تبیان، دستیار زندگی

سلام آقایون خانوما

حال همگی خوبه

یه بحث جنجالی دیگه (خوراک برنامه نود!) قراره با این تاپیک راه بیفته!

اینجا بناست شبهاتی مطرح بشن که مربوط به ارتباط اسلام و علوم مربوط به پزشکی هستن.

منتظر شرکت تمامی شما دوستان هستیم.

میشه این تاپیک رو به نوعی همکاری بین انجمنی بهداشت و سلامت و معارف به شمار آورد.

سلام بر همه. متاسفانه تابحال نتونستم چیزی در مورد سوده الماس پیدا کنم. کسی مطلبی داره ثبت کنه استفاده کنیم. منتظر کمک سایر دوستان هم هستیم.

 در فرهنگ معین در تعریف واژه سوده این طور آمده:

1 ـ ساییده شده ، لمس شده . 2 ـ كوفته . 3 ـ ریز شده ، خرد شده . 4 ـ گداخته ، مذاب . 5 ـ حك شده . 6 ـ محو شده . 7 ـ سوراخ شده ، سفته . 8 ـ خرج شده . 9 ـ گرد و غبار.

بنابراین سوده الماس یعنی الماس گداخته یا ساییده شده. اما کسی در مورد آثار مسمومیت با سوده الماس چیزی می دونه؟

به این شعر آیة الله اصفهانی توجه بفرمایید. این عالم بزرگوار در شعر خودشون به مسمومیت امام حسن مجتبی (ع) با سوده الماس اشاره کردند:

آن شاخ گل که سبز بود در خزان یکی است

افشانده غنچه گل سرخ از دهان یکی است

آن گوهری کز آتش الماس ریزه شد

یاقوت خون زلعل لب او روان یکی است

آن لعل درفشان که زمرد نگار شد

داد از وفا به سوده الماس، جان، یکی است

آن نخل طور کز اثر زهر جانگداز

از فرق تا قدم شده آتش فشان یکی است

آن شاهباز اوج حقیقت که تیر خصم

نگذاشته ز بال و پر او نشان یکی است

آن خضر رهنما که شد از آب آتشین

فرمانروای مملکت جاودان یکی است

آن نقطه بسیط محیط رضا که بود

حکمش مدار دائره کن فکان یکی است

آن جوهر کرم که چه سودا به سوده کرد

هرگز نداشت چشم به سود و زیان یکی است

چشم فلک ندیده بجز مجتبی کسی

شایان این معامله، آری همان یکی است

طوبی مثال گلشن آل‌عبا بود

ریحانه رسول خدا مجتبی بود

این نقل هم قابل توجه است:

نقل است معاویه از طریق دایه یزید مالی بسیاری و زهری كشنده ـسوده الماس ـ برای زن امام حسن(ع)، جعده فرستاد، و پیغام داد كه اگر این زهر را به حسن بخورانی، صد هزار درهم دیگر به تو می‌دهم، و تو را به عقد پسرم یزید درمی‌آورم. آن زن شقی، سوده الماس را كه در نگین انگشتر الماس خود قرار داده بود جدا و آن را پودر نمود و با حل كردن آن در آب، امام حسن(ع) را به قتل رساند و تمام این اقدامات با راهنمایی دایه یزید صورت گرفت،

بعد از جستجوی بسیار موفق شدم مطالبی در مورد مسمومیت با الماس پیدا کنم (جوینده یابنده است):

" اگر دندانها را با پودر الماس مسواك كنند، دندانها سفید و براق شده و بسیار محكم و سخت خواهد شد، اما هرگز این كار را نكنید چون الماس زهر خطرناكی است و اگر داخل معده گردد آدمی را هلاك می نماید."

منبع : انجمن تخصصی سنگ

سلام... من هم همین مطالب رو پیدا کردم. باور کنید اینترنت رو زیر و رو کردم و چیزی دستگیرم نشد. بجز همین مطالبی که شما فرمودید. میخواستم دقیقا اثر سوده ی الماس رو پیدا کنم ولی دریغ از یه مطلب کوتاه حتی. خودم هم توش موندم. بازم از این ور اونور می پرسم چیزی دستگیرم شدو دریغ نمی کنم. در ضمن اضافه کنم تا تکلیف اولین شبهه روشن نشه سراغ بقیه نمی رم.

