تبیان، دستیار زندگی

قوانین زمانی

بسکتبال در چهار دوره ۱۰ دقیقه‌ای (بین‌المللی) یا ۱۲ دقیقه‌ای (اِن.بی.اِی) انجام می‌شود. زمان استراحت بین دوره اول و دوم و بین دوره سوم و چهارم ۲ دقیقه و بین دوره دوم و سوم (بین دو نیمه) ۱۰ دقیقه‌است. وقت اضافه در بسکتبال ۵ دقیقه می‌باشد. پس از استراحت بین دو نیمه زمین حمله و دفاع دو تیم عوض می‌شود. اصطلاحاً به زمین حریف، زمین حمله و به زمین خودی زمین دفاع گفته می‌شود. زمان‌های گفته شده زمان واقعی بازی است. یعنی زمانی که توپ در جریان نیست وقت بازی متوقف می‌شود. مثلاً زمانی که خطایی رخ داده‌است یا هنگام پرتاب آزاد زمان متوقف می‌شود. به همین دلیل زمان انجام یک بازی کامل بیشتر از مجموع عددی زمان‌های بالا است و معمولاً حدود دو ساعت طول می‌کشد.

قانون دبل (Double)

دریبل کردن از زمانی شروع می‌شود که بازیکن کنترل توپ را دراختیار گرفته و با انداختن و زدن آن در تماس با زمین دوباره آن را قبل از اینکه به بازیکن دیگری برخورد کند لمس نماید. زمانی دریبل خاتمه می‌پذیرد که با دست آن را گرفته و یا اجازه دهد توپ در دست یا دست‌ها استراحت نماید. زمانیکه توپ با دست دریبل کننده در تماس نیست، تعداد گامهای برداشته محدود نخواهد بود. بازیکن مجاز نیست پس از خاتمه دریبل، برای بار دوم اقدام به دریبل نماید. درصورتی‌که این عمل را انجام دهد مرتکب تخلف «دبل» شده‌است.

قانون رانینگ (تراولینگ)


بازیکنی که توپ را دراختیار دارد می‌تواند یک پای خود را به هر سمتی که می‌خواهد، یک یا چند مرتبه حرکت دهد. درصورتیکه پای دیگرش که آن را پای «پیوت» می‌نامند ثابت باشد. رانینگ حرکتی است که بازیکن صاحب توپ در داخل زمین یک یا دو پای خود را بدون توجه به محدودیت فوق حرکت دهد یا گام‌های او با دریبل‌های بازیکن تناسب نداشته باشد.

تقسیم وزن بدن

وزن بدن باید به طور مساوی از جلو به عقب، از چپ به راست و بین پاها تقسیم شود. پاشنه ها باید روی زمین باشند و بیشتر وزن روی سینه کف پاها قرار گیرد، هر چند فشار وزن باید روی پنجه ها و پاشنه ها احساس شود.

بازیکنان ممکن است به اشتباه وزن خود را روی سینه پاها قرار داده و پاشنه ها را از زمین جدا کنند، اما این حالت از نیرو و سرعت حرکت می کاهد یعنی برای انجام هر حرکت قدرتمند ابتدا باید پاشنه ها روی زمین قرار داده شود. یک روش مناسب برای آموزش حالت خوب ایستادن این است که از بازیکنان بخواهیم اصطلاحاً پنجه عقابی بایستند که در آن پاشنه ها روی زمین و پنجه خمیده است.

بازیکنان هنگام دفاع باید یک چیز دیگر را به حالت ایستادن خود بیفزایند، پای آتشین. معنای آن فعال نگاه داشتن پاها و حرکت مداوم بدون جدا شدن از زمین است، مهارتی که عضلات را برای حرکت آماده نگاه می دارد. آنها باید تصور کنند روی بستری از زغال داغ ایستاده اند، اما اجازه ندارند پاهایشان را از زمین بلند کنند.

حالت سر و بدن

سر، به علت اندازه و قرار گرفتن در بالاترین نقطه بدن، کلید تعادل است. بازیکنان باید سر را نسبت به محل قرار گرفتن پاها، وسط قرار دهند. سر باید رأس مثلثی باشد که خود با محل قرار گرفتن دو پا تشکیل می دهد و باید در حالی که از روبه رو به آن نگاه می کنیم، ساقهای این مثلث فرضی از نظر طول مساوی باشد (شکل1-3). سر همچنین باید حالت مرکزیت نسبت به جلو و عقب بدن داشته باشد. بازیکنان باید بیاموزند بدن را راست و شانه ها را عقب نگاه دارند، ضمن این که بدن اندکی از حالت کاملاً عمودی به جلو متمایل است.

