در این صفحات آنچه كه مورد تاكید حقیر است یادگیری تدبر در تمام آیات كلام وحی به وسیله ی یادگیری روش تدبری و تمرین آن روی جزء 30 می باشد. از آنجایی كه ثقلین دوتاست و یكی نیست (ثقل اكبر (قرآن) و ثقل اصغر (اهل بیت ع ) ) پس وظیفه ای میبینم تا هردو ثقل گام به گام پیش رود. چنانكه مبین و مفسر قرآن غیر از خود قرآن رجوع به معصومین علیهم السلام هم هست پس با تمسك به روایات 14 معصوم (ع) انشاءلله مباحث را در مسیر چند بعدی پیش خواهم برد. از طرفی تدبر تسهیل كننده ی امر حفظ هم هست. پس چنانچه خواستار حفظ هم باشید امر بفرمایید تا روی این مبحث هم تمركز و برنامه ای ارائه بشود.

دوستان عزیزم امیدوارم این كارگاه مورد استفاده ی شما واقع بشه و راهگشای عمل و انس قلبی و جوارحی قرار بگیره...

 ادامه ی سیاق دوم سوره ی فجر

در آیه ی 9 صحبت از قوم ثمود هست كه قوم ثمود هم با برش سنگ ها خونه هاشونو میان دره ها بنا میكردن. این نشوندهنده ی تكنولوژی قوی اونهاست یعنی ابزاری داشتن كه با اونا سنگ رو برش بدن... ما همیشه فك میكنیم زمان حاضر پیشرفته ترین زمان در طول تاریخ هست در حالیكه اقوامی با پیشرفته ترین وضعیت به خاطر نافرمانی و طغیان گرفتار عذاب شدن و طوری نابود شدن كه اصلا اثری به جا نمونده و میتونیم بگیم تكنولوژی شون به هیچ دردشون نخورده

و درآیه ی 10 از فرعون یاد میكنه میفرماید: و فرعون دارای میخ ها. این یه حالت كنایه داره.. فرعون ملعون انسانهارو با میخ ها شكنجه میكرد مثلا همسرش آسیه رو از دو دست و دوپا رو زمین میخكوب كرد. پس شكنجه و ظلم زیادی رو روا داشته

نكته: تا اینجا: قوم عاد و ثمود = طغیان اجتماعی و نظامی داشتن

فرعون = طغیان فردی و سیاسی

ادامه ی سیاق دوم سوره فجر

در آیه ی 11 میفرماید : الذین طغو فی البلاد: كسانی كه در شهرها به طغیانگری پرداختند. الذین به هرسه قوم برمیگرده. در آیه ی 12 میفرماید پس با این طغیانشون فساد رو هم روی زمین زیاد كردن ... پس این ویژگی ها باعث شد حال و روزشون به حال و روز آیه ی 13 بیفته: فصب علیهم ربك سوط عذاب:پس خدا تازیانه ی عذاب رو بر اونها فرو ریخت (ببینین خدا چطوری با ادبیات شیرینی سخن میگه میخواد با كلمه ی سوط(به معنی تازیانه) و صب (به معنی فرو ریخت) شدت عذاب رو نشون بده.

در آیه ی 14 هم خدا دلیل منجر كردن انسان ها به سرنوشت خاص خودشون رو مطرح میكنه : ان ربك لبالمرصاد: قطعا پروردگارت در كمینه

اینم باز زبان ادبیاتی هست و كنایه از اینكه خدا در همه حال مراقب حال بندگانش هست

احوالات دو قوم در اینجا تموم میشه

ادامه ی سیاق دوم سوره فجر

خدا در دو آیه ی بعدی دو نگرش اشتباه انسان رو متذكر میشه و میفرماید: هروقت خدا انسان رو آزمایش میكنه و تكریمش میكنه و بهش نعمت میده این انسان برمیگرده میگه پروردگارم منو گرامی داشته و خودش رو خیلی ارزشمند میدونه... اما وقتی خدا میاد با تنگ كردن روزی آزمایشش كنه دلیل سلب نعمت رو اهانت پروردگار به خودش میدونه میگه خدا به من توهین كرد.

از اینجا میبینیم كه خدا با نعمت و تنگدستی انسانهارو امتحان میكنه حالا این نعمت به نظر من هم میتونه مادی و دنیوی باشه و هم هر نعمت معنوی و روحی دیگه.

