تبیان، دستیار زندگی

در این مبحث هر آنچه در وصف و سوگ آقا ابوالفضل العباس (ع) اعم از شعر و نثر کیلیپ دارید بیارید.

هرچند تیر ، مشک و دلم را دریده است/ ای آب همتی کن و تا خیمه ها مریز . . .

سلام برعبدصالح خدا

-------------------------------

کنار دل و دست و دریا ، اباالفضل / تو را دیده ام بارها یا اباالفضل

تو، از آب، می آمدی، مشک بر دوش / و من ، در تو ، غرق تماشا یا اباالفضل

--------------------------------

یادم ز وفای اشجع الناس آید  / از چشم ترم سوده الماس آید

آید به جهان اگر حسین دگری  / هیهات برادری چو عباس آید . . .

----------------------------------

چون لاله چرا به خون نشستی ، عباس  /کو در تن صد چاک تو دستی ،  عباس ؟

ای سرو قلم قلم روی صفحه ی خاک / رفتی کمر مرا شکستی ، عباس . . .

---------------------------------

در کلاس عاشقی عباس غوغا می کند / در دل هر عاشقی عباس مأوا می کند

هر کسی خواهد رود در مکتب عشق حسین / ثبت نامش را فقط عباس امضاء می کند

نهری آلدون ایشمدون سو نفسو عالم فدا یا ابالفضل

معنی:

نهر رو گرفتی آب نخوردی عالم فدای نَفْسِت یا ابالفضل

جنت اهل ولا نجف و بین الحرمینه***اون بهشتی كه میگن حرم عباس و حسینه

مست مستم میكنه بوی میخونه عباس***همه عالم میدونن كه منم مجنون العباس

ر علقمه از صدر زین به زیر افتاد***میان لشگری از تیغ و نیزه گیر افتاد

دو دست تشنه او ماند و طعنه تکبیر***به یاد منزلت آیه غدیر افتاد

چقدر شدت ضرب عمود سنگین بود***دوباره چند ترک بر دل کویر افتاد

نگاه زخمی و شرمنده اش به آقا گفت***ببخش مشک حرم بین این مسیر افتاد

چگونه پیکر او را به خیمه ها ببرد***حسین گریه کنان فکر یک حصیر افتاد

روز عاشورا آقا ابوالفضل العباس که تنهایی و بی کسی آقا امام حسین ر و می بینه میاد محضر آقا. رخصت میدان می خواد. آقا گریه شدیدی می کنه. فرمود عباس من تو پرچمدار منی تو حامی زنان و کودکان حضرت عباس فرمود سینه¬ام تنگی می کنه از زندگی سیر شدم، مولای اجازه بده به میدان برم. دیگه طاقت ندارم. امام فرمود مقداری آب برای طفلان تهیه کن خبر به خیمه ها رسید.عمو عباس می خواد بره آب بیاره همه خوشحال شدن. سکینه گفت عموجان منتظرت می مونم سقا نگاهی به چهره معصوم کودکان کرد و با شتاب به سوی شریعه فرات حرکت کرد. به نگهبانان شر یعه حمله کرد و همه را به خاک هلاکت انداخت. وقتی وارد شریعه فرات شد دست به زیر آب برد تا مقابل صورت آورد ولی به یاد لبان خشکیده مولایش امام حسین و اهل حرم افتاد. به خودش گفت عباس حسینت تشنه باشه و تو آب بنوشی و آب ننوشید بنازم وفایت را عباس. مشک را پر از آب کرد روانه خیمه ها شد. دشمن راه را بر او بست. عباس تمام افکارش متوجه مشک آب بود که آسیبی نبینه. به سمت نخلستان رفت. از هر طرف تیر و نیزه و شمشیر بر او باریدن گرفت. تا اینکه ظالمی از کمینگاه بیرون امد و دست راست حضرت را قطع کرد. حضرت مشک در آغوش با دست چپ می جنگید و رجز می خواند والله ان قطعتمو یمینی
انی احامی ابدا عن دینی. به خدا اگه دست راستم را قطع کنید دست از حمایت دینم بر نمی دارم. در این هنگام دست چپ حضرت را قطع کردن. آقا روی مشک خم شد که و با سینه مشک را روی زین اسب فشرد.
این بار دشمن تیری به چشمش و تیری به مشکش زد عباس رکه دید مشک سوراخ شده و آب در حال خالی شدنه امیدش نامید شد. روی برگشتن به خیمه را نداشت. ظالمی دیگر با گرزی آهنین فرق آقا را نشانه گرفت، عباس از اسب به زمین افتاد ولی دستی نداشت که حائل کنه با صورت به زمین افتاد. فریاد زد یا ابا عبدالله مرا دریاب امام به سرعت خود را به بالین برادر رساند. سرش را به دامان گرفت. خون از صورت برادر پاک کرد. گفت عباس الان کمرم شکست. عباس گفت برادر تا من
زنده¬ام مرا به خیمه مبر. مرا به خیمه مبر چون که حالتی دارم.
چرا؟چرا که ز روی سکینه خجالتی دارم.
سکینه آب ز من خواست و پاره شد جگرم.
نشد که قطره آبی برای او ببرم.
امام حسین به عباش قول داد که جان داره اونو به خیمه نبره. رو کرد به عباس گفت عباسم سئوالی ازت دارم. تو همیشه منو ارباب و مولا صدا می زدی چه شد که این بار برادر خواندی؟ عباس گفت برادر، مادرم فاطمه به بالینم آمد و مرا پسر خود خواند.

