هیچ چیز تکرار نمیشَوَد
و تکرار نخواهد شُد
به همین دلیل ناشی به دنیا می آییم
و خام می میریم
حتی اگر کودَن تَرین شاگردِ مَکتَبِ زندگی بودیم هَم
هیچ زمستانُ تابستانی را
تکرار نمی کردیم
هیچ روزی تکرار نمی شَوَد
دو شَب به هَم شبیه نیستَند
دو بوسه یکی نیستَند
نگاهِ قبلی به نگاهِ بعدی شبیه نیست
دیروز وقتی کسی در حضورِ من نامِ تو را آورد
طوری شُدَم که انگار
یک گُلِ رُز از پنجره به اتاقَم افتاده باشَد
امروز که با هَمیم از دیوار می پُرسَم :
رُز ؟ رُز چه شِکلی دارَد ؟
رُز گُل است یا قُلوه سنگْ ؟
اِی ساعتِ بَد هنگام
چرا با هراسِ بی دلیل می آیی ؟
هَستی! پَس می گُذَری
زیبایی در همین است
هَر دو در آغوشِ هَم خندانیمُ می کوشیم آشتی کنیم
گَر چه با هَم متفاوتیم
مثلِ دو قطره ی شبنم
از: ویسلاوا شیمبورسکا
