تبیان، دستیار زندگی

چرا دکتر جلیلی؟

تریبون مستضعفین-محمدمهدی فاطمی صدر

اصلح افقه است

 داعیه‌ی بزرگ انقلاب اسلامی پیاده کردن فقه به مثابه تئوری اداره‌ی انسان از گه‌واره تا گور بود؛ و هم‌این است که این تکلیف در بالاترین سطح به یک فقیه مجتهد سپرده شده است؛ یعنی اولین وظیفه‌ی امام امت امتداد انقلاب اسلامی برای تحقق آرمان جمهوری “اسلامی” است.

و شاید تنها حضور یک فقیه مجتهد در رأس حکومت کافی بود اگر ما روند تمدن‌سازی را به پایان برده بودیم و جمهوری به مقصد اسلامی خویش رسیده بود؛ چه در سازوکارهای ایستای جمهوری تمشیت آتیه هم‌آن تقلید بهینه از پیشینه است. به این معنا در جمهوری ایستا همه‌ی امور تابع رویه‌هایی شناخته‌شده هستند و هیچ امر مستحدثه‌یی در مقابل نیست.

با این توصیف جریان پرشتاب انقلاب را نه‌می‌توان به تقلید اداره کرد و همه‌ی ارکان انقلاب ناگزیر از مراتبی از اجتهاد هستند. و اگر چه در نه‌بود این اجتهاد می‌توان به  تقلید بسنده کرد، اما به هر اندازه که به عرض تقلید ما افزوده می‌شود، از عمق انقلابی‌گری ما کاسته می‌شود؛ و خواه‌ناخواه همه‌ی بار انقلاب بر دوش ره‌بر مجتهد انقلاب خواهد ماند.

یعنی حالت آرمانی آن است که اگر چه امام مرجع فقهی امت است، سائر ارکان انقلاب نیز خود در این سپهر به اجتهاد مشغول باشند؛ چه جمهوری محصول انقلاب است و انقلاب چیزی جز به اسلام آوردن تمام امور در تمام مراتب نیست، و این جز از یک فقیه ساخته نیست.

با این همه واقعیت سازمان معرفتی ما این است که رسیدن به این نقطه‌ی آرمانی زودیاب نیست؛ چه جمع مدیر و مدبر و مجتهد بودن در یک فرد دش‌وار، و انقلابی بودن و انقلابی ماندن او دش‌وارتر است.

مطلب آن است که با گذر از ره‌بر و رئیس دیوان قضاء، در طول حیات حکومت اسلامی ما تنها یک رئیس دولت داشته‌ییم که مجتهد بوده است و به این اجتهاد در چارچوبی انقلابی التزام می‌ورزیده است: آیت‌الله سیدعلی حسینی خامنه‌یی.

باقی رؤسای دولت یا مقلدانی صرف بوده‌اند و یا مجتهدانی که فقه جواهری در حاکمیت آن‌ّ‌ها جلوه‌یی نه‌داشته است و یا معممینی که از اساس اعتقادی به حکومت فقهی نه‌داشته‌اند.

و این بی‌نسبتی با تفقه گاه به لغزش در بدیهیات و افتادن آن‌ها به دام شبهه و خرافه و مهلکه‌هایی اسف‌بار انجامیده است؛ به این دلیل ساده که دست آن‌ها از مبادی اصیل معرفت دینی کوتاه بوده است.

و آن چه این روزها پیش روی ما است باز از هم‌این اصناف است، به علاوه‌ی کسانی که زمانی در ساختارهایی حوزوی با فقه مأنوس بوده‌اند و در فضای عملی آن را آزموده‌اند. یعنی در جبهه‌ی یاران انقلاب اولین ملاک در انتخاب رئیس جمهور نسبت او با امر فقاهت است و به بیان ساده‌تر میزان هم‌زبانی او با امام مجتهد امت.

