بنام خدای عزیزتر از جانم
سلام
و این نقل، از لفظ مبارك امام ـ علیه السّلام ـ است كه فرمود:
فَمَنْ صَلاّهُما، فَكَاَنَما صَلّی فِى الْبَیْتِ الْعَتیقِ؛
هر كس،
این دو ركعت (یا این دو نماز) را بخواند، گویی در خانه‌ی كعبه آن را خوانده
است.
حسن بن مثله می‌گوید:
«در دل خود گفتم كه تو این جا را یك زمین عادی
خیال می‌كنی، اینجا مسجد حضرت صاحب الزمان ـ علیه السّلام ـ است.»
پس آن حضرت به من اشاره كردند كه برو!
چون مقداری راه پیمودم، بار دیگر مرا صدا كردند و فرمودند:
«در گلّه‌ی
جعفر كاشانی ـ چوپان ـ بُزی است، باید آن بز را بخری.
اگر مردم پول‌اش را
دادند، با پول آنان خریداری كن، و گرنه پول‌اش را خودت پرداخت كن.
فردا شب
آن بز را بیاور و در این موضع ذبح كن.
آن گاه روز چهارشنبه هجدهم ماه مبارك
رمضان، گوشت آن بز را بر بیماران و كسانی كه مرض صعب العلاج دارند، انفاق
كن كه حق تعالی همه را شفا دهد.
آن بز، ابلق است. موهای بسیار دارد. هفت نشان سفید و سیاه، هر یك به
اندازه‌ی یك درهم، در دو طرف آن است كه سه نشان در یك طرف و چهار نشان در
طرف دیگر آن است.»
آنگاه به راه افتادم.
یك بار دیگر مرا فرا خواند و فرمود:
«هفت روز یا هفتاد روز در این محل اقامت كن.»
ادامه دارد....
