تبیان، دستیار زندگی

 

 

" میر فندرسكی "

فرزند میرزا بیک بن سید صدر الدین موسوی استر آبادی عالم عارف، حکیم و فیلسوف بزرگ عصرصفوی(معاصر شاه عباس اول و دوم صفوی ) . سید ابوالقاسم موسوی استرآبادی به جهت آنکه از سادات موسوی بوده به« میر» و چون زادگاهش در فندرسک از توابع استرآباد گرگان بود، به فندرسكی مشهورمی باشد.
وی معاصر فلاسفه بزرگی همچون شیخ بهایی، میر داماد و ملاصدرا بود. میر فندرسكی همراه این بزرگان مکتب فلسفی اصفهان را پایه ریزی نمود. در کتب عصر صفوی از وی با احترام و تجلیل نام برده شده و فضایل علمی و ملکات نفسانی اش مورد ستایش قرارگرفته است . وی اهل سیر وسیاحت نیز بوده و سفرهای او به هندوستان زبانزده خاص و عام بود .در خصوصیات اخلاقی نیز وی را اهل ذوق و حال و ریاضت دانسته اند که پیوسته در تزکیه و تذهیب نفس می کوشید . نقل است هنگامی که میر فندرسکی به هندوستان رفته بود، بزرگان کفّار بر میر فندرسکی دلیل می­آورند که علّت حقانیت دین ما و سستی دین شما این است که مساجد شما زود خراب می شود ولی عبادتخانه های ما چندین سال است بدین محکمی باقی است . میر در جواب آنان می- گوید:«اگر ان ذکرها که در مساجد خودمان می گوییم ،اینجا گفته شود بناهای شما نیز خراب خواهد شد.» هندوان از او خواستند تا آن اذکار را بگوید میر با خداوند خود خلوت می کند و به تضرّع و زاری می پردازد ،که ناگهان طاق عبادتگاه شکاف بر می دارد و خراب می­شود. این کرامت موجب مسلمان شدن عده بسیاری از هندوان می شود .
میر فندرسکی علاوه بر کتاب های ارزشمند در زمینه فلسفه ،حکمت و عرفان دارای طبع شعر نیز بود. از اشعار زیبای اوست:
چرخ با این اختران نغز و خوش و زیباستی صورتـی در زیــر دارد آنچه بـر بالاستی
صورت زیـرین اگــر بــا نــردبان معـرفت بـر رود بالا،همان با اصل خود یکتاستی
این حکیم و عارف برجسته در سال 1050ق در گذشت و در تكیه ای كه محل حضور درویشان و عارفان بود و جناب میر در زمان حیات به آنجا رفت و آمد داشت به خاك سپرده شد و محل آرامگاهش به تكیه میر فندرسكی شهرت یافت كه از تكایای مصفا و زیبای تخت فولاد است.

---------------------------------

" معماری تكیه میرفندرسكی "

تكیه میرفندرسكی در شمال غربی گورستان تخت فولاد از تكایای ممتاز و منحصر به فرد این قبرستان می باشد. اصل وجود تكیه از اوایل صفویه و شاید به قرون هشتم و نهم مقارن با تكیه باباركن الدین برسد كه اساس اولیه آن به صورت مقبره و خانقاه درویشان بوده كه شاردن هم به آن اشاره دارد. شهرت این تكیه به واسطه وجود مزار عارف و فیلسوف برجسته زمان شاه عباس اول میر ابوالقاسم فندرسكی متوفی 1050 هـ .ق می باشد.

مجموعه این تكیه شامل یك صحن مستطیلی چهار ایوانه با محور شرقی، غربی و حجره هایی در اطراف و سردری زیبا در جبهه جنوبی با قطاربندی های زیبایی كه به رنگ اخرایی قلم گیری شده است.

سبك معماری تكیه صفوی می باشد شامل طاق و چشمه و فضاهای محصور كننده.

در جبهه غربی اتاقی با ارسی سه دری و گوشواره هایی در طرفین قرار داشته كه در اواخر عهد قاجار با تیغة آجری مسدود شده است. این اتاق ظاهراً محل عبادت و خلوت نشینی میر فندرسكی بوده كه قبر وی نیز به صورت سكویی مرمرین مقابل آن در صحن تكیه واقع شده است. بر دیوار این اتاق كتیبه ای به خط میر عماد حسنی استاد برجسته خوشنویسی متوفی 1020هـ .ق به زیبایی گچبری شده كه غزلی از حافظ می باشد با مطلع« روضه خلد برین خلوت درویشان است».

این تكیه تغییرات و الحاقاتی داشته از جمله در جبهه جنوبی كه به صورت تكیه ای مجزا مدفن بختیاریها می باشد.

از عناصر ارزشمند معماری و هنری این تكیه، سقاخانه ای در جبهه جنوبی با مشبك آجری لعابدار كه در طول زمان تخریب شده بود و به تازگی مرمت شده است و همچنین سنگابی مكعب شكل از عهد صفوی می باشند.

