تبیان، دستیار زندگی

مى‏گویند اگر امام حسین علیه السلام روز عاشورا پیروز شد، چرا آن روز را جشن نمى‏گیریم؟! چرا گریه مى‏كنیم؟! این همه گریه در برابر آن پیروزى بزرگ براى چیست؟!

  بد نیست، یا بهتر بگویم لازم است، کمی در خصوص «گریه برای امام حسین (ع) و واقعه ی عاشورا» صحبت کنیم...  

5 - غم و اندوه: گریه از روى غم و اندوه نیز یكى از گریه‏هاى طبیعى انسان است كه به هنگام از دست دادن عزیزى یا به خاطر از دست دادن مقام و موقعیتى و یا به خاطر گرفتارى به مصیبتى غم و اندوهى به انسان دست مى‏دهد و براى این كه دل خود را سبك كند، گریه سر مى‏دهد و این نوع افراد كه دلشان شكسته است، به هنگام سوگوارى امام حسین علیه السلام بیش از همه گریه مى‏كنند و چه‏بسا از شدت گریه غش كنند ولى آیا این نوع گریه را مى‏توان به حساب امام حسین علیه السلام گذاشت؟ هرگز نه.

6 - گریه جدائى و فراق: نوع دیگر گریه، گریه فراق است كه كسى به خاطر دورى و جدائى از عزیزى حالت گریه به انسان دست مى‏دهد. امام حسن مجتبى علیه السلام به هنگام جان دادن بى‏تابى مى‏كرد. بعضى از عیادت‏كنندگان از علت آن پرسیدند امام مجتبى با صداى ضعیف فرمود: براى دو چیز گریه مى‏كنم: هول مطلع، فراق دوستان.

پر واضح است گریه بر امام حسین علیه السلام و شهیدان كربلا از این نوع گریه نیست .

7 - گریه‏هاى شوق از گریه‏هاى لایق حسین علیه السلام است، مثل گریه مادرى كه از دیدن فرزند دلبند گمشده خویش پس از چندین سال، سرزده مى‏شود، از شوق گریه مى‏كند. قسمت زیادى از حماسه‏هاى كربلا شوق‏آفرین و شورانگیز است و به دنبال آن سیلاب اشك شوق به خاطر آن همه رشادتها، فداكاریها، شجاعتها، آزادمردیها و سخنرانیهاى آتشین مردان و زنان به ظاهر اسیر، بى‏اختیار از دیدگان شنونده سرازیر مى‏گردد، آیا این گریه دلیل بر شكست است؟!

     قطرات اشك پیام‏آور هدفها

8 - گریه پیوند هدف: گاهى قطرات اشك پیام‏آور هدفهاست، آنها كه مى‏خواهند بگویند با مرام امام حسین علیه السلام همراه و با هدف او هماهنگ و پیرو مكتب او هستیم، ممكن است این كار را با دادن شعارهاى آتشین، یا سرودن اشعار و حماسه‏ها ابراز دارند، اما گاهى ممكن است آنها ساختگى باشد ولى آن كسى كه احیانا با شنیدن این حادثه جانسوز قطره اشكى از درون دل، بیرون مى‏فرستد، صادقانه‏تر این حقیقت را بیان مى‏كند. این قطره اشك اعلان وفادارى به اهداف مقدس یاران امام حسین و پیوند دل و جان با آنهاست، مسلما این نوع گریه - بدون آشنائى به اهداف پاك او - ممكن نیست.

پس گریه بر حسین علیه السلام اشك ریختن بر مرده نبوده و از روى خوارى و درماندگى و عجز و زبونى، غم و اندوه نیز نمى‏باشد، بلكه آن فقط دلیلى است كه نداى حق‏طلبان را به گوش جهانیان رسانیده و زنگ خطر را براى باطل و اهل آن به صدا درمى‏آورد و صاعقه‏هائى است كه بر روى سر سركشان و ستمگران در هر زمان و در هر مكان فرو مى‏ریزد و شاهد صادق و گواه زنده‏اى است ازاخلاص در راه حق و دشمنى بر بیداد و ستم و بزرگداشتى است‏براى فداكارى و حق و دلیرى و انجام وظیفه و نهراسیدن از مرگ و تكریمى است‏براى امتناع از قبول ظلم و شكیبائى در محنت و سختیها.

به قول علامه مغنیه: كسانى كه در مجالس تعزیه مى‏خوانند:

لا تطهر الارض من رجس العدا ابدا

ما لم یسل فوقها سیل الدم العرم

«روى زمین از پلیدى دشمنان پاك نخواهد شد تا زمانى كه بر روى آن سیل درهم شكننده خون روان نگردد».

