تبیان، دستیار زندگی

از شیوه های بسیار قدیمی نامزدی و خواستگاری شیرازی های عزیز در سابق ناف بران بوده است. بدین ترتیب که چون زنی دختری می زایید ناف دختر را هنگام تولد به نام یکی از پسران فامیل مانند پسر خاله، پسرعمه و غیره می بریدند. روش کار این بوده است که ناف دختر را روی پای پسر می گذاشتند و با گفتن جمله (پای هم پیرشن) آنها را نامزدی می کردند. ضمناً یک جعبه شیرینی شامل کلوچه، مسقطی، بیسکویت و یک سینی کوچک پر از نقل خراش از طرف مادر پسر آورده می شد و نقل را یکی از زنان محترم و مسن با نعلبکی در میان حاضرین قمست می کرد ولی جعبه شیرینی ویژه مادر دختر بود. البته به دیگران تعارف می شد ولی کسی از آن بر نمی داشت. بعد از ناف برون همه حاضرین می گفتند (مبارک، مبارک، پای هم پیر شن) کلkel می زدند و دیگر دختر و پسر نامزد می شدند. 

سن پسرممکن بود که یک ماه تا 5 سال باشد. این شیوه نامزدی در حال فراموشی است.

از دیگر روش های خواستگاری این است که چون پسر بالغ شود، پدر ومادرش خود را موظف می دانند که او را زن بدهند و اصولاً عیال گرفتن برای فرزند یکی از آرزوهای بزرگ آنهاست. برای این کار، مادر، خواهر، عمه، خاله و خلاصه زنان نزدیک و صمیمی خویشاوند این طرف و آن طرف پی جورpey jor دختری نجیب و با کمال و خوشگل می شوند و حتی به دلاله زنان نیز می سپارند که دختری خوب برایشان پیدا کند و دلاله زنان هم معمولاً همیشه چند جوان و چند دختر آماده ازدواج را زیرچاق (زیر سر) دارند.

همین که دختری برای پسر در نظر گرفته شد, موضوع را به پسر می فهمانند بالاخره بی خبر قبلی به خانه ای که در آن سراغ دختر دارند رفته و در می زنند. بعضی اوقات دلاله زن هم با آنهاست . 

وقتی به در خانه دختر رسیدند به کسی که در را می گشاید می گویند ما سراغ دختری را پیش شما کردیم و آمدیم که پسر ما را به غلامی بپذیرد. صاحبخانه چنان که حاضر به گفتگو در این مورد باشد و آنها را از نظر نسب و فامیل و طایفه و کس وکار بشناسد می گوید منز ل خودتان است، سرافزار بفرمایید، قدم بر چشم و آنها را به اطاق پذیرایی یا نشیمن راهنمایی می کنند. البته چه بسا اوقات که همان دم در عذر آنها را می خواهند و بعضی اوقات برای ابراز مخالفت با پیشنهاد از مهمانان ناخوانده پذیرایی نمی کنند. ولی اگر موافق به گفت و گو باشند پس از ورود به اتاق گفت و گو ها گل می کنند. در این مجلس سوای دو سه تن از زنان نزدیک داماد و زنان و دخترانی که درآن خانه اند کسی حضور ندارد. 

درضمن به خواهر پسر گل دوسی (GOLDUSI) مادر پسر را آغا دوسی (AGHADUSI) عمه پسر غنچه دوسی (GHONCEDUSI) و خاله و زن عموی پسر را بهار دوسی (BAHARDUSI ) می گویند.