تبیان، دستیار زندگی

با سلام

در این تاپیک قصد داریم در مورد نوع نگاه چهره های بزر گ و ماندگار ایران اسلامی در مورد زندگی و خانواده صحبت کنیم و نکاتی از زندگی این عزیزان در رابطه با خانواده بیاموزیم.

همراه ما باشید.

(منبع: باشگاه همسران جوان)

همسر شهید بابایی

 ********

همان چند ماه اول زندگی مشترکمان بود که عباس (شهید عباس بابایی، فرمانده نیروی هوایی ارتش)، کم‌کم در گوشم حرف‌هایی خواند که قبل از آن نشنیده بودم. می‌گفت: « آدم مگر روی زمین نمی‌تواند بنشیند، حتماً مبل می‌خواهد؟! آدم مگر حتماً باید توی لیوان کریستال آب بخورد؟ می‌رفت و می‌آمد و از این حرف ها به من می‌زد.

همسر شهید حمید باکری

****

شهید حمید باکری‌ روی نماز خواندنم، روی کارهای شرعی و مذهبی‌ام دقت داشت.یک دفتری داشتیم که قرار گذاشته بودیم هرکدام موردی از دیگری دید درآن بنویسد. به عنوان مثال آن روزها هر بار می‌خواست برود منطقه، من بدجور بی طاقتی نشان می دادم، خیلی گریه می کردم، تا این که یک بار رفتم سراغ آن دفترچه ی یادداشت دیدم درآن نوشته بود:
« به جای گریه هر وقت که می روم، بنشین برایم قرآن بخوان، این طوری هم خودت آرام می‌گیری، هم من با دل قرص می‌روم. »

می‌گفت قرآن بخوان یا می پرسید تازگی چه کتابی خوانده‌ام یا می‌نشستم از مسایل روز حرف می‌زدیم وحتی گاهی بحث می‌کردیم. احساس می کردم حمید مرا واقعا به شکلی دوست دارد که به خوب بودن من می‌اندیشد. مثل مادری که دوست دارد بچه‌اش خوب تربیت شود، احساس می‌کردم مرا هرگز برای دنیای خودش نمی‌خواهد. گاهی که می‌خواست از من انتقاد کند، سجاده‌اش را بر می‌داشت و نماز می‌خواند وآنقدر‌ سر سجاده‌اش می‌نشست که من حدس می‌زدم دارد با خودش تسویه حساب می‌کند. بعد هم می‌آمد واز من انتقاد می‌کرد .

درباره شهید کلاهدوز از زبان دوست شهید

********

خانه‌ی ما و خانواده آقا یوسف ( شهید یوسف کلاهدوز، قائم مقام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی) روبه‌روی هم بود. یک روز ناهار آن‌جا می‌خوردیم و یک روز این‌جا. آن روز نوبت خانه ما بود. ناهار بود یا شام، یادم نیست.
دیدم خانمش تنها آمده در حالی که همیشه با هم می‌آمدند. اما آن روز خانمش به نظر کمی دمق می رسید. پرسیدم: «چی شده؟» چیزی نگفت. فهمیدم که حتماً با یوسف حرفش شده است. چند لحظه‌ای گذشت که دیدم در می‌زنند. در را که باز کردم، یوسف بود.

روی یک کاغذ بزرگ نوشته بود:
«من پشیمانم» و گرفته بود جلوی سینه‌اش.

 همه تا او را دیدند زدند زیر خنده. خانمش هم خندید و جّو خانه عوض شد. این راحتی‌اش در اقرار به خطا برایم خیلی جالب بود.

 همسر شهید کلاهدوز

********

اوایل زندگی درست بلد نبودم غذا درست كنم. یادم هست بار اول كه خواستم تاس كباب درست كنم، سیب‏زمینی‏ها را خیلی زود با گوشت ریختم. یوسف (شهید یوسف کلاهدوز) كه آمد، رفتم غذا را بیاورم، دیدم همه سیب‏زمینی‏ها له شدند. خیلی ناراحت شدم و رفتم یك گوشه‏ای شروع كردم به گریه كردن. یوسف آمد و پرسید: چه شده؟ من هم قضیه را برایش تعریف كردم. او حسابی خندید، بعد هم رفت غذا را كشید و آورد با هم خوردیم. آن قدر پای سفره مرا دلداری داد و از غذا تعریف و تمجید كرد كه یادم رفت غذا خراب شده بود.

یوسف هیچ گاه به غذا ایراد و اشكال نمی‏گرفت. حتی گاهی پیش می‏آمد كه بر اثر مشغله زیاد، دو روز غذا درست نمی‏كردم، ولی او خم به ابرو نمی‏آورد. بارها از او پرسیدم: چه دوست داری برایت درست كنم؟ می‏خندید و می‏گفت: «غذا، فقط غذا» می‏گفت دوست دارم راحت باشی.

سلام

خوندن اینا هزاربار بهتر و موثرتر از خوندن کتابای روانشناسی هست:)!

همسر شهید چمران

****

غاده، همسر لبنانی شهید مصطفی چمران می‏گوید: «مادرم با این شهید بزرگوار شرط كرده بود كه این دختر كه از خواب بلند می‏شود، باید كسی لیوان شیر و قهوه جلویش بگذارد و خلاصه زندگی با چنین دختری برایتان سخت است. اما خدا می‏داند تا وقتی شهید شد، با اینكه خودش قهوه نمی‏خورد، ولی همیشه برای من قهوه درست می‏كرد. به او می‏گفتم: برای چه این كار را می‏كنى، راضی به زحمت تو نیستم؟! می‏گفت: من به مادرت قول دادم كه این كارها را برای شما انجام دهم»

همسر شهید باقری

*****

خانواده‌ی مهدی (شهید مهدی باقری) اصرار داشتند كه مجلس مجللی برگزار كنند، اما مهدی می‌گفت: « با وجود این همه شهید شما چگونه از من چنین درخواستی می‌كنید. » بنابراین با هم رفتیم به زیارت مشهد مقدس و دركنار حرم آقا امام رضا(ع) زندگی ساده‌ی خودمان را شروع كردیم.

دختر شهید صیاد شیرازی

******

رفتار پدرم (شهید صیاد شیرازی) با مادرم بسیار محبت آمیز و همراه با احترام بود. مادرم تعریف می‏كرد كه در سال اول ازدواجشان یك روز در حال اتو زدن لباس پدر بودند كه ناگهان پدر سررسید و از مادرم گله كرد و به او گفت: شما خانم‏ خانه هستید و وظیفه‏ای در قبال انجام دادن كارهای شخصی من ندارید. شما همین قدر كه به بچه‏ها برسید كافی است.

من تا آنجا كه به یاد دارم، پدرم خودش لباس‏هایش را می‏شست و پهن و جمع می‏كرد. و اتو می‏زد، و به طور كلی انجام دادن كارهای شخصی‏اش با خودش بود. بارها شده بود كه به محض اینكه به خانه می‏رسیدند، تا پاسی از شب در امور منزل به مادرم كمك می‏كردند و به طور قطع می‏توانم بگویم برنامه هر هفته پدرم در روزهای جمعه، نظافت آشپزخانه بود؛ به طوری كه اجازه نمی‏داد مادرم و حتی ما در این كار او را كمك كنیم.

همسر شهید کریمی

********

من عادت داشتم که موقع قسم خوردن بگویم: «به جان خودم» یا «به مرگ خودم». عباس ( شهید عباس کریمی، فرمانده لشکر 27 محمّد رسول‌الله (ص) ) در مورد این عبارت‌ها عکس‌العمل نشان می‌داد و ناراحت می‌شد.