غرض، شیعیان بر امام حسین علیه السلام از روى خوارى و درماندگى نمى‏گریند، بلكه از اشك دیده خویش سرود حماسه مى‏سازند و با آه و حسرت خود بانگ حق و عدالت را به گوش جهانیان مى‏رسانند:

همین نه گریه بر آن شاه تشنه‏لب كافى است

اگرچه گریه، بر آلام قلب تسكین است

ببین كه مقصد عالى وى، چه بود اى دوست

كه درك آن، سبب عز و جاه و تمكین است

ز خاك مردم آزاده، بوى خون آید

نشان شیعه و آثار پیروى، این است

«ماربین‏» مورخ آلمانى مى‏گوید: «هیچ چیز مانند عزادارى حسین نتوانست‏حس سیاسى در مسلمانان ایجاد كند.

اى اشك ماتمت‏به رخ ملت آبرو

وى از طفیل خون تو، اسلام سرخ رو

دین را تو زنده كردى و خود، كشته گشته‏اى

وین یافته ز فیض تو، دین نبى علو

گر آب را به روى تو، بستند كوفیان

آوردى آب رفته اسلام را به جو

قطره‏هاى اشكى كه شیعه در ماتم امام حسین علیه السلام و یارانش مى‏ریزند، عهد و پیمانى است‏با قطره‏هاى خون شهداى كربلا كه با لب تشنه و محروم از «قطره‏هاى آب‏» بر سر احیاى دین و ارزشهاى راستین مكتب جان باختند. و این اشك‏ها این نهضت الهى را به جانها پیوند زده و جاودان ساخته است. و این بسیار ساده‏اندیشى است كه كسى تنها توجیهى عاطفى براى این گریه‏ها داشته باشد چرا كه داغ، هرقدر هم شدید باشد، بالاخره گذشت زمان از حرارت آن مى‏كاهد. درحالى كه عزاداران حسینى از اول عمر تا آخر عمر پس ازگذشت قرنها با شور و شوق و حرارت بیشتر در سوك سیدالشهداء مى‏گریند. این گریه‏ها، فریاد مداوم و خروش بر ضد ستمگران و ابلاغ پیام خون است اگر این گریه‏ها تنها جنبه عاطفى داشت، مسلما به مرور زمان حادثه عاشورا از خاطره‏ها محو مى‏شد و یا از طراوت و نشاط آن كاسته مى‏شد.

به نام خدا

سلام

دوستان از وقفه ای که ایجاد شد عذر می خوام.

9- گريه كردن براى از دست دادن چيزى و يا تحمل دردى: انسان زمانى گريه مى‏كند كه چيزى را از دست‏بدهد يا دردى را متحمل بشود. پس عامل عمده گريه (سواى شوق و چند مورد نادر) درد و فقدان منفعت است ما وقتى از چيزى نفع مى‏بريم به مجرد از دست دادن آن گريه سر مى‏دهيم و يا دردى به ما روى مى‏كند ناله مى‏كنيم.

در روايات مى‏خوانيم كه همه‏چيز بر حسين عليه السلام گريه كردند ماه و ستارگان و خورشيد شن‏هاى بيابان، و حتى بادى كه مى‏وزيد و حتى الحوت فى البحر، چرا؟ شن بيابان چرا گريه كرد؟ ماهيان دريا چرا سوگوارى كردند؟ ماه و ستارگان و خورشيد چرا تار شدند و بى‏تابى كردند؟ مسلماً آنان به ظاهر متحمل درد و رنجى نشدند چون تير و خنجرهائى كه بر آن پيكر شريف وارد مى‏شد دردش بر خورشيد و ماهيان دريا نمى‏رسيد، پس چرا آنان گريه كردند و آن هم بكاء شديدا. پس حتما آنها متضرر گرديدند و از چيزى كه نفع مى‏بردند، بى‏نصيب شدند و منفعتى را از دست دادند و آن منفعت چه چيزى بالاتر از امامت... همه از امام نفع مى‏بردند و از فقدانش رنج مى‏بينند و متضرر مى‏شوند. امام قطب و قلب عالم است و هر كه در عالم است در سايه اوست وقتى او را از دست مى‏دهند، متحمل رنج و به دنبال اين رنج صاحب درد مى‏شوند اين است كه آن موجوداتى كه ناپاكى بر آنان رخنه نكرده و نمى‏تواند بكند، (مثل شن‏هاى بيابان، ماهيان دريا و...) بر او مى‏گريند و آلوده‏ها از انس و جن، از فقدان چنين ذى نفعى بي خبر مى‏مانند و شادى مى‏كنند، و اين است تفسير آن حديثى كه مى‏فرمايد: براى حسين عليه السلام در قلب مؤمنان حرارتى است كه... . مؤمنان اگر هم ذكر مصيبتى نشنوند، چون متوجه از دست دادن قطب و محور عالم هستند، ناله مى‏كنند...