یعنی اعتقاد به فقاهت تنها گام اول است و گام دوم التزام به آن است، اما گام سوم اتصال به این امر است. یعنی از میان نام‌زدهای گفت‌مان انقلاب کدام یک بیش از سائرین فقه خوانده است و فقه را به عمل آورده است؟

واقعادرست فرمودیدمن وهمه اعضای خانوادم باشماونظرتون موافقیم.ممنون بابت نظردرستتون

با سلام
به گفته یکی از عالمان سه گروه برای نامزدی وارد انتخابات می شوند :
. اولیاال... که شهادت طلب هستند
. طاغوتیان و اهل فسق
. احمق ها

ولی بنابر فرمایشات مقام معظم رهبری و عالمان جامعه ، نامزد ها باید :
. در برابر حق تسلیم باشند .
. فریب لبخند های دشمن را نخورند . 
. روش بحث جدلی نداشته باشند
. در پیشبرد اهداف جامعه منطق و عقل را کنار نگذارند
. برای آن حرف هایی که می زنند آیا در زندگی خود هزینه کرده اند و یا فقط شعار است .
. توانسته اند از زندگی اشرافی و آشنا بازی دوری کرده و خود را نزدیک مردم نگه دارند .
. همواره از نخبگان کشور در پیشبرد امور بهره گیرند .

امیدوارم مردم ایران مثل گذشته با صلابت در این انتخابات شرکت و فرد اصلح را برگزینند . به امید آینده ای بهتر.

به هیچکس!!!!

سلام
یه نکته برام جالب بود که یکی از دوستان صمیمی خواهرم که یک مسیحی(ارتدکس) بشدت معتقد هستش علی رغم خیلی نارضایتی ها و انتظارات برآورده نشده،  با خواهرم در مورد تصمیمش مبنی بر شرکت در انتخابات صحبت کرد. و البته فعلا کاندیدای خاصی رو مد نظر نداده. اما گفت که حتما شرکت میکنه. مثل چهارسال پیش که شرکت کرد (به آقای موسوی هم رأی داده بود!) اون وقت بعضی ها...............

---------
گزینه اول من "فعلا": آقای دکتر محمدباقر قالیباف
چون عملگراتر از بقیه بنظرم میرسند. و خیلی از ملاک های کلیدی مدنظرم رو دارند.
بعد مناظره ها که تصمیم قطعی رو گرفتم بیشتر در موردش صحبت میکنم.

سلام
فعلا: من رای میدم. حتما!! :)
اما به کی؟
حقیقتش هنوز تصمیم نگرفتم. گزینه هایی مد نظرم هست.
تا الان برداشت من این بوده:
- جناب آقای قالیباف به نظرم مهره فعال و عمل گرایی هستند. بهتره بگم نکته بارز ایشون "کارنامه" دار بودنشون هست هرچند مدیریت ناجا و مدیریت شهرداری نمیتونه در قیاس با مدیریت یه کشور قرار بگیره.
- جناب آقای رضایی هم به نظرم بسیار فعال و علم گرا هستند. بازم به نظرم میشه گفت ایشون "برنامه دار" تر از بقیه کاندیداها هستند. البته مدیریت سپاه در دوران جنگ تحمیلی هم میتونه "کارنامه" موفقی براشون به حساب بیاد. باز هرچند نمیشه خیلی با مدیریت یه کشور مقایسه اش کرد.
- در مورد جناب آقای جلیلی فکر می کنم ایشون به گفتمان انقلاب توجه دارند یعنی یه ایده آل گرا هستند. اما نکته ای که هست اینه که ایشون به نظر می رسه نماینده دولتی هستند که وضع موجود نتیجه کلی عملکرد اون هست یا حداقل نقش زیادی در به وجود آوردنش داره. بنابراین خیلی علاقه ندارم به "شعار"های خوب ایشون دل ببندم یعنی فکر می کنم نتونه در عمل محقق بشه.
- جناب اقای ولایتی هم گزینه بدی نیستند. ایشون ولایت مدار هستند. میانه رو هستند. متین و باوقار هستند. بداخلاقی ازشون ندیدم. صبور هستند و به نظرم حداقل در زمینه سیاست خارجی می تونن خیلی بهتر از شرایط فعلی عمل کنند.
- آقای روحانی رو هم از این جهت که حرف دل خیلی از مردم رو در مورد داستانهای 88 گفتند و کمی از تاثر جمع قابل توجهی از مردم بابت توهین هایی که ناعادلانه به جناب آقای هاشمی شد، رو کمتر کردند، ازشون سپاسگزارم. ولی فکر می کنم جناب آقایان قالیباف، رضایی و ولایتی گزینه های خیلی بهتری از ایشون هستند برا تصدی پست ریاست جمهوری.
بقیه رو در حدی ندیدم که بتونن کشور رو حداقل در این شرایط خاص داخلی و خارجی مدیریت کنند. البته انسان های شریف، و مدیر و بزرگی هستند بلا شک.

بسم الله

تا احتمال 95% به هیچ كس رای نمیدم :)