تبیان، دستیار زندگی

سلام دوستان .

شما راجع به فرزند چه نظری دارید ؟

چندتاش خوبه ؟

دوست دارید پسر باشه یا دختر ؟

دلیلش رو هم بگید ؟

مهدوی باشید ... ((=  D:

سلام

خدمت دوستان گرامی عرض کنم که بچه هم دختر و هم پسرش خوبه. و اونایی که میگن فقط پسر و یا فقط دختر 100% در اشتباهن. اولاد اگر سالم و صالح باشه دختر و پسر نداره و اگر خدای نکرده بچه ای بد از آب دربیاد چه دختر باشه و چه پسر واسه والدینش مصیبت میشه. اونایی که پسردوستن نمیدونن که دختر چقدر شیرینه، یه دختر کوچولو چقدر متفاوته با یه پسرکوچولو ! اما اونایی که دختر میخوان، باید بدونن که پسر چقدر دوست داشتنی و با محبته. مخصوصاً وقتی بزرگ میشه بقول آقاجون سلیمون عصای دست بابا میشه!!!

اما بچه ها همیشه احتیاج به خواهر و برادر دارن و والدین هرچقدر هم که بگن ما جای خواهر برادرشو واسش پرمیکنیم بازهم نمیتونن حق مطلبو ادا کنن. یه دختر 10 یا 12 ساله یه خواهر تو همین حدود میخواد نه یه خواهر 40 ساله (که درواقع مامانشه). من نظر شخصیم اینه که بهتره آدم دوتا دختر و دو تا پسر داشته باشه و فاصله سنی اونها هم بین سه تا 5 سال باشه. چون فاصله سنی کمتر از سه سال واسه مادر دردسرسازه و بیشتر از 5 سال هم واسه بچه ها.

بچه هایی که هفت هشت سال باهم تفاوت سنی دارن، تاوقتی کاملاً بزرگ نشدن به هیچ دردهم نمیخورن. وقتی این یکی نوزاده اون یکی کودکه، وقتی اون خردساله این نوجوونه، وقتی اون کودکه این یکی جوون شده میخواد بره دانشگاه ووقتی این یکی نوجوون میشه اون یکی موقع ازدواجشه!! یعنی هیچوقت باهم همبازی و یا همصحبت و همدرد نمیشن. مگه وقتی میرن بالای بیست سال. ولی دوتا بچه با سه سال فاصله خیلی زود باهم تو یه مقطع سنی قرار میگیرن.

اما این توصیه ایه که من به همه دوستان تازه عروسم میکنم و به شما هم میگم، اگر  قصد بچه دارشدن دارید یکی دوسال بعداز ازدواج اقدام کنید و اگر قصدندارید تک فرزند داشته باشید، پس حتماً سه سال بعداز تولد اولی فرزند دوم را بیارید، چون وقتی زمان بچه دارشدن خیلی طولانی بشه و یا فاصله بچه ها باهم زیاد بشه به این معنیه که فاصله سنیشون با والدین هم خیلی زیاد میشه. مثلاً یه مادر 40 ساله خیلی راحت تر حرف دختر 18 ساله شو میفهمه تا یه مادر 50 ساله (مخصوصاً اونایی که فرزند اول هستند) وقتی فاصله سنی والدین با بچه هاشون درحد معقول باشه در دوران جوانی بچه ها، والدین و اونا بیشتر باهم کنار میان چون والدین هنوز خیلی پیر نشدن و بقولی شکاف بین نسل بچه ها و نسل والدین زیاد نیست.

