توی این تاپیک می خواهیم ببینیم رزمندگان چه اصطلاحاتی بین خودشون داشتند ...

اینم چند تا از اونا ...

آب گرمکن، آب سردکن:

به دستگاههای آب سردکن در عقبه گردان یا لشکر در جبهه جنوب می گفتند که از فرط گرمی هوا، خصوصا با وجود عطش بچه ها، یا به علت نبودن برق و استفاده مکرر رزمندگان از آن، واقعا چیزی از آب گرمکن کم نداشت.

اتوبوس بهشت:

خمپاره، گلوله توپ و تانک و ... به اعتبار این که بچه ها نوعاً به وسیله آمدن و اصابت آن ها، به فیض شهادت می رسند و به تبع آن به بهشت خشنودی حق تعالی راه می یابند.

پدر بزرگ تیربار:

کاتیوشا، چهلچله، خمسه خمسه.

تلفن خدا 24434:

مقصود نمازهای یومیه است که به ترتیب: صبح: دو رکعت، ظهر: چهار رکعت، عصر: چهار رکعت، مغرب: سه رکعت و نماز عشاء، چهار رکعت هستند.

یعنی خط ارتباط بنده با خدا برای مکالمه و عرض حاجات، نماز است.

شب پرواز:

شب عملیات، شب های قدر.

طرح چماقی:

برنامه نشدنی، کار بی حساب و کیلویی. به کسی که چنین طرح هایی می دهد و خیلی جدی، دیگران را هم به آن توصیه می کند، بچه ها به شوخی می گویند: زود برو داخل چادر تا ماهواره های دشمن نگیرندت که کار جنگ لنگ بماند.

کبریتی برگشتن:

به شهادت رسیدن و با تابوت آمدن، افقی برگشتن.

نارنجک دستی:

غذای تخم مرغ و سیب زمینی.

به جهت سخت بودن خوردن و سنگین بودن هضمش، به آن نارنجک دستی گفته می شد، به نحوی که به قول خودشان بدون « سمبه روان » یعنی آب، پایین نمی رفت.

هوای میگی:

 آسمان روشن و صاف و بدون مه که برای آمدن میگ های دشمن مناسب بوده است.

چیفتن

فرد چاق، گرد و جمع و جور و خوش هیکل، درست مثل تانک نوع چیفتن. همانکه در اصطلاح، «هیکل تدارکاتی» دارد نه « هیکل عقیدتی». به شوخی به او می‌گویند« همه‌اش مال یک نفر است؟» و مراد، یک نفر آدم معمولی و متوسط است. تعبیر «سنگر انفرادی» هم در این معنا استفاده شده و همه بعد از اشاره و کنایه‌های طنز آمیز، حکایت از توجه بچه‌ها دارد و تذکری که هر فرصتی را برای آن مغتنم می‌شمارند.
این عبارت، دقیقاً در مقابل افراد ضعیف و نحیف (=هیکل عقیدتی) به کار می‌آمد و در مقایسه با آنها و الا بندرت پیدا می‌شدند برادرانی که واقعاً اضافه وزن داشته و خودشان نسبت به آن بی‌اهمیت باشند.

لشکر صلوات

لشکر 27 حضرت رسول صلی الله و علیه و آله که وقتی برادری به صورت کامل از آن نام می‌برد و نام حضرتش را بر زبان جاری می‌ساخت، همه از حیث مستحب مؤکد بودن ذکر صلوات بعد از شنیدن نام آن بزرگوار به تبع حق متعال و ملائکة الله باید صلوات می‌فرستادند. و گاهی برای این که مجبور نباشند همه عبارت را بگویند، یعنی لشکر 27 حضرت محمد رسول الله صلی الله علیه و آله،  به گفتن لشکر صلوات بسنده می‌کردند.

