تفسیرنور_«سورهى انعام»
تألیف:حجة الاسلام و المسلمین حاج شیخ محسن قرائتى
این سوره، یكصد وشصت وپنج آیه دارد وهمه ى آیاتش یكجا در مكّه و با تشریفات خاصّى نازل شده است. جبرئیل، این سوره را با بدرقه ى هفتاد هزار فرشته بر پیامبر خدا صلّى الله علیه وآله نازل كرد.
پیام اصلى آیات این سوره، مبارزه با شرك و دعوت به توحید است. از آنجا كه مشركان جزیرة العرب به اعتقاد خود، بعضى چهارپایان را حلال و برخى را حرام مىدانستند، قرآن در مقام مبارزه با اینگونه خرافات و باورهاى غلط، از آیه ى 136 این سوره به بعد، احكامى را در مورد چهارپایان بیان مىدارد كه بدین جهت این سوره، انعام نام گرفته است.
روایاتى درباره ى فضیلت این سوره و نیز برآورده شدن حاجت به واسطه ى تلاوت این سوره آمده است. از جمله از امام صادق علیه السلام نقل شده كه هر كس چهار ركعت نماز (با دو سلام) بخواند، آنگاه این سوره و سپس دعایى را قرائت كند، حاجاتش برآورده مىشود.(1)
در هیچ سوره اى به اندازه ى این سوره، كلمه ى قل نیامده است. تكرار 44 بار این خطاب به پیامبر، شاید به خاطر آن است كه در این سوره، عقائد باطل و انحراف ها و توقّعات بى جاى مشركان بیان شده و لازم است قاطعیّت در كار باشد. این مطلب بیانگر آن است كه پیامبر صلّى الله علیه وآله ماءمور است متن وحى را بى كم و كاست بگوید.