فرض کنید یه دختری 25 سالگی ازدواج کنه، هفت هشت سال روهم بخواد راحت بگرده و بعد بچه دار بشه میشه 32 یا 33 سالش، حالا وقتی بچه اش 17 سالشه این مادر 50 سالشه! حالا اگه بخواد بچه دومی هم داشته باشه با فاصله 6 یا هفت سال یعنی 39 یا 40 سالگی بچه دار میشه و وقتی دخترش یا پسرش 20 سالش میشه اون 60 سالشه، حالا یه پدر مادر مسن با یه فرزند جوون، فکر میکنید میتونن باهم کنار بیان؟ اصلاً این پدرو مادر میتونن حریف خواسته های اون بچه بشن؟ اعصابشو دارن که باهاش سروکله بزنن ؟ مخصوصاً والدینی که فرزند اولشونه و تجربه تربیت و بزرگ کردن بچه دیگه ای رو ندارن !!

این روهم که تجربه خودمه بگم: تک فرزندی همیشه برای مادر باعث اضطراب و استرسه، مادری که فقط یه بچه داره همه هوش وحواسش به همون بچه اس و وقتی که بچه اش بزرگ شدو از خونه رفت بیرون ، مدام این اضطرابو داره که نکنه چیزیش بشه؟ نکنه اتفاقی بیفته؟ اگه دیرکنه اون مادر تا برگشتن بچه سکته کرده، مطمئن باشید که تک فرزندی نه واسه بچه خوبه نه واسه والدین.

خدانگهدار

به نام خدا

سلام

من می گم 2تا بچه خوبه، دختر و پسرش زیاد مهم نیست، فقط لا اقل یکیش دختر باشه! خداییش دختر از اون نعمت هاست...

تیر دراپ عزیز گفتند:«من نظر شخصیم اینه که بهتره آدم دوتا دختر و دو تا پسر داشته باشه»

یه سوال برام پیش اومد:  احیاناً شما مامان من نیستید؟!!!!! آخه اونم همیشه همینو می گه!

االبته اگه زندگی امروزه رو در نظر نگیریم این خیلیم خوبه، اون طوری بچه ها هم خواهر دارن هم برادر، بعد بچه های اونا هم هم خاله دارن و هم دایی و هم عمو و عمه. اما با این خرج و مخارج... (در آینده فکر کنم این نسبت ها کمی کم رنگ بشن، دیگه همه از همش ندارن!)

اگرچه نسل ما هم خیلی کم خرج نبودیم، اما خداییش ما کجا و این نسل جدید کجا! خدا به داد پدر مادرا برسه. دیگه این دوره زمونه بیشتر از 2 تا بچه داشتن واقعاً سخته...

مامان تیر دراپ عزیز (ببخشید، اما خودتون تو اون انجمن همسایه گفتید مامانمون هستید دیگه؛ گرچه احتمالاً شما جوون تر از این باشید که مامان من باشید، چه می دونم، سنتون رو که نگفتید!...  (چشمک)... ) بگذریم، داشتم می گفتم، توصیه هاتون درباره ی فاصله سنی بچه هارو دربست قبول دارم. اما یه چیزی، با رعایت کردن این فاصله (که البته واقعاً معقوله) دیگه داشتن 4 تا بچه شاید خیلی جالب نباشه، مگر این که مامان و بابا تو سن نسبتاً پایین ازدواج کرده باشن، چون در غیر این صورت برای بچه ی چهارم یا حتی سوم، همون مشکلی پیش می یاد که خودتون هم بهش اشاره کردید، یعنی فاصله ی سنی زیاد پدر مادر و بچه ها. فرض کنید خانمه تو سن 24 سالگی بچه دار بشه، صاحب 4 تا بچه بشه به فواصل سه سال، یعنی بچه ی جهارم وقتی متولد می شه که مامانه 36 سالشه؛ حالا وقتی بچه 20 سالش باشه مامانش 56 سالشه، و بابا هم احتمالاً باید حول و حوش 58-59 سالش باشه (اگه نگیم بیشتر). البته اینو نگفتم که بگم فاصله هارو از سه سال کمتر کنیم ها، نه. می خوام بگم داشتن بیش از 2 تا بچه علاوه بر خرج و مخارج این مشکلات رو هم داره. (قابل توجه تون که من خودم بچه ی چهارم هستم و فاصله سنیم هم با مامان بابا تو همین مایه هاست که بالا گفتم، البته خداروشکر اونا خیلی فهمیده هستن، اما واقعاً فاصله سنی رو حس می کنم و اختلاف سلیقه و عقیده هم گاهی پیش می یاد.)

