تبیان، دستیار زندگی

با ما همراه باشید

به نام خدا
سلام
بزودی ادامه کتاب قرار خواهم داد
نظرتون درباره این کتاب چیه؟

به سوی ریاض صرف نظر خواهم کرد و با مردان خود به تو ملحق خواهم شد و حفاظت تو را بر عهده خواهم گرفت.
حسین گفت حافظ اصلی من خداست و بعد اشاره به خیمه‏ها کرد و اظهار نمود در این خیمه‏ها عده‏ای از مردان دلیر هستند که در مکه از من حفاظت می‏کردند و این جا هم حفاظت می‏کنند و من مایل نیستم که تو برای حفاظت من از ادامه مسافرت، صرف نظر کنی و دچار زحمت شوی.
ابوهره اسدی گفت من دچار زحمت نمی‏شوم و تو را پیشوای مذهبی خود می‏دانم و اطاعت از امر تو را از واجبات به شمار می‏آورم.
حسین گفت به مسافرت خود ادامه بده و در ریاض بزن و فرزندانت ملحق شو.
ابوهره اسدی دیگر از آن مقوله صحبت نکرد و از حسین (ع) خداحافظی کرد و رفت.
طبق یک روایت دیگر حسین توقف خود را در ثعلبیه طولانی کرد تا این که گزارش مسلم بن عقیل، یا گزارش دوم وی، به او رسید.
اگر این روایت صحیح باشد معلوم می‏شود که تا آن تاریخ از طرف مسلم گزارشی به حسین (ع) نرسیده بود. با این که حسین (ع) گزارش اول مسلم را مشعر بر این که مردم کوفه نسبت به او ابراز وفاداری کرده‏اند کافی نمی‏دانست و انتظار گزارشی دیگر را از مسلم می‏کشید.
گزارش دوم که قبل از کشته شدن مسلم در راه بود در ثعلبیه به حسین (ع) رسید و به روایتی نرسید و حسین (ع) چون خبری جدید از مسلم دریافت نکرد از ثعلبیه به راه افتاد و مسلم هم دیگر نمی‏توانست گزارشی برای حسین (ع) بفرستد چون در روز هشتم ماه ذیحجه که حسین (ع) از مکه حرکت کرد مسلم بن عقیل در کوفه کشته شد.
گفتیم که عبیدالله بن زیاد حاکم بصره، به فرمان یزید بن معاویه حام کوفه نیز شد و بعد از این که جانشین خود را در بصره تعیین کرد راه کوفه را پیش گرفت تا این که شغل جدید را احراز نماید.
مورخین اسلامی راجع به طرز مسافرت ابن‏زیاد از بصره به کوفه به طور متفاوت نویسندگی کرده‏اند.بعضی نوشته‏اند که عبیدالله بن زیاد با عده‏ای از مردان مسلح که یک قشون کوچک را تشکیل می‏دادند راه کوفه را پیش گرفت.
بعضی دیگر گفته‏اند که او به تنهائی و بدون این که حتی یک خادم با خود ببرد به سوی کوفه به راه افتاد.
بعضی گفته‏اند که عبیدالله بن زیاد از راه شط فرات که راه معمولی مسافرت به کوفه (از جنوب بین النهرین به آن شهر) بود عازم آن شهر گردید.
اما برخی گفته‏اند که وی راه دجله را انتخاب کرد تا این که بتواند بدون اطلاع مردم کوفه وارد آن شهر شود.
از نوشته بعضی دیگر از مورخین چنین برمی‏آید که عبیدالله بن زیاد نه از راه شط فرات به کوفه رفت و نه از راه شط دجله، بلکه از نشستن بر کشتی صرف نظر کرد و

[ صفحه 60]

از راه خشکی، به سوی کوفه به راه افتاد و چون مسافرت با کشتی سهل بود و مسافر می‏توانست مقداری زیاد بار، و عده‏ای کثیر از افراد را با خود ببرد و بردن اسب و شتر هم با کشتی امکان داشت، به قاعده عبیدالله بن زیاد، بایستی از راه آب به سوی کوفه حرکت کرده باشد.
روایت دیگر مشعر بر این است که عبیدالله بن زیاد وقتی به کوفه رسید خود را به شکل حسین بن علی (ع) آراست تا این که مردم کوفه تصور نمایند که وی حسین است که از مکه آمده و می‏خواهد وارد شهر شود.
لازمه صحت این روایت این است که عبیدالله بن زیاد اطلاع داشته باشد که حسین از مکه به راه افتاده و عازم بین النهرین است و چون حسین با همراهان خود حرکت می‏کرد عبیدالله بن زیاد که می‏خواست به شکل حسین وارد کوفه شود، نمی‏توانست تنها باشد و ناگزیر، عده‏ای با او بودند.
با این که شب بود عده‏ای کثیر به استقبال عبیدالله بن زیاد که تصور می‏کردند (حسین بن علی - ع) است رفتند ولی در هیچ مأخذ دیده نشده که مسلم بن عقیل به استقبال حسین (ع) رفته باشد.
آیا مسلم می‏دانسته شخص که در آن شب وارد شهر می‏شود ابن‏زیاد است نه حسین (ع).
در این صورت برای چه به مردم نگفت که مسافری که وارد می‏شود عبیدالله بن زیاد است و به استقبالش نروید.
مسلم بن عقیل که در کوفه هشتاد هزار طرفدار داشت (با توجه به این که گفتیم کوفه دارای آن جمعیت نبود که هشتاد هزار مرد با مسلم بیعت کنند) چرا در آن شب جلوی عبیدالله بن زیاد را که مطلع بود دشمن حسین (ع) می‏باشد نگرفت؟
مسلم بن عقیل در آن شب که عبیدالله بن زیاد با شکل ظاهری حسین (ع) وارد کوفه شد می‏دانسته که او (حسین) است یا این که می‏دانسته که وی عبیدالله بن زیاد می‏باشد.
اگر او را حسین (ع) می‏دانست چرا مثل سایر مردم به استقبال نرفت؟
مگر او نماینده حسین (ع) در کوفه نبود و مگر وظیفه اخلاقی او حکم نمی‏کرد که به استقبال حسین (ع) برود؟
چه شد که تمام طرفداران حسین (ع) در کوفه مطلع شدند که در آن شب حسین (ع) وارد می‏شود و فقط مسلم بن عقیل از این واقعه بدون اطلاع ماند؟
آیا رسم و عادت اقتضا نمی‏کرد که مردم وقتی از ورود حسین (ع) مطلع شدند نزد مسلم بروند تا این که به اتفاق وی که نایب حسین (ع) یا نماینده وی بود، از پیشوای مذهبی خود استقبال کند.
عقل قبول نمی‏کند که در شهر کوفه تمام طرفداران حسین از ورود او مستحضر شده باشند و فقط مسلم بی‏اطلاع مانده باشد.
از طرف دیگر عقل قبول نمی‏کند که مسلم فهمیده باشد که آن مسافر حسین (ع)

