تبیان، دستیار زندگی

ما گاهی در کلام مان شفا و درمان را به یک معنا بکار می بریم ولی بهتر است در اینجا تفاوت و تمایزی بین آنها قائل شویم و آنها را از هم تفکیک کنیم. درمان غیر ریشه ای، می تواند ظاهری، سطحی و موقت باشد و یک بهبودی نسبی حاصل شود و تنها علائم بیماری از بین رود. اما شفا در سطحی عمیق تر اتفاق می افتد. در شفا تنها علائم ظاهری بیماری و مسئله از بین نمی رود بلکه ریشه، علت و منشأ مسئله یا بیماری از میان برداشته می شود. شفا معنایش درمان کل و ایجاد تعادل و هماهنگی است و ریشه در درون و باطن آدمی دارد.

در جایی خواندم که یک گروه پزشکی ژاپنی پس از تحقیقات به این نتیجه رسیده بودند که استفاده از انجیر و زیتون به نسبت 1 به 7 در غذای روزانه موجب التیام بسیاری از بیماریهای مورد تحقیقشان ی شده
یک مسلمونی پیدا می شه بهشون می گیه توی قرآن تعداد به کاربردن کلمات انجیر و زیتون به همین نسبت (1به7) است.
چرا باورمان نمی شود که اگر قرآن را بعنوان یک کتاب پراز رمز و راز هم بخوانیم و بدون نگاه به جنبه ثواب آن خیلی ارتباطات پیچیده را از آن می توان بیرون کشید.
حتما مقالات زیادی درباره ارتباطات ریاظی بین کلمات قرآن خوانده اید. اینها همه اتفاقی نیست. و می توان به قرآن از همین دریچه هم نگاه کرد و بسیاری از قوانین طبیعی و درمانهای جسمی را استخراج کرد. 
متاسفانه ما مسلمانها خیلی تنبلیم .خیلی.