خلاصه خواهر و برادر زیاد نعمته، داشتن خاله و دایی و عمه و عمو هم که معرکه ست دیگه؛ امّااااا، امّا... (دیگه توضیحشو بالا دادم)

تازه این دوره زمونه خیلی ها می گن فقط یه بچه! که با این یکی دیگه صد درصد مخالفم!

موفق باشید...

با سلام خدمت دوستان عزیز و جناب حیات طیبه 

سوالات خوبی بود اما جوابها :

1-وجود فرزند مایه برکت و خیر است و در روایات هم فرزند برکت ذکر شده و خود فرزند زندگی زن و شوهر را از یکنواختی در می آورد و یک نوع محبت جدید و حس تازه به انسان می دهد که بسیار شدید است (باید تجربه کنید ) درست است که زن و شوهر در ابتدا عاشق یکدیگرند اما این عشق کم کم کمرنگ می شود و اگر زن و شوهر بعد از مدتی فرزند نداشته باشند خودشان احساس یک نوع مردگی و افسردگی در جامعه می کنن و شاید مهمترین دلیل طلاق در همسرانی که بچه دار نمی شوند همین است

صفایی که انسان در کودک می بیند نشاط آور است وقتی هم از کودکی گذشت وقتی پدر و مادر رشد فرزند را می بینند بسیار لذت می برند و این لذتی است که در جای دیگر کمتر احساس می شود

2-تک فرزندی مشکلی است که باعث می شود فرزند ما لوس بار بیاید بخاطر اینکه تمام توجه دو نفر (پدر و مادر) معطوف به اوست و طاقت سختی را کمتر دارد (البته این موارد هیچ کدام کلی نیست ) اینکه ما بر تعدد فرزند تکیه می کنیم بدلیل این است که اگر ما می خواهیم فرزند خوبی تربیت کنیم اولا چند فرزند خوب بهتر است از یکی ثانیا اگر خوب نباشد یکی هم زیاد است اما این دلیل نمی شود بگوییم حالا که ما نمی توانیم فرزند خوب تربیت کنیم پس اصلا بچه دار نشویم خیلی از مردم بخاطر اینکه از مسوولیت فرار کنند یک بچه می آورند و همان را هم خوب تربیت نمی کنند انسان توان بالایی دارد اگر ما بتوانیم یک فرزند خوب تربیت کنیم سه تا را هم می توانیم تربیت کنیم بعلاوه چرا فکر نمی کنیم تربیت فرزند هم یاد گرفتن دارد برویم یاد بگیریم پیامبر اسلام به حضرت علی علیهما السلام فرمودند اگر یک نفر به دست تو هدایت شود بهتر است از کل چیزهایی که خورشید بر آنها می تابد .

 مشکل کشور ما الان جمعیت نیست بلکه تراکم جمعیت در تهران است و حتی در تهران هم مشکل اصلی درست استفاده نکردن از منابع است نه نبودن منابع 

این مطلب هم مهم است که ما بدانیم که درست است اگر جمعیت ما به همین صورتی که هست بشود صد میلیون خیلی مشکل پیش می آید چون ما انسان کارآمد تربیت نمی کنید ما فقط مصرف کننده تربیت می کنیم اما اگر همین صد میلیون افراد کار آمد باشند بهتر از کم بودن نیست؟

نمی خواهم آرمان گرایی کنم اما چرا ما سعی نمی کنیم اصول فرزند داری را یاد بگیریم و رعایت کنیم تا فرزند خوب تربیت کنیم  چقدر از جمعیت هفتاد میلیونی ما افراد کارآمد هستند ما مثل امام و شهید مطهری و شهدا هر چه داشته باشیم کم است اینها افرادی بودند که خرجشان کم بود اما بازدهی فراوان

