** به نام خداوند بخشنده و مهربان **
دکتر علی قائمی در کتابی با عنوان « نقش مادر در تربیت » نوشته اند :
« تربیت بدون خوشرویی و اعمال محبت امری است غیر ممکن و بی ثمر ، تازه اگر هم ممکن باشد به صلاح فرد و جامعه نیست ، زیرا افراد را سست و خشن بار می آورد و در بزرگی موجب طغیان ها و مخالفت هایی می شود.
رفتار نشاط انگیز زمینه ای برای دلگرمی کودک جهت انجام کار مناسب بوجود می آورد و موجب می شود که کودک در انجام وظیفه موفق تر باشد .
از طریق اعمال محبت می توان کودک را به زمینه خواسته های دیگران متوجه کرد و شوری درونی در او ایجاد نمود.»
نظر شما عزیزان در مورد مطالبی که گفته شد چیست؟
اگه تجربه ای در این مورد دارید خوشحال میشیم با ما در میون بذارید.