تبیان، دستیار زندگی

پرداختن به کارهای بیهوده که یکی از محبوبترین آنها فوتبال است امری رایج در دنیای بی حساب و کتاب امروز است اگه در کشورهای غربی مردم تیم فوتبال مورد علاقشون رو از خانوادشون بیشتر دوست دارند باعث تعجب نیست چون اونها نه دلخوشی تو زندگی دارن و نه آرمانی که باید بهش برسن و مجبورن وقتشون رو به امور بیهوده‌ای از این قبیل بگذرونن اما ما دیگه چرا؟

 در نتیجه تبدیل امور بی‌ارزش به دغدغه‌ها و ارزشهای ما ، آرمانها و ارزشهای واقعی در چشم ما اهمیت خودشون رو از دست میدن و همین طور که میبینیم هر ساله صدها میلیارد تومان در این زمینه هزینه میشه و صدها میلیارد دقیقه وقت ما برای این مسئله تلف میشه

فوتبال فقط یه ورزش و باید به اندازه یه ورزش براش اهمیت قائل شد نه بیشتر، امیدوارم که همه بتونیم به مسائل مختلف به همون اندازه‌ای که باید اهمیت بدیم

سلام دوست عزیز
به چه قیمتی؟ دو ساعت جوون رو پای تلویزیون نگه داشتن به چه قیمتی؟ به قیمت گرسنه موندن هزاران همنوع؟ یا به قیمت نداشتن مسکن همنوعان؟ یا شایدم به قیمت بیکار بودن همون جوونی که به خاطر بیکاری میره استادیوم خودشو سرگرم کنه؟
اصلا اینا رو ول کن! شاید به قیمت این که اگه من جوون بخوام برم یه ورزش سالم بکنم مثل شنا باید کلی پول بدم تا یاد بگیرم و به همین خاطر قیدشو بزنم؟ یا اصلا اگه بخوام در هفته دو بار برم یه ساعت و نیم فوتسال تو سالن بازی کنم، شما بگو هزینه اش چه قدره؟!
بی عدالتی شاخ و دم نداره!
شوخی نیست پول بیت الماله! پول منه. پول شماست. پول شمایی که میری با کلی ذوق و شوق استادیوم تشویق میکنی و خبر نداری دارن چی به روزت میارن. پول اون بدبختیه که داره از گرسنگی میمیره...
درد زیاده...
سخن کوتاه باید، والسلام...

سلام

به گزارش مشرق به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی آیت‌الله مکارم شیرازی، این مرجع تقلید در پاسخ به استفتائی با این مضمون که «آیا ورزش‌های حرفه‌ای و قهرمانی جزو مشاغل مشروع در اسلام به حساب می‌آیند؟، به عبارت دیگر آیا فرد مسلمان می‌تواند ورزشی را شغل خود قرار دهد و در مقابل آن پول‌های هنگفت بیت‌المال را بگیرد مانند فوتبال که با حقوق‌های چند صد میلیونی، یک فوتبالیست امرار معاش می‌کند؟» گفت: در حد معقول مانعی ندارد ولی حقوق‌های نامعقولی که معمول شده آن هم از بیت‌المال جایز نیست.

وی در پاسخ به استفتاء دیگری در مورد صدمات ناشى از برخى ورزش‌ها که منجر به جراحت، کبودى یا سرخ شدن و مانند آن مى‌شود، اظهار کرد: این ورزش‌ها در صورتى که براى دفاع شخصى، یا دفاع از کشور و کیان مسلمین لازم باشد اشکالى ندارد ولى طرفین قبل از شروع، باید از یکدیگر برائت بجویند تا ضامن هم نباشند.

http://www.yalasarat.com/vdcc44q1.2bqx08laa2.html

مایلی کهن در گفت‌وگوی تفصیلی با جهان نیوز:

آقای رویانیان آن دنیا خودم جلویت رامی‌گیرم/ به مشکل بخورند بنزین را دوبرابر می‌کنند!

محمد مایلی کهن، سرمربی اسبق تیم ملی ایران و از پیشکسوتان باشگاه پرسپولیس در گفت و گویی تفصیلی با خبرنگار ورزشی جهان نیوز، به موضوعات مختلف این باشگاه و بویژه انتخاب سرمربی جدید پرسپولیس اشاره کرده است.

طرح این سوال که چرا مایلی کهن بعد از انتقادات شدید چند ماه قبل خود از انتخاب مصطفی دنیزلی بعنوان سرمربی سرخپوشان و طرح موضوعاتی چون چرایی سفر رویانیان به ترکیه برای آوردن این مربی ، پرداخت پولهای هنگفت به این خارجی و ...سکوت اختیار کرد و حالا بار دیگر لب به انتقاد می گشاید، شروع بحث با مربی ای بود که برای خودش اصولی دارد و حرفهایش را بی محابا بر زبان می آورد.

تیم محبوب ما به «پرسپولیس 04» تبدیل شد

وی در پاسخ به پرسش ما گفت:« انتقاداتی که بنده بعد از انتخاب مصطفی دنیزلی بعنوان سرمربی پرسپولیس مطرح کردم دلایل خاص خودش را داشت و بعدها ملاحظه کردید که آن حرفها به واقعیت مبدل شدند. آقای دنیزلی تشریف آوردند و 4، 5 میلیارد از جیب مردم هزینه شد و در نهایت تیم در جایگاه دوازدهم جدول قرار گرفت و تیم محبوب ما به «پرسپولیس 04» تبدیل شد و در ورزشگاه آزادی و بیرون از ورزشگاه آزادی از تیم های مختلف 4 تا 4 تا گل می خورد. در آن روزها بود که همه به حرفهای من رسیدند. آقایان به دلیل عدم آشنایی با مراحل درست عقد قرارداد، پول هنگفتی را از جیب مملکت به دنیزلی دادند در حالیکه اگر تیم را به محسن عاشوری و حتی مهدوی کیا و علی کریمی داده بودند بهتر نتیجه می گرفت.»

