تبیان، دستیار زندگی

بر گرفته از http://mpamohds.persianblog.ir/post/181/

اولین جرقه دلربایی

روزی حضرت خدیجه علیهاالسلام در خانه خود مجلسی تشکیل داده بود و از دانشمندی از علما یهود دعوت کرده بود تا برای ایشان صحبت کند.خدیجه با یکى از دانشمندان یهود، در سراى باشکوه خویش، سرگرم گفت وگوست.در همین هنگام پیامبر اسلام از مقابل خانه خدیجه گذشت، دانشمند یهودی از خدیجه خواست که او را به مجلس دعوت کند و در حالی که به شدت مسرور بود ما بین دو کتف پیامبر را نگاه می کرد. پس از پایان مجلس، در هنگام خداحافظی در حالی که حالت شور و شعف از صورت آن عالم یهودی مشهود بود، روبه خدیجه کرد و گفت: آن چه من در کتاب های آسمانی گذشته خوانده ام نشان می دهد که او پیامبر آخرالزمان است، خوشا به سعادت بانویی که چنین جوانی شوهرش باشد که در این صورت به شرافت، عزت و شکوه دنیا و آخرت نایل آمده است. شاید اولین جرقه های دل ربایی، از این سخن دانشمند یهودی در دل حضرت خدیجه هویدا گشت.سخنان دانشمند، در جان خدیجه شعله اى برپا مى کند؛ شعله اى فراتر از هر آتش!

احترام خدیجه در میان قوم خود

حضرت خدیجه علیهاالسلام از زنان بزرگ قوم خود و زنی با فضیلت بوده است. درباره جلال و شکوه حضرت خدیجه در تاریخ آمده است: هنگامی که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله دعوت خود را آشکار ساخت، مشرکان در اولین شب به خانه حضرت، حمله ور شدند و به منزلشان سنگ پرتاب می کردند. ناگاه خدیجه علیهاالسلام از منزل بیرون آمده و بانک برآورد: «ای قریش! شرمنده نیستید که خانه زنی را که از نجیب ترین شماست سنگ باران می کنید.» و چون قریش با حمایت حضرت خدیجه از پیامبر صلی الله علیه و آله روبرو شدند همگی بازگشتند.

خدیجه همسر ی فداکار

حضرت خدیجه، همسر رسول خدا صلی الله علیه و آله اولین زنی است که دین اسلام را پذیرفت او با عشقی آتشین، مهر و ایمانی استوار، بی آن که اندک تردیدی به دل راه دهد یا ذره ای از باورش به بزرگداشت همیشگی خدا و پیامبر بکاهد، از همه ثروت خویش با خشنودی خاطر در جهت اهداف رسول خدا صلی الله علیه و آله گذشت و در هنگامه های محنت در کنار رسول گرامی اسلام ایستاد و در زمانی که همه پیامبر اسلام را از خود طرد می کردند یار و یاور ایشان باقی ماند.

القاب حضرت خدیجه

در زمان جاهلیت یکی از القاب حضرت خدیجه، «طاهره» به معنای پاک سرشت و پاک روش بود؛ زیرا در آن زمان، زنان زیادی در لجن زار بی عفتی گرفتار آمده بودند و در آن حال پاکدامنی حضرت خدیجه شهر عام و خاص شده بود. از دیگر القاب ایشان می توان؛ مبارکه، یعنی مبارک و خوش قدم، غراء و کبری نیز نام برد.

بشارتی در عالم رویا

شبی حضرت خدیجه در خواب دیدکه خورشید دربالای کعبه چرخید و در خانه او فرود آمد. برای تعبیر خواب خویش به نزد یکی از معبدان خواب رفت. او خواب خدیجه را چنین تعبیر کرد: «تو به زودی با مردی بزرگ ازدواج خواهی کرد که به شهرتی جهانی می رسد». بعد از آن خواب، حضرت خدیجه پیوسته منتظر بود تا فرصتی دست دهد وبه این سعادت بزرگ نائل گردد.

