تبیان، دستیار زندگی

این گوی و این میدان.........................

باز من ماندم و پیستِ دل و اسکیتِ قلم
نیست موضوعی و من تشنۀ شعر و غزلم
دست بر خاک نهادم، فوران کرد سراب
تشنه می خواسته انگار خدا از ازلم

ما سوژه می خوایم یالا ...

چرا من اینچنین منگم عزیزان
مرا شعر شماها کرده حیران

بیا این هم برایت سوژه من
بگو از من بگو از این هراسان

سلام

تو بهروزی واز دنیا رهایی
مدیری باوقار وپر بهایی
به منثورات ومنظومات آگه
ادیبی ،شاعری،اهل صفایی
به ریشه مازنی هستی ولیکن
هم اینک در کرج نزدیک مایی
مقدس جنگ ما را یادگاری
تو جانبازی ولایق بر ثنایی

سوژه بعد:
مستاجر

اجازه می دهید من هم بیایم

کمی از سوژه ها شعری سرایم

اگر چه نیستم ماهر ولی من

همه شعر شما* را می ستایم

شما استاد من هستید اما

منِ شاگرد مملو از خطایم

ازین پس درس شاگردی دهم پس

اگر وقتی شود گاهی بیایم


*منظور از شما ، استادان عزیزم 
استاد برزخ استاد رها و استاد شاهین گرامی هستند.

شعر از زبان یک مستاجر:

مستاجرم و هزار من مسأله دارم

از هر چه بگویید شما من گله دارم

در خیال من هزار و یک خانه نهفته

اما چه کنم که با همه فاصله دارم

من برج به برج می دهم کرایه خانه

هر ماه به ماه تا به کی حوصله دارم؟

سوژه ی بعد: مهربانی

فقط استاد نشده بودیم، که به لطف شما اونم شدیم D:
عطیۀ گرامی، حضورتون در این مبحث رو بی نهایت گرامی میداریم و بیکران خوش آمد میگیم بهتون
فوق العاده عالی و انرژی بخش ظاهر شدین، تبریک میگم بهتون
همراه همیشگی مون باشین تو این مبحث
بازم احسنت
یا علی

از سر نامهربانی هایمان
مهربانی سوژۀ اشعار شد
با رواجِ مذهب نامردمی
حال و روز مهربانی زار شد
کار و بار ظلم کم کم سکه شد
مهربانی کم کمک بیکار شد
تار شد از عزلت و افسوس و اشک
چشمهای مهربانی تار شد
کینه چون بالای مجلس جا گرفت
جا نماند و مهربانی خوار شد
خنده رویی لوث شد ... بی مزه شد
چهره ها اخمو و نفرت بار شد
گل شدن ها خز شد و از مُد نشست
در عوض از کینه گل ها خار شد

سلام
به به...عطیه خانم گرامی
خیلی خوش اومدید..لقب استاد برای بنده غلوه..ماشاا...خود شما یه پا استادید..چه طبع شعر خوبی

من نیز حضور عزیز فرهیخته عطیه بزرگوار را به فال نیك میگیرم.
چون نمی توانم شادی ام را از حضور این دوست خوب پنهان كنم با صدای بلند اعلام می كنم خیلی خیلی خوشحالم.

شاهین جان حالا ما سوژه میخوایم یالله
این به اون در