چرا پس از قرارداد  بحث نوه و مادرزن مطرح می شود؟

وی درباره دنیزلی و عملکرد وی در پرسپولیس در ادامه افزود: «برای من جای سوال دارد که  چرا مربیانی مثل دنیزلی زمان عقد قرارداد با تیم های ایرانی هیچ مشکلی ندارند و وقتی می خواهند پول بگیرند همه چیز خوب است اما در ادامه ناگهان بحث نوه شان مطرح می شود و یا پدر زن و مادر زن شان بیمار می شوند و از این دست بهانه ها! ایشان امروز تمیش 4 گل می خورد و فردا می رود ترکیه و حتی در مقاطعی اتفاق افتاد که این مربی در فاصله دو مسابقه پرسپولیس حتی یکبار هم در تمرینات شرکت نکرد. این قرارداد را که بنده نبستم، همین دوستان بستند. مربی ای که پول می گیرد باید حضور داشته باشد اما چون آقایان بلد نبودند قرارداد ببندند و پول را هم از جیب خودشان نمی دادند این اتفاقات در پرسپولیس افتاد. 

در شرایط فعلی اقتصادی آمریکا و اروپا این مربیان بیکار هستند و برای تیمداری التماس می کنند و حاضرند با کمترین هزینه کار کنند اما ما با آنها قرارداد های نجومی می بندیم و ...

البته به نظر من در همان اروپا به رغم مشکلات اقتصادی مثل اینجا نیست که ناگهان قیمت نان 6 برابر شود بلکه نهایت در کشوری مثل آلمان اگر نان امروز یک مارک قیمت دارد، یکسال بعد نهایت دو فینیک گران می شود و با وجود این مسایل در اینجا و با علم به مشکلات اقتصادی مردم ما می رویم و پول هنگفتی را به جیب دنیزلی ها می ریزیم که جای تاسف دارد.»

فردا هم که پول کم آوردید نرخ بنزین را دوبرابر می کنید

مایلی کهن در ادامه به انتقاد از مدیرعامل پرسپولیس پرداخت و وی را عامل اصلی این اتفاقات دانست: «طبعا آقای رویانیان مثل همیشه می گوید من این پول ها را از دولت نمی گیرم؛ آخر مگر می شود از دولت نباشد؟ شما دقیقا این پول ها را از دولت پرداخت می کنید؛ البته مهم نیست و فردا هم که پول کم آوردید نرخ بنزین را دوبرابر می کنید و همه چیز حل می شود و ...! همه ما می گوییم پیرو حضرت علی (ع) هستیم و پیرو ولایت اما عملا راه مان متفاوت است.» 

سرمربی اسبق تیم ملی ایران با اشاره به عملکرد سرمربی سابق پرسپولیس به انتقادات خود ادامه می دهد: «آقای دنیزلی یک مربی دروازه بانان با خود به پرسپولیس آورد در حالیکه به نظر بنده تنها مربی ای که در دوره قبل کار خود را بخوبی انجام می داد سعید عزیزیان بود که این آقایان تا وارد شدند ریشه او را زدند، با حضور دنیزلی

یک دروازه بان خارجی به تیم اضافه شد و هوشیار، پولادی زاید و مهدوی کیا نیز آمدند، حالا شما نتایج این مربی را مقایسه کنید با نتایج حمید استیلی که البته بنده انتقاداتی به این مربی هم داشتم و دارم. به نظر شما استیلی بهتر نتیجه گرفته یا دنیزلی؟

دلبوسکه هم وقتی "کوپ" می کند، مشورت می کند چه رسد به ...

تمام مربیان دنیا مثل گورادیولا، مورینیو، دل بوسکه و ... در طول مسابقات و در مواقعی که به اصطلاح «کپ» می کنند با افرادی که کنارشان هستند مشورت می کنند اما شما به من بگویید که یکبار دیدید سرمربی پرسپولیس با کسی مشورت کند؟ اصلا کسی کنار او بود که به او مشاوره دهد؟ این مربی حتی پا را فراتر گذاشت و دستور به برکناری سرپرست تیم داد که این کار در حیطه وظایف او نبود! البته این مشکل در تیم ملی هم هست و شما می بینید که سرمربی این تیم فرموده اند که سرپرست نداشته باشیم و بعد هم جایی خواندم که نوشته بود سرمربی تیم ملی برای بازدید از کمپ مجارستان به این کشور سفر می کند درحالیکه در هیج جای دنیا سرمربیان چنین وظایفی ندارند.»

خداوند نگذرد از آنهایی که سقف قرارداد را گذاشتند

وی با دیگر به فدراسیون فوتبال، تیم ملی ایران و عملکرد سرمربی پرتغالی آن اشاره کرد و گفت: «فکر می کردیم که علی کفاشیان در دوره دوم ریاست خود بهتر از قبل عمل کند اما اشتباه می کردیم و اوضاع بدتر از قبل شده است.بنده بازهم تاکید می کنم که شرایط تیم ملی نگران کننده است. «کی روش» در روزهای برگزاری یورو 2012، از«بنتو» سرمربی کنونی تیم ملی پرتغال انتقادات تندی داشت اما همین مربی(بنتو)، تیم ملی این کشور را در جمع 4 تیم برتر اروپا قرار داد در حالیکه خود آقای کی روش یکی از ضعیف ترین مربیان ملی کشور پرتغال بوده است. بنده تصور می کردم که با آمدن آقای آیت اللهی بعنوان نایب رییس اول فدراسیون اوضاع بهتر شود چون ایشان سالها کارمند سازمان تربیت بدنی و رییس هیات فوتبال استان فارس بوده و درد کشیده است اما وضع بهتر نشده و بدتر هم شده است.