مادربزرگ ائمه، مام فاطمه علیهاالسلام

از فرزندان متعدد پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله تنها فرزندی که نسل مبارک پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله از وجود ایشان امتداد یافت، وجود مبارک حضرت فاطمه علیهاالسلام است که ثمره ازدواج مبارک پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله با حضرت خدیجه علیهاالسلام می باشد. تمام امامان معصوم نیز فرزند حضرت زهرا علیهاالسلام محسوب می شوند، از این رو می توان از حضرت خدیجه به عنوان مادر بزرگ ائمه نام برد.

خصوصیات حضرت خدیجه علیهاالسلام

حضرت خدیجه علیهاالسلام علاوه بر جمال سیرت از زیبایی صورت نیز بهره مند بوده است. درباره جمال حضرت خدیجه، امام حسن علیه السلام که خود یکی از زیبا صورتان بنی هاشم بوده اند می فرمایند: «من شبیه ترین افراد به خدیجه کبری علیهاالسلام هستم». حضرت خدیجه علیهاالسلام خواستگاران ثروتمندی چون «عُتبَةِ بن اَبی مُعیط»، ابوجهل و ابوسفیان داشتند؛ امااز آن جا که ایشان زنی پاکدامن و عفیف بود، همواره به دنبال شوهری متقی و پرهیزگار می گشت و از این نظر پیامبر صلی الله علیه و آله را برای ازدواج خود انتخاب کرد.

همگاهنگی خدیجه علیهاالسلام با پیامبر صلی الله علیه و آله

حضرت خدیجه علیهاالسلام شایسته ترین همسر رسول اکرم صلی الله علیه و آله بود. او هیچ گاه پیامبر را نیازرد و حتی هنگامی که پیامبر قبل از نبوت برای عبادت غار حرا می رفتند تا در خلوت شب با خدای خود دور از هیاهوی دنیا راز و نیاز کنند، هیچ گونه مزاحمتی برای ایشان ایجاد نکردو گاه حتی ایشان را تا نزدیکی کوه حرا همراهی می کرد و غذای حضرت را برایشان می فرستاد. حضرت خدیجه هیچ گاه خلوت انس رسول اکرم صلی الله علیه و آله را نمی شکستند و برای اعمال و رفتار آن حضرت، احترام خاصی قائل بودند به گونه ای که بعد از رحلت حضرت خدیجه، پیامبر صلی الله علیه و آله همواره از ایشان به نیکی یاد می کردند.

عشق پیامبر صلی الله علیه و آله به خدیجه

یکی از همسران رسول خدا صلی الله علیه و آله می گوید: «با این که هیچ گاه حضرت خدیجه را ندیدم؛ اما به هیچ زنی چون او رشک نبردم؛ چون هیچ روزی نبود که پیامبر صلی الله علیه و آله از خانه خارج شود و نام و یاد خدیجه را نبرد و اگر گوسفندی را سر می بریدند، برای دوستان خدیجه می فرستادند. روزی به پیامبر صلی الله علیه و آله گفتم: آیا او جز پیرزنی نبود؟ خداوند بهتر از او را به تو داده است. آن گاه پیامبر به شدت ناراحت شدند و فرمودند: سوگند به خدا! پروردگار بهتر از او را به من عوض نداد. او به من ایمان آورد هنگامی که مردم کفر ورزیدند و هنگامی که همه مرا طرد می کردند او مرا یاری می کرد و خداوند به او فرزندی اعطا نمود، در حالی که از بقیه بچه ای باقی نمانده است

