تبیان، دستیار زندگی

با سلام به تمام دوستان



در این قسمت در باره تاثیری که تماشای تلویزیون بر روی سلامتی افراد و خصوصا کودکان است مطالبی نوشته میشود


امیدوارم مورد استفاده قرار بگیرد

سلامت: از نظر روان‌شناسی برای سنین مختلف چه ساعتی برای دیدن تلویزیون بهتر است؟

طبیعتا بستگی به وضعیت شغلی و برنامه‌های روزانه افراد دارد. به نظر می‌رسد برای گروه‌هایی که در خانه هستند مانند خانم‌های خانه‌دار، افراد بازنشسته، سالمندان و... برنامه‌ها باید اغلب قبل از ظهر و در جهت آموزش‌هایی که به لحاظ بهداشتی، تغذیه و یادگیری‌های اجتماعی است، پخش شود. گاهی این دسته از افراد مورد اغماض قرار می‌گیرند، در حالی که بهداشت روانی این دسته از افراد تاثیر بسیار مهمی روی دیگر افراد خانواده و جامعه دارد. برای کودکان و دانش‌آموزان نیز بعد از ظهرها زمان مناسبی است. برنامه‌های سنگین‌ و برنامه‌هایی که جنبه سیاسی اجتماعی دارد یا اخبار سیاسی و... نیز بهتر است شب هنگام که شاغلان از سرکار به خانه برگشته‌اند، پخش شود. حتما فیلم‌ها و برنامه‌هایی که سنگین‌تر است باید دیرتر پخش شود تا مخاطبان خاص این برنامه‌ها بتوانند آن را تماشا کنند.

سلامت: همان‌طور که می‌دانید برنامه‌های تلویزیون ما رده سنی مشخصی ندارد و ممکن است بچه‌ها پا به پای بزرگ‌ترها بنشینند و تمام برنامه‌ها را ببینند. توصیه شما به خانواده‌ها در این زمینه چیست؟

گاهی اجتناب‌ناپذیر است و باید در زمان‌بندی‌های پخش برنامه‌ها همان‌طور که اشاره شد دقت به خرج داد، یعنی زمان برنامه‌هایی که می‌تواند اثرات مخرب آموزشی یا اثرات حادی روی یک گروه خاص داشته باشد باید تنظیم شود. مثل ساعات اولیه روز یا ساعات پایانی شب که معمولا کودکان خواب هستند اما مهم‌ترین موضوع برمی‌گردد به زمان‌هایی که زمان انتخاب برای سریال‌ها و فیلم‌های خاصی است که پربیننده‌ترین اوقات را به خود اختصاص می‌دهد. مثل قبل یا بعد از اخبار یا سرشب که همه در منزل هستند و عملا به تلویزیون رجوع می‌کنند. نهایت دقت و حساسیت در این زمان است تا برنامه‌هایی در آن زمان ارایه نشود که اثرات مخربی برای برخی از رده‌های سنی داشته باشد. مثل برنامه‌های خشونت بار، برنامه‌های کسل‌کننده و آزاردهنده و... که ممکن است اثرات سویی بر خانواده داشته باشد. متاسفانه گاهی اوقات در همین زمان‌ها، گزارش‌های مستندی می‌بینیم که به جای اینکه اثرات آموزشی تاثیرگذاری داشته باشند اثرات بدی دارند. مثلا خود بنده چند روز قبل در تلویزیون دیدم که در گزارش پلیس یک کامیون دنده عقب آمد و به یک موتورسیکلت‌سوار زد. آموزش دادن این کار که راننده‌ها دقت و توجه کنند که مثلا بی‌توجه دنده عقب نیایند خیلی خوب است اما چه ضرورتی دارد که حتما چهره خونی و احیای قلبی ـ ریوی و حتی مرگ آن موتورسیکلت‌سوار را، آن هم با آب و تاب نشان بدهند. این برنامه‌ها برای گروهی از راننده‌هایی که بی‌دقت هستند شاید اثر داشته باشد اما کودکان و خانواده‌ها چه گناهی دارند که با مشاهده چنین صحنه‌هایی دچار آزردگی می‌شوند؟ می‌توان آموزش را در قالب‌هایی فراهم و تولید کرد که اثر آموزشی خاص خودش را داشته باشد ولی این اثرات مخرب و کسالت‌آور را هم نداشته باشد