همای‌رحمت

تعبیری است نزدیک به «رحمت الهی» که برای ترکش به کار می‌رود و غالباً به تیر و فشنگی گفته می‌شود که باعث جراحت است و رحمت و مغفرت و شهادت را با خود می‌آورد. همایی که بر سر و روی دوش هر که نشست، او را به سعادت ابدی می‌رساند، نه سعادتی که گاه هست و گاه نیست. معنی دیگری است از سبب خیر شدن عدو، و اقبال به زخمی که دوست می‌زند و از هزار مرهم التیام بخش‌تر است و لاجرعه نوشیدن جام بلایی که ساقی آن عشق است

تابلوی غیبت ممنوع

کسی که حتی دیدن او اسباب تذکر و منع از غیبت است. با وجود او گویی انسان به رودربایستی می‌افتد که بدگویی برادری را بکند؛ بی‌آنکه چیزی بگوید یا حرکتی از او سر بزند، آدم خودش به اصطلاح حساب کار خودش را می‌کند.

ابهت و وقار و پرهیزکاری او در جمع مانع از آن می‌شود که هر کس هر چه خواست بگوید. درست مثل یک تابلوی ورود ممنوع که برای همه قانون و میزان است. این ترکیب را برای اشخاصی به کار می‌بردند که فوق العاده در سخن مواظب و مراقب بودند و تعداد آنها در میان رزمندگان کم نبود.

کلاغ پر

نیروی باقی‌مانده از گردان وقتی از خط مقدم برمی‌گشتند، با هم کلاغ پر بازی می‌کردند. منتها با سبک و سیاق منطقه‌ای.

به این ترتیب که یک نفر از بچه‌ها شروع می‌کرد به ذکر نام دوستان شهید و غیرشهید. با شنیدن نام شهید مثلا سراج و یا حکیمی، باید جواب می‌دادند "پر"، یعنی شهید پرواز کرده و از زمسن کنده شده است و اگر در پاسخ نام کسی که هنوز زنده بود، گفته می‌شد پر، طرف می‌سوخت و جریمه‌اش این بود یک خاطره از جبهه تعریف کند.

جاده‌ی آخر دنیا

جاده‌ای در حدفاصل "جوانرود" و" پاوه" در منطقه بالامبو و در تیررس نیروهای بعثی به نحوی که آتش توپخانه‌شان روی آن خاموشی نداشت و رفت و آمدهای بچه‌ها را در این جاده قرین شهادت می‌کرد و به این معنی جاده‌ای بود که دنیا در آن برای نیروهای ما به پایان می‌رسید.

اسلحه جدید گرفتن

عملیات کردن، به غنیمت گرفتن تجهیزات دشمن. وقتی بچه‌های قدیمی و با سابقه جبهه برای عملیات به سمت خط مقدم می‌رفتند و با نیروهای تازه نفس، کسانی که عموما نخستین اعزامشان به منطقه بود، مواجه می‌شدند که از سر کنجکاوی از آنها می‌پرسیدند: اخوی کجا؟ پاسخ می‌دادند:« هیچی، اسلحه جدید آوردند، می‌رویم تحویل بگیریم.»

سلام

یادگار نوشته

مرمی فشنگ كلاش را از پوكه جدا می كردند و با باروت روی قطعاتی از چوب عباراتی نظیر اسم خود و گردان و لشكر تابعه را می نوشتند. بعد با كبریت باروت را آتش می زدند. اثر آن روی چوب باقی می ماند و یادگار نوشته زیبایی به دست می آمد.

اللهم عجل لولیک الفرج

ماندگار باشید

یا حق

آ‌ب و روغن را چك كردن

منظور سر و سامان دادن به وضع خود و پیش‌بینی‌های لازم را برای پیمودن

مسیرهای طولانی در عملیات انجام دادن.

آمپول معنویت

فرد بسیار مخلص و متقی، كسی كه تزریق چند «سی سی» از اخلاص او كافی بود تا به ‌اصطلاح یك «مریض قلبی‌» را از مرگ حتمی‌ نجات دهد.
كسی كه همه سعی می‌كردند با او غذا بخورند، راه بروند، مصاحبت داشته باشند، در صف نماز كنار او بایستند، و خلاصه بیمار او باشند، تا با واسطه یا بی‌واسطه ‌از خلوص او برخوردار شده، در این راه به رشد و تعالی برسند.