تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا

در قرآن بیان شده است که عده ای از انسانها تا ابد  در جهنم خواهند ماند،

حال سوال این است که هدف از خلقت این افراد این بوده است که موجب آزمایش و تجربه آموزی دیگران باشند و هیزمی بیش نیستند ؟! که در این صورت چرا جهنم را مجازات این افراد تلقی میکنیم؟

و اگر نه ، آفرینش خلقتی که حتی به اندازه ای هدف خلقت خود را برآورده نمی کند که بتواند پس از میلیاردها میلیارد سال  سوختن و تنبیه و تجربه این حقیقت تلخ راه بازگشتی پیدا کند و ندای فطرت ، مرسلین و مجازات در درگاه خداوند  نیز اثری در او نخواهد داشت  چگونه با حکمت رب العالمین مطابقت دارد؟

بنده توصیه می کنم شدیداً 
که سخنرانی های استاد محمد شجاعی رو تهیه بفرمایند دوستان به جواب سوالات اینچنینیتون انشاالله می رسید
مخصوصاً سی دی "بلا و بهشت"
خیلی عالیه من گوش کردم دیدتون کاملاً نسبت به دنیا عوض می شه

پرسش را می توان این طور مطرح کرد که چرا خداوند حکیم و مهربان ، با وجود این که به سرنوشت قطعی کافران ,علم و آگاهی داشت که ایشان ایمان به خدا وروز قیامت نمی آورندومستحق عذاب ابدی خواهند شد ،چنین انسان های را آفریده است؟

پاسخ :نخست باید دانست؛ فرجام بهشت یا دوزخ برای انسان از مقوله «شدنی» هاست یعنی ما باید به این دنیا بیاییم تا بهشتی یا جهنمی «بشویم» و ظرف وجود ما با حضور در این دنیا و طی مراحل علمی و عملی و گذر از فراز و نشیب ها شکل می گیرد. بنابراین تا به دنیا نیاییم پاداش و کیفر معنا پیدا نمی کند.
برای روشن شدن پاسخ , باید به چند نکته توجه داشت :
یکم:انسان موجودی مختار و دارای دو نوع گرایش معنوی و حیوانی است ; ملائکه فقط دارای گرایش معنوی و فاقد تمایلات حیوانی اند و حیوانات فاقد گرایش های معنوی (در حد گرایش های معنوی انسان ) هستند. از این رو اگر انسان با اختیار خود, راه تکامل به سوی خدا را بپیماید, از ملائکه برتر خواهد شد; زیرا آنان در کمالات خود فاقد گرایش های بازدارنده ی حیوانی اند. اما اگر انسان تنها به تمایلات حیوانی خود پاسخ داد, از حیوانات پست تر خواهد شد; چرا که آنها در برابر تمایلات حیوانی شان فاقد گرایش های معنوی بلند انسان اند. 
در حدیث آمد که خلاق مجید خلق عالم را سه گونه آفرید
یک گروه را جمله عقل و علم و جود آن فرشته است و نداند جز سجود
نیست اندر عنصرش حرص و هوا نور مطلق زنده از عشق خدا
یک گروه دیگر از دانش تهی همچو حیوان از علف در فربهی
او نبیند جز که اصطبل و علف از شقاوت مانده است و از شرف
و آن سوم هست آدمیزاد و بشر از فرشته نیمی و نیمش ز خر
نیم خر خود مایل سفلی بود نیم دیگر مایل علوی شود
تا کدامین غالب آید در نبرد زین دوگانه تا کدامین برد نرد(1)
هدف خداوند از آفرینش انسان - به عنوان موجودی متفاوت از ملائکه و حیوان - خلق موجودی با امکان کمال اختیاری است و راه رسیدن به این کمال نیز, عبودیت و بندگی است : «و ما خلقت الجن و الانس الالیعبدون»(2)
دوم :لازمه ی آفرینش موجود مختار و کمال مند, این است که برای آن موجود, زمینه ی مخالفت نیز فراهم باشد; یعنی، بتواند با دستورات مخالفت کند و در عین حال , راه بندگی و اطاعت را انتخاب کند. چرا که اگر برای این موجود, فقط راه اطاعت باز باشد, اطاعت او مانند ملائکه خواهد بود. پس اگر فرض کنیم که خداوند, به حکمت خودش , باید فقط انسان هایی را بیافریند که اطاعت می کنند; این بدان معنا است که آفرینش گنه کاران , ممتنع باشد, و نتیجه ی آن , امتناع مخالفت انسان با خدا است . 
روشن است که چنین امتناعی با اصل هدف آفرینش انسان , منافات دارد. پس نه تنها حکمت اقتضا نمی کند که خداوند, فقط باید انسان های مطیع را بیافریند; بلکه اقتضا می کند که برای موجوداتی که آفریده , راه مخالفت را بازبگذارد. لازمه ی آفرینش کمال اختیاری , این است که خداوند امکان کفر و مخالفت را برای انسان بازبگذارد. پس اگر نظام آفرینش به گونه ای بود که فقط انسان مطیع امکان وجود داشت , چنین نظامی با حکمت آفرینش انسان , منافات پیدا می کرد. 
سوم : معمولا" انسان های گنه کار نیز, کارهای نیکی انجام می دهند و کمتر انسانی است که کفر, عناد و مخالفت با خدا, همه ی وجود او را فرا گرفته باشد. همان کارهای نیک و خوب گنه کاران , کمال اختیاری آنان است و ارزش آفرینش را داشت . آنان با همان کمال اختیاری , می توانند مشمول رحمت الهی شوند. هر چند که حتی اگر کفر تمام وجود انسانی را فراگیرد, باز حکمت اقتضا می کرد که آفریده شود, زیرا همو نیز موجودی است که می تواند با اختیار خود به کمال برسد. 
چهارم : خداوند, انسان را مختار آفرید و فاعل گناه , خود انسان مختار و آزاد است . پس این صحیح نیست که بگوییم : ((خداوند انسان گنه کار را آفرید)); چرا که این سخن موهم آن است که گنه کاری انسان نیز در اصل آفرینش او است ; در حالی که فقط امکان گناه در اصل آفرینش , مربوط به خداوند است , و انتخاب کفر و گناه , کار خود انسان می باشد, همان گونه که انتخاب ایمان و اطاعت نیز با خود انسان است . پس باید گفت : «خداوند, انسان را مختار آفرید تا ایمان و بندگی را برگزیند; نه کفر و مخالفت را» و این از دو آیه زیر به دست می آید: 
«انا هدیناه السبیل اما شاکرا" و اما کفورا»( 3) 
«و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون»(4).
پنجم : این سخن که : «اگر خداوند او را خلق نمی کرد, دچار عذاب هم نمی شد»، معنای این گزاره این است که ; چون اصلا" موجود نیست , عذاب هم نمی شد. اما این مطلب , به اشکال شما پاسخ نمی دهد, و آن نکته ی خلاف حکمت یا خلاف عدالت را که در ذهن شما هست , برطرف نمی کند; چرا که در این صورت , دنیا فقط جای انسان های مطیع بود و قهرا" اطاعت آنان نیز, از روی اجبار و غیراختیاری می شد. خواسته شما این است که در همین دنیایی که انسان , اختیار و امکان اطاعت و مخالفت دارد; خداوند فقط انسان های مطیع را بیافریند. این خواست , در درون خود تناقض دارد; زیرا از یک سو می خواهد, انسان بتواند گناه کند; و از سوی دیگر می خواهد خداوند, راه گناه را بر انسان ببندد. در پایان , دو نتیجه عمده از پاسخ این سؤال برداشت می شود:
1. خداوند برای آفرینش کمال اختیاری , انسان را با دو نوع گرایش و مختار و آزاد آفرید تا با اختیار خود, راه کمال را بپیماید. در این مسیر امکان دارد برخی از انسان ها راه مخالفت را انتخاب کنند, اما به هر حال امکان پیدایش انسان گنه کار, لازمه ی آفرینش انسان است .
2. اعمال نیک و بد انسان , مستقیما" به خود انسان منتسب می شود و آنچه مستقیما" و بدون واسطه به خدا منتسب است , اعطای اختیار کار نیک و بد است ; نه خود عمل . پس خداوند کافر و گنه کار را کافر و گنه کار خلق نکرده است .
پاورقی:
1) مولوی ; این شعر بر گرفته از حدیث امیرالمؤمنین است (وسائل الشیعه , ج 11, ص 164)و درباره اطاعت فرشتگان و عدم امکان مخالفت آنان . ر.ک : صافات , آیه 165; انبیا, آیه 27; تحریم , آیه 6 و نهج البلاغه , خطبه اول.
2)سوره زاریات , آیه 56
3) انسان , آیه3
4) ذاریات , آیه 56
منبع:وب اعتقادی

