تبیان، دستیار زندگی

سلام دوستان
نمی دونم بعد از شعر حفظی های مدرسه دیگه چقدر برای شعر وقت گذاشتید. توی این قسمت آخرین شعر، بیت یا نثری رو که تلاش کردید حفظ کنید بگذارید. حتما این شعر باید از بهترین شعر ها باشه . به این ترتیب کلی ابیات زیبا در این بحث خواهیم داشت..
بسم الله...

شعر حافظ

بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل كرد   باد غیرت به صدش خار پریشان دل كرد

طوطیی را به خیال شكری دل خوش بود    ناگهش سیل فنا نقش امل باطل كرد

قره العین من آن میوه دل یادش باد          كه چه آسان بشد و كار مرا مشكل كرد

ساروان بار من افتاد خدا را مددی             كه امید كرمم همره این محمل كرد

روی خاكی و نم چشم مرا خوار مدار        چرخ فیروزه طربخانه ازین كهگل كرد

آه و فریاد كه از چشم حسود مه چرخ       در لحد ماه كمان ابروی من منزل كرد

شعر قشنگی از شهریار:
باید از محشر گذشت
این لجنزاری که من دیدم سزای صخره هاست
گوهر روشندل از کان جهانی دیگر است
عذر می خواهم پری
من نمی گنجم در آن چشمان تنگ
با دل من آسمان ها نیز تنگی می کنند
روی جنگل ها نمی آیم فرود
شاخه زلفی گو مباش
آب دریا ها کفاف تشنه ی این درد نیست
بره هایت می دوند
جوی باریک عزیزم راه خود گیر و برو
یک شب مهتابی از این تنگنای
برفراز کوه ها پر می زنم
می گذارم می روم
ناله ی خود می برم
دردسر کم می کنم
چشم هایی خیره می پاید مرا
غرش تمساح می آید به گوش
کبر فرعونی و سحر سامری است
دست موسی و محمد(ص) با من است
می روی وعده ی آن جا که با هم
روز و شب را آشتی است
صبح چندان دور نیست ...

آفرین و درود بر شما گل های خوش بوی انجمن ها

شعری از فاضل نظری:

آیین عشق بازی دنیا عوض شده است
یوسف عوض شده است زلیخا عوض شده است

سر همچنان به سجده فرو برده ام ولی
در عشق سالهاست که فتوا عوض شده است

خو کن به قایقت که به ساحل نمی رسیم
خو کن که جای ساحل و دریا عوض شده است

آن با وفا کبوتر که جلدی پر کشید
اکنون به خانه آمده اما عوض شده است

حق داشتی نشناسی مرا به هر طریق
من همچنان همانم و دنیا عوض شده است

سلام
شعری از مهدی سهیلی از کودکی به یاد دارم که هنوز هم دوست دارمش. تکه ای از آن را قید می کنم.

....
درد خود را به دل چاه مگو
چاه هم با من و ما بیگانه است
نی صد بند برون آید از آن
راز تو رو فاش کند.
گریه ها گر بر سر چاه کنی
خنده ها بر رخ تو دختر مهتاب زند.
چاه هم با من و ما بیگانه است
...

روزی زسر سنگ عقابی به هوا خاست
وز بهر طمع بال و پر خویش بیاراست
بر راستی بال نظر كرد و چنین گفت
امروز همه ملك زمین زیر پر ماست
گر بر سر خاشاك یكی پشه بجنبد
جنبیدن آن پشه عیان در نظر ماست
بر اوج چو پرواز كنم از نظر تیز
می بینم اگر ذره ای اندر ته دریاست
بسیار منی كرد و زتقدیر نترسید
بنگر كه ازاین چرخ جفا پیشه چه ها خاست
ناگه زكمینگاه یكی سخت كمانی
تیری زقضا و قدر انداخت بر او راست
بر بال عقاب آمده آن تیر جگر دوز
وز عالم الویش به سفلیش فرو كاست
بر خاك بیفتاد و بغلتید چو ماهی
وآنگاه پر خویش كشید از چپ و از راست
گفتا عجبا این كه زچوب است و زآهن
این تیزی و تندی و پریدنش كجا خاست
چون نیك نظر كرد پر خویش در آن دید
گفتا زكه نالیم كه از ماست كه بر ماست

شعر از  : ناصر خسرو