و اینكه اینجا از كلمه ی ربّی استفاده شده نشوندهنده ی اینه كه كسی كه داره این حرفو میزنه كسیه كه به خدا ایمان داره و علیرغم ایمانش همچین تصوری از نعمت و فقر داره.

باید به یاد داشت همیشه در حال امتحان دادنیم درفراخی ها شكرگزار باشیم در سختی ها صبور و متوكل

ادامه ی سیاق دوم سوره ی فجر

در آیه ی 17 وارد دسته ی دوم از سیاق اول میشیم:

در آیه ی 17 میفرماید كلّا. كلّا هر جایی اومد میخواد تصور غلطی رو كه در آیه ی قبلش مطرح كرده نفی كنه. اینجا میگه بلكه اینطوری نیست و پروردگار نه گرامی داشته نه توهین كرده. در ادامه ی كلمه ی كلا، مسئله ی جدیدی مطرح میشه و میخواد ریشه ی این طرز تفكر و اشتباهات انسانهای معتقد رو مطرح كنه و اونا اینا هستن:

بل لاتكرمون الیتیم: بلكه یتیم نوازی نمیكنین

و لاتحاضّون علی طعام المسكین: و یكدیگر رو برای اطعام مسكینان تشویق نمیكنین

و تأكلون التّراث اكلا لمّا : و میراث یتیم رو چپال میكنین و حلال و حرامو قاطی هم میخورین

و تحبّون المال حبّا جمّا: و مال رو شدیدا دوست دارید (كه این یه امر قلبیه)

نكته: چرا تاكلون التراث اكلا لمّا؟ چون و تحبّون المال حبّا جمّا

پس اینا شدن منشا دنیا گرایی و انحرافات و سربه زیر شدن در امتحانات الهی

ادامه ی سیاق دوم سوره فجر

مسائلی كه در پاسخ قبلی مطرح شد  عذاب دنیوی هستن در آیه ی 21 و آیات بعدی به عذاب اخروی اونها هم اشاره میكنه
میفرماید: كلا: یعنی اینطوری نیس كه طغیانگران فقط دچاز عذاب دنیوی بشن بلكه:

اذا دكّت الارض دكّا دكّا: آنگاه كه زمین سخت كوبیده و نرم میشه

و جاء ربك و المك صفّا صفّا: و پروردگارت و فرشتگان صف به صف برای اجرای فرامین خدا میرسن

و جیء یومئذ بجهنّم : و جهنم در اون روز آورده میشه

اون روزه كه انسان متذكر و متوجه میشه كه طغیانگری هیچ ثمری نداشته: یومئذ یتذكر الانسان انّی له الذكری

اون روز كه آدم متوجه میشه چه كاری از دستش برمیاد به جز حسرت؟ پس درادامه میفرماید:

یقول یالیتنی قدّمت لحیاتی: ای كااااااش برای زندگی م (ینی زندگی اخروی م) قدمی برداشته بودم

نكته: شخص میگه حیاتی و نمیگه حیاتی الاخری چرا؟ چون اونجا كه چشم یقینش باز میشه متوجه میشه كه زندگی دنیا زندگی و حیات محسوب نمیشه حیات اصلی اونجاست ... حالا هرچقدرم بگیم واقعا متذكر نمیشیم. من خودمو عرض میكنم

حالا عذاب اخروی طغیانگران رو مطرح میفرماید: فیومئذ لایعذب عذابه احد: یعنی هیشكی مثل پروردگار قادر نیست همچین عذابی رو اعمال كنه بهش

و لایوثق و ثاقه احد: و كسی نمیتونه مانند او اون طاغی رو به بند بكشه.

سیاق سوم سوره ی مباركه فجر

 در بخشای قبلی از طغیانگران و نگرش اونها و سرنوشتشون صحبت كردیم...

اما درمقابل طاغیان و سركشان و دنیاگران انسانهایی با نفوس مطمئنه قرار دارن. اوایل گفتیم شاید منظور از ده شب دهه ی محرم باشه برای همین بعضی ها گفتن این 4 آیه ی آخر خطاب به امام حسین (ع) و یارانشون هست. میفرماید:

یا ایتها النّفس المطمئنه: ای نفس مطمئنه كه درمقابل وسوسه های دنیا آرامش كاملی داشتی پس ای روح آرام یافته

ارجعی الی ربك راضیة مرضیه: از میون اینهمه پریشونی محشر و قیامت تو در حالیكه از خدا خشنودی و خدا از تو خشنوده به سوی پروردگارت برگرد