طبیعتا ما به همه توصیه نمی کنیم فرزند بیشتر بیاورند اما نباید فکر کنیم فرزند کمتر بهتر است فرزند کمتر برای کسی بهتر است که نمی خواهد فرزند خوب تربیت کند و برای او اصلا بچه دار نشدن بهتر است اما در جامعه ما بطور کلی این مساله جا افتاده که فرزند کمتر زندگی بهتر

فکر می کنم جواب سوالات دیگر شما هم داده ام اگر فرزند ما خوب تربیت شود احتیاجی به دنبال کار گشتن ندارد کار است که به سمت او می آید انسان خوب مثل ما از عالم طلبکار نیست خرجش کم است اما از فرصتها بهترین استفاده را می کند .

مطلب آخر اینکه باید بگویم تربیت فرزند خوب سخت نیست اصول آن اگر رعایت شود خیلی از مسائل حل می شود ولی مردم دنبال این مسائل نیستند من در همین انجمن بحث تربیت کودک را درست کردم  و می توانید سوالتان را در مورد تربیت بپرسید

باز از لطف شما ممنونم امیدوارم قانع شده باشید اگر چه می دانم تبلیغ در این مورد انقدر زیاد است که قانع کردن افراد در این مورد سخت است .

باز هم تشکر 

سلام

گویای خاموش خوبم! چرا نمیشه که من مامان توهم باشم؟ من مادر همه دخترای خوب تبیانم.

درسته منم میگم فرزند دختر نعمتیه که هرکی نداره واقعاً سرش کلاه رفته! بعدشم زندگی امروزه و از این حرفا همش بهونه است. اولاً که هرفرزندی که به دنیا میاد به اندازه خودش بلکه هم بیشتر برا خانواده اش روزی و نعمت میاره. البته نه اینکه هرکی ازدواج کرد بره ده تا بچه پیداکنه و بگه تیردراپ گفته! نه ! منظورم اینه که ما نمیتونیم مقدر کنیم که کی به دنیا بیاد و کی نیاد. هرکس که قرارباشه به این دنیابیاد اگه همه خلق الله هم جمع شن نمیتونن جلو اومدنشو بگیرن و بالعکس.

ضمن اینکه بچه مگه فقط همبازی میخواد؟ وقتی یه دختر یا پسر به سن نوجوانی رسیدن، همصحبت نمیخوان؟ همدرد نمیخوان؟ یه پشت و پناه واقعی که نه چشمداشتی داشته باشه و نه به طمع چیزی سراغ اونا امده باشه، لازم ندارن؟ حتی در سنین جوانی و بعداز اونم کسی که خواهر و برادر نداره به شدت تنهاست. مگه چند درصد دوستان آدم میتونن اونقدر خوب باشن که جای خواهر و برادر رو پرکنن؟ خواهش میکنم هرکی میخواد جواب بده لطفاً شعار نده! واقعاً بگید آیا چند درصد جوونا دوستان خوب و دلسوزی درحد یه برادر یا یه خواهر دارن؟ وقتی اون تک فرزند ازدواج میکنه، تک وتنهاست. کمک لازم داره ولی خواهر و برادر نداره، مریض میشه، پرستار نداره. مشکل پیدا میکنه، پشت و پناهی که بهش تکیه کنه نداره. درسته که همسرش هست ولی خواهر وبرادر یه چیز دیگه است.

من خودم فرزند دوم هستم و با مادرم 20 سال تفاوت سنی دارم، نمیدونی چه حالی میکنیم مادر و دختر .

من یه بارهم گفتم که بچه اگه بد باشه همون یکیش هم برای به خاک سیاه نشوندن والدین کافیه، ضمن اینکه کی میتونه تشخیص بده و تعیین کنه که فرزند اول حتماً خوب در میاد و بچه های بعدی ممکنه بد بشن و دردسرساز ؟! از کجا معلوم که همون فرزند اول ناخلف نشه و اتفاقاً بچه های بعدی خوب و صالح نباشن؟ و یا برعکس ؟

من خانومای تک فرزندی رو دیدم که میگن وقتی اسم بچه میاد تنمون میلرزه!! میگن وای چقدرسخته بچه داری! حرفشم نزن! کهنه شوری؟ شب بیداری؟ و هزارتا زحمت دیگه اصلاً حرفشم نزن، این یکی رو هم اگه مجبور نبودیم نمیاوردیم!! خب اینا آدمایی هستن که فقط یه فرزند میارن تا رفع تکلیف کرده باشن و زندگیشون به خطر نیفته! و از اون طرف هم آزادی های فردی شون به خطر نیفته ، محدود نشن، مجبور نشن به خاطر بچه شون از خودشون بگذرن..

وقتی به یکیشون میگفتم من موقعی که کهنه بچه مو میشورم عشق می کنم!! خستگیم در میره!! موقع پیاده روی وقتی خسته میشم بچه مو بغل میکنمو راه میرم تا از عشق اون بچه خستگیم یادم بره، از تعجب شاخ دراورده بود و فکر کنم اصلاً منظور منو نمی فهمید چون تاحالا درکش نکرده بود.

بهرحال نظر من اینه که که هیچ لذتی تو دنیا بالاتر از مادر شدن نیست! اونم مادر مکرر شدن!!

هرچی باشه خدا داده . خدا بده برکت ، هر چقدر بیشتر بهتر.

بنام خدا
با سلام !
بستگی به حوصله وتوانایی مالی و... والدین دارد اگر والدین بتوانند صحیح تربیت کنند وفرزندانی با کمال
و مفید برای جامعه بار آورند وافتخار پدر ومادر شون ودوش بار جامعه باشند ده تا هم کمه ولی اگر سربار پدر ومادر و بار دوش جامعه وموجب سر افکندگی پدر ومادرشون باشند یکی هم زیاده
دختر و پسر فرقی نداره و انتخاب اونا بستگی به سلیقه پدر ومادر شون داره ولی مهم تربیت وآموزش و ...است ....

skhosaini@gmail.com

www.hosaini.blogfa.com

سلام خدمت دوست عزیز جناب حیات طیبه 

من معتقدم دنیا برای آدمای خوب همیشه جا داره اون چیزی که باعث می شه دنیا تنگ بشه انسان های زیاده خواه هستند وگر نه کسی که تربیتش صحیح باشه جا رو برای دیگران تنگ نمی کنه من فکر می کنم ما نباید غصه جا رو بخوریم یا غصه امکانات رو ما باید تمام تلاشمان این باشد که فرزندمان بهترین باشد باور کنید این امکاناتی که الان ما ها داریم در زندگی هیچ وقت نبوده امکانات انسان رو تربیت نمی کنه بلکه کمبودها و نداری ها انسان رو تربیت می کنه اگر انسان هرچیز خواست در اختیارش باشه فایده نداره یکی از فلسفه های روزه و اعمال دیگر هم همینه بخاطر همین من توصیه می کنم غصه امکانات رو نخوریم تجربه نشون داده وقتی انسان بی نیاز تر باشد  و امکانات بیشتری در اختیار باشد احتمال طغیانش بیشتر است بخاطر همین ما توصیه می کنیم خیلی نباید برای فرزند امکانات و رفاه آماده کرد انسان باید بفهمد که اینجا دنیا است با سختیهایش باید بجنگد تا کسی شود اینجا بهشت نیست 

درست است که اگر خیلی افراد در جامعه نبودند جامعه بهتر بود ولی آن افراد چه کسانی هستند افرادی که تربیت صحیح ندارند اگر نبودند بهتر بود چون فقط استفاده می کنند و ثمر ندارند وقتی آدم نگاه می کنه صد هزار نفر می رن استادیوم اینهمه آدمی که می تونن کار کنند فکر کنند هفت هشت ساعت از عمرشون رو میگذارند و اینهمه هزینه رو صرف می کنند و خسارت می زنند تا یک بازی فوتبال ببینند دلش می سوزه ولی آیا اگر مخترعین ما هم نبودند بهتر بود؟