وقتی دلبسته میزهایتان هستید چرا از قانون حرف می زنید؟

خداوند نگذرد از آنهایی که سقف قرارداد را گذاشتند، بنده همان موقع گفتم که این سقف می شود کف قرارداد، اینها باعث شدند که نرخ من مربی و بازیکنان بالا برود! مگر کشور ما کم قانون دارد؟ تا دل تان بخواهد قانون دارد اما قانون به ضمانت اجرایی نیاز دارد. کم نبودند افردای که آمدند در تلویزیون و گفتند ما بالای سقف پول گرفتیم اما آیا رییس سابق سازمان لیگ با یک نفر از آنها برخوردی کرد؟ وقتی توان اجرایی ندارید چرا قانون می گذارید؟ وقتی دلبستگی شما به میزهایتان زیاد است چرا از قانون حرف می زنید؟ البته در این کشور خیلی مواقع قانون مجلس هم اجرا نمی شود!»

بازیکن سالهای دور تیم ملی ایران در ادامه صحبت هایش پرده از جلسات خود با محمد رویانیان برداشت و گفت: «چندی قبل یک واسطه که اگر لازم باشد اسمش را هم می گویم تماس گرفت و از طرف آقای رویانیان در خواست کرد در جلسه ای با مدیرعامل باشگاه پرسپولیس شرکت کنم و بنده هم گفتم چه اشکالی دارد بروم و با ایشان صحبت کنم؛ ما که با هم پدرکشتگی نداریم. آن روز تمام مسایل را روشن و بدون «غرض و مرض» برای ایشان گفتم. البته در این جلسات یک کلمه هم درباره خودم حرف نزدم. مدتی بعد نیز به درخواست ایشان در یک جلسه دیگر شرکت کردم اما عملا دیدم که یک عده ایشان را دوره کرده اند و متاسفانه گوش شنوایی وجود ندارد و در بیرون از فضای فوتبال هم چشمی نیست که این اتفاقات را ببیند و از این آقایان توضیح بخواهد!»

به رئیس جمهور گفتم: نصف نصف!

مایلی کهن اضافه کرد: «در این سالها چقدر پول و جریمه بابت ناآگاهی مدیران به مربیان خارجی دادیم؟ چقدر پول به آری هان و چه تاوانی برای شکایت او  پس دادیم؟ مگر تن به کسر 6 امتیاز از پرسپولیس ندادیم؟ چقدر پول به یونگ، اشمیت، سوبل، دنیزلی و ... دادیم؟ بنده در جلساتی که با آقای رویانیان داشتم ایشان را روشن کردم که کار در فوتبال سخت تر از پلیس و راهنمایی و رانندگی است. به ایشان گفتم که نمی داند ما فوتبالی ها چه هنرپیشه هایی هستیم. به ایشان گفتم که در فوتبال بیشتر از اداره پلیس و راهنمایی و رانندگی به تخصص نیاز است. آقایان بعد از منتفی شدن حضور دنیزلی رفتند و گفتند دنیزلی مردانگی کرد، خب لابد آنهایی که پول ندارند و در فقر بسر می برند از دید این آقایان نامرد هستند! آقای رویانیان باید بداند که متاسفانه هنوز در این مملکت خانه های کپری و مدرسه های کپری وجود دارد، آخر ما با کدام وجدان پول این مردم به جیب خارجی ها می ریزیم؟ با کدام «عدل علی» این کارها را می کنیم؟

بنده چهار سال پیش رفتم خدمت رییس جمهور تا درباره موضوعی با ایشان صحبت کنم که حالا آن موضوع را برای

شما می گویم؛ بنده از ایشان خواستم که برای ساخت منزل یک خانواده روستایی در شمال کشور که سقف خانه شان داشت روی سرشان خراب می شد دستور مساعدت بدهند و همانجا گفتم که نصف مبلغ ترمیم آن خانه را خودم می دهم و ایشان هم دستور دادند معادل کمک بنده، از طرف دولت به این خانواده کمک شود اما الان چهار سال گذشته و اگر شما پولی دیدید من هم دیده ام؛ تازه فکر می کنید آن مبلغ چقدر بود؟ نهایتا 5 میلیون تومان! حالا شما تصور کنید با این مشکلاتی که مردم دارند چقدر راحت عده ای آقای رویانیان را دوره می کنند و از روی ساده دلی و عدم تجربه ایشان، پول مملکت را به خارجی ها می دهند و در واقع آن را هدر می دهند. بنده حتی به این حرف ایشان که گفته فرزندش بیکار است شک کرده ام و آن را نمی پذیرم!»

پیامکی برای رویانیان

مدیرفنی سابق باشگاه پرسپولیس به متن اس ام اسی که اخیرا برای مدیرعامل پرسپولیس ارسال کرده است اشاره کرده و گفت: «قبل از انتخاب مربی پرتغالی و زمانی که بحث حضور متسو مطرح بود به ایشان پیامک زدم و نوشتم : بار دیگر اشتباه گذشته خود را تکرار نکنید،بخدا خون شهدا و آه جوانان این مملکت دامن شما را می گیرد. آن دنیا خود من یقه شما را می گیرم. بازهم گول برخی جریانات، چهار تا کامنت  و چند نظرسنجی دروغی را خوردید؟ اصلا من می گویم این نظرسنجی ها درست، اما کجای دنیا با نظرسنجی مربی انتخاب می کنند؟ آیا انتخاب «ویلاس بوآس» مربی سابق چلسی بعنوان سرمربی جدید تاتنهام با نظر سنجی صورت گرفت؟!