به قرینه ی آیات قبلی چنین كسی دنیارو معبر دونسته و در آزمایشات نه مغرور شده و نه شكایت كرده

پس هیچ تغییری در وضعیت رزق و روزی و نعمت در حال او اثری نداشته و همیشه با خدا آرام یافته

فادخلی فی عبادی و ادخلی جنّتی: پس در میان بندگانم و در بهشت من وارد شو

خوش به حالشون

نكته: كلمه ی جنتی به معنی بهشت من: هرجا خدا حرف (ی) به معنی من و یا كلمه ی الله رو به كلمه ی دیگه ای اضافه كرده باشه بدونین كه بهش عظمت داده. و اینجا وقتی میفرماید بهشت من یعنی بهشتم نهایت بهشت هاست.

پایان سوره ی فجر

خدا انشالله از همه ی امتحانات دنیوی سربلند بیرونمون بیاره و مارو در زمره ی نفوس مطمئنه قرار بده

التماس دعای خیر و شهادت

سلام
ممنونم كه به اینجا سر میزنید خیلی خیلی لطف میكنید بسی مشعوف میشیم
حتما انشالله
پاسخ بعدی رو به سوره ی تین اختصاص خواهم داد

به پیشنهاد یكی از دوستان روی سوره ی مباركه ی تین تدبر میكنیم:

بسم الله الرحمن الرحیم

وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ (1) وَطُورِ سِینِینَ (2) وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ (3) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ (4) ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ (5) إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ (6) فَمَا یُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّینِ (7) أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِینَ (8)

به نام خداوند بخشنده مهربان 

قسم به انجیر و زیتون (یا: قسم به سرزمین شام و بیت المقدس)، (1)

و سوگند به «طور سینین‏»، (2)

و قسم به این شهر امن ( مكه)، (3)

كه ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریدیم، (4)

سپس او را به پایین‏ترین مرحله بازگرداندیم، (5)

مگر كسانى كه ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند كه براى آنها پاداشى تمام‏نشدنى است! (6)

پس چه چیز سبب مى‏شود كه بعد از این همه (دلایل روشن) روز جزا را انكار كنى؟! (7)

آیا خداوند بهترین حكم‏كنندگان نیست؟! (8)

سوال:

تین (به معنی انجیر) و زیتون و طور سینین ( به معنی كوه طور) و هذا البلد الامین (به معغنی و این شهر پرامنیت و ایمن) چه ربطی به هم دارن؟

واو قسم برای چه؟ به چه چیزی خدا قسم میخورد؟

چند صباحی ست كه پیامبری از جنس خاك و با روحی آسمانی ظهور كرده تا رخت جاهلیت رو از تن انسانهای خاكی برافكنه. لباسی كه مناسب حال هر انسانیه چون كه لقد خلقنا الانسان فی احسن تقویم: قطعا انسان رو در بهترین ساختار خلق كردیم

سوره ی مباركه با سوگند به چهار چیزی شروع میشه: سوگند به انجیر و زیتون و كوه طور سینا و شهر مكه

با توجه به اسم بردن از كوه طور كه محل نزول وحی بر حضرت موسی (ع) و شهر مكه (هذالبلد الامین) كه محل نزول وحی بر پیامبر خاتم (ص) هست میشه گفت انجیر و زیتون نماد شهر دمشق و بیت المقدسه كه از اون پیامبران زیادی مبعوث شدن.
پس خدا به سه مكان مقدس قسم یاد میكنه.... چرا؟

ادامه ی سوره ی تین

قسم بر اینها كه: لقد خلقنا الانسان فی احسن تقویم: ما قطعا انسان رو در بهترین قوام خلف كردیم... از اونجایی كه جواب قسم با خود قسم باید تناسب داشته باشه تناسب خلقت انسان با مكانهای نزول وحی میتونه این باشه كه به انسان فطرتی حق پذیر دادیم تا متذكر بشه. پس اقتضای خلقت احسن پروردگار، پذیرش وحی و رسالته.

اما گروهی این دعوت رو نپذیرفتن پس: ثم رددناه اسفل سافلین: سپس اورو به اسفل سافلین برگردوندیم

سوال: آیا همه وارد اسفل سافلین میشن؟ آیه ی بعدی به این سوال جواب میده:

الا الذین ءامنو و عملوا الصالحات فلهم اجر غیر ممنون: غیر از اونایی كه ایمان آوردن و عمل صالح انجام دادن پس اجر بی پایانی دارن