گفتگوب خبر آنلاین با صمد نیكخواه بهرامی

صمد نیکخواه بهرامی: مسئول ورزش باید بداند توپ را که می زنی زمین ، کجا میره!/فوتبال ویترین ورزش است ؛ خدا کند بروند جام جهانی

بسکتبال - صمد نیکخواه بهرامی ، کاپیتان تیم ملی بسکتبال در کافه خبر ، حرف های زیبایی درباره ساختار ورزش ایران به زبان آورد.

فرهاد عشوندی – پریسا غفاری : کاپیتان تیم ملی بسکتبال است و دانشجوی رشته تربیت بدنی . می گوید هربار به کلاس دانشگاهش می رود افسوس می خورد برای این همه دانشجو که می آیند ، مدرکی می گیرند و می روند خانه های شان بی آنکه جایی در بدنه ورزش کشور پیدا کنند. فقط کافی ست مدیری عوض شود تا چند مینی بوس ، مدیر و کارشناس از نهادی دیگر جای مدیران قبلی را که آنها هم به همین شکل وارد ورزش شده بودند را بگیرند . بی آنکه سهمی از این همه جابجایی در بدنه کارشناسی ورزش کشور به دانش آموختگان تربیت بدنی برسد.
صمد نیکخواه بهرامی ، پس از قهرمانی تیم ملی بسکتبال در کاپ آسیا و پیش از اعزام با مهرام به بازی های قهرمانی آسیا ، دل پر دردی داشت از مشکلات بسکتبال کشورمان.

*صمد خوب شلوغش کردی. کارت شده انتقاد از فوتبالیست ها که چرا قراردادهای شان زیاد است!
من نمی گویم چرا قرارداد بازیکنان فوتبال این و آن است، دوست دارند به فوتبالیست ها برای بازی های لیگ شان هرچقدر خواستند بدهند ، ایرادی ندارد اما حرف من درباره بسکتبال است ،اینکه مهمترین مقامی که بسکتبال ایران می توانسته بیاورد چیست؟ قهرمانی جهان و المپیک که نیست! واقعا" نمی‌توانیم و محال است. ما در بهترین شرایط قهرمان آسیا بشویم و برویم در المپیک و جام جهانی بازی های خوبی انجام بدهیم. همه این کارهایی که در 6 سال گذشته انجام دادیم. تیم ما 6 بازیکن اصلی اش را به همراه نداشت و با 6 نفربازیکن جدید و جوان با هشت روز تمرین به کاپ آسیا ژاپن رفت و به سقف توانایی یک تیم که قهرمانی است رسیدیم.نمی شود که از ما تقدیر نکنند و یک نفر به فرودگاه نیاید یک خسته نباشید به ما نگویند . مگر می شود که تنها با یک خط در خبرگزاری ها از ما تشکر کنند یا اینکه قهرمانی ما را هم تقدیم به ملت ایران کنند انگار برای ما خیلی زحمت کشیدند و امکانات زیادی در اختیار ما گذاشتند . نمی گویند بدبخت این بازیکنان رفتند قهرمان آسیا شدند و برگشتند ، آن وقت فقط 200 دلار کف دست شان گذاشتند.
حرف من این است که اگر پول نیست و در ورزش بودجه زیادی نداریم خوب ما می فهمیم و می گوییم اشکالی ندارد ولی چرا وقتی فوتبالی ها می روند برابر ازبکستان به پیروزی می رسند 7 هزار دلار پاداش می گیرند ولی ما قهرمان آسیا شدیم 200 دلار باید بگیریم.اگر پول ندارند پس برای آنها هم نباید داشته باشند نه اینکه تنها برای ما پول نباشد.من کاری ندارم آنها چرا این مبلغ را می گیرند، نوش جانشان .ولی وقتی مهدی رحمتی درروزنامه خود شما مصاحبه می کند و می گوید:« چرا به ما بعد از المپیک این همه انتقادمی کنند ، آنها نمی دانند که من موقع تولد فرزند دومم بالای سرش نبودم ،زانویم درد می کند !» مگر این مسائل برای ما نیست؟من هم یک بچه دارم که موقع تولدش و زمان بارداری خانمم تنها یک ماه کنارشان بودم.زانو و مچ پایم آسیب دیده است ولی هزاران مقام از آنها بیشتر دارم البته در رشته خودم که رشته کوچکی هم در آسیا و جهان نیست.اینها همه آسمان ریسمان بافتن است.من می گویم اگر پول نیست برای همه نباشد.اگر هم هست برای همه باشد.

