تبیان، دستیار زندگی

گواهى مى‏ دهم كه پدرم محمد(ص) بنده و فرستاده او است، پیش از آنكه او را بفرستد برگزید، و پیش از آنكه او را بیافریند، براى این مقام نامزد فرمود، و قبل ار بعثتش او را انتخاب نمود.

در آن روز كه بندگان در عالم غیب پنهان بودند، و در پشت پرده‏هاى هول‏انگیز نیستى پوشیده و به آخرین سرحد عدم مقرون بودند.

این به خاطر آن صورت گرفت كه خداوند از آینده آگاه بود، و به حوادث جهان احاطه داشت، و مقدارت را به خوبى مى‏دانست.

او را مبعوث كرد تا فرمانش را تكمیل كند، و حكمش را اجرا نماید و مقدرات حتمى اش را نفوذ بخشد.

هنگامى كه مبعوث شد، امتها را مشاهده كرد كه مذاهب پراكنده‏اى را برگزیده‏اند، گروهى بر گرد آتش طواف مى‏كنند، و گروهى در برابر بتها سر تعظیم فرود آورده‏اند،
و با اینكه با قلب خود خدا را شناخته‏اند، او را انكار مى‏كنند.

خداوند به نور محمد(ص) ظلمتها را برچید، و پرده‏هاى ظلمت را از دلها كنار زد، و ابرهاى تیره و تار را از مقابل چشمها برطرف ساخت.

او براى هدایت مردم قیام كرد، و آن‏ها را از گمراهى و غوایت رهائى بخشید، و چشمهایشان را بینا ساخت، و به آئین محكم و پابرجاى اسلام رهنمون گشت، و آن‏ها را به راه راست دعوت فرمود.

سپس خداوند او را با نهایت محبت و اختیار خود و از روى رغبت و ایثار قبض روح كرد، سرانجام او از رنج این جهان آسوده شد و هم اكنون در میان فرشتگان، و خشنودى پرودرگار غفار و در جوار قرب خداوند جبار قرار داد.

درود خدا بر پدرم پیامبر(ص) امین وحى، و برگزیده او از میان خلائق باد، و سلام بر او و رحمت خدا و بركاتش(سخن حضرت زهرا(س) در خطبه فدك)

محمد(ص) امام رحمت و واسطه ى فیض و پیشواى خیرات و اصلاحات و كلید بركت و نعمت بود.

محمد(ص) دین مقدس تو را در زمین آن چنان كه سزاوار بود با علو و عظمت جلوه گر ساخت.

آن چنان كه جان عزیز خود را به رضاى تو در راه جهاد مقدس خویش بر كف گذاشت; تن نازنین خود را نیز به خاطر تو در طوفان حوادث به مشقت ها و رنج ها تسلیم فرمود.

پیشانى بندگى در پیشگاه عظمت تو بر خاك نهاد و دست التجا و تضرع به درگاه تو برافراشت.
دودمان خویش را براى اعتلا و عظمت كلمه توحید به قربانگاه گسیل كرد و بر خویشاوندان خود كه هم چنان به مكابره و عناد ادامه مى دادند و از انحراف به استقامت نمى گراییدند, حمله برد و رشته ى رحامت را با دم شمشیر ببرید.
بیگانگان مومن و صالح را به خویشتن نزدیك ساخت و خویشان ملحد و منافق را به جرم الحاد و نفاق, بیگانه شمرد و از جوار خویش طردشان كرد.

محمد(ص) در راه رضاى تو, سیاه را بر سفید و درویش را بر توانگر و بیگانه را بر خویش و دور را بر نزدیك, برگزید و عاشقانه به تبلیغ وحى تو و اعلاى قانون تو و تعظیم قرآن تو پرداخت.
تا آن جا كه از شهر و دیار خود آواره ماند و خاك ((بطحا)) را به امید آن كه در ادامه ى تبلیغ آزادتر و قوىتر گردد, ترك گفت و رو به جانب ((یثرب)) گذاشت.

محمد(ص) از مكه كه زادگاه و معبد و مسجد و خانه ى آبإ و امهاتش بود, به مدینه ى غریب و ناشناس هجرت كرد تا قرآن مجید را هم چون خورشید تابان بر آسمان حیات بشرى بركشد و جهان را از فروغ این چراغ آسمانى گرم و روشن بدارد.

محمد(ص) در این فداكارى عظیم جز اعظام دین تو و اعلاى كلمه تو و سركوبى دشمنان تو, هدف دیگرى نداشت.

و بدین ترتیب در خانه ى هجرت به تجهیزات و تسلیحات مسلمانان همت گماشت و از آن جا به امید این كه درخت كفر را از ریشه بركند و بر جایش نهال بارور راستى و درستى بنشاند, برضد بت خانه ها به جنگ برخاست.

همه جا دست تواناى تو پشتیبان او بود و لواى ظفر و سعادت از آسمان ها بر فرق گرامش سایه مى انداخت.

تا آن كه بت پرستان قریش را در خانه هایشان از پاى درآورد و بت خانه ها را بر سرشان ویران ساخت و فرمان گرانمایه ى تو را جبرا و قهرا بر زندگى ننگین و نكبت گرفته ى آنان تحمیل كرد.

پروردگارا! روح مقدس محمد(ص) را در اعلى علیین به جوار خویش بپذیر و به پاداش رنج ها و زحمت هایى كه آن روح مقدس در راه رضاى تو و سعادت بندگان تو به خود پذیرفته, قرین رضا و مسرتش فرماى.

آن چنان بر منزلت و مرتبتش بیفزاى كه از آفریدگان تو, كس هم سنگ و هم وزن وى نباشد و بر فرشتگان مقرب و پیامبران مرسل تو برترى و مهترى گیرد.

و هم چنان فرزندان صالح و پیروان صادق او را از شفاعت و محبتش بهره مند ساز و بیش از آنچه ما را به اكرام و انعام وعده فرموده اى, انعام و اكرام فرماى.

خداوندا! اى تو كه بندگانت را به وفادارى فرمان داده اى.

اى تو كه از هر وفادار, وفادارترى و از هر بخشنده, افزون تر و مطلوب تر همى بخشى.

تو كه اگر بخواهى بر دفتر كردار بندگانت به جاى گناه, ثواب بنویسى و عوض كیفر, پاداش فراوان فرستى.(صحیفه ى كامله ى سجادیه, ترجمه جواد فاضل, ص 64-68, امیر كبیر, تهران, چاپ شانزدهم, 1372)