شکل 1-3: سر، کلید تعادل، بالا نگاه داشته شده و هوشیار – رأس یک مثلث.

دست‌ها و پاها

به بازی‌كنان بیاموزید كه مفاصل (مچ پاها، زانوها، انتهای ران‌ها، آرنج‌ها و مچ‌ها) خود را خمیده و آماده نگاه دارند. دست‌ها و پاها باید خمیده و نزدیك بدن قرار گیرند تا تعادل و چابكی آن حفظ شود. به یاد آورید تمامی كف پا باید با زمین تماس داشته باشد. به بازیكنان یادآوری كنید كه بدن را پایین نگاه دارند یعنی زاویه پشتی زانوها بینº90 وº120 باشد تا مركز ثقل بدن به زمین نزدیك شود.

شروع‌ها، گام برداشت‌ها و توقّف‌ها

شروع حركت، گام برداشتن (چرخش، تغییر مكان، تغییر جهت) و توقف، حركت‌های بنیادینی هستند كه برای حركت مؤثّر و مفید از حالت ایستادن مناسب یا رسیدن به این حالت، استفاده می‌شود. اینها حركت‌های دفاعی و تهاجمی نامیده می‌شوند. قانون مربی‌گری را به خاطر آورید: ابتدا صحیح انجام دادن كار را آموزش دهید (انجام صحیح مهارت)، سپس آن را با چابكی انجام دهید و سرانجام همواره آن را در زمان مناسب انجام دهید.

سرعت تمامی بدن یك بازیكن مهم است، امّا نه به اندازه چابكی (سرعت دست و پا). شما به عنوان یك مربی نیاز به تلاش برای پیشرفت چابكی‌ هر بازیكن دارید. توجّه عمیق بازیكنان شما باید معطوف به سریع فكر كردن و چابك بودن باشد.

شروع‌ها

شروع، اولین مهارتی است كه بازیكنان شما باید یاد بگیرند و آن به نوبه خود از حالت ایستادن بهره می‌برد. برای شروع صحیح، بازیكنان باید وزن خود را در جهت حركت دلخواه منتقل كنند. برای مثال، در حركت به چپ، وزن بدن با تكیه به چپ، روی پای چپ منتقل می‌شود. به بازیكنان یادآوری كنید از آن جا كه سر كلید تعادل است، همواره بر انتقال وزن تقدم زمانی دارد. (شكل 1- 4)

شكل1- 4: حركت به سمت چپ: وزن در جهت حركت دلخواه (روی پای چپ).

برای چابك بودن در زمان مناسب، بازیكنان باید به خاطر داشته باشند كه تمام حركت‌ها و تغییر سرعت‌ها روی زمین انجام می‌گیرد. معنای این حرف، استفاده از گام‌های كوتاه است، هرگاه تغییر نوع حركت مورد نیاز باشد. به بازیكنان آموزش دهید تا آن جا كه ممكن است تماس پاهای خود را با زمین حفظ كنند؛ به آنها یاد دهید كه می‌توانند از زمین كمك بگیرند، اگر تماس خود را با آن حفظ كنند.

ابتدا پای جلو

از حالت ایستادن مناسب، بازیكنان باید وزن را در جهت حركت منتقل كنند و شروع گام برداشتن با پایی است كه در جهت حركت قرار دارد. برای مثال، در حركت به راست، اولین گام با پای راست برداشته می‌شود و در حركت به جلو، اولین گام با پای جلویی برداشته می‌شود.

