تبیان، دستیار زندگی

این منم پنهانترین افسانه ی شبهای تو 
 آنکه در مهتاب باران شوق پیدایی نداشت

خواستم تا حرف خود را با غزل معنا کنم 
 زیر باران نگاهت شعر معنایی نداشت . . .

پیش از آن که بشود این هوای ابری را پیش بینی کرد

باران نگاه تو گرفت...

شاید اگر چتر پلکهایم نبود

چشمهایم بی بهانه تر از این حرفها خیس می شد!

چقدر این دوست داشتن های بی دلیل خوب است

مثل همین باران بی سوال

که هی می بارد

که هی اتفاق آرام و شمرده شمرده می بارد!

« زیر باران»

ساده بودم،

تو نبودی،

باران بود.

در کوچه تنهایی،

زیر سایبان وحشت،

از خیس شدن،

 فرار می­كردم.

در انتهای کوچه،

تک درخت غربت!

صدایم کرد.

در جستجوی تو آن شب،

زیر باران،

بوی نمناک جدایی را!

از شاخه درخت غربت چیدم.

باز هم در پی­ات ،

سرتاسرخیابان غم را ،

گشتم.

ساده بودم،

تو نبودی ،

باران بود.

ولی هنوز،

به دنبال گمشده­ام ،

هر شب ،

کوچه­ها را  می­گردم،

حتی ، زیر باران.

 بهروز _ رها

باران که می بارد تو می آیی
باران گل باران نیلوفر
باران مهر و ماه و آیینه
باران شعر و شبنم و شبدر

باران که می بارد تو در راهی
از دشت شب تا باغ بیداری
از عطر عشق و آشتی لبریز
با ابر و آب و آسمان جاری

غم می گریزد غصه می سوزد
شب می گدازد سایه می میرد
تا عطر آهنگ تو می رقصد
تا شعر باران تو می گیرد

از لحظه های تشنه ی دیدار
تا روزهای تا تو بارانی
غم می کشد مارا و می بینی
دل می کشد مارا و می دانی.

اهورا ایمان

باید که لهجه کهنم را عوض کنم
این حرفِ مانده در دهنم را عوض کنم

یک شمعِ تازه را بسرایم از آفتاب
شمع قدیم سوختنم را عوض کنم

هرشب میان مقبره ها راه می روم
شاید هوای زیستنم را عوض کنم

بردار شعر های مرا مرهمی بیار
بگذار وصله های تنم را عوض کنم

بگذار شاعرانه بمیرم از این سرود
از من مخواه تا کفنم را عوض کنم

من که هنوز خسته باران دیشبم
فرصت بده که پیرهنم را عوض کنم

ع.داوودی

تو می رسی و غمی پنهان همیشه پشت سرت جاری

همیشه طرح قدم هایت شبیه روز عزاداری

تو می نشینی و بین ما نشسته پیکر مغمومی

غریب وخسته و خاک آلود؛ به فکر چاره ناچاری

شبیه جنگل انبوهی که گر گرفته از اندوهِ -

هجوم لشکر چنگیزی... گواهت این غم تاتاری

بیا و گریه نکن در خود که شانه های زمین خیسند

مرا تحمل باران نیست؛ تو را شهامت خودداری

همین که چشم خدا باز است به روی هرچه که پیش آید

ببین چه مرهم  شیرینیست  برای سختی و دشواری!!

کمی پرنده اگر باشی در آسمان دلم هستی

رفیق ماهی و مهتابی؛عزیز سرو وسپیداری...

چقدر منتظرت بودم !ببینمت کمی آسوده...

دوباره آمده ای اما؛ همان همیشه عزاداری!

به نقل از وبلاگ : http://www.divarha.persianblog.ir