تبیان، دستیار زندگی

دلم تنگ است این شبها یقین دارم که میدانی
صدای غربت من را ز احساسم تو می خوانی
شدم از درد تنهایی گلی پژمرده و غمگین
ببار ای ابر پاییزی که دردم را تو میدانی
میان دوزخ عشقت پریشان و گرفتارم
چرا ای مرکب عشقم چنین آهسته میرانی
تپش های دل خسته چه بی تاب و هراسانند
به من آخر بگو ای دل چرا امشب پریشانی
دلم دریای خون است وپر از امواج بی ساحل
درون سینه ام آری تو آن موج هراسانی
هماره قلب بیمارم به یاد توشود روشن
چه فرقی می کند اما تو که این را نمی دانی

دانی كه انتظار تو با ما چه می‏كند؟
توفان ببین به پهنه دریا چه می‏كند
آشفته‏ام چو موج به دریای زندگی‏
آشفتگی ببین به دل ما چه می‏كند
یكدم بپرس این همه غم این همه بلا
در خاطر شكسته ز غم‏ها چه می‏كند
دور از بهار روی تو بی برگ مانده‏ام‏
بی برگ و بار مانده به دنیا چه می‏كند؟
بنشین ز راه لطف و دمی در كنار دل‏
آخر بپرس این دل تنها چه می‏كند

شبی از پشت یک تنهایی نمناک وبارانی تو را با لهجه ی نیلوفر صدا کردم .

تمام شب برای با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهایت دعا کردم.

پس از یک جستجوی نقره ای در کوچه های آبی

احساس تو را بین گلهایی که درتنهاییم

رویید با حسرت جدا کردم.

عشق یعنی رسم دل برهم زدن

                                        عشق یعنی با جهان بیگانگی

عشق یعنی در جهان رسوا شدن

                                        عشق یعنی زندگی را باختن

عشق یعنی یک نخفتن تا سحر

                                       عشق یعنی قطره و دریا شدن

عشق یعنی یک تبسم یک نماز

                                      عشق یعنی زاهد اما بت پرست

عشق یعنی در فراقش سوختن

                                    عشق یعنی اشک حسرت ریختن

عشق یعنی یک سلام یک درود

                                    عشق آمدنی است نه آموختنی...

"حال ما بد نیست، غم کم می خوریم"
روز و شــــب مــا آب زمـزم می خوریـم

زاهـــدیـم و کــار مـاها بــی ریــاست
قــــانعیــم و روزی مـــــا از خــداست

در یــقه مــا دکــمه هــا را بســته ایم
در صـــف مسجد بسی بنشسته ایم

ریـــــش مــا زیبــــا، بـلند و دلرباست
راه مـــــــا راه خـــــــدای کبـــریاست

سالی یک باری سفر، حج می رویم
گــاه و گاهی بی خبر حج می رویم 

"حال ما بد نیست غم کم می خوریم"
مـــال ایــن مـردم رو با هم می خوریم

چــون که بیــت المال از میراث ماست
راه مـــا: راه درســــت و راه راســــت

عاشــقـانیم، عاشــــقان روی دوســـت
هـر چه داریم ما، همه از سوی اوست

مثــــل آن ویـــــلای زیبـــــــای شمال
آن سـه تا ماشـــین و آن دوتا عـــیال

بـــرج یـــکصد واحـــدی از مـــن نبـــود
نعمتی باشد که حـــق بر مـــن نمــود

بــــــرج و ویـــــلا و زمیــــن و پســـت و زن
یــک یــک ِ اینــــها خـــــدا دادست بــه من

شعرهای طولانی گذاشتین...سخت هست خوندن همه اش...
ولی ممنون

ممنون از اینکه از این تاپیک دیدن فرمودید