pp

مرحوم علامه مغنیه مى‏گوید: كسى گفت: آیا شیعه جز گریه و اشك راهى ندارند كه بدان محبت‏خویش را براى اهل بیت علیهم السلام بیان نمایند؟ گفتم:

«آرى شیعیان علاوه بر گریه براى این كه مودّت قلبى خود را براى اهل بیت به ثبوت رسانند، به راههاى گوناگونى متوسل مى‏شوند از جمله درود و تحیت‏بر اهل بیت تقدیم داشته و از فضائل ایشان در مجالس و محافل سخن رانده و به سوى اماكن مقدس آنها بار سفر بسته و به ضریح‏هاى شریف آنان تبرك مى‏جویند».

چرا حسین علیه السلام فراموش نمى‏شود؟

مى‏گویند: شما در عصر فضا و اتم زندگى مى‏كنید آنگاه بر كسى اشك مى‏ریزید كه صدها سال پیش درگذشته است و بر مزاراتى سفر مى‏نمایید كه چیزى جز صخره و سنگ نمى‏باشد؟!

در پاسخ مى‏گوئیم: «چنان كه گفته‏اند: «بعد زمان‏» را در «ابدیت‏» اثرى نیست. ابدیت را در ماوراى زمان - در عرصه‏اى برتر از زمان- حكومت است، ابدیت همیشگى است. جاودانان، رهبران بزرگ بشریت‏به ابدیت تعلق دارند، از اینرو قرنها نیز در طول حیات معنوى آنها، مفهوم متداول خود را از دست مى‏دهند».

حسین بن على علیه السلام از زمره جاودانان، از رهبران بزرگ بشریت است. سخن از وى، سخن از تاریخ نیست، سخن روز است. سخنى از ابدیت است. سخن از همیشگى خروشان و شكوفان و پرفروز است.

این زنده‏جاوید نزدیك چهارده قرن - به حساب تاریخ - پس از مرگ جسمانیش همچنان امروز نیز بر دلها حكومت مى‏كند و هنوز پرتو وجودش، نه تنها درحیات ما، بلكه در حیات جهان معاصر و در عصر فضا و اتم «حوادث بى‏نظیر» ایجاد مى‏كند و به صورت یكى از «شورانگیزترین حماسه‏هاى تاریخ بشریت‏» درآمده و همه ‏ساله نیرومندترین امواج احساسات میلیونها انسان را در اطراف خود برمى‏انگیزد و مراسمى پرشورتر و هیجان‏انگیزتر از هر مراسم دیگر به وجود مى‏آورد.

سلام

ممنونم گویای خاموش...

به نام خدا

سلام

ممنون از لطف شما jtayebe عزیز

___________________________________________________________________________________

راستى چرا به این حادثه تاریخى - كه شاید در تاریخ مشابه فراوان دارد- اهمیت داده مى‏شود؟! چرا مراسم بزرگداشت این خاطره هر سال پرشكوهتر و پرهیجان‏تر از سال پیش برگزار مى‏گردد؟ این همه تعظیم و تكریم و سپاس، این همه سوز و گداز پس از چهارده قرن، آخر براى چیست؟ آن را چه معنائى است؟!

حقیقت این است كه این زنده‏جاوید پس از قرن ها، همچنان بر قلب هاى انسانهاى آزاده، قدرتمندانه حكومت مى‏كند و در جامعه «موج معنوى‏» ایجاد مى‏نماید، حتى هنوز هم به‏طور عمیق، یك قدرت محرك معنوى و یك نیروى كنترل اجتماعى بزرگ، به شمار مى‏رود.

بسم الله الرحمن الرحیم ربنا لاتزغ قلوبنا بعد اذ هدیتنا وهب لنا من لدنک رحمه انک انت الوهاب سلاااااااااااااااااااااااااام تشکر ویژه از گویای خاموش عزیز بخاطر مطالب خوبش الحق جای تشکر داره من خیلی خوشم میاد کسیکه بحثی میزنه مثل شما تا آخرش ادامه بده کاری هم به این نداشته باشه که آیا کسی به بحثش جواب میده یا نه خیلی عالییییییییییییییییییییییییییه من که حسابی فیض بردم اجرکم علی الله موفق باشید حضرت محمد ص میفرماید:صلوات شما بر من مایه اجابت دعا وپاکی اعمال شماست . اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم