تبیان، دستیار زندگی

من را نمی شناخت کسی اینجا، گم نامم و به نام تو می نازم

شادم که مثل عده معدودی،شعری برای نام نمی سازم

شعرم برای توست شعاری نیست،کشتی برای موج سواری نیست

باور مکن که دل به زمین دادم،وقتی تویی بهانه پروازم

هر جا که نام نامی تو آنجاست،قلبم بهانه غزلی دارد

این سوز ریشه ای ازلی دارد،پس با غم عزیز تو دمسازم

شعرم اگر چه هیچ نمی ارزد،سوزانده است نام و نشانم را

می سوزم و به هیزم ابیاتم،بیتی به عشق شعله می اندازم

یا صاحب الزمان و زمین موعود،دانای هرکه آمد و هر چه بود

گم نامم و تویی تو،که می دانی،تنها به نام سبز تو می نازم

معنی فاصله ها چیست برایم بنویس

درد این واژه سرا چیست برایم بنویس

تو تماشاگر من بلکه نه من فاصله ای

علت دوری ما چیست برایم بنویس

همه جا غرق دعا میشوم از آمدنت

معنی اشک و دعا چیست برایم بنویس

خون دل خوردنت از بار گناهان من است..

معنی شرم و حیا چیست برایم بنویس

مثنوی نه ، غزلی نه ، نه قصیده آقا

مصرع از درس وفا چیست برایم بنویس

دست من را تو نگیری به زمین می افتم

حکمت دست شما چیست برایم بنویس

تو برایم بنویسی به یقین میفهمم

حرمت خون خدا چیست... برایم بنویس

مهرشاد واحدی

ای پادشه دل ها داد از غم تنهایی

جانم به لبم امد وقت است که باز ایی

فریاد از این غم ها بی داد زبی یاری

ای یار و حبیب ما وقت است که باز ایی

عالم ز نبود تو دارد گله و شکوه

ای منجی عدل و داد وقت است که باز ایی

هر جمعه نگاه ما بر جاده ی تنهایست

ندبه شده کار ما وقت است که باز ایی

چشم همه پر اشک است از درد فراق تو

ای مرحم زخم دل وقت است که باز ایی

ما مست می حیدر از مشک علمداریم

ای هستی ثارالله وقت است که باز ایی

هر دم ز بقیع گوییم دنبال گلی جوییم

ای یوسف زهرایی وقت است که باز ایی

ای جام و سبوی عشق ای عطر گل نرگس

بی تو نبود مستی وقت است که باز ایی

 حمید كریمی

شام هجران شما کاش که آخر می شد

بین ما فاصله ها فاصله انداخته اند

کاش این فاصله با آمدنت سر می شد

شهر ما بوی خدا داشت ، دوباره ای کاش

با ظهورت نفس شهر معطّر می شد

پاک می شد دل تاریک به لطفت ای کاش

مالک خانهء دل ساقی کوثر می شد

طاقتم طاق شد از دوری دلگیر شما

جمعهء آمدنت کاش مقدّر می شد

صبح و شب اهل دلی زمزمه می کرد ای کاش

پسری منتقم سینهء مادر می شد

کاش می شد حرم از دست تو سیراب شود

دست تو یاور عبّاس دلاور می شد

 وحید محمدی

چگونه سر کنم بدون عشق صبح و شام را؟!
چه علتی بیاورم ندیدن مدام را؟!

شلوغ شد دل من از برو بیای هر کسی
ولی دوباره یاد تو شکست ازدحام را

منم که از تو دورم و صدای تو نمی رسد
وگرنه که تو می‌دهی جواب هر سلام را

نشانه‌های آخرالزمان رسیده پشت هم
و کرده است جابجا حلال را، حرام را

کم از جهاد نیست انتظار تو در این زمان
نه ساده نیست، هر کسی ندارد این مقام را

به این یقین رسیده‌ام که دیدنت ملاک نیست
جهان مگر ندیده بود یازده امام را؟!

تو روزی عدل و داد را اقامه می‌کنی و من
ز نام قائمت فقط بلد شدم قیام را

بعید نیست عاقبت فقط بخاطر حسین
تو زودتر بیایی و بگیری انتقام را

بیا بخواه خون آن ذبیح را که ذبح او
به کربلا تمام کرد حجّ ناتمام را

محمد رسولی

ز سر هم نفسی با دو نفس آلوده

گشتم آغشته ی عصیان و سپس آلوده

مرغ باغ ملکوتم که به مرداب گناه

پر و بالم شده چون بال مگس آلوده

این گنه چیست که یک قطره ای از آن کافیست

تا شود از اثرش رود اَرس آلوده

قالی مسجد اگر فرش فقیهان نشود

شود از پا خور هر ناکس و کس آلوده

روز محشر که فقط گوهر خالص طلبند

ره به جایی نبرد خِیر هوس آلوده

مقصدم نور علی نور بود اما حیف

محمل آلوده،من آلوده،فرس آلوده

گر بنا هست نگاهت سوی پاکان باشد

چه کند بی نظرِ چشم تو پس آلوده؟

فقط از کرب و بلا فیض سلامش مانده

گشته این دیده بیمار، زبس آلوده

کربلا فیض عظیم است نظر می خواهد

راهپیمایی این جاده سر می خواهد

کار هرکس نبود بچه به مسلخ بردن

این فقط کار حسین است جگر می خواهد

من گم شدم،پیدا ترین پیدا كجایی

ای معنیِ معنا ترین معنا كجایی

ای افتاب روشن شب های سردم

محبوب من،اقا ترین اقا كجایی

امروز محتاج توام قلبم گواه است

حالا بگو فردا ترین فردا كجایی

تنهایی ات را یادها از یاد بردند

اقای من،تنها ترین تنها كجایی

چشمان دایم ابری ات شرمنده ام كرد

از غصه ها،دریا ترین دریا كجایی

تو در فراق ما چه خون دل كه خوردی

من غایبم،پیدا ترین پیدا كجایی

حسن كردی