یک روز رییس جمهور در مصاحبه ای درباره وضعیت مردم یک منطقه از کشور گفت که می دانم آنها 10 سال است که میوه نخورده اند و اشک در چشمانش حلقه زد و آن روز من هم با ایشان گریه کردم اما من می گویم که الان خیلی ها دیگرهستند که حتی نمی توانند بوی میوه را استنشاق کنند، البته خودم را نمی گویم چون وضعم خوب است، آنوقت می رویم و پول هنگفت را خرج مربیانی می کنیم که ...»

رویانیان گفت: خود شما چطور؟

این مربی و پیشکسوت فوتبال در ادامه گفت: «بنده از دست آقای مجید جلالی ناراحت بودم و الان هم هستم اما در جلسه اخیر با آقای رویانیان ایشان را برای هدایت پرسپولیس پیشنهاد دادم و گفتم که خودم نیز در حد مشاوره به این مربی کمک می کنم؛ حتی گفتم که جلالی را با مبلغی زیر سقف قرارداد می آورم البته خود آقای جلالی اصلا در جریان این موضوع نبود و در همان جلسه آقای رویانیان گفت: خود شما چطور؟ که من بازهم آقای جلالی را پیشنهاد دادم.»

ظاهرا مبلغ فروش "حقیقی" مثل برنج شمال است!

محمد مایلی کهن در پاسخ به این سوال خبرنگار جهان که؛ درباره «خوزه» سرمربی جدید پرسپولیس چه نظری دارد، گفت:«شناختی از این مربی ندارم اما مطمئن هستم که موضوع مبلغ قرارداد ایشان داستان دارد. آقایان هرجا کم می آورند می گویند که با پول فروش علیرضا حقیقی این کار را کردیم؛ پول دنیزلی را با آن دادند، پول پولادی را با آن دادند و ... ظاهرا مبلغ فروش حقیقی مثل برنج شمال است و «ری» می کند! مشکل اصلی پرسپولیس جای دیگری است؛ این تیم هویت خود را گم کرده است و اگر آن هویت برگرددبا کمترین هزینه موفق می شود اما همیشه آدم هایی در راس آن بوده اند که فقط با کلی بدهی این مجموعه را ترک کرده تند؛ همین الان اگر باشگاه 10 میلیارد بدهی داشته باشد، با رفتن آقای رویانیان می شود 40 میلیارد!

پرسپولیس بازیکنان خوبی جذب کرده اما بازیکن فقط یک فاکتور مهم برای موفقیت یک تیم است؛ بنده تا عملکرد فنی مربی جدید تیم را نبینم نمی توانم اظهار نظر کنم همانطور که تا وقتی کار «کی روش» را ندیدم درباره او صحبت نکردم؛ وقتی من می بینم ما با این مربی سه بار برابر قطر که دو بارش هم در تهران بوده به مشکل خورده ایم - یکبارش هم خدا پدر اشکان دژاگه را بیامرزد که نجات مان داد-دیگر نمی توانم سکوت کنم.»

من هم می توانم سکوت کنم و سالی یک میلیارد بگیرم

این چهره فوتبالی در پاسخ به این پرسش که؛ آیا به جلسه اخیر پیشکسوتان پرسپولیس که برای انتخاب سرمربی برپا شده بود دعوت داشت، گفت:« من هیچوت دعوت نمی شوم! مگر محمد خاکپور دعوت بود؟ مگر حسین عبدی، حسین قراخانلو، یعقوب فاطمی مقدم، محمد دادکان و خیلی های دیگر دعوت بودند؟ اگر بودند بگویید! در این کشور افرادی چون محمد خاکپور، حمید علیدوستی، همایون شاهرخی و ... چرا باید در خانه هایشان باشند؟

شما یکی مثل محمد خاکپور را در نظر بگیرید که بی نظیر است؛ هم از نظر دانش و هم از نظر شخصیت؛ یک پهلوان است که شما از راه رفتن و وقارش لذت می برید. چرا باید امثال این بچه ها کنار باشند؟ اینها ظلم است به این آب و خاک.»

مایلی کهن در انتهای این مصاحبه گفت:«از این به بعد حرفهایم را می زنم؛ البته من هم می توانم سکوت کنم و سالی یک میلیارد بگیرم ولی ترجیح می دهم حرفهایم را بزنم.»

http://www.jahannews.com/vdcc4iqi42bq1i8.ala2.html

اگر همین الان شماره تلفن یكی از فوتبالیست های محترم وطنی را بگیرید و از او بپرسید كه چه فصلی را دوست دارد، بجای بهار، تابستان، پائیز و زمستان، فی الفور به شما خواهد گفت كه فصل پنجم را بیشتر دوست دارد؛ یعنی فصل نقل و انتقالات! در این فصل، دروازه های بهشت زمینی بر روی آنان گشوده می شود؛ پرنده خوشبختی كه چند سالی است روی شانه هایشان جا خوش كرده و تنبل شده یك وجب هم تكان نمی خورد و پول است كه روی پول انباشته می شود. 

البته قسمتی از این بهشت هم به دلال ها و قسمتی دیگر از آن به برخی مدیران و مربیان اختصاص دارد، خلاصه اینكه، بهشت زیر پای آنهاست. راهش نیز چندان پر از چاله و چوله نیست و ارتباط داشتن با چند مدیر، مربی و بازیكن كفایت می كند. برای ورود به بهشت زمینی راههای مختلفی وجود دارد كه در گزارش امروز به برخی از آن ورودی ها و برخی بی كفایتی ها در گرمای آزاردهنده اقتصادی كشور اشاره می كنیم: 

ای كاش فقط این همه ریخت و پاش بیت المال فایده ای هم داشت اما آمار چیز دیگری می گوید و موفقیت های وحشتناك (؟!)تیم ملی فوتبال و سایر تیم های ورزشی و گاف های ستاره دار فوتبال كشورمان نشان می دهد كه به شكل مالی خیلی حرفه ای شده ایم اما در سطح استانداردهای بین المللی همانی بودیم كه بودیم! 

سوت آغاز
۱-اگر فوتبالیست باشید و احیاناً در آلبوم عكس تان یك تصویر با شورت ورزشی از شما یافت شود، كارتان خیلی راحت است چون در آن صورت خیلی مهم نیست كه جنابعالی از لحاظ كیفی در چه سطحی باشید، مهم سمبه واسطه ها و دلال هایی است كه شما با آنها ارتباط دارید؛ فراخ ترین دروازه این بهشت زمینی پیش روی فوتبالیست ها قرار دارد و آنها در طرفه العینی می توانند جای پای خود را در یكی از تیم های لیگ برتری، دسته اولی، دسته دومی و... محكم كنند و پول خوبی به جیب بزنند.

۲-اگر روزنامه نگار یا خبرنگار هستید، به همان اندازه ای كه فوتبالیست ها فصل پنجم را دوست دارند، شما نیز می توانید از فرا رسیدن این فصل كیفور شوید و برای آینده خود برنامه ریزی كنید. 

۳-اگر سرمربی یا مربی تشریف دارید كه نورعلی نور است چون حالا گوشت می ماند و گربه و لیستی كه قرار است مدیر محترم باشگاه شما با آن به خرید برود و نویسنده آن لیست نیز كسی نیست جز خود شخص شخیص شما! 

۴-اگر شما مدیر باشگاه، سرپرست تیم، معاون درجه یك، معاون درجه دو و یا حتی پسرخاله مدیرعامل هستید، بروید و لذتش را ببرید چون حداقل در فوتبال این مملكت بازرسی و حسابرسی از سوی بالا سری ها به مثابه یك شوخی می ماند و در این عرصه هیچ كس كاری به دخل و خرج شما ندارد؟ 

البته این مقدمه كمی تا قسمتی طنازانه یك توضیح می خواهد و آن هم اشاره به بازیكنان، خبرنگاران، مربیان و مدیران شریفی است كه هر چند پر تعداد نیستند اما هنوز در این فضای آلوده اصول خود را می شناسند و بر آنها پایبندند. كه تعدادشان هم كم نیست اما كفه ترازو به نفعشان نبوده و نیست! 

...حاتم طایی شدن آسان بود
همچون سالهای گذشته فصل نقل و انتقالات فوتبال ایران از راه رسید و حالا نیز به خط پایان خود نزدیك است و باز هم شاهد ریخت و پاش هایی بودیم كه بعضی از آنها دود از كله هر شنونده و خواننده ای بلند می كند. 

ضرب المثل «خرج كه از كیسه میهمان بود، حاتم طایی شدن آسان بود» مصداق بازار نقل و انتقالات فوتبال ایرانی است، فوتبالی كه «سردار» روی دست «حاجی» بلند می شود و بمب های او را یكی یكی خنثی می كند و «حاجی» هم كه قافیه را- حداقل در رسانه ها- باخته، سرمربی تازه وارد را كه همگان می دانند حاجی نقشی در احضار وی نداشت و حتی سایه اش را با تیر می زد، به عنوان پاتك و خنثی كننده بمب سردار می نامد و الی آخر... درست مثل بازی بچه ها كه این یكی می خواهد حال آن یكی را بگیرد و كسی زیاد به فكر خود بازی نیست. قصه این بازار فوتبالی هر سال شنیدنی تر از سال قبل می شود، علی الخصوص وقتی «عزیزخان» كنار رفته و دیگر كسی هم برای شاگرد مكتب «عزیزخان» یعنی دبیر محترم آن ستاد منشور كه حالا به ستاد نشر بیانیه و لیست منشوری ها عدول یافته تره خرد نمی كند! 

شاید در این وانفسا، حرف حق همانی باشد كه مایلی كهن چند روز قبل وسط تیرباران سردار اردوگاه سرخ، به آن گریزی زد و گفت: «خدا از كسی كه سقف قرارداد را گذاشت نگذرد چون از همان اول معلوم بود كه این سقف، كف هم نیست و...!!» 

سقف قرارداد ریخت روی سر فوتبال
در این گیرودار كه نه سقفی مانده و نه كفی، آنچه مورد سؤال جامعه قرار می گیرد، منبع این ریخت و پاش ها است. مدیرعامل محترم پرسپولیس كه همچنان می گوید با پول فروش دروازه بان فصل قبل خود خرید می رود و به قول مایلی كهن، آن پول به مانند برنج شمال «ری» می كند انگار! «سردار» خیلی هم خوشش نمی آید كسی درباره خودروهای وارداتی، سند خانه و كارت سوخت و... حرف بزند و به ضرس قاطع نیز می گوید كه از دولت پولی نگرفته است! خب حالا یك نفر پیدا كند پرتقال فروش را! 

همتای آبی پوش سردار نیز كه از خریدهای این فصل تیم رقیب حسابی حرصی شده، زیر بار این اتهام كه: «بازار را خراب كرده و چند سال به فوتبالیست های نازنازی میلیاردی پول می دهد و...» نمی رود! این وسط آقا مصطفی دنیزلی كه جیب ها را پر از دلار كرد، تیمش ۴ تا ۴ تا گل خورد، نوه اش به دنیا آمد و پدرش رفت توی كما، از سوی سردار «مرد» خطاب می شود و فلان بازیكن آبی پوش هم كه قبول كرد به جای مثلا ۸۰۰ میلیون بگیرد ۷۹۹ میلیون، پهلوان زمانه و بزرگمرد اردوگاه آبی و... لقب می گیرد!
واكنش آنهایی كه ۱۰ سال است میوه نخورده اند! 

