به گزارش خبرنگار مهر، میلانی فارغ‌التحصیل معماری از دانشگاه علم و صنعت است و فعالیت سینمایی خود را سال 58 در زمینه تحقیق برای فیلمنامه در کارگاه آزاد فیلم آغاز کرد.
وی حضور در سینمای حرفه‌ای را سال 61 به عنوان دستیار کارگردان فیلم "خط قرمز" مسعود کیمیایی شروع کرد و بالاخره با مشارکت ابوالحسن داودی دفتر تولید آرتافیلم را تأسیس کرد. میلانی نخستین فیلم خود را سال 68 ساخت و در ادامه یازده فیلم بلند سینمایی را در کارنامه‌اش ثبت کرد.
آتش‌بس
در کارنامه این فیلمساز زن نگاه جانبدارانه به زنان حرف اول را می‌زند که معمولاً به جای تقویت این قطب باعث تضعیف شخصیت‌های زن و کنش و واکنش‌های آنان شده است. میلانی همواره فیلمنامه آثارش را خودش به نگارش درآورده و همچنین فیلمنامه‌های "عشق و مرگ"، "شب‌های تهران" و "خاکستری" را برای دیگر فیلمسازان نوشته است.
"بچه‌های طلاق" محصول سال 68 اولین تجربه این فیلمساز زن در دهه‌ای است که کارگردانان زن سینمای ایران به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسیدند. این فیلم یک ملودرام اشک‌انگیز به سبک و سیاق دهه شصت است که پایه‌گذار خط‌کشی‌های سیاه و سفید وی از زنان و مردان شد.
فیلم به عنوان اولین تجربه یک کارگردان جوان زن دارای قابلیت‌هایی مستعد بود و این وجه را در کارهای بعدی میلانی برجسته کرد. در واقع نگاهی به مجموعه آثار این فیلمساز هر چند رشدی قابل توجه را در کارگردانی نشان می‌دهد اما واجد نگاه یکسویه به شخصیت‌پردازی زنان و مردان در روندی اغراق شده است.
"افسانه آه" محصول سال 69 با فیلمنامه‌ای از این فیلمساز است. این فیلم بر بستری از دنیای واقعی و سوررئال همچنان محوریت را به زنان می‌دهد. البته تمهید روایتی فیلمنامه این جذابیت را بخصوص در دهه شصت دارد که تم اصلی فیلم را در چند سطح بسط دهد.
در واقع دغدغه‌های ذهنی یک زن روشنفکر و حسی که نسبت به موقعیت خود در جامعه دارد با امکان تجربه زندگی در قالب شخصیت‌های دیگر، می‌تواند نگاه او را به زندگی تعدیل کند. به این ترتیب نقطه‌نظر این فیلمساز با این طراحی خاص می‌تواند بسط پیدا کند.
"دیگه چه خبر؟" محصول سال 70 و اولین تجربه کمدی میلانی است. فیلمی که علاوه بر ثبت نمره قبولی برای وی در عرصه کمدی و روایتی نسبتاً مدرن، در راستای دغدغه‌های آشنای او قرار می‌گیرد. در واقع میلانی با این فیلم یک نکته مهم دیگر را نیز به اثبات رساند که بعدتر در "آتش‌بس" نیز خودنمایی کرد.
نگاه اغراق‌شده این فیلمساز زن که بخصوص در پرداخت شخصیت‌ها و کنش و واکنش‌های آنها نمود پیدا می‌کند، در تلفیق با قالب کمدی به گونه‌ای تعدیل شده که می‌توان از آن به عنوان وجهی کارکردی نام برد. همانطور که بازگشت وی پس از شش فیلم به کمدی در "آتش‌بس"، می‌تواند خط‌کشی‌های اغراق‌شده او بین زنان و مردان را پذیرفتنی جلوه دهد.
"کاکادو" محصول سال 73 با فیلمنامه‌ای از میلانی است که در زمان خود حرف و حدیث‌هایی را به دنبال داشت. نزدیک بودن هسته مرکزی فیلمنامه به "من زمین را دوست دارم" ابوالحسن داودی در زمان خود حاشیه‌سازی‌هایی کرد که البته با توجه به فروش فیلم نشان داد مخاطب فیلم داودی را بیشتر پسندیده است.
"دو زن" محصول سال 77 با فیلمنامه‌ای از خودش ساخته شده است. فیلمی که سرآغاز همکاری میلانی و نیکی کریمی شد که در سه فیلم ادامه پیدا کرد. این فیلم با محور قرار دادن زندگی یک زن در دو مقطع زمانی مختلف، هر چند همان نگاه جانبدارانه را به همراه دارد ولی دراماتیزه شدن این نگاه در بافت کلی فیلم آن را قابل‌قبول جلوه می‌دهد.
