تبیان، دستیار زندگی

در این مبحث هر آنچه در وصف و سوگ آقا ابوالفضل العباس (ع) اعم از شعر و نثر کیلیپ دارید بیارید.

در خود شکست آن شب، از خود برید عباس
اوج ولایت است این، خود را ندید عباس

آن عاشقان یکدست، هفتاد تن نبودند...
یک تن شدند، یک تن، اول مرید عباس

با یاد کشتگانش، آیینه خانه ای ساخت
آیینه دار او بود ، آیینه چید عباس

از نسل پختگان بود، خامی نکرد، باری
چون سیب سرخ افتاد، از بس رسید عباس

کی او بهانه جو بود، چشمش به چشم او بود
دستی به دست او داد، غیرت خرید عباس

از قهر، او به دور است ، بی ناز و بی غرور است
اول شهیدِ او شد تا شد شهید عباس

" سید حسن" چه زیبا راز تو را علم کرد
"راز رشید" بودی ، راز رشید... عباس

(بیت آخر اشاره به شعر زیبایی از مرحوم سید حسن حسینی است)

شعر زیبایی از سید حسن حسینی( خودم با این شعر خیلی حال می کنم)

به گونه ماه
نامت زبانزد آسمان ها بود
و پیمان برادری ات
با جبل نور
چون آیه های جهاد
محکم
تو آن راز رشیدی
که روزی فرات
بر لبت آورد
و ساعتی بعد
در باران متواتر پولاد
بریده بریده
افشا شدی
و باد
تو را با مشام خیمه گاه
در میان نهاد
و انتظار در بهت کودکانه حرم
طولانی شد
تو آن راز رشیدی
که روزی فرات
بر لبت آورد
و کنار درک تو
کوه از کمر شکست

عاقبت، آن دلبر دلخواهم از دستم گرفتی رهنما و رهبر و همراهم از دستم گرفتی

یادگار مرتضی و، جانشین مجتبی را یار همراز و، دلیل راهم از دستم گرفتی

در جوار مدفن زهرا، چه خوش آسوده بودم جان پناه و، آن عبادتگاهم از دستم گرفتی

مسکن خود ساختم، در کربلا چون خیمه ای را باز هم، آن خیمه و خرگاهم از دستم گرفتی

یادبود احمد از دیدار اکبر تازه می شد لیکن آن شبه رسول اللهم از دستم گرفتی

نقش سیمای حسن، بر چهرة قاسم عیان بود حق نما، آئینة دلخواهم از دستم گرفتی

تیره شد روز من و، شام سیاهم شد نمایان در کنار علقمه، چون ما هم از دستم گرفتی

ز آن عزیزانم، نماند آخر بغیر از اصغر من تا به دست حرمله، او را هم از دستم گرفتی

ای ستمگر، هستیم را، گر همه تاراج کردی کی جلال و اقتدار و، جاهم از دستم گرفتی

نیست اشکم، تا بگریم، نیست آهم تا برآرم بسکه دادی غصه، اشک و آهم از دستم گرفتی...

ممنونم از همراهی شما عزیزان بزرگوار
اجرتان با باب الحوائج

روز عاشورا آقا ابوالفضل العباس که تنهایی و بی کسی آقا امام حسین ر و می بینه میاد محضر آقا. رخصت میدان می خواد. آقا گریه شدیدی می کنه. فرمود عباس من تو پرچمدار منی تو حامی زنان و کودکان حضرت عباس فرمود سینه ام تنگی می کنه از زندگی سیر شدم، مولای اجازه بده به میدان برم. دیگه طاقت ندارم. امام فرمود مقداری آب برای طفلان تهیه کن خبر به خیمه ها رسید.عمو عباس می خواد بره آب بیاره همه خوشحال شدن. سکینه گفت عموجان منتظرت می مونم سقا نگاهی به چهره معصوم کودکان کرد و با شتاب به سوی شریعه فرات حرکت کرد. به نگهبانان شر یعه حمله کرد و همه را به خاک هلاکت انداخت. وقتی وارد شریعه فرات شد دست به زیر آب برد تا مقابل صورت آورد ولی به یاد لبان خشکیده مولایش امام حسین و اهل حرم افتاد. به خودش گفت عباس حسینت تشنه باشه و تو آب بنوشی و آب ننوشید بنازم وفایت را عباس. مشک را پر از آب کرد روانه خیمه ها شد. دشمن راه را بر او بست. عباس تمام افکارش متوجه مشک آب بود که آسیبی نبینه. به سمت نخلستان رفت. از هر طرف تیر و نیزه و شمشیر بر او باریدن گرفت. تا اینکه ظالمی از کمینگاه بیرون امد و دست راست حضرت را قطع کرد. حضرت مشک در آغوش با دست چپ می جنگید و رجز می خواند والله ان قطعتمو یمینی
انی احامی ابدا عن دینی. به خدا اگه دست راستم را قطع کنید دست از حمایت دینم بر نمی دارم. در این هنگام دست چپ حضرت را قطع کردن. آقا روی مشک خم شد که و با سینه مشک را روی زین اسب فشرد.
این بار دشمن تیری به چشمش و تیری به مشکش زد عباس رکه دید مشک سوراخ شده و آب در حال خالی شدنه امیدش نامید شد. روی برگشتن به خیمه را نداشت. ظالمی دیگر با گرزی آهنین فرق آقا را نشانه گرفت، عباس از اسب به زمین افتاد ولی دستی نداشت که حائل کنه با صورت به زمین افتاد. فریاد زد یا ابا عبدالله مرا دریاب امام به سرعت خود را به بالین برادر رساند. سرش را به دامان گرفت. خون از صورت برادر پاک کرد. گفت عباس الان کمرم شکست. عباس گفت برادر تا من
زنده ام مرا به خیمه مبر. مرا به خیمه مبر چون که حالتی دارم.
چرا؟چرا که ز روی سکینه خجالتی دارم.
سکینه آب ز من خواست و پاره شد جگرم.
نشد که قطره آبی برای او ببرم.
امام حسین به عباش قول داد که جان داره اونو به خیمه نبره. رو کرد به عباس گفت عباسم سئوالی ازت دارم. تو همیشه منو ارباب و مولا صدا می زدی چه شد که این بار برادر خواندی؟ عباس گفت برادر، مادرم فاطمه به بالینم آمد و مرا پسر خود خواند