با سلام برهمه دوستان بحث خوبی است وامیدوارم كه به نتیجه برسیم
من از صبح كه این مطلب رو خوندم تا حالا سراغ بسیاری از كتب در رابطه با زندگی امام حسن رفتم وبه اتفاق در تمام كتب همان مطالبی كه اوووج عزیز نوشته اند درج شده بود
نكته ای كه هست این است كه زبان عربی زبان بسیار پیچیده است و گاهی یك حركت كسره یا فتحه معنای كلمه ای را از زمین تا آسمان تغییر می دهدهمچنین بعضی لغات عربی دارای چند معنی هستند
از طرفی هنگامی که به حضرت زهر دادند، خود حضرت فرمودند: «. . . قد سقیت السم و رمیت بکبدی فی الطست . . .» . (1) و یا فرمودند: «. . . لقد تقطعت قطعة قطعة من کبدی . . .» (2)
همان گونه که می بینید حضرت در هر دو تعبیر و عبارت می فرمایند: «کبد من پاره پاره گشت و پاره های کبدم درون تشت ریخته شد .»
گفتنی است که «کبد» در لغت عرب دارای چند معنی است و از جمله: یکی به معنی «جگر» است و دیگر به معنی «آنچه درون بدن و شکم است .»
معمولا چون کبد را به معنی اول، یعنی جگر در نظر گرفته اند، آن اشکال شما درست می آید، ولی اگر کبد به معنی دوم در نظر گرفته شود، اشکالی وارد نمی آید; یعنی حضرت پس از خوردن زهر، پاره هایی از درون بدنشان به داخل تشت ریخته شد که معده و دستگاه گوارش را نیز شامل می شود . (كه این قابل قبول است بلاخص كه سم بسیار كشنده بوده و حتی گفته شده كه این سم را معاویه مخصوص از رومیان برای كشتن امام حسن (ع)گرفته و به جعده داده است(به خاطر كمیاب بودن و سریع الاثر بودن چرا كه امام حسن پیش از این هم 2بار به زهر مسموم شده بودن ))
از تاب رفت و تشت طلب کرد و ناله کرد
و آن تشت را ز خون جگر باغ لاله کرد
خونی که خورده بود همه عمر از گلو بریخت
دل را تهی ز خون دل چند ساله کرد

پی نوشت ها:

1) بحارالانوار، علامه محمد باقر مجلسی، تصحیح محمد باقر بهبودی، 110 جلد، چاپ اول، تهران، انتشارات اسلامیه، [بی تا]، ج 44، ص 158 .

2) همان .

سلام

مطالب دوست عزیزم اوووج یه کلیدواژه دیگه برا جستجو به دستم داد که باعث شد این مطالبو بتونم پیدا کنم. کلیدواژ] جدید"پودر الماس"

تا قرن 18 فكر می شد كه الماس زهر دارد، خاصیتی كه كسانی كه صاحب الماس بودند از آن راضی بودند زیرا افسانه زهری بودن الماس یكی از راه های مهم سرقت الماس را منتفی می كرد . بلع الماس و دفع آن نیز بعد از چند روز شایع بود . در ضمن فكر می شد كه پودر الماس دارای زهر مهلكی باشد اما احتمالاً به آن آرسنیك می افزودند و كشندگی آن به خاطر آرسنیك بود . یك حادثه واقعی در تاریخ الماس بزرگ و معروف سنسی اتفاق افتاده است كه یك خدمتگزار مورد اعتماد الماس را حمل می كرده كه مورد تاراج دزدان قرار می گیرد ولی دزدان نمی توانند الماس را پیدا كنند و او را می كشند و بعدها الماس از شكم او پیدا شد و به خزانه باز گردانده شد .   منبع:http://www.irnon.com

از این عنصر به کرات برای قتل استفاده شده....منبع: ویکیپدیا

آرسنیك باعث نكروز سلول های كبد شده و نارسایی كبد را به وجود می آورد . اختلالات كبدی بصورت یرقان و سیرئز كبدی از عواقب مسمومیت با این سم است .......منبع:http://iranianhse.mihanblog.com

واژه آرسنیک تقریبا به مترادف کلمه سم تبدیل شده است. قدیمی ترین مورد استفاده از آرسنیک به عنوان سم به سال 55 میلادی بازمیگردد. در فرانسه ی قرن هفده، آرسنیک سفید (As2O3) به نام "گرد میراث بری" شناخته می شد.علت استفاده وسیع از این ماده به عنوان سم بازمیگردد به برخی خصوصیات آن، چون فراوان ودردسترس بودن، قیمت ارزان و این حقیقت که As2O3ترکیبی بی بو و بی مزه است. درقرن نوزدهم و پس از کشف شدن روش های مطمئن در تشخیص آرسنیک، استفاده از آن به عنوان سم به نحو چشم گیری کاهش یافت.
منبع:http://www.afr.ac.ir

نتیجه اینکه باید بیشتر به دنبال آرسنیک باشیم تا الماس! پس بگرد تا بگردیم!

پس الماس به خودی خود سمی نیست؟!! با مخلوط کردن آن با مواد دیگر یک ماده سمی حاصل می شود؟!!

اگر پودر الماس با آب مخلوط شود، چطور؟ (چون در یکی از نقل ها از مخلوط کردن آن با آب صحبت شده بود)

البته خود آرسنیک یک ماده سمی است و اگر همان به تنهایی استفاده می شد باز هم مسمومیت را ایجاد می کرد. پس چرا با الماس مخلوط شد؟ آیا از ترکیب این دو نوع خاصی از مسمومیت حاصل می شود که احتمالا موجب خروج امحا و احشای بدن می شود؟

اینها سوالاتی است که از این پس با آنها مواجهیم.