محمدرضا فروتن با حضور در یک نقش مکمل منفی، یکی از نقش‌آفرینی‌های ملموس خود را تجربه کرد. همانطور که مریلا زارعی، آتیلا پسیانی و ... نیز در نقش‌های فرعی حضوری تأثیرگذار داشتند. به این ترتیب یک ویژگی دیگر میلانی که گرفتن بازی‌های متفاوت از بازیگرانش است، در کارنامه وی ثبت شد.
"نیمه پنهان" محصول سال 80 با فیلمنامه‌ای اقتباسی از داستان شیوا ارسطو است. فیلمی زندگینامه‌ای درباره زنی با دغدغه‌های سیاسی و عاشقانه که تلاقی این دو وجه درام را می‌سازد. فیلم هر چند نتوانسته فضایی باورپذیر از آن مقطع و روابط و مناسبات جاری ارائه دهد اما در وجه عاشقانه و نوستالژی عشق‌های ناکام توانست مخاطب را همراه کند.
حضور نیکی کریمی در این نقش چندلایه و همچنین محمد نیک‌بین (همسر میلانی) در نقش یک قطب این عشق ناکام نیز از حاشیه‌هایی بود که توجه بسیاری را به تسری نقطه‌نظر شخصی کارگردان به کلیت فیلم جلب کرد!
"واکنش پنجم" محصول سال 81 با فیلمنامه‌ای از میلانی است. در این فیلم همچنان نیکی کریمی در نقش محوری زنی که این بار زیر بار نگاه مردانه پدرشوهر و سنت، می‌خواهد قد علم کند حضور دارد. هر چند شخصیت‌های فرعی متعدد پیرامون وی قرار دارند که مریلا زارعی نیز از جمله آنهاست.
فیلم در بخش میانی وارد سطحی جدید می‌شود و به شیوه فیلم‌های جاده‌ای، وجهی جدید از مهارت‌های کارگردانی میلانی را به نمایش می‌گذارد که ورای علامت سوال‌های متعدد در منطق داستانی است. شهاب حسینی در این فیلم ایفاگر یک نقش مکمل کوتاه اما تأثیرگذار است که زمینه‌ساز حضور وی در نقش اول "سوپراستار" شد.
"زن زیادی" محصول سال 83 با فیلمنامه‌ای از خودش ساخته شده است. میلانی در این فیلم از حضور بازیگرانی جدید چون امین حیایی، پارسا پیروزفر، کیکاووس یاکیده و البته مریلا زارعی در نقش اصلی استفاده کرد. فیلمی که همچنان وامدار آثار جاده‌ای است با غافلگیری‌های متعدد، طراحی گره‌گشایی که در انتها قصه‌ای جدید را وارد کار می‌کند و ...
"آتش‌بس" محصول سال 84 با فیلمنامه‌ای از برگرفته از داستانی خارجی است. این فیلم بازگشت موفقیت‌آمیز میلانی به عرصه کمدی است که همانطور که اشاره شد دیدگاه اغراق شده او را قابل‌تحمل می‌کند. فیلم با ثبت حضوری موفق از زوج مهناز افشار و محمدرضا گلزار، این دو را به عنوان یکی از گزینه‌های فروش فیلم‌ها مطرح کرد.
این فیلم همچنین مهارت‌های میلانی را در بازی گرفتن از بازیگرانی که چندان انتظاری از آنها نمی‌رود، مورد توجه قرار داد. "آتش‌بس" با گذر از مرز یک میلیارد تومان از معدود فیلم‌های پرفروش چند سال اخیر است که ورود نسخه قاچاق آن به بازار هم نتوانست روی این فروش تأثیر بگذارد.
سوپراستار
"تسویه حساب" محصول سال 86 با فیلمنامه‌ای از کارگردان است. فیلمی که به عنوان تنها اثر به نمایش درنیامده میلانی در کارنامه‌اش ثبت شد. در واقع زندگی چند زن خلافکار زخم‌خورده از مردان که با خروج از زندان تصمیم به باجگیری از مردها می‌گیرند، با تکیه بر نقطه‌نظرات میلانی نتوانست راهی به اکران و نمایش پیدا کند.
"سوپراستار" محصول سال 87 با فیلمنامه‌ای از میلانی ساخته شده است. فیلمی که به عنوان اثری معناگرا در کارنامه وی ثبت شد و از همین وجه هم توانست مورد توجه قرار بگیرد. زندگی یک ستاره سینما که با غرق شدن در حاشیه‌های شهرت از اصل خود دور مانده، روایتی است که با حضور یک فرشته زمینی می‌تواند رنگ و بوی معنایی پیدا کند.
سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد برای شهاب حسینی از بخش سودای سیمرغ و دیپلم افتخار بهترین بازیگر زن برای فتانه ملک‌محمدی از بخش بین‌الملل بیست و هفتمین جشنواره فجر از جوایز این فیلم هستند. "سوپراستار" از چهارشنبه 28 اسفندماه 87 در گروه سینما آزادی اکران شده است.