هاله نور

مـحـمـد را نکــو هـمـســر خـدیجـه           عـزیــز قـلـب پـیـغـمـبـر خدیجـه

پــنــــاه امـتـــی بـــود و نـبـــی را            بـه روز بـی کسـی یـاور خدیجـه

گـهـی غـمـخــوار او هنگام سـختی           صفـا بـخـش دل شـوهــر خدیجـه   

زنی چون حوریان، مجذوب شوهر          هـمـه آســایــش هـمـســر خدیجـه   

وجــود رحـمــت لـلـعــالـمـیـــن را           پـرســتـار و نوازش گر، خدیجـه

گـرفـتـه با ادب، چـون هـالــه نـور          چـراغ وحـی را در بـر ، خدیجـه

بـه طـوفــان بـلا چـون کـوه محکم           بـه کـشـتـی امـان لـنــگر خدیجـه

بـه کـشـتـی امـان لـنـگــر خـدیجـه           بـه تنهایی چـو یک لشگرخدیجـه

چـه خوش باشـد غلام خود بخوانـد          (حسان)رادرصف محشر،خدیجـه

مهریه چقدر بود و چه کسى پرداخت؟

در اینکه مهریه چقدر بود و پرداخت آن را چه کسى به عهده‏گرفت اختلافى در روایات دیده مى‏شود،که از آنجمله روایت‏بالا است که در آن بدون ذکر مقدار آمده است که پرداخت آن راخدیجه بعهده گرفت.

و از کشف الغمه از ابن حماد و نیز از ابن عباس نقل شده که رسول خدا(ص)خدیجه را با مهریه دوازده وقیه طلا به ازدواج‏خویش درآورد و مهریه زنان دیگر آنحضرت نیز همین مقداربود.

و در اعلام الورى طبرسى دوازده وقیه و نیم ذکر شده چنانچه‏از دانشمندان اهل سنت نیز مؤلف سیرة الحلبیه همین قول را نقل‏کرده و سپس گفته است که هر وقیه چهل درهم است که درنتیجه مجموع مهریه پانصد درهم شرعى بوده.

و تفاوت دیگرى که در نقل سیره حلبیه دیده مى‏شود آن‏است که گوید:پرداخت مهریه مزبور را ابوطالب بعهده‏گرفت.

و قول دیگرى که در سیره حلبیه و سیره ابن هشام و برخى ازتواریخ دیگر آمده آن است که گفته‏اند:

«و اصدقها رسول الله-صلى الله علیه و آله-عشرین بکرة‏». .

یعنى رسول خدا(ص)به خدیجه بیست‏شتر ماده جوان مهریه‏داد و در نقل دیگرى نیز آمده که ورقة بن نوفل خدیجه را با مهریه‏چهارصد دینار به عقد رسول خدا-صلى الله علیه و آله-درآورد و از کامل مبرد نقل شده که بیست‏شتر را ابوطالب بعهده‏گرفت و دوازده وقیه و نیم طلا را خود رسول خدا پرداخت که‏مهریه مجموع آنها بود.

نگارنده گوید:روایاتى که در باب‏«مهر السنه‏»آمده همان‏روایت پانصد درهم را تایید مى‏کنند،چنانچه در چند دیث‏بااندک اختلافى آمده که امام باقر و امام صادق علیهما السلام‏فرمودند:

«ما زوج رسول الله-صلى الله علیه و آله-شیئا من بناته و لا تزوج‏شیئا من نسائه على اکثر من اثنى عشر اوقیة و نش یعنى نصف‏اوقیه‏».

یعنى تزویج نکرد رسول الله (ص) هیچیک از دختران خود ونه هیچیک از زنانش را به بیش از دوازده وقیه و نیم.

و طبرسى(ره)در اعلام الورى گوید:«...و مهرها اثنتا عشرة اوقیه‏و نش و کذلک مهر سایر نسائه‏».

و در روایت امام صادق علیه السلام اینگونه است که فرمود:

«ما تزوج رسول الله-صلى الله علیه و آله-شیئا من نسائه و لا زوج شیئا من بناته على اکثر من اثنى عشر اوقیه و نش،و الاوقیه‏اربعون درهما،و النش عشرون درهما».

و در داستان ازدواج حضرت جواد الائمة علیه السلام با دخترمامون عباسى نیز آمده که فرمود:

«...و بذلت لها من الصداق ما بذله رسول الله-صلى الله علیه‏و آله-لازواجه و هو اثنتا عشرة اوقیه و نش-و على تمام‏الخمسمائة...». سیعنى من صداق او را همان قرار دادم که رسول خدا(ص)به‏زنانش بذل فرمود و آن دوازده وقیه و نیم بود که تمامى پانصددرهم بر ذمه من است...