درود
همیشه شنیدیم که میگن: به همدیگه تهمت نزنیم چون از بزرگترین گناهانه
من خودم برای هر جایی که میرم لباس خاص میپوشم بعضی جاها با کراوات و بعضی جاها اسپرت با رنگای شاد یا بعضی جاها اسپرت با رنگای تیره
کاری ندارم بقیه بگن این با این سنش چی می پوشه و اینا
سعی میکنم چیزی که دوست دارم بپوشم
البته خوب هر سنی لباس خاص خودش رو اقتضا میکنه
بعضیاتونم دیدید لباس پوشیدن من رو
حالا بگذریم
چرا من با اون جمله شروع کردم که تهمت زدن.....
خوب اگه ما بخوایم از روی لباس پوشیدن افراد شخصیت و درونشون رو برای خودمون بازخواست کنیم و بگیم فلانی غرب زدست یا شخصیت نداره که فلان لباس رو پوشیده
هیچ کس با لباس پوشیدن نشون نمیده چجور آدمیه
اگه کسی لباس تنگ بپوشه(به قول یه دوستی لباس شهوت)و من هی نگاش کنم این مشکل از وجود منه
چرا من باید چشمم ناپاک باشه که هی بخوام اون فرد رو با اون لباسا نگاه کنم؟
هر چی باشه و اونم یه دیدگاهه
یکی تو چادر راحته یکی تو این لباسا
نباید به چادریه و این لباس تنگا سخت گرفت
برای اینکه بخوایم دنیامون رو درست کنیم
اول باید خودمون رو بسازیم
چشممون رو پاک کنیم و آدم صافی بشیم
کراوات هم چیز شکیل و تمیزیه
اگه هم مشکل غربی بودنه؟ باید گفت دنیای مدرنه ما نمیتونیم سوای از بقیه باشیم
چرا که برای جلو زدن از ملتی اول باید به اون رسید بعد کم کم سبقت گرفت
ما ادعا داریم که ردم با فرهنگی هستیم پس باید عملا نشون بدیم نه حرفا
اتفاقا من هرجا رفتم و دیدم کسی کراوات زده خیلی خوشم اومده چون دیدم خیلی ترو تمیزه
خیلی ها هم دیدم (تقریبا 80%) که وقتی همچین آدمی رو دیدن، وقتی بغلش مینشستن احساس خوبی داشتن تا اینکه برن بقل یکی بشینن که معمولی بود لباسش.
بذارین اول ماها خودمون رو درست کنیم
چشمای خودمون رو درست کنیم و به اعتقادات دیگرون احترام بذاریم بعدا راجع به انواع لباسها تصمیم بگیریم که چه لباسی بده و بعدا متوجه میشیم که هیچ چیزیبد نیست