پرداخت های نجومی در فوتبالی كه هنرش سه تساوی پشت سر هم با قطر است، بیشتر از همه دود از كله آنهایی بلند می كند كه از اول ماه صفحات روزنامه ها و خبرگزاری ها را می بلعند تا از تاریخ دقیق واریز یارانه ها مطلع شوند و وسط این گشت و گذار، چشمان شان به اخباری چون فلان فوتبالیست قرارداد یك میلیاردی بست و فلان مربی پیشنهاد دو میلیاردی داد و... می خورد. حالا تصور كنید آنهایی كه در فلان روستای دورافتاده- همان روستایی كه رئیس جمهور می گفت اهالی اش ۱۰ سال است میوه نخورده اند- زندگی می كنند و این خبرها را می خوانند چه حس و حالی پیدا می كنند؟ اصلا كله برایشان می ماند تا دود از آن بلند شود؟ این همه فاصله نجومی میان دخل و خرج آدم های یك مملكت چطور توجیه می شود؟ 

قند در دل فوتبالیست ها، سونامی در دل المپیكی ها
كاروان المپیكی ایران آماده می شود تا برای افتخارآفرینی به لندن برود و مسئولان ورزش نیز تلاش می كنند تا آب در دل المپیكی ها تكان نخورد اما آب در دل آنها سونامی می شود وقتی می شنوند پاداش یك مدال المپیكی برابر است با یك دهم مبلغ قرارداد فوتبالیست پرحاشیه و زیاده خواه تیم پایتخت نشین، وقتی «حسین رضازاده» می گوید بودجه سالانه فدراسیون وزنه برداری ایران به اندازه مبلغ قرارداد یك بازیكن فوتبال است، تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل...! 

راستی، برای شما آقای مسئول، آقای وزیر، آقای معاون وزیر، جناب دبیر و... تساوی با قطر در خانه خودمان مهم تر است یا بالا بردن پولاد سرد المپیكی در خانه روباه پیر و جلوی چشم دنیا؟ حالا كاری نداریم وزارت ورزش هنوز پاداش قهرمانان سال ۹۰ را نداده است! 

وزارت ورزش منهای جوانان+فوتبال
ظاهرا فوتبال از صفحه رادار اهالی وزارت ورزش- از بالا تا پایین- محو شده است و نمی بینند در این گستره بدشگون كه روزگاری خاستگاه مردهای باغیرتی بود كه با یك نان بربری، دو تا كوكای شیشه ای و قیلوله زیرپله های امجدیه، دمار از روزگار تیم فوتبال اسرائیل درمی آوردند، چه می گذرد و عده ای فرصت طلب با بیت المال- و به نام فوتبال و به كام خودشان- چه می كنند؟ وزارتی كه قرار بود «ورزش و جوانان» باشد، حالا نه تنها حوزه جوانان را دربرنمی گیرد بلكه ورزش را هم از یاد برده و كار و بارش خلاصه شده در دعواهای بچگانه برای كنار زدن رؤسای غیرخودی برخی فدراسیون ها و زمینه چینی برای انتخابات آینده كمیته ملی المپیك و... پس بتاز جناب وزیر، جناب معاون و جولان بده آقای فوتبالیست و دلال عزیز و گرامی... بهشت مبارك تان باد. 

سوت پایان
قصه پر غصه فوتبال در كشور ما پایانی ندارد و گویا تازه آغاز راهی است كه هیچ برگشتی در آن نیست؛ درست مثل گرانی! چیزی ارزان نمی شود ولی در بلند مدت كمی از آن افزایش لجام گسیخته پایین می آید؛ همین! داستان دلال بازی و پول شویی هم در فوتبال ما پذیرفته شده و عبارت «حرفه ای» هم جوری برای مدیران و مسئولان این ورزش جا افتاده كه انگار دست جنباندن برای تغییر نگرش فوتبال مساوی است با ریخت و پاش، خیلی دور از ذهن است.

ای كاش فقط این همه ریخت و پاش بیت المال فایده ای هم داشت اما آمار چیز دیگری می گوید و موفقیت های وحشتناك (؟!)تیم ملی فوتبال و سایر تیم های ورزشی و گاف های ستاره دار فوتبال كشورمان نشان می دهد كه به شكل مالی خیلی حرفه ای شده ایم اما در سطح استانداردهای بین المللی همانی بودیم كه بودیم! 

ماشین بازیكنان و منازل و محافل و تفریحاتشان خیلی عوض شده اما در همچنان بر همان پاشنه می چرخد و خارجی ها هم این چرخش را دریافته اند. می آیند پولشان را می گیرند و كاری هم نمی كنند و می روند! راستی وزیر ورزش و جوانان آیا فرزند دم بخت دارد تا بداند هزینه اجاره یك خانه ۵۰متری در مناطق جنوب شهر چقدر است؟ آیا آمار بیكاری جوانان را روبروی میز اتاقش نصب كرده؟ یا اینكه فكر می كند با برگزاری یك جشنواره تزییناتی و رسیدن به وظیفه مهم راضی نگهداشتن فوتبالیست ها، همه كارهایی است كه باید انجام دهد؟! كاش وزارتخانه نداشتیم! 

حمید ترابپور
منبع:کیهان

سلام
اگه یه تیم بتونه خرج خودش رو در بیاره خوبه اما اگه قرار باشه از پول بیت المال صرف بازیكن هایی بشه كه اصلا بازی بدرد بخوری هم ندارند كار درستی نیست
تازه جالبیش اینه كه به تقلید از تیمهای خارجی خودشون رو هم هی ستاره و كهكشانی خطاب میكنن!!!!

