تبیان، دستیار زندگی

سلام دوستان انجمن ادبیات!

یه پیشنهاد دارم. دوستان تو قسمتای جمله سازی  خیلی خوب عمل می کنن.

چرا از اینمهارت تو زمینه داستان نویسی استفاده نکنیم.

اینطوری می تونیم یه مجموعه داستان که کلی نویسنده داره هم ثبت کنیم.

می تونیم با داستان کوتاه هم شروع کنیم.

نظرتون چیه؟؟

شروع کنیم؟؟

خدا یارت باشه

تنهایی داستان نوشتن خیلی سخته. دوستان فبلنا یه قولای همکاری داده بودن. یادشون نره.

****************************************************************
 آن شب هر چه فکر کردم کمتر به نتیجه رسیدم.این اولین باری نبود که با همکاری نسرین خواستگاری را دست به سر می کردیم.
اما آن ها هر کدام اقلا نقطه ضعفی داشتند اما این یکی انگار ..!
چند روزی به همین منوال گذشت. تا اینکه یک شب نسرین بهم زنگ زد.
- سلام خوبی سالومه؟!
- ممنون ولی فکر کنم تو بهتری؟! چته؟ چرا اینهمه هیجان زده ای؟
- اگه بهت بگم تو هم خوشحال میشی.
- چی شده؟! جونم بالا اومد!
- هیچی . حضرت والایی که اون هفته اومده بود خواستگاری. امروز که من نبودم یه سر اومده خونمون. با کلی من من  آخرش گفته که اگه ممکنه به نسرین خانوم بگین میشه بعد از ازدواجمون چادرشون رو بردارن؟ مامان منو میگی عصبانی شده و گفته : نه نسرین همچین کاری می کنه و نه ما اجازه می دیم با یه همچین آدمی زندگی کنه.
- شانس آوردی خدا خودش سرشو کوبوند به طاق.
- ولی عجب توقعی داشته هاااا!
- خب آره. الآن از این آدمایی که تجدد زده شدن زیاده.
بعد از چند دقیقه ای که از مسایل متفرقه صحبت کردیم خداحافظی کردم و خدا رو شکر کردم که قبل از اینکه دیر بشه خانواده نسرین دست بکار شدند.
تقه ای به در خورد.
- بفرمایید.
احسان بود . از حالت چهره متوجه خوشحالی من شد و گفت :
- چیه؟! امروز خیلی سرحالی؟!
- چرا نباشم. بالاخره نسرین تونست سر خواستگارشو زیر آب کنه.
- چطور مگه؟!
ماجرا را تعریف کردم. لبخند محوی که چهره اش را از هم گشود از دیدم پنهان نماند.
چشمکی زدم و گفتم :
تو چرا خوشحال شدی؟!
- از خوشحالی تو!
- مطمئنی؟!
احسان کمی دستپاچه شد و...

کمی دستپاچه شد و خودش را به آن راه زد.
- راستی تو با قضیه عمو کنار اومدی؟
- ببین فهمیدم بحث رو عوض کردی ولی موضوعی دلچسب تر از این پیدا نکردی؟!
دستانش را به نشانه تسلیم بالا آورد و گفت : خیله خب . من که چیزی نگفتم.
- خب منم چیزی نگفتم!
آن شب بخاطر جمله ای که به نسرین گفته بودم چند ساعتی فکر کردم. شاید اگر عمو هنوزم با بابام شریک بود ما هم از آن دسته  تجدد زده ها بودیم.
خانواده ما وقتی به آن محله رفت دقیقا اینطوری بود. کم کم بعد از آشنایی من با نسرین و آشنایی با خانواده آن ها  ما هم دستخوش تغییراتی شدیم. یادم است اولین سفره افطاری در خانه ما زمانی پهن شد که من هفت سالم بود. آن روز همه ما حس خوبی داشتیم. کم کم با آمدن باورهای معنوی، در آرامش به روی ما باز شد. این باورها پشتوانه خوبی در زمان سختی بودند.  رفت و آمد مادر با مهین خانوم که اورا خیلی خوب درک می کرد و کم کم رابطه پدر با حاج علی پدر بزرگ نسرین ورق زندگی ما برگشت اما به سمتی که انتهایش سعادت بود. پدر نسرین فوت شده بود. مادر نسرین خودش از خانواده های اصیل و بسیار ثروتمند بود. در دوران دانشجوییش تغییراتی در اعتقاداتش بوجود می آید. همزمان پسری معتقد اما با دست خالی به خواستگاریش می آید . و داستان همیشگی مخالفت خانواده. اما این بار فرق می کرد. مهین با او احساس اشتراک بیشتری می کرد تا خانواده اش. پس بخاطر قبول کردن چنین فردی از خانواده طرد می شود.
بعد از فوت پدر نسرین آن ها با خانواده پدربزرگش زندگی می کردند.

اقلا یکی بگه داره می خونه تا امیدوار بشم.
من این روزا سرم شلوغه اگه مخاطبی نیس وقتمو نذارم.
ممنون از دوستانی که تا حالا همراهی کردند.
و با تشکر از والیان انجمن.

سلام
لطفا شما هر بار بیشتر از چند جمله ننویس تا بقیه بیشتر تشویق شوند اگر بقیه کمک نکردند حتما استاد رها و استاد شاهین هم شما را یاری می کنند. میفرمایید نه امتحانش رایگان است
موفق باشید

سلام