 .....

=====

به نام خدا

با سلام

ای کاش دوستان کل مباحث رد و بدل شده در این بحث را مطالعه کنند و پاسخ بگذارند ، در طول این بحث پاسخ تمام موارد مطروحه داده شده است . تنها مطلبی که باعث شد بنده از پیگیری موضوع منصرف شوم فلسفی شدن بحث و رسید کار به مطالعه اسفارو .. بود که با توجه به اینکه رشته تحصیلی بنده فنی است و در جزئیات بحث هم می مانم و  دیگر نتوانستم بحث را دنبال کنم ، لیکن پاسخهایی از این قبیل که خدا عادل است و می بایست انسان مختار باشد که چندین بار مورد گفتگو قرار گرفت .

از دوستان و فضلا خواهش می کنم اگر امکان دارد بحث را از ابتدا مطالعه کنند و بعد مطالبی که می بایست از کتابهای سطح بالای فلسفه کلام مطالعه شوند را اگر می شود بصورت ساده قرار دهند وگرنه که انشائ الله عمری باشد تا بتوانیم از صفر شروع کرده و مطلب را یاد بگیریم تا برسیم به اسفار.

از تمام دوستان سپاسگزارم

با کلی تاخیر سلام
خلاصه می گم چون کمی عجله دارم (یا بهتره بگم وقت کمی دارم)
در مورد کلمه ی عذاب همچنان بر نظر خودم مصر هستم چرا که عذاب در آیه ی فوق الذکر تنها یک معنا داره اونهم که گفتم.
اینکه شاید معنای مورد نظر عذاب گوارا باشه هم از اون سفسطه های نون و آب دار بود.
به هر حال اونچه در عالم معنا غیر ممکنه عادی شدن و عادت کردنه چرا که عادت کردن حاصل تکرار و استمراره و تکرار و استمرار مستلزمه زمانه.
و در آخر
شاید بپذیریم که آن گروه کافرین که قراره مخلدین در جهنم و عذاب باشن به واسطه ی اینکه از جنس جهنم هستند دیگر مورد عذاب نیستند؛ اما این رو فراموش نکنید دوستان، عذاب اصلی در اون عالم عذاب دوری و فرغت از خداوند منانه و این چیزی نیست که به واسطه همجنسی با جهنم و آتش، رفع و یا مورد عادت و یا حتی فراموشی و نسیان بشه.
از بابت تعجیل و خلاصه نگاری معذرت می خوام
یا علی علیه السلام