درختی كهنسال كه خشكیده شده نشانگر فضایی مصفا به صورت باغی مشجر و زیبا با حوضی بزرگ در وسط كه از نهر 250 مشروب می شده، است كه بخشی از آن در نیمه غربی صحن تكیه باقی مانده است.

بزرگانی در این تكیه آرمیده اند از جمله:

- عباس بهشتیان محقق و مؤلف گرانمایه متوفی 1408هـ .ق

- سید روح ا... كشفی ادیب و شاعر، متوفی 1382هـ .ق

- میرزا تقی خان حكیم باشی« سرتیپ» ادیب محقق و روزنامه نگار متوفی 1303هـ .ق

- میرزا محمد حسین عنقا شاعر و هنرمند خوشنویس، متوفی 1308هـ .ق

آفرین به انجمن نصف جهان - ما اصفهانیها باید خود را بهتر شناخته و باور کنیم.

" سید محمد صمصام "

از سادات موسوی قلمزن. مردی خوش باطن و از منبری های معروف اصفهان بود. منبرهای وی ظاهری فكاهی ولی باطنی انتقادی داشت. اكثر اصفهانی ها نام وی را شنیده اند. او را «بهلول اصفهان» لقب داده اند.

معروف بود كه افراد زیادی از ایتام و فقرای اصفهان را اداره می كرد. در زندگی شخصی او چیزی جز سادگی و ساده زیستی وجود نداشت. مرحوم صمصام با آن سادگی و محبوبیت، زبان برنده ای در برخورد با مسایل اجتماعی و سیاسی داشت و همین ویژگی بود كه تأثیر عمیقی در نفوس مردم می گذاشت. عده ای گمان می كردند صمصام مردی عامی است. حال آنكه مردی بسیار عاقل و نكته سنج بود. وی گاهی پایش را از شوخی های عامیانه فراتر می نهاد و مردمان سیاسی وقت را انتقاد می كرد. وی معمولاً بزرگ ترین و پرجمعیت ترین جلسات اصفهان را انتخاب می كرد و در مقابل در می ایستاد و مابین دو منبر سخنرانان بر منبر می رفت و سخنران بعدی ناگزیر بود با دیدن صمصام كنار بنشیند تا صمصام منبرش را تمام كند.

در حوادث مرتبط با امام و انقلاب اسلامی نیز نقش مؤثری را ایفاء كرد. گویند پس از ترور حسنعلی منصور در سال 1343ش. در یكی از مجالس اصفهان برای شاه و پسرش و سلامتی و شفای منصور دعا كرده بودند، اتفاقاً صمصام در آن مجلس حاضر بود، وقتی سخنران نام شاه و دیگران رابرای دعا می برد او ناگهان از كنار منبر برمی خیزد و می گوید:«آی فلانی به خر من دعا نكردی.» و مجلس با خنده ی حضار به هم می ریزد. به این صورت صمصام در آن ایام نقش خیلی خوبی را در ارتباط با امام و انقلاب ایفاء كرد. وی با پیشه كردن روش بهلول با لباس قدیمی روحانی و دستار سبز رنگ، سوار بر اسبش حكایت های بسیاری را از خود به یادگار گذاشته است و ایشان در سال 1359ش. وفات یافت و در تكیه بروجردی مدفون گردید.

جالب بود.

حكایت به سخره گرفتن رئیس شهربانی اصفهان در یكی از همین منبرهایش شنیدنی است. اگر ابعاد و جزئیاتش یادم آمد حتما منعكسش خواهم كرد.

مدفن حضرت یوشع نبی در مجموعه تاریخی و فرهنگی تخت فولاد و در ضلع شمالی تکیه شهدا واقع گردیده است.

به گزارش رجانیوز، محوطه اى كه یوشع نبی در آن دفن است به لسان الأرض معروف است. لسان الأرض مكانى است كه مى گویند هنگام عبور امام حسن مجتبى (ع) زمین با امام سخن گفت وآمدن دشمن را به حضرت اطلاع داد.

 قبر آن حضرت کمی بالاتر از سطح زمین قرار گرفته و با پارچه سبز رنگی آن را پوشانده‌اند که زیارتگاه دوستداران و زائرین آن حضرت می‌باشد. یوشع نبی یکی از پیامبران قوم بنی اسرائیل است که پس از گذشت سه روز از وفات حضرت موسی و بنابر وصیت ایشان رهبریت قوم بنی‌اسرائیل را به عهده گرفت.

" براي خر من دعا نكردي" بسي خنديدم.

mohassane عزيز منظورتون از پاسخ فوق چيه ؟ متوجه نشدم!

اجازه بدين من توضيح بدم اشاره "براي خر من دعا نكردي" حكايتي بود كه در پست مربوط به سيد محمد صمصام (ملقب به بهلول اصفهاان) در چند پست بالاتر ذكر شده بود....  

درسته ، حواسم به اون حکايت نبود...