تبیان، دستیار زندگی

با نام خدا و سلام

این تاپیک برداشتی آزاد از یکی از تاپیکهای موجود در انجمن صندلی داغ است.در این تاپیک از اونایی که تو مدرسه اتفاق جالبی براشون یا برا دوستانشون افتاده میخوام اون را برای بقیه تعریف کنند.

خدارا شکر که سیگار کشیدن رها کردی

شهــــــــــــــــــــــــــــر مشهـــــــــــــــــــــــــــد

دبستــــــــــــــــــــــان شهــــــــــــــــید منوچهـــــــــــــــــــر رزاقــــــــــــــــی

روبروی بستنـــــــــــــــــــــــــی سفیـــــــــــــــــــــــد برفــــــــــــــــــــــی

* یادش بخیر اون زمونا

* من الان متولد 59 هستم

* این جریان مال سال دوم یا سوم دبستان هست

* زنگ تفریح خورد و رفتم تو حیاط یکی از بچه های کلاس چهارمی بهم یک شعری یاد داد که واقعا معنی بدی داشت

* من هم اون موقع معنی اون حرفها رو نمیدونستم اون شعر رو یاد گرفتم و رفتم سر کلاس

* زنگ انشا بود نوبت من بود که انشاء خودم رو بخونم چون دفترم رو نبرده بودم خلاقیت بخرج دادم واون شعرم رو برای خانم معلمم خوندم همین که بند اول رو خوندم و وارد بند دوم شدم معلممون گفت بسه نمیخواد بخونی و رفتم نشستم

* زنگ که خورد منو خواست که برم تو دفتر و این شعر رو با صدای بلند برای ناظمها و معلمهای دیگه بخونم

* اولش خجالت میکشیدم که با صدای بلند بخونم ولی بهم گفتن اگه بخونم بهم جایزه میدم

* همین که چند بیتی رو خوندم همه از خنده دلهاشون رو گرفته بودن و نمیتونستن جلوی خودشون رو بگیرن

* من خیلی خوشحال بودم گفتم الان جایزه منو میدن

* بعد که شعر رو تمام کردم گفتن این شعر رو از کی یاد گرفتی بگو تا به اون هم جایزه بدیم

* من با سادگی هرچه تمام تر اسم اون دانش آموز رو گفتم و وقتی آوردنش تو دفتر و ثابت شد که اون این شعر رو به من یاد داده با شلاق چرمی که اون زمان ناظم مدرسمون تو دستش بود چند تائی به دستش زدن

* بعد به من هم گفتن اگه تو هم جایزه میخوای بیا جلو و بگیرش

* من از ترس گریم گرفت ولی چون میدونستنن من چیزی حالیم نیست بخشیددن منو

* این شعر برای همین از اون زمان تو ذهنم موند

* این شعر رو توی یک زنگ تفریح 10 دفیقه ای یاد گرفتم

* خلاصه ای از این شعر رو براتون میگم

* ولی اگه میخوان بقیش رو ببینید به وبلاگم سر بزنید
http://tazeha59.blogdoon.com
* این هم دوبیت اول شعر
* نم نم بارون زیر پل کارون


* بقیش رو نمیگم چون اینجا جاش نیست
*

سلام

توی دوره ی دبیرستان یکی از بچه ها خیلی شوخ بود یه روز یه کاغذ رو که روی اون نوشته بود (فروشی) چسبوند پشت معلم وقتی که استاد رو به تخته وی شد همه میزدند زیر خنده بعد بر می گشت و با عصبانیت به ما نگاه میکرد می گفت چیه بگید با هم بخندیم کسی حرفی نزد بعد دوباره رو به تخته میشد و به دنبال اون خنده بچه ها این کار تا اخر کلاس ادامه داشت

سلام
سال سوم دبیرستان یه معلم کامپیوتر داشتیم که بدتر من درس دادنش ....توپ
هر روز اعتصاب داشتیم می موندیم سرکلاس وکارگاه نمی رفتیم میرفت تو کارگاه چند دقیقه می موند ومی اومد سر کلاس دنبالمون اخر مدیر وناظم می اومدن ....
دلم می سوزه بنده خدا رفت مالزی مسافرت وقتی اومد برای همه سوغاتی آورده بود(خمیر دندان و مسواک وبرای بعضی هام سنجاق سینه)ساده بود بچه ها هم دستش می انداختن ....
الان عذاب وجدان دارم انگلیسی اش خوب نبود منوی برنامه های کامپیوتر را بچه ها الکی می گفتن بخونه بعد بهش می خندیدن چون اشتباه می خوند....
مامان کلاس بودم...
ای کاش یه بار بشه همه دور هم جمع بشیم وسر همان کلاس ها بشینیم
الان کارمند بانکم
با این خاطرات یاد بچه های دیروز افتادم