آخـه چطـوری ممـکنه یه فوتــبالیست حـقوقـش بیــشتر کسی بــاشه؛
کـه زیـر افــتاب بـالای دکـل های نفــت داره کـار میکنـن، الاقـل یـه بخـاری داره
ولـی ...

در بودجه عمومی كشور هیچ رقمی برای باشگاه های پرسپولیس و استقلال پیش بینی نشده است.

به گزارش الف، مدیرعامل باشگاه پرسپولیس در برنامه هفته گذشته 90 اعلام كرد با حضور در كمیسیون تلفیق موفق شده نظر مثبت نمایندگان را به اختصاص 12 میلیارد تومان از بودجه سال 91 برای هر یك از باشگاه های پرسپولیس و استقلال جلب كند.

یكی از اعضای كمیسیون تلفیق بودجه با تكذیب ادعای رویانیان توضیح داد: امسال در بودجه عمومی كشور ردیفی برای باشگاه های پرسپولیس و استقلال درنظر گرفته نشد. آنچه اتفاق افتاد این بود كه این دو باشگاه به عنوان شركتهای جدیدا شناسایی شده دولتی محسوب و برای آنها در پیوست بودجه در ردیفهای شركتهای دولتی بودجه در نظر گرفته شده است.

وی افزود اتفاقا شركتهای فرهنگی ورزشی پیروزی و استقلال كه با ردیفهای 295390 و 295400 در پیوست قانون بودجه نامشان آمده، در فهرست شركتهای سود ده قرار گرفته اند و به این ترتیب وزارت ورزش و جوانان نمی تواند به بهانه كمك زیان؛ به آنها مبلغی پرداخت كند. ضمن اینكه قانون برنامه پنجم صریحا و قویا پرداخت هرگونه وجهی از محل بودجه کل کشور به ورزش حرفه ای را ممنوع كرده است.

این عضو كمیسیون تلفیق ادامه داد مدیرانی كه با ولخرجی های میلیاردی خود از بیت المال، باعث رنجش مردم تحت فشار های معیشتی شده اند، حتی از اصول اولیه قانون بودجه هم اطلاعی ندارند و ظاهرا نمی دانند اختصاص ردیف از محل بودجه شركتهای دولتی به معنی اختصاص بودجه عمومی كشور به پرسپولیس نیست بلكه به این معنی است كه مجلس به شركت دولتی پرسپولیس اجازه داده تا در سال91 معادل 6میلیارد تومان درآمد كسب و تحت نظارت قانون محاسبات عمومی، این مبلغ را هزینه كند. وی افزود بنابر ماده 13قانون برنامه پنجم و تصریح اكید تبصره ذیل آن، دولت و وزارت ورزش و جوانان هم حق ندارند به این دو باشگاه كمك مالی كنند و اگر چنین كاری كنند، توسط دادستانی دیوان محاسبات تحت پیگرد قانونی قرار خواهند گرفت.

وی افزود ظاهرا آقای رویانیان كه بخاطر حاتم بخشی هایش با انتقاد افكار عمومی مواجه شده با این گفته خود می خواست توپ را به زمین مجلس بیندازد و نمایندگان مجلس را هم در ولخرجی های غیرقانونی خود شریك جلوه دهد اما ایشان باید بداند نمایندگان هم به این جور ولخرجی ها حساس هستند و اتفاقا روز چهارشنبه جو عمومی مجلس درباره گرانی های اخیر موافق با اصلاح قانون بودجه به جهت صرفه جویی بود. به همین دلیل مجلس قطعا با این قبیل ولخرجی ها و قانون شكنی های مالی موافق نیست و با آن برخورد خواهد كرد.

دوشنبه شب گذشته محمدرویانیان با حضور تلفنی در برنامه نود ادعا كرد با حضور در كمیسیون تلفیق بودجه، نمایندگان را قانع كرده امسال 12میلیارد تومان به هریك از دوتیم پرسپولیس و استقلال اختصاص دهند. فتح الله زاده مدیرعامل استقلال دقایقی بعد در همان برنامه پشت خط آمد و ظاهرا اطلاعات دقیقتری از قانون بودجه داشت چرا كه به رویانیان تذكر داد بودجه 12 میلیاردی برای استقلال و پرسپولیس تصویب نشده حتی همان 6 میلیارد هم تصویب نشده است.

در هفته های اخیر انتشار اخبار حاتم بخشی های بی سابقه از محل بیت المال و عقد قراردادهای میلیاردی به بازیكنان فوتبال با انتقاد شدید افكار عمومی مواجه شده است.

http://www.alef.ir/vdciqrazut1aqq2.cbct.html?162660

فوتبال حرفه ای، تجلی روح سرمایه داری

فوتبال حرفه ای را باید تجلی واقعی روح سرمایه داری دانست. تاکید می کنم “فوتبال حرفه ای” و نه فوتبال به معنی ورزشی چون گل کوچیک که از دوران کودکی جزء تفریحات اکثر بچه هاست. و چرا نمی گوییم مثلا والیبال حرفه ای یا وزنه برداری حرفه ای تجلی روح سرمایه داری است چون در فوتبال خصایصی هست که وقتی به صنعت فوتبال تبدیل شد آینه ای تمام عیار از سرمایه داری و غرب متمدن گردید.