در خیمه کسی خدا خدا می خواند***یک کودک لب تشنه دعا می خواند

ای دست! چرا، چرا به خاک افتادی***یک قافله تشنگی تو را می خواند

ساقی لب تشنگانم،ای ابوالفضل جوانم
==================
ای سپهدار حسین ای شیر غران
ای علمدار رشید فخر دلیران
میر دشت کربلا ساقی طفلان
حامی اهل حرم یار یتیمان
ساقی لب تشنگانم،ای ابوالفضل جوانم
==================
نور چشم مصطفی ساقی کوثر
مرد میدان نبرد جان برادر
راحت جان حسین ای پور حیدر
عاشق دین خدا سبط پیمبر
ساقی لب تشنگانم،ای ابوالفضل جوانم
==================
مونس آل عبا سالار لشگر
حامی عترت شفیع آل داور
یار زینب ای سپهدار دلاور
آتش خشمی به جان خصم کافر
ساقی لب تشنگانم،ای ابوالفضل جوانم
==================
عشق حق از چپرتو چهرت هویدا
داده ای دست و سرت در راه الله
برق غیرت از نگاهت هست پیدا
شافع روز جزای سینه زنها
ساقی لب تشنگانم،ای ابوالفضل جوانم
==================
(رها)

استاد تو نوحه سرایی هم که ید طولایی دارین، دستگیر روز حسابتون باشه اینا.

از عطر گل یاس بگو ای دل من

از آیه ی احساس بگو ای دل من

وقتی که به آب می رسی با لب خشک

یا حضرت عباس بگو ای دل من

سلام

ممنون ثمره خانوم، شعر زیبایی بود.

خوندن این نقل هم خالی از لطف نیست :

مرحوم کل احمد آقا ( کربلایی احمد میرزا حسینعلی تهرانی ) نقل می کردند که: « روزی جناب شیخ رجبعلی خیاط به من فرمودند: در عالم معنا، روح خواجه حافظ شیرازی را مشاهده کردم که بسیار منبسط بود. خواجه حافظ شیرازی رو به من کرده و گفت: من غزل شاه شمشاد قدان را، در وصف ماه منیر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام سرودم. و از این امر خیلی مسرور بود.»
شاه شمشاد قدان ، خسرو شیرین دهنان
که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان
مست بگذشت و نظر بر منِ درویش انداخت
گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان
تا کی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود
بنده من شو و برخور ز همه سیم تنان
کمتر از ذره نئی، پست مشو، مهر بورز
تا بخلوتگه خورشید رسی چرخ زنان
بر جهان تکیه مکن ور قدحی مِی داری
شادی زهره جبینان خور و نازک بدنان
پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد
گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان
دامن دوست بدست آر و ز دشمن بگسل
مرد یزدان شو و فارغ گذر از اهرمنان
با صبا در چمن لاله ، سحر می گفتم
که شهیدان که اند این همه خونین کفنان
گفت حافظ من و تو مَحرم این راز نه ایم
از می لعل حکایت کن و شیرین دهنان

لینک منبع : http://forum.patoghu.com/thread87583.html