در سال 1386 كه اول راهنمایی بودم یك روز صبح وقتی هیچ ناظمی در مدرسه نبود با سه تا از دوستانم شروع كردیم به درآوردن ادای معلمان.(چه كار زشتی!!!)متاسفانه یكی از بچه های حاضر بی جنبه و خبرچین بود و این كار را به ناظم مدرسه گزارش داد.ناظم هم ما را خواست و اشكمان را درآورد(البته با گفتارش نه با دستانش!) و تعهد گرفت. البته گریه هایمان كارساز بود چون اگر گریه نمیكردیم بیچاره مان میكرد. خدا را شكر شاگرد اول كلاس هم با ما بود!
ما یكی دیگر از بچه ها را كه كمی در این كار دست داشت را لو دادیم و جالب اینجا بود كه ناظم فكر كرد اصل كاری اون بیچاره بوده است! در حالی كه خودم این كار را شروع كردم!
زنگ بعد دبیرمان دو نفر را كه فقط شاهد ماجرا بودند را سر كلاس صدا زد و ازش آنها خواست كه ادایش را درآورند.
در غیر این صورت آنها باید پیش مدیر میرفتند. خدا را شكر آن دو نفر بزرگواری كردند و ما را لو ندادند.
سال پیش آن دبیر مشاور مدرسه بود و من و آن كسی كه همه كاره شناخته شده بود كمك دستش كارهای دیگر را انجام میدادیم. یك روز صحبت آن كار(ماجرای ادا در آوردن)پیش آمد و مشاور با خنده گفت:این غلامی(من)كه خودش را مظلوم گرفت و فكر كرد من نفهمیدم سردسته گروه او است!
حالا كی به او گفته بود نمیدانم،هنوز هم دنبال آن خبرچین هستم.

سال 88 بود من سال سوم هنرستان بودم. یکبار زنگ تفریح داشتیم با بچه ها آب بازی میکردیم که من یکهو دیدم یکی از دوستانم یک نایلون بزرگ پفک رو پر آب کرده و داره میاد سمت من که بریزه روم! دویدم از دستش فرار کنم هرچی دویدم اومد دنبالم دیدم داره بهم میرسه دویدم توی دستشویی! در دستشویی ما هم اینطوری بود که نصفه بالاش شیشه ای مات بود. من که رفتم توی دستشویی دوستم دستش رو آورد بالا که توی آخرین لحظه نایلون آب رو روی من خالی بکنه اما چون من در رو سریع بستم دستش رفت توی شیشه در و... کل شیشه اومد پایین!! حالا من کلی ترسیدم که نکنه دوستم چیزیش شده باشه هی میگفتم وایسا ببینم سالمی اونم هی دست من رو میکشید که بدو تا کسی ندیده مون در بریم! خلاصه شانس آوردیم که کسی نفهمید کی شیشه رو شکسته و دست دوستم هم چند تا خراش جزئی برداشت اما تا آخر سال در دستشویی مدرسه مان شیشه نداشت!

سلام حامد تنها جان
الان متولد 59 هستی؟
یعنی قبلا متولد یه سال دیگه بودی؟
موفق باشید

سلام
یه بار یه اسلحه مرگ بار تو کلاس درست کردیم و استفاده ازش کلی حال میداد
اولش مرگ بار نبود ولی وقتی دیدیم چه کارایی از دستش بر میاد فهمیدیدیم می تونه خطر ناک باشه
این اسلحه سری الهام گرفته از لوله خودکار و کاغذ بود که برا شوخی معلم بی نصیب نمی موند البته از جانب بچه ها نه من
با پر گار درست شده بود و نوک تیز پرگار رو با استفاده از همون بالای پرگار که فنری بود پرتاب می کرد
نوک پرگار رو میذاشتیم توی سوراخ میز و زیر میز سنگر می گرفتیم تا به خودمون نخوره یه بار وقتی شلیک شد از کنار چشم مبصر رد شد و تا نصفه رفت تو دیوار نزدیک بود قلبم بایسته
دیگه ازش استفاده نکردم
موفق باشید

با نام خدا و سلام
با تشکر از همه بابت خاطرات شیرین و گاها زشتشون!!!!
یه سال یه شاگرد مرزی(کم توان ذهنی)تو کلاسم بود یه روز معلم راهنما (بازرس)از اداره اومد بازدید و ارزشیابی از کلاسم.از قضا به محض ورود روی همون شاگردم زوم کرد و ازش خواست روی درس بخونه ولی بلد نبود. بعد ازش خواست همراه با خوندن دیگران خط ببره و کلمه ای را که میخوندن بهش نشون داد و انگشت اونو گرفت گذاشت رو کلمه و بهش یاد داد که چطوری خط ببره.من به بازرس با اشاره فهموندم که این شاگرد مشکل داره ولی اون ول کن نبود.خلاصه یکی از بچه ها از رو درس میخوندنصف درس رو که خوندن برگشتیم بالای سر همون شاگرد.دیدیم هنوز انگشتش رو کلمه اولی هست!!!!!
اینجا بود که بازرس به حرف من رسید و دیگه تا آخر سال دست از سر او برداشت.

سلام
معلم هم معلمای قدیم
اجازه آقا به جای اینجا ما رو امیدوار کنی خاطرات قشنگ بگیم می گی خاطرات زشت
اینجوری پاک نا امید می شیم ها
موفق باشید