اشاره- فشار- كشش

در دفاع، بازیكنان باید از یك حركت سُرخورنده استفاده كنند. آنها را وادارید فاصله مشابه عرض شانه را برای پاها حفظ كنند و از گام‌های خیلی كوتاه و سریع كه روی زمین كشیده می‌شوند، استفاده كنند. این مهارت، اشاره- فشار- كشش نامیده می‌شود. پای پیشتاز به جهت دلخواه حركت اشاره می‌كند در حالی كه یك گام كوچك، سریع و سُرخورنده را طی می‌كند. (شكل1- 5). نیروی لازم برای اشاره به جهت حركت و سُرخوردن از فشار روی پای عقبی حاصل می‌شود كه بدن را حركت داده وزن را روی پای جلویی منتقل می‌كند. این عمل، به سرعت با كشش و سُرخوردن پای عقبی برای بازیافتن حالت ایستادن مناسب، ادامه می‌یابد.
بازیكنان باید شروع‌های دفاعی و سرخوردن‌ها را به راست، به چپ، به سمت جلو، به سمت عقب و ضربدری بیاموزند، كه در همگی آنها فاصله سراز زمین باید حفظ شود. جهش كردن‌های كوچك به جای سُرخوردن باعث از دست دادن حالت ایستادن مناسب می‌شود. نتیجه این كار از دست دادن زمین (به عنوان یك دوست) اتلاف زمان و همچنین از دست دادن فضاست، لذا حفظ سر در ارتفاع مشخص را مورد تأكید قرار دهید.

شكل 1- 5: اشاره و فشار.

نكته‌های مورد توجه مربیان درباره شروع‌ها

·با حفظ حالت ایستادن مناسب، برای شروع حركت آماده باشید.
·بدانید كه استفاده از زمین برای شما مفید است؛ هنگام شروع، پاها را روی زمین حفظ كنید.
·وزن بدن را در جهت دلخواه برای حركت منتقل كنید، حركت سر در جهت مزبور تقدم زمانی دارد.
·بدن را برای شروع حركت پایین نگاه داشته و از حركت دست‌ها استفاده كنید.
·ابتدا از اصل پای پیشتاز استفاده كنید.
·برای حركت دفاعی سرخورنده، از قانون اشاره- فشار- كشش استفاده كنید.
در خطوط مستقیم شروع به حركت كنید.

گام برداشتن (چرخش)

چرخش حركتی است كه در آن بدن در یك حركت دایره‌ای، روی سینه یك پا تغییر مكان می‌دهد در حالی كه بازیكن حالت ایستادن مناسب قبلی را حفظ می‌كند. (1- 6).
(از آن جا كه مهارت اساسی برای آغاز همه حركت‌ها تغییر می‌كند، چرخش یكی از مهمترین حركت‌هایی است كه برای چابكی و تعادل مؤثّر است.) همچنین ضعیف‌ترین آموزش و كمترین كاربرد مهارت‌ها مربوط به چرخش است.
چرخش می‌تواند روی هر یك از پاها به عنوان مركز و محور چرخش انجام شود. وقتی چرخش بدن به سمت جلو (چرخشی كه بدن در حول محور به سمت جلو حركت می‌كند) انجام می‌شود آن را چرخش جلویی می‌نامند (شكل 1- 7).
همان طور، چرخش پشتی حركت است كه فرد را حول محور چرخش به عقب حركت می‌دهد (شكل 1- 8).




شكل 1- 6: چرخش كردن: یك دوران بدن است كه در آن سینه پای غیرمتحّرك در جای خود ثابت می‌ماند.




شكل 1- 8: چرخش روی پای چپ- چرخش پشتی، الف- حالت شروع ب- حالت پایانی.

بازیكنان باید بیاموزند با توپ و بدون توپ ، در حمله چرخش كنند. در دفاع ، چرخش اولین حركت مورد استفاده بازیكن در تغییر حالت از وضعی به وضع دیگر در هنگام ریباند است همان گونه كه در شكل 9-1 نشان داده شده است .

شكل 1- 9: الف- تغییر حالت ب- ریباند.

نكته‌های مورد توجّه مربیان در باره چرخش‌ها

·با حفظ حالت ایستادن مناسب، بدن را پایین نگاه دارید و موقعیت سر نسبت به زمین را حفظ كنید.
·فاصله بین دو پا را در حد عرض شانه حفظ كنید.
·تعادل خود را حفظ كنید و سر را بالا نگاه دارید.
·سریع، امّا صحیح چرخش كنید.
از چرخش برای دوران به اندازهº180 استفاده كنید، اگر دوران بیشتری لازم است، چرخش را تكرار كنید. 

توقّف
سریع بودن با حفظ تعادل و كنترل به معنای این است كه بازیكنان قادر به استفاده از حالت ایستادن، شروع مناسب، حركت سریع (اعم از دویدن و سر خوردن)، و سرانجام توقّف در یك حالت متعادل هستند.
دو توقّف قابل توصیه اصلی بسكتبال عبارتند از: یك شماره‌ای (توقّف سریع) و دو شماره‌ای (توقّف با گام‌های بلند).


