امام صادق(ع) به نقل از سلمان فارسى فرمود: پیامبر اكرم(ص)فرمود: خداوند متعال مرا از درخشندگى نور خودش آفرید (مصباح الشریعه، ترجمه زین العابدین كاظمى، ص126.«خلقنىالله من صفوه نوره...») نیز امام صادق(ع) فرمود: خداوند متعال خطاب به رسول اكرم(ص)فرمود: «اى محمد! قبل از این كه آسمانها، زمین، عرش و دریا راخلق كنم. نور تو و على را آفریدم...». (جلاء العیون. ص 11)
جلوه نام محمد(ص) براى امام صادق(ع) به گونه اى بود كه هر گاه نام مبارك حضرت محمد(ص) به میان مى آمد، عظمت و كمال رسول خدا(ص) چنان در وى تاثیر مى گذاشت، كه رنگ چهره اش گاهى سبز وگاهى زرد مى شد، به طورى كه آن حضرت در آن حال، براى دوستان نیزنا آشنا مى نمود. (سفینه البحار، ج 1، ص433)
امام صادق(ع) گاهى بعد از شنیدن نام پیامبر(ص) مى فرمود: جانم به فدایش.
ابا هارون مى گوید: روزى به حضور امام صادق(ع) شرفیاب شدم. آن حضرت فرمود: اباهارون! چند روزى است كه تو را ندیده ام.
عرض كردم: خداوند متعال به من پسرى عطا فرمود. آن حضرت فرمود:
خدا او را براى تو مبارك گرداند چه نامى براى او انتخاب كرده اى؟ گفتم: او را محمد نامیده ام.
امام صادق(ع) تا نام محمد را شنید (به احترام آن حضرت) صورت مباركش را به طرف زمین خم كرد، نزدیك بود گونه هاى مباركش به زمین بخورد.
آن حضرت زیرلب گفت: محمد، محمد، محمد. سپس فرمود: جان خودم،فرزندانم، پدرم و جمیع اهل زمین فداى رسول خدا(ص)باد! او را دشنام مده! كتك نزن! بدى به او نرسان! بدان! در روى زمین خانه اى نیست كه در آن نام محمد وجود داشته باشد، مگر این كه آن خانه در تمام ایام مبارك خواهد بود.(بحار الانوار، ج17، ص 30)