تماشای تلویزیون به شرط سلامت

تلویزیون را چه کسی خاموش می‌کند؟

تغییر زندگی با خاموشی تلویزیون

و حتی خیلی بیشتر از این زندگی به این صورت ضرر دارد: چه‌قدر دیدن این برنامه‌ها از انواع نمایشگرها تصورتان را از زندگی تغییر داده است؟ چه‌قدر شما را دچار فکر و خیال کرده است؟ خاموش کردن تلویزیون برای یک هفته این فرصت را به شما می‌دهد تا بفهمید واقعا تصورتان از زندگی چیست و واقعا چه چیزی از زندگی می‌خواهید؟ و چگونه می‌توانید به طور واقعی زندگی کنید؟ باید از خودمان بپرسیم: «ما می‌خواهیم زندگی کنیم یا می‌خواهیم به زندگی دیگران نگاه کنیم؟»

رشد روزافزون رسانه‌ها در 5 سال اخیر روی شیوه زندگی ‌ما بسیار تاثیرگذار بوده است. ما به جای رفتن به ملاقات دوستان وخانواده‌مان یا رفتن به پیک‌نیک برای گذراندن وقت‌مان با آنها می‌توانیم خیلی راحت و از همه جا حتی از درون هواپیما با دادن ایمیل یا فرستادن پیام کوتاه ارتباط برقرار کنیم. زندگی خیلی راحت‌تر به نظر می‌رسد. انواع و اقسام سایت‌های دولتی ما را با دایره‌ بزرگی از انسان‌ها مرتبط می‌کند. چنین استفاده‌ای از رسانه‌ها که می‌تواند زندگی ما را از همهمه و صداها خالی کند و به همان اندازه دیوانه‌کننده و فجیع است زیرا باعث می‌شود ما احساس گیجی، پوچی و استرس و نگرانی بیشتری می‌کنیم.

ترک کردن رسانه می‌تواند تمرینی برای هوشیاری بیشتر باشد. چرا به تلویزیون برمی‌گردیم؟ آیا کسل می‌شویم؟ یا از تنهایی؟ آیا صرف کردن ساعت‌ها برای دیدن زندگی دیگران در انواع رسانه‌ها به ما کمک می‌کند احساس بهتری از زندگی خودمان داشته باشیم یا بدتر؟

قطعا مانند کششی که به سیگار کشیدن و یا خوردن یک بسته چیپس داریم، تکنولوژی هم راهی است برای پرت کردن حواس‌مان از حس بدی که داریم ولی راه بهتر این است که کتابی بخوانیم یا خاطرات‌مان را بنویسیم یا دوستان را برای صرف چای و هم‌دردی دعوت کنیم. چگونه این عادت را از سرمان بیرون کنیم؟ هر وقت احساس کردید که به رسانه‌ها احتیاج دارید، یک پیاده‌روی بروید یا یک برنامه بنویسید یا آشپزی کنید یا حتی خیلی ساده‌تر برای دقایقی در جایی خلوت بنشینید. واقعا روح‌تان تازه خواهد شد و سرحال خواهید آمد.

در زمان جراحی، تلویزیون تماشا كنید

تماشای تلویزیون احتمال ابتلا به ناراحتی‌های قلبی‌ـ عروقی را بیشتر می‌کند

افراط در تماشای تلویزیون بر میزان توجه افراد تاثیر منفی دارد

تماشای زیاد تلویزیون، كم‌دقتی می‌آورد

پژوهشی جدید نشان می‌دهد گذراندن مدت بیش از حد برای تماشای تلویزیون و بازی‌های ویدیویی می‌تواند خطر مشکلات توجه درکودکان و نوجوانان را دو برابر کند....

به گزارش هلث‌دی این بررسی مانند بسیاری از بررسی‌های اخیر دیگر به اثرات زیانبار گذراندن وقت بیش از حد در مقابل صفحه‌های نمایش چه کامپیوتر و چه تلویزیون اشاره می‌کند. پژوهشگران آمریکایی گروهی از کودکان و نوجوانان را که مطابق توصیه آکادمی متخصصان اطفال آمریکا برای کودکان 2 ساله و بیشتر، کمتر از 2 ساعت در روز تلویزیون تماشا می‌کردند یا بازی ویدیویی انجام می‌دادند را با گروهی دیگر که بیشتر از این حد پای تلویزیون یا کامپیوتر می‌نشستند، مورد مقایسه قرار دادند. نتایج نشان داد کودکانی که بیش از میزان توصیه شده آکادمی اطفال پای تلویزیون می‌نشستند، با احتمال 6/1 تا 2/2 برابر بیشتر دچار مشکلات دقت و تمرکز می‌شدند.