توقّف سریع
روش توقّفی كه برای مبتدیان ترجیح داده می‌شود، توقّف سریع است كه گاهی توقّف پرشی نامیده می‌شود. توقّف سریع در پی دویدن یا سُرخوردن اجرا می‌شود. هنگام دویدن، بازیكن پرش كوتاهی روی یك پا انجام می‌‌دهد و در این حال فاصله كمی با زمین پیدا می‌كند و با پاهای موازی (در یك خط) یا عقب و جلو فرود می‌آید. (شكل 1- 10) هر دو پا در یك زمان با زمین برخورد می‌كنند. (یك شماره‌ای)




شكل1- 10: الف- توقّف سریع ب- فرود در حالت استقرار اولیه.

توقف سریع تقریباً همیشه مفید است زیرا باعث استفاده از زمان و فضا می‌شود. این عمل فقط با یك شمارش و بسرعت اتفاق می‌افتد و در دفاع و حمله قابل استفاده است (با و بدون توپ)، این نوع توقف تكمیل عمل چرخش است و یكی از ورزش‌های اولیه برای حركت و كنترل بدن است. قوانین بسكتبال به بازیكنان اجازه استفاده از هر دو پا را برای چرخش بعد از توقّف سریع می‌‌دهد. این حالت ضمن حفظ كنترل و تعادل، دامنه حركت وسیعی را ممكن می‌سازد. توقّف سریع برای قرار گرفتن در حالت اولیه، برای شوت، پاس یا دریبل مهم است و می‌تواند به طور بسیار مؤثّری پس از دریبل یا دریافت پاس مورد استفاده قرار گیرد.

نكته‌های مورد توجّه مربیان در مورد توقّف
·از توقّف سریع استفاده كنید، اگر قصدº 180تغییر جهت در حین دویدن را دارید در این حال از توقّف با پاهای باز استفاده كنید.
· هنگام استفاده از توقّف سریع، روی یك پا پرش كنید و در حالت ایستادن مناسب فرود آیید، در حالی كه هر دو پایتان در یك لحظه زمین را لمس می‌كنند، نزدیك زمین باقی بمانید.
هنگام استفاده از توقّف آهسته یا دو مرحله‌ای روی پای عقب تكیه كنید و بدن را پایین نگاه دارید.

توقّف آهسته

این توقّف، دو مرحله‌ای است كه در آن فرود روی پای عقب انجام می‌شود(مرحله اول) و پای جلو بلافاصله با زمین برخورد می‌كند(مرحله دوم). استفاده اولیه این توقّف تغییر جهت در پی دویدن به سمت جلو است. برای تمامی حالت‌های حركتی دیگر باید از توقّف سریع استفاده شود.


پرش

پرش یك مهارت مهم است، خصوصاً در رشته‌ای كه گل و هدف آن در ارتفاع قرار گرفته باشد. مربیّان اغلب پرش را یك توانایی طبیعی در نظر می‌گیرند كه بازیكن یا آن را دارد و یا ندارد و قابل آموزش نیز نیست. این عقیده خیلی از واقعیت دور است.

اصول اساسی به منظور پیشرفت در مهارت پرش وجود دارد. اول، بازیكن نیاز دارد بیاموزد كه در حالت ایستادن مناسب و آماده پریدن باشد. وقتی آنها می‌آموزند كه آماده پریدن باشند، قادر خواهند شد در هر موقعیت بسرعت پرش كنند.
دوم، بازیكنان شما قادر به پرش بلندتر خواهند بود اگر به قدرت عضلانی پای خود اضافه كنند. مربیان باید با كمك تمرین‌های استقامتی همگام با مهارت‌های پرش، قدرت عضلات آنها را افزایش دهند.

سوم، بازیكنان باید توجّه داشته باشند چگونگی فرود آنها بعد از یك پرش، مشخص كننده سرعت و ارتفاع پرشی خواهد بود كه بلافاصله بعد از فرود انجام خواهد شد. بهترین فرود به دست آوردن حالت ایستادن مناسب همراه با تعادل و پاهای باز است. در این صورت بازیكن آماده پرش مجدد است. هنگامی كه بازیكنان ابتدا یاد می‌گیرند تا در پرش از دو دست و دو پای خود استفاده كنند، كنترل و حالت بدن با بهترین آموزش به آنها ارائه می‌شود.
در قسمت بعد روش اجرای پرش با دو پا، یك پا و پرش سرعتی توضیح داده می‌شود و زمان مناسب برای استفاده از هر كدام نیز، ذكر می‌شود.