تبیان، دستیار زندگی

سلام

مدتیه در ثبت مطلب شروع به ثبت داستانهای كوتاهی با محوریت مترو كردم.بنا به پیشنهاد سركار خانم حس غریب تصمیم گرفتم اونهارو در انجمن ادبیات هم ثبت كنم تا بطور یكجا جمع آوری بشه .امیدوارم مورد پسند واقع بشه.

خودش موبایل نداشت اماهمیشه وقتی سوار مترو میشدیه چیز خیلی براش جالب بود.اكثر كسانی كه سوار میشدند بلافاصله موبایلشون رو در می آوردندوشروع به ور رفتن با اون می كردند.بعضی ها بازی می كردند وخیلی ها در حالی كه دور وبر خودشون رو نگاه می كردند ومواظب بودند كسی صفحه موبایلشون رو نبینه مشغول بودند.تو روزنامه ها خونده بود كه چیز خطر ناكی به نام بلوتوث بازی در قطارهای مترو رواج پیدا كرده ومواردی خوبی هم بین مردم رد وبدل نمیشه.كنجكاویش باعث شد چند بار هم به موبایل دیگران سرك بكشه وچیزهایی رو هم كه زیاد مناسب نبود ببینه.همین سرك كشیدنهاباعث شد شیطون گولش یزنه.باخودش گفت:هر طور شده باید یه موبایل بخرم وخودم دست بكار بشم.بالاخره موبایل رو خرید ووقتی سوار مترو شد بلوتوثش رو روشن كرد ومنتظر شد.یه بلونوث رسید با خوشحالی وولع تموم دكمه بله رو فشار داد این بلوتوث برعكس قبلی ها نوشتاری بود وبه این مضمون:"دنبال چی می گردی...حیف نیست به خاطر هوسهای زودگذر دنیایی آخرتت رو از دست بدی"فكری باخودش كرد وگفت..استغفروالله وربی....

از اون به بعد دیگه هیچوقت بلوتوثش رو در مترو روشن نكرد

مباااااااااااااااااااااااااارک

سلام

ممنون...چقده قشنگ بود...بعضی از معلما همیشه تو یاد آدم میمونن...خداحفظشون كنه:)

درپناه حق

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

ممنون جناب برزخ

چقدر خوبه که آدم بعد از مدت ها معلم دوران دبستانش رو ببینه

کاش من جای اون مرد بودم

روزهاتان پرتقالی باد!

یاعلی

سلام

هرروز سوار مترو می شد.صبح می رفت سركار وبعد از ظهر هم با مترو بر می گشت خونه.یه چیزی كه همیشه براش جالب وسوال بر انگیز بود افرادی به سنین مختلف بودند كه در واگن های مترو گدایی می كردند.این گداها بیشتر زن ودختر بودندومعمولا لحن گدائی وادبیاتی كه بكار می بردند یكسان بود.

دختر كوچیكا می گفتند:

خواهرا..برادرا

شما رو بخدا..شمارو به ابوالفضل..كمك كنید..ثواب داره

زنا كه معمولا یه بچه رو هم كه معلوم نیست بچه خودشون باشه همراه داشتند می گفتند:

خواهرا...برادرا

بچه كوچیك دارم...باباش مریضه ..نون آور ندارم

شما رو به خداكمك كنید

هر روز این صداها رو می شنید واین مناظر رو می دید.همیشه فكرمی كرد كه چرا برخورد با اونا صورت نمی گیره.مشخص بود كه این گداها سازماندهی شده هستند وقطعا یه آقا بالا سر دارند.

اون روز هم در حال برگشت به خونه  سر جاش نشسته بود كه صدای یكی از این گداهای زن رو شنید.بچه ای هم تو بغلش بود.همینطور كه گدا جلو می اومد نگاهش رو صورت بچه خیره موند.چقدر قیافه بچه به نظرش آشنا می اومد.

با خودش گفت نه بابا ...بچه این گدا چه آشنائی می تونه با من داشته باشه .روشو بر گردوند..اما یه لحظه انگار تو ذهنش جرقه ای زد

یه نگاه دقیقتر به بچه كرد..اااا ...این بچه چقدر شبیه بچه ی همسایشونه..فقط لباسش كهنه تره

شك كرد ..نكنه همون باشه..ـآخه شنیده بود كه بعضی ها بچه هارو به خاطر استفادشون در گدایی می دزدند

سریع شماره خونه رو گرفت...كسی جواب نداد..شماره موبایل خانمش رو گرفت..الو..خانم كجائید شما..الا خونه همسایمون هستم

اونجا چیكار می كنی...اومدم به خانمش دلداری بدم..آخه صبح بچه شو برده بوده پارك ..یه لحظه غفلت می كنه ومیره آب بخوره...بچه رو از تو گهواره دزدیدند

خانم ...خوشحال باشید..من بچه رو پیدا كردم...بعدا میام برات تعریف می كنم

سریعا موضوع رو با چند نفر از جوونا در میون گذاشت.چند نفری زن گدا رو دوره كردند.بچه رو گرفتند ودر ایستگاه بعدی زن رو تحویل مامور پلیس مترو دادنمد