از زمانی که پدیده جهانی شدن به مرور به امری بدیهی برای همه ملت ها تبدیل شد فوتبال حرفه ای نیز به عنوان بخشی از تفریح و تفرج جامعه جهانی که هر از چندی می تواند نماینده ملت های مختلف را دور هم جمع کند تا برنده ای مشخص شود و مایه سرگرمی دیگران شود، مورد توجه جوامع جهانی قرار گرفت و بسیاری از کشورها و شاید همه کشورها مشتاقانه به سمت تحقق فوتبالی حرفه ای گام برداشتند. فیفا نیز همان نقشی را که بانک جهانی و صندوق بین المللی پول که در تجویز نسخه برای اقتصاد کشورها دارند، بازی کرد و  شروع به قانون نویسی و الزام کشورها به مراعات قوانین بین المللی کرد.

ما هم چون دیگر کشورها خواستیم از قافله عقب نیافتیم و کم کم به فوتبال مان پسوند حرفه ای اضافه کردیم و فدراسیون فوتبال را با آنچه به مذاق فیفا خوش می آمد که باید نهادی مستقل از دولت و پیرو محض قوانین جهانی فوتبال باشد، ساماندهی کردیم. یعنی مبادا کشوری به ارزش های والای فوتبال حرفه ای جسارت کند و سدی جلوی جریان فوتبالی سازی جوامع در حال توسعه ایجاد نماید.

فوتبال حرفه ای زاییده غرب سرمایه داری و ابزار گسترش روح سرمایه داری در جوامع مختلف است. صنعتی عظیم شکل داده که میلیونها انسان را در گوشه کنار عالم مبهوت خود کرده و به افیون ملت ها تبدیل شده است. منابع مالی که در این ورزش سالیانه در گردش است رقمی نجومی است. در کشور ما نیز در فصل نقل و انتقالات می توان فهمید چه خبر است در بازار خرید و فروش بازیکن و مربی. بیکاری جوان ها، فقر و هزاران بار بر زمین مانده و این پول های زبان بسته که به کام چند نفر ریخته می شود. چند نفری که توانسته اند در بازار رقابت فوتبال گوی سبقت را در مهارت و خبرگی بربایند. البته یکی از تلخی های داستان فوتبال ما در این است که این پول های زبان بسته از جیب بیت المال هزینه می شود و اگر همچون غرب باشگاههای خصوصی مجبور بودند خودشان پول تولید کنند گرفتاری و درد کمتری داشتیم.

اما سوال مهم در اینجا است که حال بعد از انقلاب و استقرار نظام اسلامی که داعیه جهانی سازی اسلام را دارد چه نسبتی می توان بین فوتبال حرفه ای با نظام اسلامی یافت؟ چرا واقعا ما به سمت فوتبال حرفه ای رفتیم و آیا راه بازگشت وجود دارد؟

امام راحلمان به ورزشکاران توصیه می کردند که هم به سلامت قوای جسمی بپردازند و هم به سلامت قوای روحی. آیا در فوتبال حرفه ای مجالی برای سالم بودن به لحاظ روحی و اخلاقی باقی می ماند؟ ورزشی که هم در حین بازی بین بازیکنان، هم در بین تماشاچیان و هم بعداز بازی از خیابان ها و اتوبوس های شیشه شکسته گرفته تا برنامه نود فردوسی پور محملی برای تضارب و تهمت و ناسزا ایجاد می شود آیا اخلاق در آن قابل تعریف و تصور است. فوتبال حرفه ای خواه ناخواه با خود اخلاق تند مزاجی و تکبر و لجاجت را به دنبال دارد چون ذات آن همراه با رقابت و خشونت است. رقابت به معنی دویدن به دنبال توپ و تصاحب آن برای رسیدن به اهداف گروه خودی مگر می تواند بدون برخورد و خشونت و بد اخلاقی همراه نباشد. هر چقدر هم فریاد fair play بزنید و قوانین وضع کنید محال است از دل فوتبال حرفه ای انسان هایی با اخلاق، آزاده و پهلوان بیرون بیاید. و اتفاقا ضد ارزش هایی که در مقابل همان ارزش های پهلوانی که در افسانه ها و قصه های قدیمی باید به دنبال آن گشت نمود و خروجی فوتبال حرفه ای است. اخلاق و مرام در دل فوتبال حرفه ای ذبح می شود و ضد اخلاق بیرون می آید. صدها هزار نفر زندگی شان به پوچی در پیگیری اتفاقات فوتبال می گذرد و عمر خود را برای هیچ می گذرانند. روزنامه ها را ببینید. با کیفیت ترین کاغذها برای روزنامه های فوتبالی است. از پیر و جوان و تحصیل کرده و عوام در دام فوتبال حرفه ای افتاده اند. عده ای بازیکن که بواسطه پولهای هنگفت و چهره شدن در روزنامه و تلوزیون به مجسمه هایی از منیت و تکبر تبدیل شده اند مستانه به خوشی ها و لهو و لعب خود سرگرمند و خیل عظیمی از مردمانی که برای هیچ و پوچ برای تیم یا بازیکن مورد علاقه شان سر و دست می شکنند، از بی غیرتی همان بازیکنان در بازی های ملی مایوس و ناراحت می شوند. چند وقت پیش در خبری خواندم که بخاطر درگیری دو پیرمرد که راجع به تیم های مورد علاقه شان بحث می کردند یکی از آنها بوسیله دیگری کشته شد. از این زخمی و کشته های راه فوتبال افسردگی های اجتماعی بعد از ناکامی تیم های ملی بسیار است.

خدا می داند آیا روزی می توانیم جامعه را از این فوتبال زدگی و پوچگرایی نجات دهیم و عدالت را به معنی «وضع کل شیء فی موضعه» ببینیم. آیا راهی برای گریز از فوتبال حرفه ای وجود دارد؟

http://www.alef.ir/vdccxiqsx2bqee8.ala2.html?162600