*این ایده لوژی را همیشه نگه خواهی داشت. یا الن که بازی می کنی ، این حرف را می زنی؟
حتما".غیر از این هم نخواهد بود.موقعی می توانی بگویی بازیکن مقصر است که از لحاظ غیر فنی کاری انجام داده .فول عمدی انجام داده یا با داور بحث کرده،دیسکالیفه شده و... این موقع بازیکن مقصر است چون نباید این کار را انجام می داده است.وقتی شوتم گل نمی شود من نخواستم که این اتفاق بیفتد بلکه طبیعت بازی این بوده.ولی یا مربی نتوانسته از بازیکنش بازی بگیرد یا شاگردش خوب نبوده و انتخابش کرده است.پس اگر مربی باختش را قبول نکند سنگ روی سنگ بند نمی شود.

*چند سال دیگر می خواهی بازی کنی؟
- تا هر وقت که بتوانم.تا زمانی که بتوانم بدوم.حالا زود است که در این مورد فکر کنم من هنوز 29 سالم است.بازیکن 40 ساله هم می تواند بسکتبال بازی کند.
*احساس می کنم به یک پوزیشن مدیریتی داری فکر می کنی؟
نه،بخاطر اینکه بعضی سئوالاتی مطرح می شود که از یک مدیر باید بپرسند.هر کاری تخصص می خواهد.من نمی توانم بدون تحقیقات به این مساله روی بیاورم. من نه به مربیگری فکر می کنم نه به مدیریت.من عادت دارم وقتی کاری انجام می دهم باید بطور کامل تمامش کنم.مثلا" من وقتی دانشجو شدم ، کامل در کلاسها شرکت می کنم.یا سرتمرین 2 ساعت کامل تمرین انجام می دهم و یک ثانیه هم زودتر بیرون نمی آیم.

*انتقادها را می پذیری؟
همیشه می گویم مصطفی هاشمی ازمن ایراد بگیرد می پذیرم،محمود مشحون و شاهین طبع و یا کسی که رشته من را می شناسد نقدها را می پذیرم اما نه کسی که تابحال ورزش نکرده به من حرف می زند ناراحت می شوم.کسی که نمی داند ضربان قلب یک بازیکن در زمان بازی چقدر بالا می رود شاید بطور ناخودآگاه من یک فحشی به مربی بدهم و مطمئن هستم کارم اشتباه بوده ولی کسی که اطلاع ورزشی داشته می فهمد در این زمان ممکن است تماشاچی فحش داده،داور سوت اشتباه زده یا مربی داد زده سرش ، اینها همه عواملی می شود که کنترلت از بین برود.شاید در این موقع مربی بفهمد که تو چرا آن حرف را زدی ولی یک مدیر نه.مثلا" می گویند فلان بازیکن به مربی اش فحش داده است .اما نمی گویند چرا فحش داده است.الان هم بهش بگویی حتما" می گوید اشتباه کرده ام. وقتی هزاران نفر در استادیوم به مهدی رحمتی فحش می دهند یک لحظه او حرکتی انجام بدهد هزار باز دوربین خبرساز ،رسانه و ... می گویند رحمتی فلان کار را انجام داد ولی کسی از توهین هایی که به ما می شود ، نمی گوید.

* به هر حال گاهی بعضی از رفتارها قابل دفاع نیست.
- من مثالی می زنم . من به اصفهان رفتم و از هزار نفر در بازی با ماهان فحش خوردم. از اول تا آخر بازی. ولی شاید من هم در آخر مسابقه یک نگاه بد به آنها بکنم.اما آیا خود آنها حاضرند خانواده شان اینهمه مورد اهانت قرار بگیرند؟ من وقتی در رختکن دارم لباسم را عوض می کنم دارم فحش می شنوم می خواهی عکس العملی از خود نشان ندهم؟ اگر مربی یا مدیر یک تیم اجازه می دهند تماشاگران تیمش فحاشی کنند و ریلکس نشسته اند، یعنی حاضرند این اتفاقات بیفتد.