عشق را از "عین" اول تا به آخر خواند و رفت
آنچه حیدر داده بودش درس، ازبر خواند و رفت
لحظه های آخرش، زهرا پسر کردش خطاب
بار اول بود، مولا را برادر خواند و رفت

یا ابالفضل العباس

یا ابالفضل تویی تاج سر ام بنین

پسر فاطمه هستی پسر ام بنین

تو علمدارترین صاحب پرچم هستی

تو به اسرار دل فاطمه محرم هستی

تا تو بودی نگرانی به دل خیمه نبود

تا تو رفتی همه ی خیمه شده رنگ کبود

گر چه گفتی تو غلامی به من اما عباس

تو شدی آبروی حضرت زهرا عباس

من زینب چه کنم بی تو در این دشت بلا

من و یک خیمه ی پر کودک و زن در صحرا

دست تو قطع شد و دست مرا می بندند

چشم تو پاره و بر گریه ی من می خندند

جگر من شده چون چشم تو پاره پاره

دختر شیر خدا بعد تو شد آواره

از شکافی که به فرق سر تو افتاده

معجر از روی سر خواهر تو افتاده

به همان محکمی ضربت نامرد عمود

خورده ام سیلی و رخساره ی من گشته کبود

تو سر نیزه و من محمل بی پرده اخا

(برادرم ابوالفضل، پشت و پناه لشگر)
=========================
وقتی که تیردشمن،برمشک آبت نشست
همچون دل رقیه، قلب سکینه شکست
وقتی که بازوانت، از پیکرت جدا شد
در خیمه گه برادر، از ماتمت عزا شد
برادرم ابوالفضل،پشت و پناه لشگر(2)
=========================
عباس تویی امیدم،در دشت آتش وخون
بی رویت ای دلاور، حالم شود دگرگون
ای کوه عشق و ایثار، آب آور یتیمان
اهل حرم برادر، از مرگ تو هراسان
برادرم ابوالفضل،پشت و پناه لشگر(2)
=========================
بر چشم تو نشسته، تیر عدو برادر
آمد به بالین تو، پهلو شکسته مادر
بی تو چگونه روم، سوی حرم عباس
نعش ترا بگیرم ، من در برم عباس
برادرم ابوالفضل،پشت و پناه لشگر(2)
=========================
رفتی دگر ندارم، من یاوری ابوالفضل
بی تو حرم ندارد، آب آوری ابوالفضل
از تشنگی برادر، گشته سکینه بیتاب
قول داده ای که آری، بهر او قطره ای آب
برادرم ابوالفضل،پشت و پناه لشگر(2)

بهروز(رها)

حوریان، محو رخ مه‌پاره‌ات

كعبه‌ی خیل ملك، گهواره‌ات


گردش چشمان تو عشق‌آفرین

رشته‌ی قنداقه‌ات حبل‌المتین


زینت آغوش و دامان رباب

آینه‌گردانِ رویت، آفتاب


عالم و آدم همه محتاج تو

بر سر دوش پدر معراج تو


بسته بر هر تار موی تو نجات

تشنه‌ی لب‌های تو آب حیات


كودكی ، اما به معنا پیر عشق

روی دستان پدر ، تفسیرِ عشق

عمو عباس بی تو قلب حرم می گیره
عمو عباس بی تو بابا تنها می میره
عمو عباس بی تو دستام جونی نداره
از دو چشمام پولکهای گریه می باره
عمو عباس علمت کو عموی خوبم
عمو عباس تو نرو تا که پا نکوبم