جامعه ما به چند شهید مطهری شهید چمران و بزرگان دیگری که هر کدام از هزاران فرد معمولی مفیدترند احتیاج داره؟ هرچه بیشتر بهتر چون وجود اینها ضرر نمی زنه

پیامبر اسالم چند فرزند داشتند یکی از آنها حضرت زهرا بود ائمه ما تا آنجا که می دانم غیر از حضرت امام حسن عسکری که تنها فرزند ایشان امام زمان علیه السلام است همه چندین فرزند داشته اند و امام موسی کاظم علیه السلام ظاهرا بیش از بیست فرزند داشته

من معتقدم ایران خیلی جا برای افراد خوب دارد اگر قرار باشد حالا که دیگران فرزند بد تربیت می کنند ما بگوییم دیگر پر شد ما فرزند خوب تربیت نمی کنیم دنیا نابود می شود خدا به اندازه توان از ماا انتظار دارد ما اگر می توانیم چرا نباید فرزندی تربیت کنیم که انقدر خوب باشد که بد ها را هم هدایت کند  در مورد شهدا باید خدمتتون عرض کنم که ما از شهدا بیشتر حماسه ها جنگی شان را شنیده ایم اما شهدا افرادی بودند که در زندگی فردی خیلی موفق بودند خدا به هر کسی توفیق شهادت نمی دهد بنده خاص این توفیق را پیدا می کند اینها افرادی نبودند که مثل مردم عادی زندگی کرده باشند و بعد بروند فقط بجنگند و شهید شوند زندگی شهید چمران را بخوانید در آمریکا در بهترین دانشگاه جهان دانشگاه برکلی همیشه اول بود جایی که همه با هم می جنگیدند و کسی به دیگری کمک علمی نمی کرد تا مبادا دیگری از او بالاتر رود و او حذف شود ایشان به همه کمک می کرد چون خودش خیلی بالاتر بود 

ما نباید بشینیم تا همه چیز درست بشه تا ما یک کاری بکنیم چون در دنیا هیچ وقت چنین اتفاقی نمی افته

در مورد حرف خانم گویای خاموش و تیردراپ باید بگم که بهتر اینه که سن ازدواج پایین باشه و فرزند زود به دنیا بیاد و میان فرزندان هم حدود 2 یا 3 سال فاصله باشه هر چه فاصله بچه ها با پدر مادر ها کمتر باشه تحمل کردن بچه ها برای پدر و مادر راحت تره و یک اصل داریم که پدر و مادر باید با فرزند دوست باشند تا بچه بتونه حرفش رو به اونها بزنه طبیعتا فرزند ما دوست انتخاب می کنه اگر پدر و مادر یکی از بهترین دوستان او نباشند اونوقت دیگران تربیت فرزند ما رو به عهده می گیرند در ضمن پدر و مادری که سنشون نزدیک تره به فرزند بیشتر می تونند با فرزندشون بازی کنند و این خیلی مهمه بازی محبت میاره و یکی از دلایل اینکه ما معتقدیم فرزند بیشتر برای تربیت بهتر لازمه اینکه بچه ها اگر بیشتر باشند خلا بازی پدر و مادر با بچه ها را خودشان پر می کنند و کار پدر و مادر کمی راحت تر می شود من خودم در خانواده ای به دنیا آمده ام که هفت خواهرو برادر بوده ایم و هیچ وقت این خانواده را با یک خانواده ای که مثلا دو فرزند دارند عوض نمی کنم نشاط و بازی که در خانواده شلوغ هست خیلی متفاوت است البته این کلی نیست و تربیت و اصول آن خیلی اهمیت دارد