*ولی بی احترامی به مربی و مدیر حریف هم کار درست نیست!
- در زمین یک رقابت سنگین است.تماشاگر باید قانون داشته باشد. وقتی آنها همه کار می کنند و حست این است که از طرف تیم رقیب ، این ها تحریک شده اند ، واکنش ها احساسی می شود. من 10 سال است در اصفهان فحش می خورم و هیچ چیزی نگفتم ولی ایندفعه بروم و باز هم فحش بخورم ، مجبور می شوم واکنش نشان دهم. چون احساس می کنم هیچ کاری برای اصلاح اتفاقات انجام نشده است.
مثلا" بازی استقلال و پرسپولیس با 100 هزار نفر تماشاگر برگزار می شود ، رویانیان و فتح الله زاده در بین آنها نشسته اند.به بازیکنها فحاشی می شود و آنها هیچ عکس العملی از خود نشان نمی دهند این یعنی چی؟یعنی اگر کسی فحش بدهد من اوکی هستم.برای همین است که آنها واکنش نشان می دهند.من به عنوان بازیکن همیشه سعی می کنم در اگر یک درصد تماشاگران فحاشی کردند ، به سمت آنها بروم و بخواهم اینکار رو نکنند اما آیا در شهرهای دیگر اینکار را می کنند؟ البته باید بگویم جوانان ما حق هم دارند چون جایی برای تخیله انرژی شان ندارند ولی باید این تخلیه را به سمت و سویی خوب هدایت کرد.

*تو در تیم ملی و لیگ ایران اشباع نشدی؟
هنوز نه . دوست دارم تا زمانی که می توانم بازی کنم.من همیشه به دنبال بهترین شدن هستم وفقط دلسرد از نگاه مسئولین شدم.برخورد آنها با ما بعد از قهرمانی به همان اندازه باخت مان بود.من وقتی پیراهن تیم ملی را برتن می کنم دوست دارم قهرمان شوم.باید به پیراهن ملی احترام گذاشت تا همه آرزو کنند که این پیراهن را بپوشند.به نظر من مسئولین به ما فقط انگیزه بدهند ما از دل و جان مایه می گذاریم.خیلی از ما سال هاست که دیگر عشق سفر به خارج نداریم.
بازی های جام باشگاه ها در پیش است. مهرام قهرمان می شود؟
امسال بارها بازی ها را عقب انداختند. آخرش هم فقط 6 تیم در مسابقات شرکت می کنند. البته مثل همیشه جنگ قهرمانی بین ماست و الریاضی. به نظرم تمام این بازی ها انجام شد تا الریاضی از بحران خارج شود. ما با مربی دانشی مثل آقا مصطفی هاشمی ، می رویم که حتما قهرمان باشیم. دعای مان کنید.

کلی از فوتبالیست ها در این مدت انتقاد کردی. فکر می کنی در بازی بزرگی با کره چه اتفاقی می افتد؟
ببین همه ما عاشق تیم ملی فوتبال مان هستیم. اگر حرفی می زنیم برای این است که آنها ویترین ورزش ما شدند. 30 سال است که مدام از فوتبال می گوییم و سهم همه ورزش ها یک به 10 هم نیست نسبت به فوتبال. برای همین انتظارمان این است که آنها هم موفق شوند. وقتی به لبنان باختند ما در کاپ ویلیام جونز بودیم. اصلا دل و دماغ راه رفتن هم نداشتیم. یا بازی های لیگ مان خیلی کیفیتش پایین است. شب قبلش بازی ال کلاسیکو پخش می شود و بعد بازی های لیگ استقلال یا پرسپولیس که اصلا هیجانی ندارد. باز قدیم ها 4 تا دعوا می کردند ، یک هیجانی ایجاد میی شد الان دیگر آن هم نیست( می خندد) ولی بازی با کره برای همه ورزش ایران مهم است. ما به این برد نیاز داریم تا ورزش مان وارد رکود نشود. بچه های فوتبال الان زیر فشارند اما این برد همه چیز را عوض می کند. ما فوتبال مان اگر درجه یک آسیا نباشد ، درجه 4 هم نیست.کدام تیم آسیایی مهدی مهدوی کیا ، فرهاد مجیدی ، علی کریمی ، نکونام و ... را دارد.
*کره جنوبی را می بریم؟
خیلی سخت است.اما امیدوارم ببریم.