) -لبنیات (شیر-بستنی-پنیر)- سبزیجات(بروكلی-گل كلم-خیار-مارچوبه-كرفس-كاهو)- سبزیجات ریشه ای (سیب زمینی-شلغم-پیاز-تربچه-سیر-هویج-بادنجان)- میوه ها (زردآلو-سیب-گلابی-آلو-موز-كشمش) -غلات (جو دوسر-ذرت-برنج-دانه های كامل (به علت وجود فیبر)- آرد گندم)- مغزها (بادام هندی)
نكته:در اختلال عدم تحمل لاكتوز (عدم وجود آنزیم لاكتاز برای تجزیه لاكتوز)، لاكتوز(قند اصلی شیر) به روده باریك راه یافته و باكتریها از آن تغذیه میكنند. این امر گاز روده ها را افزایش میدهد.
نكته:سوربیتول كه نوعی شیرین كننده است نیز میتواند ایجاد گاز كند.
نكته:برنج خیلی سهل الهضم است و كمترین تولید گاز را بهمراه دارد. اما نشاسته گندم، سیب زمینی، جو دو سر و ذرت گاز زیادی تولید میكنند.
نكته:غلات كامل به علت دارا بودن فیبر بیشتر گاز بیشتری تولید میكنند.
نكته: فیبرغذایی برای سلامتی بسیار مفید هستند، اما بایستی مصرف آنها را به آهستگی افزایش داد. برخی از فیبرها گاز تولید كرده اما برخی گاز تولید نمیكنند. (به مقاله فیبر رژیمی رجوع شود)
مطالبی در رابطه با گاز روده ها:
1-یك انسان بطور معمول روزانه 0.5 تا 1.5 لیتر گاز روده آزاد میكند.12-20 بار در روز. نیتروژن، اكسیژن، دی اكسید كربن، متان، هیدروژن، سولفید هیدروژن گازهای تشكیل دهنده روده میباشند.
2-گاز روده ها عمدتا از نیتروژن و اكسیژن تشكیل یافته است كه توسط دهان بلعیده میگردند.
3-دی اكسید كربن توسط میكروبهای هوازی روده تولید میگردند.
4-هیدروژن توسط برخی از میكروبها و گاز متان نیز توسط باكتریهای بی هوازی تولید میگردند.
5-گازهای متان و هیدروژن اشتعال زا میباشند. تنها 40 درصد روده افراد دارای میكروبهای تولید كننده گاز متان میباشد.
6-بوی نامطبوع گاز روده ها به علت وجود مقادیر اندك تركیبات حاوی سولفور میباشد. سولفید هیدروژن (بوی تخم مرغ گندیده) و سولفید كربونیل علت بوی بد گازهای روده ها بوده كه نتیجه تجزیه پروتئین ها میباشند.
7-علت دیگر بوی نامطبوع وجود اسیدهای چرب با وزن مولكولی پایین نظیر بوتیریك اسید(بوی كره فاشد) میباشد.
8-گاز روده ها مانند مدفوع بوسیله حركات دودی (انقباضات متوالی عضلات روده ای) به سمت مقعد رانده میشوند.
9-برخی باكتریهای روده گاز تولید شده توسط باكتریهای دیگر را مورد مصرف قرار میدهند.
10-میزان تولید گاز در افراد متفاوت است و به تعداد و نوع باكتریهای مستقر در روده، نوع رژیم غذایی و میزان بلعیدن هوا توسط فرد بستگی دارد.
11-غذاهایی كه حاوی سولفور زیاد میباشند نظیر گل كلم، تخم مرغ و گوشت بوی نامطبوع گاز روده را افزایش میدهند.
نكته: وجود گاز زیاد در سیستم گوارش باعث درد شكم، نفخ، باد گلو و گاز روده حجیم و آزار دهنده میشود.
نفخ (bloating):
به احساس ورم و پری شكم و افزایش میزان گاز در مجاری گوارش اطلاق میگردد. علت نفخ معمولا وجود گاز زیاد نیست، بلكه به خاطر كندی انقباضات عضلانی و حركات دودی مجاری گوارش میباشد. مصرف غذاهای چرب تخلیه معده را به تاخیر انداخته و ایجاد نفخ میكنند. همچنین نفخ میتواند به علت نشانگان روده تحریك پذیر باشد (كه در آن انقباضات روده ای نامنظم میگردد)- علت دیگر نفخ میتواند تند تند غذا خوردن باشد. همچنین نفخ میتواند نشانه برخی بیماریها مانند آپاندیسیت و یا سنگ كیسه صفرا باشد. یبوست نیز ایجاد نفخ میكند. نفخ بیشتر در زنان بروز میكند. علت آن هم تغییر در سطح هورمونهای بدن و افزایش احتباس آب و نمك در بافتهای بدن، پیش از قاعدگی میباشد.
علایم افزایش گاز روده ها:
1-افزایش آزاد سازی گاز روده.
2-آزاد سازی گاز بد بو.
3-آزاد سازی گاز پر سروصدا.
4-نفخ معده و شكم.
5-صداها و درد شكم.
علل نفخ متناوب و افزایش گاز روده ها:
1-افزایش تولید گاز:
* میزان گاز تولید شده توسط باكتریهای روده بزرگ در افراد مختلف متفاوت است.
* سوء هضم و سوءجذب غذا در روده كوچك باعث میگردد تا غذای هضم نشده بیشتری به قولون (روده بزرگ) وارد گردد. هرقدر میزان غذای هضم نشده در اختیار باكتریهای روده برگ باشد گاز بیشتری نیز تولید خواهد شد. (مثل نارسایی لوزالمعده و یا اختلال عدم تحمل لاكتوز)
* رشد مفرط و انتشار باكتریهای روده بزرگ به روده كوچك. با آنكه باكتریها منحصرا در روده بزرگ مستقرهستند، اما گاهی اوقات باكتریها به روده كوچك راه می یابند. بنابراین غذا قبل از هضم و جذب توسط باكتریها مصرف گردیده و تولید گاز افزایش می یابد.
2-انسداد فیزیكی: میتواند در هر نقطه از مسیر مجاری گوارش ایجاد شود.انسداد ممكن است دائم و یا موقت باشد، مثل تنگی باب المعده.
3-انسداد كاركردی: به علت عملكرد ضعیف عضلات معده و روده (كه محتویات معده و روده را به جلو میراند) ایجاد میگردد. هنگامی كه این عضلات بدرستی عمل نمی كنند، محتویات روده ای تجمع یافته و باعث ورم و نفخ شكم میگردد. چربی ها نیز میتوانند باعث كندی حركات روده ای و تخلیه معده گردد.
4-حساسیت مفرط روده ای: برخی افراد به افزایش اندك گاز روده ها نیز حساس بوده و احساس نفخ و ورم معده میكنند.
5-مصرف برخی آنتی بیوتیكها و مسهل ها نیز ایجاد نفخ و گاز روده ای میكنند.
نكته: گاز روده ها نشانه فعالیت طبیعی روده ها میباشد. احتباس گاز روده نیز خطرناك نیست اما میتواند باعث یبوست گردد.
نكته: تمام گاز موجود در مجاری گوارش از طریق مقعد خارج نمی گردند. برخی از طریق انتشار به خون راه یافته و از طریق ریه ها مجددا به هوا بازمیگردند. برخی از گازها نیز در داخل مدفوع به دام افتاده و همراه با مدفوع دفع میگردند.
نكته:هنگامی كه شما گاز روده را محبوس كرده و آن را خارج نمیسازید، در طی شب كه عضلات بدن شل میشود گاز روده ها نیز بطور خودكار آزاد میگردند.
تشخیص نفخ مزمن:
1-عكسبرداری اشعه x از شكم و روده كوچك.
2-اندازه گیری سرعت تخلیه معده.
3-عكسبرداری فراصوت،سی تی اسكن و ام آرآی.
4-تستهای سوء جذب و سوء هضم.
5-تست تنفسی هیدروژن و متان.
درمان نفخ و افزایش گاز روده ها:
1-چنانچه علت سوء هضم و نارسایی لوزالمعده باشد باید مكمل آنزیمهای لوزالمعده تجویز گردد.
2-چنانچه علت سوء هضم لاكتوز، فروكتوز و یا سوربیتول باشند، باید غذاهای حاوی این قند ها از رژیم غذایی حذف گردیده و یا از مكمل آنزیمهای گوارشی استفاده شود. آنزیمهای alpha-galactosidase باعث هضم قندهای كمپلكس گردیده و حجم گاز روده ها را كاهش میدهند. مكمل های آنزیمهای گوارشی موجود شامل لاكتاز، آمیلاز، لیپاز، پروتئاز، سلولاز، پكتیناز، اینورتاز، گلوكوآمیلاز، مالت دیاستاز میباشند.
3-چنانچه سوء هضم و سوء جذب به علت اختلال در عملكرد دیواره روده ها باشد، باید با بیوپسی روده كوچك و كشف علت داروی مرتبط تجویز گردد.
4-چنانچه علت انسداد فیزیكی باشد، عمل جراحی باید صورت گیرد.
5-چنانچه علت انسداد كاركردی باشد، بایستی ازداروهای محرك فعالیت عضلات معده و روده كوچك نظیر erythromycin وmetoclopramide مصرف كرد.
6-مصرف غذاهای حاوی كربوهیدرات های هضم ناپذیر باید محدود و یا از رژیم غذایی حذف گردند.
7-غذا به آرامی و آهستگی صرف شود.
8-قدم زدن پس از صرف غذا حركات روده ها را تحریك میكند.
9-مصرف داروی simethicone نیز میتواند نفخ را كاهش دهد.
10-مصرف قرصهای زغال فعال شده قبل از غذاهایی كه نفخ آور میباشند گاز روده ها را كاهش میدهند.
11-آنتی بیوتیك ریفاكسیمین rifaximin كه در درمان اسهال مرتبط با e-coli تجویز میگردد نیز حجم گازهای روده را كاهش میدهد.
12-مصرف اندكی مایعات اسیدی همچون آب لیموترش و یا سركه همراه با غذا باعث تحریك ترشح اسید هیدروكلریك و آنزیمهای گوارشی میگردد.
13-مصرف ماست، زیره سبز(cumin) ، زیره سیاه(caraway) وزردچوبه(tumeric) گاز روده ها و نفخ را كاهش می دهند.
14-تخمیر، اولیگوساكاریدها را تجزیه كرده و تولید گاز آنها را كاهش میدهد. به همین خاطر توفو tofu (پنیر سویا) گاز خیلی كمتری نسبت به لوبیای پخته تولید میكند.
15-برای كاهش خاصیت نفخ آوری لوبیای پخته، لوبیا را 24 ساعت درون آب بخیسانید و سپس آب پز كنید. اما این كار مواد مغذی دیگر محلول در آب را نیز از لوبیا خارج میسازد.
16-مصرف آنتی اسید ها باد گلو را افزایش داده و نفخ را رفع میكند.
17-نعناع، آویشن، فلفل فرنگی شیرین، ریحان، دارچین، زنجبیل و لیمو ترش باعث تسهیل عمل دفع گازهای روده ها و باد گلو شده و ضد نفخ میباشند.
18-جای مصرف 3 وعده غذایی سنگین در روز از 6 وعده غذایی سبك استفاده كنید.

چطور با جوش‌هایمان مقابله کنیم؟ 

منبع:روزانه

فرقی نمی‌کند که شما نوجوان باشید یا بزرگسال به هر حال ممکن است با جوش‌های روی صورتتان دست و پنجه نرم کنید.برای آنکه از دست این مزاحم‌های روی صورت که جوش صورت نام دارند خلاص شوید و یا حداقل با آنها بهتر کنار بیایید و بتوانید به مرور آنها را برای همیشه از بین ببرید 13 راه را به شما پیشنهاد می‌کنیم.
1) هرگز به جوشها دست نزنید و آنها را فشار ندهید که باعث بدتر شدن اوضاع صورتتان خواهد شد. زیرا در این صورت ممکن است باکتری موجود در جوش را در بقیه نقاط صورتتان هم پخش کنید.
2) استفاده از الکل‌های ضعیف و یا سولفورها هم ممکن است به شما کمک کند. استفاده از الکل‌های مخصوص پوست صورت که در داروخانه‌ها موجود هستند به پاک شدن پوست و از بین رفتن سلول‌های مرده و حتی چربی‌ها و باکتری‌ها کمک کرده و آنها را کم‌کم از پا در می‌آورند.
3) برای درمان جوش‌ها با استفاده از محلول‌ها، تنها به روی جوش‌ها اکتفا نکنید و آن را اوقات به تمام پوستتان به طوری که به چشم‌ها و لب‌هایتان برخورد نکند بمالید.
4) با پوستتان خشن نباشید و به یاد داشته باشید که شستن بیشتر پوست سبب از بین رفتن لایه چربی سطح پوست می‌شود اما آن را ریشه‌کن نمی‌کند. شستن بیش از حد پوست صورتتان ممکن است حساسیت‌های مختلف را برایتان به‌وجود بیاورد.
5) برای شستن صورتتان هر روز 2 بار اقدام کنید و از صابون‌های کاملاً ملایم استفاده کرده و پس از شستشو با آب ولرم به آرامی با حوله خشک کنید.
6) از هیچ نوع محصولی که برای حاوی چربی‌است برای پوست خود استفاده نکنید.
7) از حوله های بسیار خشک و یا هر گونه دستمالی که صورتتان را خراش دهد، اجتناب کنید.
8) در صورت استفاده از هر نوع وسیله آرایشی و کرم‌ها از نوعی استفاده کنید که در آن آب وجود داشته باشد.
9) برای ترمیم پوستتان از جراحی‌های متداول استفاده نکنید و پوست خود را به تجویز چند متخصص مختلف نسپارید که ممکن است نتایج بدتری بگیربد به پزشک خود اعتماد کنید.
10) با دستانتان مدام در حال لمس کردن برآمدگی‌های صورتتان نباشید.
11) ضد آفتاب‌های مناسب برای پوستتان را پس از مشورت با پزشک هر روز مصرف کنید.
12) تا زمانی که از ارتباط تغذیه‌تان با جوش‌های بوجود آمده مطمئن نشدید، خود را در رژیم سخت قرار ندهید گاهی اوقات جوش‌ها هیچ ارتباطی با تغذیه شما ندارند.
مراقب"یُد" مصرفی‌تان یاشید برخی پزشکان معتقدند که جوش‌ها با وجود ید زیادی تحریک می‌شوند.