درشعر سه تن پیمبرانند هر چند كه لانبی بعدی
اوصاف و قصیده وغزل را فردوسی و انوری و سعدی
انوری شاعر بزرگ قرن ششم، از شاعرانی است كه در كنار فردوسی و سعدی، از پیامبران شعر فارسی به شمار رفتهاست؛ البتهاین نكته قدری قابل تأمل است.شاید برای برخی این سؤال پیش میآید كه چرا با وجود شاعران بزرگی همچون:حافظ، مولانا، سنایی، عطار، خیام و نظامی، انوری یكی از سه پیامبر شعر فارسی خوانده میشود؟
دربارهٔ فردوسی و سعدی جای بحث نیست؛اما آیا در بیان چنین حكمی، حقی از شاعران یاد شده ضایع نگردیده؟و این از انصاف به دور نیست؟در پاسخ بهاین سؤال باید گفت:
اولاً درزمان كنونی، داوری در باب شاعران بزرگ زبان فارسی بدین گونه نیست و قطعاً چنانچه كسی بخواهد پیامبران شعر فارسی را بر شمارد،حافظ، مولانا، سنایی، عطار، نظامی، خیام و… را دركنار فردوسی و سعدی، نیز فراموش نخواهد كرد.
ثانیاً دقت در شعر جامیاین نكته را نیز آشكار میسازد كهانوری فقط درقصیده سرایی (شعر مدیح) از پیامبران شعر فارسی خوانده شدهاست؛ نه در همهٔ زمینههای شاعری، و این كلام حقّی است و شكی نیست كهانوری بهترین مدیحه سرای زبان فارسی است و هیچ كس از اخلاف و اسلاف او شعر مدیح را به قوت و استحكام و مهارت او نسرودهاست؛حتی منوچهری و فرخی و مسعود سعد و خاقانی هم، با همهٔ امتیازاتی كه دارند، مدایحشان به پای مدایح انوری نمیرسد.
بی سبب نیست كهاز وقتی انوری به ظهور رسیده، سرمشق تمام قصیده سرایان بعد از خویش گردیدهاست وتا عصر صفوی و قاجار نیز، شعرا بیش تر به تقلید قوالب شعری او نظر داشتهاند.
به هر حال در مورد انوری سخن بسیار است و مجال اندك. قصد ما در این نوشتار كوتاه، بازنمایی جلوه هایی از تأثیر قرآن وحدیث در اشعار این شاعر بزرگ است كه پس از توضیح كوتاهی دربارهٔ گونههای اثرپذیری فارسی از قرآن و حدیث،1بدان میپردازیم و خوانندگان عزیز را برای آشنایی بیشتر با تاریخچه زندگی، شرح حال و آثار انوری، به مقاله عالمانهاستاد ارجمند و فاضل و جناب آقای دكتر شفیعی كدكنی در مقدمهٔ كتاب «مفلس كیمیافروش ـ نقد و تحلیل شعر انوری» فرامیخوانیم.
میدانیم كه شعر شاعر، آیینهای است كه میتوان افكار، احساسات، بینشها و اعتقادات او را در آن به تماشا نشست. بر این اساس كاملاً طبیعی است كهافكار مذهبی وباورهای دینی و گرایشهای ایمانی شاعر نیز در شعر او جلوه نماید، و به همین دلیل است كه در شعر شاعران مسلمان به وفور مسائل مذهبی یافت میشود، و از آن جا كه سرچشمهٔ مذهبی مسلمین قرآن و حدیث است، پس عجب نخواهد بود كه جلوههای آنها در اشعار شاعران مسلمان پرتو افكنی كند. بر این نكته باید افزود كه آگاهی از مسائل قرآنی و حدیثی مانند آگاهی از مسائل فلسفی، نجومی، و… نشانهٔ فرهنگمداری و روشنفكری نیز بودهاست وكسانی از شاعران، به قصد نشان دادن آگاهی وبه رخ كشیدن معلومات خویش این گونه مسایل را در شعر خویش باز میآورند.این عوامل، سبب شد كه قرآن و حدیث در شعر فارسی اثر گذارد و شاعران را به بهرهگیری از آنها وادارد. به همین دلیل، حتی درشعر محمد بن وصیف كه به قول نویسندهٔٔ تاریخ سیستان،قدیمترین شعر فارسی است، آثار قرآن و حدیث یافت میشود؛ البتهاین اثر گذاری در آغاز كمرنگ است و به مرور پررنگتر میشود تا در قرون 6و7 بهاوج میرسد.