تبیان، دستیار زندگی

** به نام خداوند بخشنده و مهربان **

دکتر علی قائمی در کتابی با عنوان « نقش مادر در تربیت » نوشته اند :

« تربیت بدون خوشرویی و اعمال محبت امری است غیر ممکن و بی ثمر ، تازه اگر هم ممکن باشد به صلاح فرد و جامعه نیست ، زیرا افراد را سست و خشن بار می آورد و در بزرگی موجب طغیان ها و مخالفت هایی می شود.

رفتار نشاط انگیز زمینه ای برای دلگرمی کودک جهت انجام کار مناسب بوجود می آورد و موجب می شود که کودک در انجام وظیفه موفق تر باشد .

از طریق اعمال محبت می توان کودک را به زمینه خواسته های دیگران متوجه کرد و شوری درونی در او ایجاد نمود.»

نظر شما عزیزان در مورد مطالبی که گفته شد چیست؟

اگه تجربه ای در این مورد دارید خوشحال میشیم با ما در میون بذارید.

سلام

صددرصد اینطوره... چون وقتی محبت میکنی طرف مقابل میدونه که ما دوستش داریم و بدش رو نمیخواهیم درنتیجه تاثیرپذیریش بیشتره

ممنون بابت مطلب خوبتون.

سلام
دهکده عزیز ، از حضور شما ممنونم.
همچنان منتظر نظرات دوستان هستیم.

در محبت و تشویق احساسی شدید وجود دارد که افراد را به پاکی و درستی می کشاند ، از نظر روانی ملایمت و مهر بیشتر موجب فرو نشاندن خشم است تا ابراز تسلط و خشونت ، زیرا آن موجب مقاومت و خطا کاری مجدد و انحراف می شود .
بسیاری از بزهکاری های کودکان و حتی بزرگسالان ناشی از عجز در برقراری محبت بین فرزند و کودک است و نشان می دهد که کودک از رشد عاطفی محروم بوده است .

با نام خدا و سلام
انسان از کسی که خوشش بیاد الگو می گیرد و حرفهای هر چند اشتباه او را قبول می کند.کودکان هم همین طورند اگر از شخصیت و رفتار ما خوششون بیاد بهتر به حرف ما گوش می دهند و می توانیم تاثیر حرف های خود را در او به عینه ببینیم.

همانطور که تشویق خوب و مفیده ، گاهی هم بد آموزی هایی ایجاد می کنه و اعتماد به نفس را از شخص می گیره.
دکتر قائمی برای جلوگیری از تشویقات و مهرورزی های بد آموز نکاتی را بیان کردند :
1- عمل ستایش شود نه خود فرد
در تشویق نباید خود کودک را ستود بلکه باید عمل او را درست خواند تا آن تعمیم یابد .
منظور این است که عمل مهم است نه ظاهر شخصیت ، و بر این اساس هر کس که آن عمل را انجام دهد محترم است .

2- تشویق و مهر ورزی به شرط لیاقت باشد
چه بسیار مهرورزی ها و تشویقاتی که کودک در خور آن نیست و اگر درباره او به عمل آید خودش آن را قبول ندارد و نمی پذیرد و حتی درباره هوش و خرد مربی تردید روا می دارد.
بدین نظر تا زمینه لیاقتی در این امر فراهم نیامده باشد نباید به تشویق پرداخت.

3- تشویق و مهر ورزی به اندازه باشد
مهرورزی و تشویق خوبست به شرطی که درباره آن افراط نشود و میزان قدردانی به مقدارکار و تلاش او بستگی داشته باشد .
حضرت علی (ع) می فرمایند : « نه چندان مدح و ثنا که بیش از استحقاق باشد و نه چندان که نشانه عجز یا حسادت ثنا گو باشد. »

4- تشویق و مهرورزی به موقع باشد
این امر آنچنان در کودک موثر است که گاهی مسیر زندگی اورا عوض می کند ، امید را در دل او زنده و اورا در ادامه راهی که در پیش داردبیش از پیش کوشا می سازد.

5- تشویق صورت رشوه به خود نگیرد
یکی از خطاهای تربیتی این است که به کودک برای انجام کار هایش وعده بدهند ، مثلا مادر به کودک بگه که اگر این کار راانجام بدی به تو 1000 تومن می دم ، یا فلان اسباب بازی را برای تو می خرم.
این وعده وعید ها کم کم کاروبه چونه زدن می کشونه و عمل رو از جنبه وظیفه بودن خارج می کنه .
از طرف دیگه مادری که به فرزندش می گه « اگه برادرتو اذیت نکنی برات شکلات می خرم » به طور ضمنی به او فهمونده که هر وقت مادر شکلات نداد او در اذیت کردن برادرش محقه !!

با سلام
خیلی مطالب مفید و مهمی رو مطرح کردید. متاسفانه خیلی از خانواده ها رو میبینیم که به بچه های خودشون به اصطلاح باج میدن و تشویقهای غیر ضروری شون باعث میشه که بچه پر توقع بشه.