[ صفحه 61]

نیست بلکه ابن‏زیاد است و به طرفداران حسین نگفته باشد که از استقبالش خودداری نمایند.
مگر این که طرز ورود عبیدالله بن زیاد به کوفه غیر از آن باشد که گفته‏اند و او هنگام ورود به آن شهر خود را به شکل ظاهری حسین (ع) در نیاورد بلکه با هویت واقعی خود، وارد کوفه گردید.
در مورد این که مسلم بن عقیل از عبیدالله بن زیاد جلوگیری نکرد می‏توان گفت که چون حسین (ع) مایل نبوده بین مسلمین، جنگ برادر کشی در بگیرد و مسلم می‏دانسته لازمه جلوگیری از ورود عبیدالله بن زیاد حاکم جدید کوفه، خون ریزی است لذا پیروان حسین را وادار به ممانعت از ورود ابن‏زیاد نکرد.
اما در مورد این که مسلم بن عقیل از حسین (ع) استقبال نکرد هیچ علت عقلائی را نمی‏توان پذیرفت و فقط می‏توان گفت روایت مربوط به این که عبیدالله بن زیاد خود را به شکل ظاهری حسین (ع) ساخت و هنگام شب وارد کوفه شد، صحت ندارد.
به نظر می‏رسد که دستگاه جاسوسی یزید بن معاویه که در دوره خلافت پدرش (معاویه) به وجود آمد به خوبی از نیت مسلم بن عقیل آگاه بوده و می‏دانسته که آن مرد به تبعیت از نظریه حسین (ع) شمشیر از غلاف نخواهد کشید و گرنه ابن‏زیاد به تنهائی، یا با عده‏ای معدود، قدم به شهری که در آن هشتاد هزار مرد به توسط مسلم با حسین (ع) تبعیت کرده بودند نمی‏نهاد.
خودداری مسلم بن عقیل از جنگ، برای ممانعت از ورود عبیدالله بن زیاد به کوفه، از نظر اخلاقی مستحسن بود و مسلم نخواست که قطره‏ای از خون مسلمین بر زمین چکیده شود.
اما باید تصدیق کرد که از نظر سیاسی مطابق صلاح او نبوده است.
چون مسلم با خودداری از جنگ، و آزاد گذاشتن عبیدالله بن زیاد برای ورود به کوفه، در واقع خود را تحت محاصره دشمن قرار داد.
روایتی که حکایت می‏کند عبیدالله بن زیاد به شکل ظاهری حسین بن علی (ع) وارد کوفه شد از این قرار است:
مردم کوفه هنگام عصر برای استقبال از حسین (ع) از شهر خارج شدند، ولی هر قدر جاده را از نظر گذرانیدند حسین (ع) نمایان نشد و بعد آفتاب غروب کرد و شب فرود آمد.
دو ساعت بعد از غروب آفتاب که هوا به کلی تاریک شده بود عده‏ای سوار نمایان شدند و در پیشاپیش آن‏ها مردی با احتشام سوار بر قاطر حرکت می‏کرد و عمامه‏ای گران بها بر سر و لباسی فاخر در برداشت و یکی از زن‏ها که به استقبال آمده بود تا آن مرد را دید بانک زد به خدای کعبه سوگند یاد می‏کنم که او حسین بن علی (ع) و فرزند فاطمه (ع) می‏باشد.
عبیدالله بن زیاد جوابی به آن زن نداد و همچنین سلام و خوش باش دیگران را بدون جواب گذاشت و با همراهان وارد شهر شد.

[ صفحه 62]

سلام

گلهاجان به امید خدا دنبال می كنم، به نظر میاد اطلاعات جالب و جدیدی داره....چه جالب كه نویسندش غیر ایرانیه...مسلمان نیست؟؟

حق یارتون

سلام

سوال خوبی پرسیدی باعث شد اول تایپیک مختصری از نویسنده بزارم حتما بخون .

سلام گلها جان. ممنونم.......پس اینطور كه معلومه این كتاب داره نقد می شه... سرم شلوغه...هر بار كه بیام چند تا پست رو می خونم...

حق یارتون

سلام goolha عزیز . از همکاریتون با انجمن بسیار صمیمانه تشکر می کنم .